Τα χρόνια της Άνεργης Ανάκαμψης. Του Μισδανίτη Θανάση.

 

Η έκθεση του Οικονομικού Ινστιτούτου Levy έρχεται σε μια περίοδο όπου αρκετοί διεθνείς οργανισμοί (ILO, CITI-Group, World Bank) στα συμπεράσματα των εκθέσεων τους συγκλίνουν στο ότι οι πολιτικές λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης μπορεί να βελτιώνουν κάποια μακροοικονομικά μεγέθη που αφορούν στο έλλειμμα ή το εμπορικό ισοζύγιο, ενώ την ίδια στιγμή έχουν αρνητική επίπτωση στο χρέος και στην απασχόληση. Ο πρόεδρος του ILO χαρακτήρισε τη σημερινή περίοδο της παγκόσμιας Οικονομίας ως περίοδο Άνεργης Ανάκαμψης.
Η έκθεση του Οικονομικού Ινστιτούτου Levy έχει αξία λόγω του ότι οι παραδοχές που κάνει αφορούν την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας μέσω της δημιουργίας απασχόλησης καθώς προτείνονται πολιτικές τύπου «σοκ». Οι πολιτικές αυτές θα είχαν τη δυνατότητα να σπάσουν τον φαύλο κύκλο της αποεπένδυσης και της ύφεσης, και βρίσκονται στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Η θεμελιώδης παραδοχή των ερευνητών βασίζεται στο ότι η κρατική παρέμβαση είναι επιβεβλημένη, καθώς το αόρατο χέρι της αγοράς τείνει να φέρει την οικονομία σε ένα νέο σημείο ισορροπίας με μειωμένη παραγωγή και τεράστια ανεργία. Σε αυτό το νέο σημείο ισορροπίας οι επιχειρήσεις ανακτούν τα υψηλά ποσοστά κερδοφορίας τους αποσπώντας μεγαλύτερη υπεραξία από την εργασία. Την ίδια στιγμή που ο παράγοντας εργασία ευτελίζεται και παίρνει πλέον πλήρως ελαστικά χαρακτηριστικά.
Φυσικά η παρέμβαση του κράτους δεν αποτελεί πανάκεια δεδομένου του ότι και τα χρόνια της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών το κράτος επί της ουσίας διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις για τη ζοφερή πραγματικότητα την οποία καλείται να αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία. Η παρέμβαση πρέπει να έχει πρόσημο, σφιχτά πλαίσια, σαφείς ρητούς ενδιάμεσους στόχους αλλά και απώτερο σκοπό. Είναι απαραίτητο λοιπόν να εντάσσεται σε μια συνολική προοπτική και οι παρεμβάσεις να μην είναι αποσπασματικές προς χάριν δημιουργίας εντυπώσεων.
Ίσως το πλέον ενδιαφέρον εύρημα του Ινστιτούτου Levy σε συνδυασμό με το προτεινόμενο μείγμα πολιτικής που εντοπίσαμε στην έκθεση και περιέχει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι οι εξωτερικότητες και οι θετικές συνέργειες που θα δημιουργούνταν από την δημιουργία 550.000 θέσεων εργασίας μέσω του συνδυασμού ευρωπαϊκών και κρατικών κονδυλίων. Στο βαθμό που οι θέσεις αυτές θα ήταν πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και θα αμείβονταν με έναν αξιοπρεπή μισθό, θα δημιουργούσαν ακόμα 135.000 θέσεις εργασίας μέσω της τόνωσης της ενεργού ζήτησης, μέσα σε μόλις έναν χρόνο.
Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και η στόχευση αυτής της πρότασης είναι ότι έξοδος από την κρίση χωρίς διάσωση της κοινωνίας δεν μπορεί να επέλθει, ότι προτεραιότητα για μια ταξικά προσανατολισμένη κυβέρνηση είναι η ευημερία των εργαζομένων και όχι η αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Ότι η αποπληρωμή τόκων στους πιστωτές αλλά και η εξυπηρέτηση του καθεαυτού Δημοσίου Χρέους δεν μπορεί να προηγείται από την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών της κοινωνίας. Και αυτά λόγω του ότι στον πυρήνα του αξιακού χάρτη των ριζοσπαστικών φιλοσοφικών ρευμάτων σκέψης και πολιτικής η εργασία, η επιβίωση και η ευημερία δεν μπορούν να αποτελούν ευκαιρία για λίγους αλλά είναι δικαίωμα των πολλών.

avgi.gr