Αν το μείζον θέμα αυτής της ιστορικής περιόδου είναι να σταματήσει η καταστροφή της πατρίδας με τα Μνημόνια των δανειστών κι αν αυτή η λυτρωτική αναστροφή περνά μέσα από τη λαϊκή συνειδητοποίηση της αδιέξοδης πορείας, τότε η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης ήταν μια επιτυχημένη κίνηση πολλαπλών στοχεύσεων.
Κατ' αρχήν, προ της περιόδου τής -άνευ ουσιαστικής σημασίας, αλλά πάντως συμβολικής- Ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε., κατά το επερχόμενο εξάμηνο, ικανοποίησε μιαν απαίτηση της αντιμνημονιακής πλειονότητας των πολιτών για μια πιο δυναμική πολιτική στάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως δύναμη δημοκρατικής ομαλότητας, κάλυψε αυτό το κενό με αφορμή και την κατάληψη της ΕΡΤ από τα ΜΑΤ. Η αντίστιξη των αντιδημοκρατικών κυβερνητικών ενεργειών και της δημοκρατικής πρωτοβουλίας του ΣΥΡΙΖΑ φανέρωσε στα μάτια της κοινής γνώμης το ποιος υπολήπτεται τη δημοκρατία και ποιος αποτελεί «άκρο».
Η φρασεολογία άλλωστε και το ύφος των επικεφαλής της συγκυβέρνησης, που -χωρίς να απαντήσουν στα ουσιώδη- εξαντλήθηκαν σε καταφρονητικούς χαρακτηρισμούς εναντίον της αξιωματικής αντιπολίτευσης, των στελεχών της, αλλά και του πειθαρχημένα δημοκρατικού πνεύματος που τα διέπει, απέδειξαν την έλλειψη -έστω και στοιχειώδους- προγραμματικού λόγου. Ο κάθε Έλληνας, αλλά και κάθε βουλευτής, πληροφορήθηκε από τους αρχηγούς της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει ούτε ίχνος αντίστασης, ούτε η ελάχιστη απόπειρα αυτόνομης πολιτικής, εκτός από το αντικοινωνικό και αντιαναπτυξιακό «ευαγγέλιο» του αντεθνικού Μνημονίου.
Είναι εύλογο επομένως κάθε πολίτης να αναρωτιέται τι δουλειά κάνει αυτή η πολυπληθής κυβέρνηση, αφού δεν μπορεί να ακολουθήσει την άποψη των βουλευτών της ούτε καν σε ένα κοινωνικό ζήτημα (π.χ. αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας ή μη φορολόγηση των άγνωστων ξερότοπων με τα πουρνάρια, τα σκίνα και τις ασφάκιες, που κληρονομήθηκαν διά λόγου από τους προγόνους, χωρίς ποτέ κανείς να γνωρίζει πού ακριβώς οριοθετούνται). Έτσι αποκαλύφθηκε η πλήρης ανυπαρξία εσωτερικής βούλησης που οδήγησε σε ανεπίτρεπτους εκνευρισμούς, σε χρήση ανοίκειων εκφράσεων, σε ιταμό ύφος και σε ασυνήθιστες για κοινοβουλευτικούς άνδρες λοιδορίες.
Η αντικοινοβουλευτική αυτή ρητορική διέρρηξε ακόμη και την προσχηματική συστημική ευπρέπεια που συνήθως διέκρινε τη μεταπολιτευτική ηγεσία της Δεξιάς. Κατά βάθος αποκάλυψε μιαν απελπισμένη και απεγνωσμένη προσπάθεια υποτίμησης και προσβολής της εναλλακτικής λύσης και των προσώπων που την εκφράζουν.
Ευτυχώς που η κουλτούρα και η ισορροπημένη ψυχολογικά προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα έδωσε ένα υπόδειγμα ήρεμης και ευπρεπούς δημοκρατικής δύναμης που προσπερνά -χωρίς προσωπικές πικρίες- τους σαρκασμούς, τις ειρωνείες και τις απρέπειες! Αυτή η συγκριτική αντιπαράθεση ύφους, λέξεων και προσώπων ήταν εξόχως διαφωτιστική για τον λαό αναφορικά με την πολιτική ψυχοσύνθεση κάθε ηγέτη.
Κοντά όμως σε όλα αυτά τα κέρδη της δημοκρατικής παράταξης και του λαού, υπήρξε και μία άλλη μεγάλη φανέρωση. Το εγχείρημα της «Κεντροαριστεράς», που προωθούν οι κυρίαρχοι μνημονιακοί κύκλοι σε κοινωνικό κενό (δηλαδή χωρίς καμιά αντιστοίχηση στη βάση), απέβλεπε σε μια τεχνητή συγκόλληση των διαφόρων κομμάτων και συλλογικοτήτων που αυτοκατατάσσονται σ'αυτήν την τοπογεωγραφία του πολιτικού εποικοδομήματος.
Όταν επομένως στον προνομιακό γι'αυτούς χώρο της Βουλής, τα δύο κύρια επίδοξα σχήματα του χώρου αυτοαποκλείονται με βάσιμες καταγγελτικές αιτιολογίες, τότε το όλο εγχείρημα καταρρέει! Ο συστημικός «κεντροαριστερός» μνημονιακός «πειραματισμός» δεν ευτύχησε να σταδιοδρομήσει παρά έναν «σκάρτο» μήνα. Κι αυτό ανεξαρτήτως των τεκτονικών δονήσεων και πιέσεων που η πρόταση μομφής και η συζήτηση επ'αυτής προξένησε στο διαρκώς συρρικνούμενο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην τάξη των ανεξάρτητων βουλευτών, αλλά και πολλών άλλων της καραμανλικής παράδοσης. Ο πολιτικός εκνευρισμός, η αμηχανία και ο ψυχολογικός καταναγκασμός που προκάλεσε η συζήτηση, είναι πολύ πιθανό ότι σε λίγες εβδομάδες (όταν θα αρχίσουν να εφαρμόζονται οι μόνιμοι μηχανισμοί απομείωσης μισθών, ημερομισθίων, συντάξεων, κοινωνικών επιδομάτων κ.λπ.), αλλά και όταν συμπληρωθούν με επιπρόσθετα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης, θα οδηγήσουν πολλούς στον απεγκλωβισμό τους από τη μνημονιακή θηλιά. Το ένστικτο επιβίωσης θα πρυτανεύσει!
Από κάθε λοιπόν πλευρά κι αν κοιτάξει κανείς την πρόταση μομφής, θα την βρει απολύτως επιτυχημένη, παραγωγική και αποτελεσματική με άμεσες (και κυρίως μεσοπρόθεσμες) συνέπειες.
Στο νέο αυτό πολιτικό και κοινωνικό τοπίο, ο προγραμματικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, με το έκτακτο πρόγραμμα της πρώτης περιόδου αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και το μεσοπρόθεσμο της παραγωγικής και οικονομικής ανασυγκρότησης, θα κυριαρχήσει. Και οι πολιτικές αλλαγές θα γίνουν μη αντιστρεπτές!
Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Π.Γ.
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου