Oμιλία του Αλέξη Τσίπρα : Κλείσιμο εργασιών 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ξέρετε ποιο είναι το μήνυμα που έρχεται απ’ έξω, από όσα διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στην κοινωνία, που αγωνιά και μάχεται;

Το μήνυμα είναι: Τελειώνετε γιατί χανόμαστε.

Σας παρακολουθούμε, σας περιμένουμε αλλά δεν έχουμε χρόνο.

Πνιγόμαστε, βυθιζόμαστε.

Το μήνυμα είναι τώρα ή ποτέ.

Το μήνυμα δεν είναι μόνο το πολιτικό : ΣΥΡΙΖΑ ή μνημόνια.

Το μήνυμα είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ανθρωπιστική τραγωδία.

Διότι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο οι εντεταλμένοι των δανειστών και οι εκτελεστές των μνημονίων.

Δεν έχουν ούτε ίχνος ευαισθησίας.

Και περνούν με την άνεση γκάγκστερ της εποχής του Αλ Καπόνε, από τo success story και τις δήθεν κοινωνικές ευεργεσίες στην εξόντωση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.

Γιατί αυτό απαιτεί η τρόικα.

Έτσι κάθε ώρα και κάθε μέρα που περνάει ο οδοστρωτήρας της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, ισοπεδώνει κι άλλους ανθρώπους, κι άλλα δικαιώματα.

Κάθε ώρα και κάθε μέρα γίνεται πιο επιτακτικό το αίτημα για ισχυρό, αποτελεσματικό, μαχητικό ΣΥΡΙΖΑ.

Είδατε τι έγινε με το πολυνομοσχέδιο που επιχειρεί να νομιμοποιήσει άλλη μια αγριότητα, ή μάλλον ένα σύνολο από αγριότητες και στέλνει στον Καιάδα ανθρώπους που δεν είναι επίορκοι, δεν είναι τεμπέληδες, δεν είναι διορισμένοι εκτός ΑΣΕΠ.

Έτυχε απλώς να ανήκουν στις κατηγορίες των προγραμμένων -στη δημοτική αστυνομία, στην αυτοδιοίκηση, στην εκπαίδευση.

Και η σειρά πολλών άλλων έπεται.

Και γιατί προγράφονται;

Για να συμπληρωθεί ο αριθμός των “εκτελεσμένων” που απαιτούν οι δανειστές.

Αυτά προβλέπει το πολυνομοσχέδιο που ψήφισε η αρμόδια επιτροπή της Βουλής, αδιαφορώντας για τα δράματα που προκαλεί.

Αυτό το πολυνομοσχέδιο είναι η αιτία που τη στιγμή αυτή δήμοι, δήμαρχοι και εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι στους δρόμους.

Και δίνουν τη δική τους μάχη για να προστατέψουν τα στοιχειώδη -την ανεξαρτησία της αυτοδιοίκησης και το ψωμί των παιδιών τους.

Βρίσκω άλλη μια φορά την ευκαιρία να  απευθύνω χαιρετισμό στον αγώνα τους και να δηλώσω ότι είμαστε και θα είμαστε μαζί τους, μέχρι το τέλος.

Μέχρι τη τελική νίκη.

Μέχρι την ανατροπή αυτής της επικίνδυνης για το λαό μνημονιακής κυβέρνησης.

Ο αγώνας τους όπως και ο αγώνας των εργαζόμενων στην ΕΡΤ, είναι μέρος ενός μεγάλου ανένδοτου αγώνα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής.

Αγώνα που θα το δώσουμε μαζί και μέχρι το τέλος.

Μαχητικά, ειρηνικά και αταλάντευτα.

Την ίδια στιγμή βλέπουμε το πραξικόπημα της ΕΡΤ να ολοκληρώνεται με μια σειρά άλλα μίνι πραξικοπήματα.

Ότι άρχισε με μια παράνομη και αντισυνταγματική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου συνεχίζεται με νέες παρανομίες.

Με πειρατική εκπομπή σήματος και τσάτρα πάτρα προγράμματος χαμηλής ποιότητας από ιδιωτικό στούντιο.

Και με τη γελοιότητα -η ακροδεξιά βαρβαρότητα έχει πάντα στοιχεία γελοιότητας- να ονομάζουν άρον-άρον το τερατούργημά τους Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση.

Είχαμε δηλαδή ως τώρα το ΔΝΤ και τώρα αποκτήσαμε και ΕΔΤ!

Να σημειώσουμε πάντως:

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνεχίζουν για πάνω από ένα μήνα τον αγώνα τους.

Και ο αγώνας τους αυτός, μαζί με το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε, άλλαξε τα πολιτικά δεδομένα.

Ανέδειξε τη διάθεση του ελληνικού λαού να παλέψει όχι μόνο για ψωμί και παιδεία, αλλά και για ελευθερία και δημοκρατία.

Και τη δυνατότητά του να νικήσει, αφού αυτό το κίνημα σήμανε το τέλος της τρικομματικής κυβέρνησης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Η νέα κυβέρνηση, που δημιουργήθηκε μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ είναι ακόμα χειρότερη από την προηγούμενη.

Και έχει να κάνει ακόμα χειρότερα πράγματα.

Να πει ακόμα χειρότερα ψέματα.

Να ρίξει την κοινωνία σε ακόμα χειρότερη δίνη

Και την Ελλάδα σε ακόμα χειρότερη μοίρα.

Βλέποντας τα έργα τους ακόμα και μόνο τις τελευταίες μέρες μπορεί εύκολα να βγάλει κανείς το συμπέρασμα:

Αυτή η κυβέρνηση ήρθε και στηρίχτηκε από τους δανειστές και την κυρία Μέρκελ για να ολοκληρώσει την καταστροφή.

Στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα σχέδιο -απλώς αυτοσχεδιάζει για να ικανοποιήσει την τρόικα.

Ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης, για παράδειγμα, δήλωσε σε μεγάλη ξένη εφημερίδα ότι δεν κοιμάται τα βράδια επειδή υπογράφει απολύσεις.

Όπως ο Όλι Ρεν μας είχε πει ότι του χαλάμε το Σαββατοκύριακο, επειδή δεν μπορεί να παίζει ποδόσφαιρο και ασχολείται με τα της Ελλάδας.

Ο κύριος Χατζηδάκης, που ετοιμάζει νόμο να είναι ανοιχτά τα καταστήματα όλες τις Κυριακές του χρόνου αναρωτιέται γιατί έμποροι και εργαζόμενοι διαμαρτύρονται γι’ αυτό και δεν διαμαρτύρονται για τα απογεύματα του Σαββάτου!

Η κυρία Μπακογιάννη δήλωσε πόσο την θλίβουν οι ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου, αλλά παρ’ όλα αυτά διαβεβαίωσε ότι θα το ψηφίσει γιατί η Ελλάδα είναι με την πλάτη  στο τοίχο.

Ο κύριος Σαμαράς δηλώνει  σχεδόν χαρούμενος που πάμε καλά και το 2014 θα βγούμε στη λεωφόρο της ανάπτυξης.

Και ο κύριος Βενιζέλος απαιτεί σε περίοδο λιτότητας με ειδική τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο που καταστρέφει κόσμο να έχει δικαίωμα να ταξιδεύουν με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος.

Θα ήθελα να απευθυνθώ για άλλη μια φορά στο δημοκρατικό κόσμο που στήριξε ελπίδες και προσδοκίες στο ΠΑΣΟΚ και έδωσε μάχες για την αλλαγή:

Έχει καμιά σχέση η συνιστώσα της ΝΔ που φέρει το όνομα ΠΑΣΟΚ με την τρίτη του Σεπτέμβρη και με το ΠΑΣΟΚ που επαγγέλθηκε αλλαγή, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη;

Έχει καμιά σχέση ο αντιπρόεδρος του Σαμαρά έστω και με το φάντασμα της λεγόμενης κεντροαριστεράς;

Έχει καμιά σχέση η πολιτική αυτού του κόμματος με όσα υποσχέθηκε και δεσμεύτηκε να πράξει;

Δεν είναι όμως καιρός για κλάματα και για χαμένα μεγαλεία, είναι καιρός για δράση, αγώνα και αντίσταση, πριν η καταστροφή της χώρας γίνει ολοκληρωτική και ανεπίστρεπτη.

Και αυτό το αγωνιστικό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται προς όλους, προς όλους, προς όλους.

Προς όλους τους αριστερούς, όπου κι αν ανήκουν κομματικά, που παρακινούνται στη ζωή και στη δράση τους από τα ιδανικά της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού.

Προς όλους του δημοκράτες, τους πατριώτες, εκείνους που ακόμα πιστεύουν ότι η δημοκρατία είναι η πεμπτουσία μιας κοινωνίας πολιτισμού και αλληλεγγύης.

Προς όσους αισθάνθηκαν κάποτε ότι ανήκουν σε μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη που θα άλλαζε την Ελλάδα.

Προς όσους βάζουν την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία πάνω από υπολογισμούς και ιδιοτέλειες.

Προς τους διανοούμενους, τους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, που βλέπουν την Ελλάδα του πολιτισμού να κατεδαφίζεται και να σέρνεται στα παζάρια των δανειστών.

Προς τους νέους που πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο -και το πιστεύουμε κι εμείς μαζί τους.

Ακόμα και προς τους συντηρητικούς εκείνους πολίτες, που αισθάνονται σήμερα να τους προσβάλλουν η ρατσιστική προπαγάνδα κατά των Ελλήνων, τα νεύματα της Μέρκελ και οι ταπεινωτικές ασκήσεις της τρόικας σε βάρος της χώρας.

Εμείς λέμε ότι είναι καιρός η δημοκρατική ευαισθησία, η εθνική εγρήγορση, η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία, η επιθυμία της απαλλαγής από μνημόνια και τοποτηρητές, το όραμα μιας Ελλάδας δημοκρατικής και ελεύθερης που δεν πετάει κανένα από τα παιδιά της, να ενώσουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.

Σε έναν ανένδοτο κατά του αυταρχισμού, της καταστολής, των παραβιάσεων του συντάγματος και του μαύρου.

Σε μια μάχη για τη σωτηρία και την ανοικοδόμηση μιας Ελλάδας απαλλαγμένης από τη διαπλοκή, από την αδιαφάνεια, από την κομπίνα, από το ρουσφέτι, από την καθημερινή βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού.

Που θεωρεί εχθρό και αντιμετωπίζει ως εχθρό τη δημοκρατία και κάθε πολίτη που φυλάγει τις Θερμοπύλες της.

Αυτό είναι το δικό μας προσκλητήριο συντρόφισσες και σύντροφοι.

Και όλη η συζήτηση, οι προτάσεις, οι γνώμες, οι διαφωνίες, οι αντιπαραθέσεις στο συνέδριό μας ακριβώς γύρω από αυτό το στόχο περιστρέφονται.

Πώς θα κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ πιο αξιόμαχο, πιο αποτελεσματικό, πιο έτοιμο να κυβερνήσει τον τόπο και να τον βγάλει βήμα-βήμα από το τέλμα της καταστροφής.

Αυτό είναι πίσω από τη συζήτηση για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, για την αναγέννησή του ως ενιαίο κόμμα, για το ρόλο του μέλους του κόμματος, για τη διασφάλιση της εσωκομματικής δημοκρατίας.

Ακούστηκαν πολλά εδώ, γνώμες, απόψεις, παρατηρήσεις, προτάσεις.

Ένας πλούτος είναι για το κόμμα μας όλα αυτά.

Ένας πλούτος και οι διαφωνίες.

Γιατί εμείς δεν είμαστε και δεν θέλουμε να είμαστε κόμμα καθοδηγητών, ή καθηγητών της εξουσίας, που έχει μεγάλη γλώσσα και μικρά αφτιά.

Εμείς ακούμε, ακούμε, ακούμε, ο ένας τον άλλο και ξέρουμε να συνθέτουμε και να προχωράμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Καθώς το κοινωνικό κράτος καταρρέει την ίδια ώρα χιλιάδες λαού αυτοοργανώνονται εκατοντάδες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα.

Για να μη μείνει κανείς μόνος του στην κρίση. Χωρίς αποκλεισμούς. Για όλους.

Πρόκειται για τη συλλογική αντίδραση ενός λαού που ανακαλεί στη συλλογική του μνήμη το ΕΑΜ. Αυτό που μας έσωσε από την πεινά για να οργανώσει το έπος της Εθνικής Αντίστασης

• Σήμερα, σύντροφοί μας από την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Γαλλία, την Γερμανία, την Αυστρία, την Αγγλία έρχονται εδώ για να κατανοήσουν αυτό το μεγάλο αυτοδιαχειριστικό κίνημα.
• Απέναντι στην κοινωνική διάλυση και κατακερματισμό, οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύης αποτελούν χώρους κοινωνικής στήριξης, ανάπτυξης συλλογικής συνείδησης και έμπρακτης πολιτικής ενεργοποίησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενεπλάκη γρήγορα σ’ αυτά τα κινήματα

• Κυρίως με την συμμετοχή των ίδιων μας των μελών
• Με το ταμείο αλληλοβοήθειας που ίδρυσε το κόμμα και χρηματοδοτείται με το 20% των Βουλευτών
• Με καμπάνιες στις ευρωπαϊκές χώρες που σήμερα, φέρνουν καρπούς πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν ως ΣΥΡΙΖΑ; Πρέπει να κάνουμε ένα δεύτερο βήμα στην αλληλεγγύη .

Α. για την τροφή

-  να βοηθήσουμε όλες τις δομές με μεγάλες καμπάνιες και χρήματα γιατί φαίνεται ότι αυξάνονται τρομακτικά οι ανάγκες του κόσμου.

-  να υπερασπιστούμε πολιτικά το Κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες

Β. για την υγεία

Απαιτείται ο συνδυασμός των δομών υγείας με τους συνδικαλιστικούς φορείς του χώρου και η διείσδυση των δομών μέσα στα νοσοκομεία.

Γ. για την στέγη

Για να δημιουργήσουμε ένα κίνημα κατά των κατασχέσεων/ εξώσεων

Αυτό απαιτεί  ενεργοποίηση όλων των εμπλεκομένων τμημάτων και τομέων του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Λαός δεν τίθεται εν κινήσει  μόνο με τον πολιτικό λόγο αλλά με την κοινωνική και πολιτική πράξη.

Μην το υποτιμάμε.

Ενισχύστε με πάθος τις δομές αλληλεγγύης, άρτε μέρος σ’ αυτό το μεγάλο εγχείρημα του λαού μας. Σ’ αυτό το μεγάλο ιστορικό γεγονός, βασικό στήριγμα και εγγύησή μας  σε μια μελλοντική κυβέρνηση της Αριστεράς, σε ένα μεγάλο κοινωνικό μετασχηματισμό – για της αλληλεγγύη – αντίσταση- ανατροπή.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Μην ξεχνάτε, αύριο βράδυ ξεκινά την πορεία του το κόμμα που θα αναμετρηθεί με τους συσχετισμούς δύναμης και θα συγκρουστεί κατά μέτωπο με το Μνημόνιο.

Ξεκινάμε έναν δύσκολο δρόμο.

ΘΑ έχουμε Απέναντι μας έναν αντίπαλο αποφασισμένο για όλα. ¨

Έναν αντίπαλο έτοιμο να δώσει μάχη μέχρις εσχάτων.

Γιατί αν χάσει, θα χάσει τα πάντα.  Διαπλοκές, προνόμια, πρόσβαση στην εξουσία.

Θα έχουμε απέναντί μας έτοιμο να εκμεταλλευτεί κάθε μας στραβοπάτημα και κάθε μας λάθος, κάθε αφορμή που θα του δώσουμε.

Και να χρησιμοποιήσει εναντίον μας ακόμα και τα πιο αθέμιτα μέσα για να μας πλήξει.

Ερχόμαστε στο προσκήνιο για να προκαλέσουμε τεράστιες αλλαγές και ανατροπές.

Όχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

ΝΑ είμαστε λοιπόν σίγουροι ότι κανείς δεν πρόκειται να μας χαριστεί.

Ούτε οι εχθρούς, ούτε οι φίλοι μας.

Αυτοί οι τελευταίοι είναι που θα μας κρίνουν με το πιο αυστηρό κριτήριο.

Την ώρα λοιπόν που τα μάτια της κοινωνίας είναι στραμμένα επάνω μας, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε σε θέση να κάνουμε αυτά που λέμε.

Ότι είμαστε σε θέση να κυβερνήσουμε.

Και αυτό θα κριθεί και από το αποτέλεσμα αυτού εδώ του Συνεδρίου.

Αν ξέρουμε, θέλουμε και μπορούμε.

Και αν είμαστε σε θέση όχι μόνο να βγούμε ενωμένοι, αλλά να να χτυπάνε όλα τα σφυριά μας στην ίδια κατεύθυνση.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, θέλω όμως  σε αυτό το σημείο να αποσαφηνίσω και να αποκαταστήσω ορισμένες παρανοήσεις είτε ακούσιες είτε εκούσιες.

Πρώτα από όλα

Άκουσα το ορθό επιχείρημα :  Πώς μπορείτε να αποφασίζετε για εμάς; Με ποιο δικαίωμα;»

Και εδω θέλω να αποκαταστήσω τη παρανόηση.

Ουδείς θέλησε ή επέλεξε να αποφασίσει για τους άλλους. Αλίμονο.

Όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ, το κοινό μας σπίτι, το νέο ενιαίο και δημοκρατικό φορέα των μελών του, αρμόδιο να αποφασίσει είναι το Συνέδριο των 3500 εκλεγμένων αντιπροσώπων των δεκάδων χιλιάδων μελών μας.

Το ΣΥΝΕΔΡΙΟ και μόνο το ΣΥΝΈΔΡΙΟ.

Κανένας άλλος.

Και ότι αποφασίσει το Συνέδριο θα γίνει αποδεκτό από όλους.

Οτιδήποτε άλλο προσβάλλει τα χιλιάδες μέλη μας που πήραν μέρος στις προσυνεδριακές διαδικασίες

Προσβάλλει το κυρίαρχο σώμα του Συνεδρίου, που αυτό αποφασίζει για όλα.

Θίγει τον εσώτατο πυρήνα της δημοκρατικής μας υπόστασης και των δημοκρατικών διαδικασιών, που είναι το θεμέλιο της συλλογικής μας λειτουργίας!

Και θέλω να μιλήσω επί της ουσίας και για όλα.

Με συντροφικότητα, με σεβασμό στη διαφορετική άποψη αλλά και με σαφήνια. Γιατί εδω είμαστε σε μια ιστορική καμπή και πρέπει να μιλάμε καθαρά.

Πρώτα και κύρια το Συνέδριο θα πάρει αποφάσεις για όλα τα ζητήματα που άνοιξαν και συζητήθηκαν στις οργανώσεις.

Το καθήκον μας είναι να βγούμε από δω με καθαρές απαντήσεις.

Καθαρές δεσμεύσεις απέναντι στο λαό για το τι θα κάνουμε, πως θα κυβερνήσουμε

Καθαρές απαντήσεις, καθαρό πλαίσιο και καθαρούς κανόνες λειτουργίας του νέου ενιαίου φορέα.

Δεύτερον :

Σε αυτή το συναρπαστικό ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ, στο δρόμο για τη μεγάλη νίκη του λαού μας όχι μόνο δεν αποκλείεται κανένας αλλά  και δεν περισσεύει κανείς.

Όλοι μαζί και ακόμα περισσότεροι χωράει το σκαρί μας σε αυτό το ιστορικό ταξίδι.

Όλοι μαζί και ακόμα πιο πολλοί αλλά και κανένας πιο ίσος απο τον άλλον.

Όλοι διαφορετικοί, όλοι με το πλούτο της ιστορίας και των απόψεών του, αλλά όλοι ίσοι και όλοι υπόλογοι απέναντι στη συλλογικότητα, απέναντι στα μέλη μας.

Άκουσα τον Μανώλη Γλέζο με προσοχή.

Ομολογώ ότι δεν εξεπλάγην με τον πυρήνα των απόψεων του αλλά με τους υψηλούς τόνους που διάλεξε.

Ο Μανώλης έχει αυτές τις απόψεις σταθερά απο το 2003 ως σήμερα.του πιστώνω αυτή τη σταθερότητα και την επιμονή

Απόψεις που εξέφρασε και στην Πανελαδική μας συνδιάσκεψη το Δεκέμβρη, με τις αποφάσεις της οποίας διαφώνησε ανοιχτά.

Άρα δε θέλω να παριστάνω ούτε τον ανίξερο, ούτε τον αιφνιδιασμένο.

Ούτε όμως θα σας παριστάνω και τον αδίαφορο.

Με στεναχώρησε η ομιλία του Μανώλη.

Αλλα δε με κάκιωσε.

Στους ανθρώπους που αγαπάς δε κρατας κακία, μόνο στενοχώρια.

Με στεναχώρησαν όχι οι απόψεις και τα επιχειρήματά του αλλά ότι επέλεξε από αυτό το ιστορικό βήμα να μιλήσει ως εκπρόσωπος μιας συνιστώσας.

Και το λέω αυτό γιατί ο σύντροφος αυτός δεν εκπροσωπεί στα μάτια μας και στα μάτια όλων των Ελλήνων κάποια συνιστώσα.

Εκπροσωπεί τη συνισταμένη αγώνων, θυσιών, ηρωισμού και συνέπειας της αριστεράς στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Εκπροσωπεί τη γενιά της αντίστασης, τη γενιά του εμφυλίου, τη γενιά της δημοκρατικής πάλης, τη γενιά της ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων.

Εκπροσωπεί όλα εκείνα που έκαναν την αριστερά να επιβιώσει από διωγμούς και παρανομίες και να υπάρχει σήμερα ως μεγάλη δύναμη αντίστασης και εξουσίας.

Και όλα εκείνα που συγκίνησαν πολλούς από μας στη διαδρομή της ζωής τους και τους έφεραν κοντά στην αριστερά και στο όραμα μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ακούστε λοιπόν σύντροφοι και συ σύντροφε Μανώλη δυο κουβέντες απο καρδιάς.

Σεβόμαστε τα σύμβολά μας και τα τιμάμε.

Αλλά τα ίδια τα σύμβολά μας πρώτα μας μάθανε να τιμάμε και τον αγώνα μας, το καθήκον μας, την αλήθεια μας.

Έτσι όπως τουλάχιστον ο καθένας την αντιλαμβάνεται και τη πιστεύει.

Και την αλήθεια μας τη θέτει η ίδια η Ζωή.

Η πραγματικότητα, που μας βάζει το καθήκον να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις μιας ολόκληρης κοινωνίας που ζητά απο μας υπερβάσεις.

1.650.000 ψηφοφόροι έκαναν την υπέρβασή τους και μας ψήφισαν ένα χρόνο πριν.

Έκαναν τεράστια υπέρβαση.

Δεν έγιναν ξαφνικά ούτε ΣΥΡΙΖολόγοι ούτε συνιστωσιολόγοι.

Ούτε καν αριστεροί δεν έγιναν.

Εμείς οφείλουμε να τους διαπαιδαγωγήσουμε και να τους κάνουμε και πιο ρίζοςπαστικούς και πιο αριστερούς.

Αλλά όταν κάποιος κάνει την υπέρβαση και έρχεται σε σένα, δε μπορείς εσύ να αρνείσαι κάθε υπέρβαση κάθε ρίσκο, κάθε μετακίνηση απο τις βεβαιότητές σου.

Και επειδή δε πρόκειται για ένα καπρίτσιο αλλά για μια ιστορική πρόκληση που αφορά την ίδια τη ζωή, την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Που αφορά την ίδια την υπόσταση και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, δε χωράνε συναισθηματισμοί.

Αυτό που πιστεύουμε, πρέπει να το πούμε καθαρά και το σώμα να αποφασίσει με ψυχή βαθιά και το χέρι στη καρδιά αλλά και στο νου.

Στη λογική.

Και εγώ καταλαβαίνω το εξής απλό:

Δε πρόκειται να κερδίσουμε τη μάχη, αν το μήνυμα που εκπέμπουμε στο κόσμο που τώρα μας ψήφισε και τώρα ελπίζει σε εμάς :

Εσείς αλλάξτε και ελάτε εδω.

Εμείς δεν αλλάζουμε τίποτα και με τίποτα.

Όπως δούλευαμε δέκα χρόνια πριν έτσι θα δουλεύουμε και τώρα.

Όπως δουλεύαμε πριν που πάλι ως ΣΥΡΙΖΑ πέρναμε 3%, έτσι θα δουλεύουμε και τώρα που έχουμε 30%.

Και μη κάνετε το λάθος να νομίζετε ορισμένοι ότι αυτός  ο κόσμος είναι κλειδωμένος, είναι δεδομένος για το ΣΥΡΙΖΑ.

Μας παρακολουθεί με προσοχή και μας δοκιμάζει.

Αλλά αυτόν τον κόσμο θα τον κερδίσουμε μόνο αν προχωρήσουμε σε θαρραλέα βήματα που δείχνουν ότι είμαστε αποφασισμένοι.

Αποφασισμένοι πρώτα να αλλάξουμε εμείς για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Πρώτα να διακινδυνεύσουμε εμείς τις σιγουριές μας, για να πειστεί να αφήσει κι αυτός τις δικές του σιγουριές στα αστικά κόμματα.

Πρώτα να θυσιαστούμε εμείς, για να τον καλέσουμε να στηρίξει με πάθος ένα μεγάλο αγώνα για την ανατροπή, για την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια.

Και τι να πούμε άλλωστε σε αυτόν το κόσμο?

Οτι το Κόμμα που σε καλεί να οργανωθείς για να αλλάξουμε τη χώρα θα είναι ένα Κόμμα με 14 διαφορετικά καταστατικά και 14 διαφορετικά προγράμματα.

Και ότι σε καλούμε να εμπιστευτείς τη τύχη της χώρας σε ένα κόμμα που θα έχει όργανα με μέλη διορισμένα και όχι δημοκρατικά εκλεγμένα απο τη βάση, από τα μέλη του και απο τα συνέδριά του.

Ότι δηλαδή θα αποφασίσουν για το μέλλον της χώρα κάποιοι άνθρωποι που δε θα λογοδοτούν σε κάποιο δηπμοκρατικά εκλεγμένο σώμα?

Και άμα δε λογοδοτούν στα κομματικά όργανα πως θα λογοδοτήσουν στον ίδιο το λαο?

Άκουσα επίσης ορισμένους να μιλάνε για τελεσίγραφα και εκβιαστικά χρονοδιαγράματα.

Ακούστε σύντροφοι  : κανένα τελεσίγραφο και κανένας εκβιασμός.

Φτιάχνουμε ένα φορέα δημοκρατικό, πλουραλιστικό, πολυτασικό.

Ναι αλλά με ενιαίο πλαίσιο και για τη προς τα έξω εμφάνιση και για τη προς τα μέσα.

Και επειδή δε μου αρέσει να κρύβομαι πίσω απο το δάχτυλό μου, άλλου είδους διαφωνία υπάρχει με το Μανώλη άλλη με ορισμένους συντρόφους που θέλουν να συνεχίσουν στο ΣΥΡΙΖΑ όχι να κτίσουν μαζί με όλους, το κοινό μας φορέα, αλλά ο καθένας το δικό του φορέα..

Και εδω θέλω να βάλω καθαρά ένα ζήτημα που δεν είναι διαδικαστικό, καταστατικό αλλά βαθιά ουσιαστικό και πολιτικό.

Υπάρχει μια άποψη που λεέι :

Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζικός χώρος για να στρατολογούμε και να χτίζουμε την δική μας ξεχωριστή οργάνωση, την επαναστατική.

Και την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ με χαλαρό καταστατικό, με τάσεις, με λίστες και δημοκρατία, αλλά εμείς με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και πειθαρχία.

Αυτό σύντροφοι δε μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Και δεν είναι ούτε θέμα διατύπωσης ούτε θέμα καταστατικού, είναι θέμα πολιτικής συμφωνίας και συνεννόησης.

Ούτε  είναι θέμα χρονοδιαγράμματος ή εικονικής συμφωνίας.

Είναι θέμα ουσίας.

Ή θα δεσμευόμαστε όλοι απο το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ και απο εκεί και πέρα εντός του πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ και τάσεις και οργανώσεις και ρεύματα και συνιστώσες  και ότι άλλο θέλουμε, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ

Ή θα δεσμευόμαστε ο καθένας απο το καταστατικό του, οπότε χαιρετίσματα.

Καθαρές κουβέντες.

Καθαρές δέσμευσεις.

Και επιτρέψτε μου να διαλύσω και άλλη μια παρανόηση.

Δεν μιλάμε όπως θα έχετε καταλάβει εδώ για το αδιαπραγμάτευτο, καταστατικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην έκφραση διαφορετικής άποψης.

Δε μιλάμε για το καταστατικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των τάσεων.

Ούτε για τις όποιες συλλογικότητες κοντά στο κόμμα ή πλάι σ’ αυτό, στις οποίες συμμετέχουν και μέλη του κόμματος.

Δεν μπορεί να στερήσει κανείς από κανένα το δικαίωμα να συγκροτούνται και να υπάρχουν τέτοιες συλλογικότητες ιδεολογικού χαρακτήρα, να έχουν τα έντυπά τους και να διεξάγουν την ιδεολογική τους δουλειά.

Αυτές μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν στη ζύμωση απόψεων και ιδεολογικών επιλογών.

Πράγμα που σημαίνει, για να το πω πιο καθαρά, ότι αν κάποιες από τις σημερινές συνιστώσες, που δεν επέλεξαν τη παύση λειτουργίας τους και την ένταξη των μελών τους στον ενιαίο φορέα, αισθάνονται ότι ορισμένες ιδεολογικές τους επιλογές δεν εκφράζονται ολοκληρωμένα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ,  έχουν το δικαίωμα να τις υποστηρίξουν με τέτοιου είδους συλλογικές δράσεις.

Αλλά με καθαρό ότι είναι εντός του πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ότι δεσμεύονται από το καταστατικό και τις αποφάσεις του.

Άρα ανακεφαλαιώνω:

Ένα μέλος μια ψήφος.

Όχι προνόμια, όχι αποκλεισμοί.

Ανακλητότητα, λογοδοσία, δημοκρατική λειτουργία.

Πολιτική συμφωνία ότι το καταστατικό και οι συλλογικές πολιτικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο μας δεσμεύουν όλους.

Και αυτά δεν αποτελούν τελεσίγραφα αλλα αυτονόητες δέσμευσεις.

Δεσμεύσεις που προφανώς χρειάζονται ένα εύλογο χρονικό διάστημα, λίγων μηνών, για να υλοποιηθούν πλήρως και σε κάθε τεχνική λεπτομέρεια.

Αλλά σε ότι αφορά την επι της αρχής συμφωνία, δε χρειάζεται χρόνος χρειάζεται θάρρος τόλμη και ψυχή.

Να τα αποφασίσουμε τώρα, στο Συνέδριό μας και να τα αποφασίσουμε όλοι μαζί/

Να μη περισσέψει κανείς και καμιά από αυτό το συναρπαστικό ταξίδι.

Να αφήσουμε κάβους.

Να σαλπάρουμε στις ανοιχτές θάλασσες και να ταξιδέψουμε όλοι και όλες μαζί.

Κανείς δεν θέλει και ούτε πρέπει να αποφασίζει για τον άλλο.

Όλοι μαζί θα αποφασίσουμε σε αυτό το συνέδριο για το πώς θα βαδίσουμε.

Είμαστε όλοι ισότιμα μέλη του 1ου ιστορικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ .

Και στο κρίσιμο ερώτημα του αγαπημένου μας του Μανώλη : εμείς δεν αλλάζουμε. Εσείς τι θα κάνετε.

Απαντώ:

Αυτό που θα κάνεις εσύ, όπως πάντα στη ζωή σου, είναι αυτό που πιστεύεις και νομίζεις σωστό.

Κανείς δε θα σου επιβάλει τι να κάνεις.

Εμείς ένα μπορούμε να κάνουμε.

Όλοι μαζί να πάρουμε τις συλλογικές μας αποφάσεις.

Και όποιες και αν είναι αυτές, εγώ τη Δευτέρα το πρωί, να τι θα κάνω:

Θα σε πάρω να πάμε μαζί στους απολυμένους δημοτικούς υπαλλήλους να δώσουμε τη μάχη, να πάμε στο ραδιομέγαρο, να πάμε στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, να πάμε στις βιομηχανικές περιοχές της ανεργίας, να πάμε στη Χαλκιδική, να πάμε στα ερημωμένα χωριά μας, να πάμε από άκρη σε άκρη της πατρίδας μας μαζί.

Για να δώσουμε τη μάχη και να δώσουμε το μήνυμα :

Παρά τις όποιες διαφωνίες μας, είμαστε εδώ.

Είμαστε ενωμένοι και έχουμε όλοι τον ίδιο σκοπό.

Να σταματήσουμε τη λαίλαπα του μνημονίου.

Να σώσουμε τη χώρα και το λαό από τη καταστροφή και να ξαναχτίσουμε τη πατρίδα μας σε μια στέρεη βάση κοινωνικής δικαιοσύνης, ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας.

Σύντροφισσες και σύντροφοι,

Μπορούμε να νικήσουμε και θα νικήσουμε.

Θα το κάνουμε το βήμα και θα το κάνουμε όλοι και όλες μαζί.

Και να ξέρετε.

Να είστε περήφανοι και συγκινημένοι με τα μέχρι τώρα αποτελέσματά μας.

Αλλά να ξέρετε : τα πιο όμορφα τραγούδια μας, που δεν τα ‘χουμε ακόμα τραγουδήσει.

Και θα τα τραγουδήσουμε μαζί.

Γεια σας

Το Γραφείο Τύπου

13/07/2013