http://static-enet.toolip.gr/resources/2011-04/1427466-thumb-large.jpg

Υπάρχει ένα λογικό κενό στις πολιτικές προτάσεις των διαφόρων συνιστωσών της λεγόμενης εκσυγχρονιστικής Αριστεράς. Θέλουν ένα κόμμα ή μια ομοσπονδία κομμάτων που να αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας τη Ριζοσπαστική Αριστερά (εκτσογλανισμένη κατά τον κ. Βενιζέλο, λαϊκίστικη κατά τον κ. Κουβέλη, αναχρονιστική κατά τους "58") και να δώσει όρκους αιώνιας συμβίωσης με τη Δεξιά, χωρίς να εξηγούν ποιον λόγο ύπαρξης θα έχει ένα τέτοιο πολιτικό υποκείμενο, γιατί θα το προτιμήσουν οι ψηφοφόροι.
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο άντεξε στην αποχώρηση των ροζ πανθήρων της ΔΗΜ.ΑΡ., αλλά βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας χάριν των αριστερών ψήφων της Κεντροαριστεράς, είναι ένα δεδομένο που παρακάμπτουν γιατί αποκαλύπτει την εικονική πραγματικότητα της "ρεαλιστικής" πολιτικής πρότασής τους.
Η κυβέρνηση, το μπλοκ εξουσίας ως μοναδικός στόχος και με κάθε μέσο είναι τελείως ξένη σε μια Αριστερά, με οποιοδήποτε πρόθεμα, που θέλει να είναι έκφραση των εργαζομένων, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ δεν οφείλεται στο "δυσανάλογο βάρος που επωμίσθηκε για να σώσει την Ελλάδα", όπως αρέσκεται να λέει ο κ. Ευ. Βενιζέλος. Ούτε η αποτυχία του πειράματος της Αριστεράς της ευθύνης να αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ οφείλεται στον "νέο δικομματισμό" όπως παραπονιέται ο κ. Φ. Κουβέλης.
Ο κόσμος δεν ψηφίζει πλέον Κεντροαριστερά, επειδή η Κεντροαριστερά (σε όλες τις εκδοχές της) έχει πεισθεί ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι κυρίαρχος όχι μόνο γιατί συσπειρώνει τα ισχυρά κέντρα εξουσίας στην Ευρώπη, με τα οποία "δεν μπορούμε να αντιπαρατεθούμε", αλλά επειδή αποτελεί το καλύτερο σύστημα που υπάρχει. Ότι με οποιοδήποτε άλλο η ζωή μας θα ήταν χειρότερη και άρα δεν πρέπει να τον ανατρέψουμε, αλλά να τον βελτιώσουμε. Είναι αυτή η νομοτελειακή αποδοχή του "θαυμαστού κόσμου" της Νέας Οικονομίας, της κοινωνίας της ανισότητας, που υπονομεύει κάθε προσπάθεια αναβίωσης της Κεντροαριστεράς. Αυτή η κρυφή και φανερή γοητεία της μπουρζουαζίας, αυτή η εθελοντική υποδούλωση -όπως την έχει αποκαλέσει η Ροσάνα Ροσάντα- είναι ο βρόχος στον λαιμό που την πνίγει: "Αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα, ας παραδοθούμε".
Αποτέλεσμα: Η Κεντροαριστερά έχει πάψει πλέον να αποτελεί πρόταση και δύναμη εξουσίας. ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ., "58" και λοιπές δυνάμεις του λεγόμενου "δημοκρατικού σοσιαλισμού" συζητούν σήμερα (κάλλιο αργά παρά ποτέ) για την κρίση της πολιτικής, για την κρίση της Κεντροαριστεράς. Όμως, όχι μόνο αποφεύγουν να συζητήσουν, αλλά επιπλέον καταγγέλλουν ως επικίνδυνους λαϊκιστές όσους το κάνουν, αν μια άλλη από την κυρίαρχη πολιτική στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι εφικτή. Όχι στο αόριστο μέλλον, όταν οι συνθήκες ωριμάσουν και οι συσχετισμοί δυνάμεων αλλάξουν, αλλά εδώ και τώρα.

avgi.gr