Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ

ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΛΛΑΔΑ" ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ (8/6/13)

 

Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλο ότι θα έπρεπε να διεξαχθεί με άλλους ουσιαστικούς και συμμετοχικούς όρους και όχι με εσπευσμένες διαδικασίες, αποτελεί ένα πολύ κρίσιμο Συνέδριο για τον ίδιο, την Αριστερά και τον τόπο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Ένα χρόνο μετά τις τελευταίες εκλογές δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τα τότε ποσοστά και να πάρει ισχυρό προβάδισμα στο πολιτικό σκηνικό. Μπροστά στο Συνέδριο ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βγάλει αυτοκριτικά συμπεράσματα, προκειμένου να μπορέσει να κάνει ένα νέο άλμα. Άλμα στην πολιτική επιρροή του και ριζοσπαστικό άλμα στην κινηματική αγωνιστική του παρουσία.

Αυτό το νέο άλμα απαιτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης σε όλους τους τομείς και ενίσχυσης της ριζοσπαστικής αξιοπιστίας του. Αυτό το νέο άλμα, απείρως πιο δύσκολο από το προηγούμενο, χρειάζεται νέες επιλογές μεγάλων ρήξεων, ανάπτυξη νέων μεγάλων ενωτικών εργατικών-λαϊκών αγώνων και προετοιμασία για σκληρές συγκρούσεις με μεγάλα εγχώρια και διεθνή συμφέροντα και κατεστημένες ευρωπαϊκές δομές.

Αυτό το νέο άλμα απαιτεί προγραμματικές υπερβάσεις, νέες τολμηρές ριζοσπαστικές επεξεργασίες και αποσαφηνίσεις, που θα επιχειρήσουν να προβάλλουν ένα συνεκτικό εναλλακτικό προοδευτικό σχέδιο στο λαό χωρίς εξωραϊσμούς, χωρίς κενά, αντιφάσεις , μισόλογα και αποσιωπήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αλλάξει την Ελλάδα με την άδεια, τη συναίνεση ή την ανοχή της Μέρκελ, του Ολάντ, του Όλι Ρεν και του Μπαρόζο, ή του υπερατλαντικού Ομπάμα, παρά μόνο σε σύγκρουση μαζί τους και με τις πολιτικές που εκφράζουν. Η ευρωζώνη δεν αντιπροσωπεύει το τέλος της ιστορίας ούτε μπορεί να υπάρξει ειδικός δρόμος ευρωζωνικού προοδευτισμού και σοσιαλισμού. Η ευρωζώνη δεν συνιστά πεδίο επιλογών αλλά πεδίο εφαρμογής, ανεξάρτητα από το χρώμα των κυβερνήσεων, μονοδιάστατων πολιτικών επιλογών ακραίας και άγριας νεοφιλελεύθερης κατεδάφισης.

Η χρηματοδότηση από την ΕΕ και το ΔΝΤ δεν συνιστά «ευεργεσία» αλλά θανατηφόρα θηλιά στο λαιμό της χώρας. Με την τροϊκανή χρηματοδότηση δεν γίνεται ανασυγκρότηση, παραγωγική ανοικοδόμηση, ανάπτυξη και προοδευτικός μετασχηματισμός στον τόπο, παρά μόνο μνημονιακή λεηλασία και καταλήστευση. Το άδικο και βαθύτατα ταξικό κρατικό χρέος, που δεν είναι χρέος του ελληνικού λαού αλλά της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου, δεν είναι βιώσιμο και δεν μπορεί να αποπληρωθεί, εκτός και αν εξανδραποδίσουμε τους πολίτες.

Αν θέλουμε διέξοδο στη χώρα δεν μπορεί να γίνει με τα λεφτά της τρόικας ούτε με την αποπληρωμή του άδικου και μη βιώσιμου χρέους. Διέξοδος θα υπάρξει δια της άνευ όρων διαγραφής του χρέους με όλα τα δυνατά μέσα, η οποία είναι χίλιες φορές πιο ρεαλιστική και εφικτή από την «τυραννία» των δανειστών. Η χώρα πρέπει να απορρίψει τους τρομοκρατικούς εκβιασμούς του ευρώ και να γίνει κατανοητό ότι δεν έχει ανάγκη την τροϊκανή χρηματοδότηση για να επιβιώσει. Αντίθετα, η κατάργηση των μνημονίων που είναι συνυφασμένα με τις τροϊκανές δόσεις, είναι ο μόνος βιώσιμος και ελπιδοφόρος εναλλακτικός δρόμος που διαθέτουμε και πρέπει να ακολουθήσουμε μέχρι τέλους.

Η νέα ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο Συνέδριο του δεν είναι εγκεφαλική επινόηση αλλά ο μόνος δρόμος για να αποκτήσει ελπίδα και όραμα ο λαός. Για να μπορέσει η Αριστερά σε αυτήν την κρίσιμη για το λαό και τον τόπο ώρα, να γίνει μια μεγάλη εθνική δύναμη διεξόδου, προοδευτικής ανασύνταξης και σοσιαλιστικής προοπτικής και να σταθεί αντάξια της Αριστεράς των μεγάλων ηγεμονικών ιστορικών στιγμών της: της Αντιστασιακής εποποιίας και του Πολυτεχνείου.