Δυο εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Μάνδρας – Ειδυλλίας

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Δυο εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Μάνδρας – Ειδυλλίας

Η Οργάνωση Μελών (Ο.Μ.) ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μάνδρας Ειδυλλίας, διοργανώνει :

1. Την Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013 και ώρα 21.00 στο γήπεδο 5x5, στη Μάνδρα,  βραδιά με ζωντανή ρεμπέτικη μουσική, φαγητό και καλό κρασί και
2. Το Σάββατο 20 Ιουλίου 2013 και ώρα 20.00 ανοικτή συγκέντρωση - συζήτηση, στις Ερυθρές (Κριεκούκι), στην κεντρική πλατεία (Σταμούλη). Θα παραβρεθούν και θα συζητήσουν μαζί μας οι βουλευτές της Περιφέρειας Αττικής: Αλέξης Μητρόπουλος, Γιώργος Πάντζας και Νάσος Αθανασίου. Θα προηγηθεί συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων με εκπροσώπους των τοπικών αυτοδιοικητικών και παραγωγικών φορέων.

Το Γραφείο Τύπου

17/07/2013

Τα 201 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ

Έξι ξεχωριστά ψηφοδέλτια διεκδίκησαν, αλλά πέντε πέτυχαν την εκλογή μελών στη νέα Κεντρική Επιτροπή. Στο "Ενιαίο Ψηφοδέλτιο" συμμετείχαν υποψήφιοι από την πλειοψηφία του ΣΥΝ (ΑΡΕΝ και Πλατφόρμα 2013), από την ΑΝΑΣΑ, από την ΚΟΕ, από το ΕΚΜ, καθώς και ανένταχτοι. Στο ψηφοδέλτιο της Αριστερής Πλατφόρμας συμμετείχαν υποψήφιοι του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ, της ΚΕΔΑ, της ΔΕΑ, της ΑΠΟ, της οργάνωσης Κόκκινο, καθώς επίσης και προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ. Επίσης, ψηφοδέλτιο είχαν η "Κομμουνιστική Τάση / Πλατφόρμα" που είχε παρουσιάσει προσυνεδριακά δικό της κείμενο, οι "Ανενταχτοι εντός ΣΥΡΙΖΑ", η "Παρέμβαση για την Ενότητα" και τέλος η "Παρέμβαση των Μελών", που όμως δεν φαίνεται να εκλέγει μέλος.
Διαβάστε ολόκληρη τη λίστα των εκλεγέντων στη νέα Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όπως διαμορφώθηκε έπειτα από την σχετική ψηφοφορία κατά τη διάρκεια του Ιδρυτικού Συνεδρίου του Κόμματος. Κατεβάστε το αρχείο με τη σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής από εδώ .

 

ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΚΚΕ. Του Σεβαστάκη Δημήτρη

Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια απόπειρα ποιοτικοποίησης των κατ' αρχήν ποσοτικών χαρακτηριστικών που τον συνέθεσαν ταχύτατα και ορμητικά. Η πολιτική πύκνωση είναι το ένα σκέλος του μεγάλου διαβήματος που επιχειρεί. Εν τούτοις, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να επιχειρήσει πιο συγκροτημένα και την αμφίπλευρη διεύρυνση, συγχρόνως με την εμβάθυνση που αποπειράται. Όχι μόνο για να βγει από το «μπουκάλι» του 27% (το οποίο, αν αποκτήσει ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι ένα καταπληκτικό και ηγεμονικό ποσοστό - πιθανόν, βέβαια, όχι αρκετό για τους μέλλοντες κρατικούς παράγοντες). Αλλά γιατί ο ιστορικός ρόλος, η πολιτική αντοχή και η αποτελεσματικότητα πληρούνται μόνο αν βρεθούν οι εσωτερικές συνδέσεις με τις δύο μεγάλες (και σε κρίση ευρισκόμενες) αριστερές παραδόσεις: την ηθική και ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία και την κομμουνιστογενή ζώνη.Το ευρύ αυτό πεδίο δημιουργεί μια νέα μεγάλη πολιτική ενδοχώρα, απαραίτητη για τις συνθήκες πολέμου στις οποίες θα δράσει η Αριστερά. Ναι, και οι δύο πλευρές της αριστερής αφήγησης έχουν βαθύ πρόβλημα προσανατολισμού και τεκμηρίωσης άρα είναι δυνατή μια συνεργατική απόπειρα.
Μια Αριστερά που αναπτύσσεται «φυσιολογικά», από τις παρυφές της αποδομούμενης (μαζί με το αστικό κράτος, τους θεσμούς και τις πρόνοιές του) σοσιαλδημοκρατίας μέχρι την κομμουνιστογενή παράδοση, θεωρείται ανοησία στον τόπο μας. Είναι σίγουρο ότι για όλους του ενοίκους του αριστερού διαβήματος η υπόθεση του ενιαίου Συνασπισμού του '90 έχει κάτι το τραυματικό. Εκεί η μεγάλη σύνθεση έγινε δυνατή και λόγω της ολικής ανασφάλειας από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι, σήμερα, πολλοί απ' τους ενοίκους του αριστερού οίκου θέτουν ως προϋπόθεση της δικής τους ταυτότητας την έκλειψη του άλλου ή μια αόριστη σούπα για να χωράει τους πάντες και να μην ενοχλεί κανέναν. Κάτι τέτοιο μοιάζει ξεπερασμένο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι υλοποιεί μια σύνθεση που αγγίζει τα όρια του εξωπραγματικού. Οι περισσότερες αριστερές παραδόσεις συγκατοικούν στο εσωτερικό του και γενικώς πειθαρχούν. Κάποιοι (έστω) με την προσδοκία της εξουσίας, κάποιοι που συσπειρώνονται από ανασφάλεια, κάποιοι από αδιευθέτητη οργή, κάποιοι γιατί ήδη ήταν μέσα κ.λπ. φτιάχνεται κουτσά - στραβά μια σύνθεση, μια υποτυπώδης και σχετικά ελπιδοφόρα συνάρτηση. Γιατί τότε να τεθεί ως αίτημα η διεύρυνση, κάτι που μοιάζει ιδρυτικά αδύναμο; Και μάλιστα με πολλά παράγωγα, δευτερογενή προβλήματα (όπως τις αμοιβαίες συγκρούσεις και τις ζήλιες);
Η ίδια η δομή της αμφίπλευρης διεύρυνσης ανασυγκροτεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα είδος πατρικού σχήματος στον χώρο της Αριστεράς, ως ένα είδος ενεργού κελύφους που θα χωρέσει τους κομμουνιστές, τους αριστεριστές, τους ριζοσπάστες, τους τέως ΠΑΣΟΚους, τους σοσιαλδημοκράτες σε ένα νέο ιστορικό ενέργημα. Ε αυτό το συγκεφαλαιωτικό, γενετικό σχήμα πρέπει να υπάρξει. Γιατί εάν η διεύρυνση νοηθεί ως «συγκόλληση» με το ΚΚΕ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. (ή απλή, επιθετική απορρόφηση), τότε δεν θα έχει ενεργά πολιτικά στοιχεία, δεν θα ευρύνει τα θεωρησιακά χαρακτηριστικά της νέας Αριστεράς, αλλά θα αναπαράγει τις δυσανεξίες της εκβιασμένης συνύπαρξης και των αέναων διαπραγματεύσεων. Ειδικά όσο τα εσωτερικά των κομμάτων εξακολουθούν να έχουν την αυτοαναφορικότητα και την αυτοσυντήρηση που διαπιστώνει το στοιχειωδώς ανεξίθρησκο μάτι.
Το ΚΚΕ, άλλωστε, αποκλείεται να δεχτεί - αφού η διακριτή και μοναχική του οντότητα είναι η ίδια η επιτομή της ρητορικής του. Και παρ' όλο που στο υπόστρωμα της ανάλυσής του (η οποία έχει επιβεβαιωθεί σε αρκετά σημεία) για τον δομικό χαρακτήρα της συστημικής κρίσης συναντάει πολλές από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, εν τούτοις ένας πολιτικός αριστοκρατισμός και η κουλτούρα της avant- garde, που κουβαλάει ως ιστορικό κληροδότημα, δεν του επιτρέπει, αυτή τουλάχιστον την περίοδο, να συνομιλήσει.
Η ΔΗΜ.ΑΡ., επίσης, αντιμετωπίζει σοβαρό στρατηγικό πρόβλημα. Ούτως ή άλλως απομακρύνθηκαν οι συντηρητικοί πολίτες που στεγάζονταν παροδικά στην πιο σικ εκδοχή του συστήματος (όπως θεωρούσαν την κυβερνητική ΔΗΜ.ΑΡ.), οι διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ολοκληρωθεί, ο «μεταρρυθμιστικός» πόλος και ο πόλος του «υψηλού κρατισμού» (τα στελέχη δηλαδή που έχουν άμεση εμπλοκή με το κράτος και τις δομές εξουσίας και που πρέπει πάση θυσία να στεγάζονται σε κυβερνητική ομάδα) επίσης απομακρύνονται προς το ΠΑΣΟΚ, άρα μένει το ψαχνό της παράδοσης της «ΕΑΡ» ως συνεργατικό επίδικο. Αυτό το υψηλού ιδεολογικού επιπέδου σώμα μπορεί να αυταδρανοποιηθεί παρά να ενσωματωθεί άτσαλα. Η συγκολλητική, λοιπόν, διαδικασία ως μορφή της αμφίπλευρης διεύθυνσης δεν είναι παραγωγική.
«Οι νόμοι της οικονομίας είναι σαν τους νόμους της μηχανικής. Το ίδιο σύνολο νόμων λειτουργεί παντού». Η ψευδαίσθηση μιας καθολικής τάξης, όπως αυτή του οικονομολόγου της Παγκόσμιας Τράπεζας, Λόρενς Σάμερς, φαίνεται ότι εκφράζει και συμπυκνώνει αυτό που ήδη συμβαίνει: ο ολικός πόλεμος, οι όροι ισχύος, δεν επιτρέπουν καμία ρύθμιση με όρους ανοχής και δικαίου. Η ηθική σοσιαλδημοκρατία λοιπόν δεν υφίσταται. Είναι σίγουρο ότι ακριβώς επειδή ιδιωτικοποιείται και «πολεμικοποιείται» ραγδαία, κάθε πεδίο κοινωνικής παροχής, κράτους δικαίου, συνεκτίμησης των συλλογικών επιθυμιών κ.λπ. δεν φαίνεται να υπάρχουν περιθώρια ανασύνθεσης μιας ηθικής σοσιαλδημοκρατίας εκτός κι αν αυτή ταχύτατα φιλελευθεροποιηθεί (όπως συμβαίνει με το ΠΑΣΟΚ) ή ριζοσπαστικοποιηθεί, όπως συμβαίνει με τις διάφορες πασοκογενείς ομάδες και ένα μέρος του κόσμου τους που ρέουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ θα τοποθετούσα ένα τριπλό στρατηγικό πρόβλημα: της ΔΗΜ.ΑΡ. (που συντάσσεται πάνω στην παράδοσή της εξελληνισμένης σοσιαλδημοκρατίας), του ΚΚΕ (που συγκροτείται σε ανταγωνιστική αναφορά προς την σοσιαλδημοκρατία, αλλά στο θεσμικό πεδίο που αυτή καθόρισε), αλλά, νομίζω, σε μικρότερο βαθμό και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ (που έχει ενσωματώσει ένα τμήμα της αλλά και πολλά στοιχεία της εκφώνησής της και της αξιωματικής της). Η κρίση της κυβέρνησης που απομάκρυνε την ΔΗΜ.ΑΡ., που συγγράφει το "success story", κ.λπ., δεν ήταν κρίση συμπεριφορών, πρωτοκόλλου ή συμβεβλημένων ορίων. Η κρίση είναι πολιτικού, συγκροτησιακού χαρακτήρα, αφού ιδιωτικοποιούμενο το κράτος, ως μηχανισμός διανομής πλούτου, συμπιέζεται και γίνεται πιο αδύναμο, συγκεντρωτικό και λιγότερο διανεμητικό. Δεν έχει δηλαδή τα περιθώρια διασποράς κεφαλαίου, αγοράς πολιτικού χρόνου και κοινού. Δεν έχει τις πολυτέλειες της αναπαραγωγής του. Αυτό το άγονο πολιτικό υπόστρωμα καθιστά πολύ δύσκολο το εγχείρημα της πολλαπλής διεύρυνσης της Αριστεράς (αφού διαλύει τις ιδεολογικές προϋποθέσεις της), αλλά και της κυβερνητικής δυνατότητας (αφού εξαφανίζει τους πόρους) . Εκτός κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι η εύνοια της στιγμής θα τα κάνει όλα μόνη της.
* Ο Δημήτρης Α. Σεβαστάκης είναι ζωγράφος, αν. καθηγητής ΕΜΠ

Oμιλία του Αλέξη Τσίπρα : Κλείσιμο εργασιών 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ξέρετε ποιο είναι το μήνυμα που έρχεται απ’ έξω, από όσα διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στην κοινωνία, που αγωνιά και μάχεται;

Το μήνυμα είναι: Τελειώνετε γιατί χανόμαστε.

Σας παρακολουθούμε, σας περιμένουμε αλλά δεν έχουμε χρόνο.

Πνιγόμαστε, βυθιζόμαστε.

Το μήνυμα είναι τώρα ή ποτέ.

Το μήνυμα δεν είναι μόνο το πολιτικό : ΣΥΡΙΖΑ ή μνημόνια.

Το μήνυμα είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ανθρωπιστική τραγωδία.

Διότι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο οι εντεταλμένοι των δανειστών και οι εκτελεστές των μνημονίων.

Δεν έχουν ούτε ίχνος ευαισθησίας.

Και περνούν με την άνεση γκάγκστερ της εποχής του Αλ Καπόνε, από τo success story και τις δήθεν κοινωνικές ευεργεσίες στην εξόντωση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.

Γιατί αυτό απαιτεί η τρόικα.

Έτσι κάθε ώρα και κάθε μέρα που περνάει ο οδοστρωτήρας της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, ισοπεδώνει κι άλλους ανθρώπους, κι άλλα δικαιώματα.

Κάθε ώρα και κάθε μέρα γίνεται πιο επιτακτικό το αίτημα για ισχυρό, αποτελεσματικό, μαχητικό ΣΥΡΙΖΑ.

Είδατε τι έγινε με το πολυνομοσχέδιο που επιχειρεί να νομιμοποιήσει άλλη μια αγριότητα, ή μάλλον ένα σύνολο από αγριότητες και στέλνει στον Καιάδα ανθρώπους που δεν είναι επίορκοι, δεν είναι τεμπέληδες, δεν είναι διορισμένοι εκτός ΑΣΕΠ.

Έτυχε απλώς να ανήκουν στις κατηγορίες των προγραμμένων -στη δημοτική αστυνομία, στην αυτοδιοίκηση, στην εκπαίδευση.

Και η σειρά πολλών άλλων έπεται.

Και γιατί προγράφονται;

Για να συμπληρωθεί ο αριθμός των “εκτελεσμένων” που απαιτούν οι δανειστές.

Αυτά προβλέπει το πολυνομοσχέδιο που ψήφισε η αρμόδια επιτροπή της Βουλής, αδιαφορώντας για τα δράματα που προκαλεί.

Αυτό το πολυνομοσχέδιο είναι η αιτία που τη στιγμή αυτή δήμοι, δήμαρχοι και εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι στους δρόμους.

Και δίνουν τη δική τους μάχη για να προστατέψουν τα στοιχειώδη -την ανεξαρτησία της αυτοδιοίκησης και το ψωμί των παιδιών τους.

Βρίσκω άλλη μια φορά την ευκαιρία να  απευθύνω χαιρετισμό στον αγώνα τους και να δηλώσω ότι είμαστε και θα είμαστε μαζί τους, μέχρι το τέλος.

Μέχρι τη τελική νίκη.

Μέχρι την ανατροπή αυτής της επικίνδυνης για το λαό μνημονιακής κυβέρνησης.

Ο αγώνας τους όπως και ο αγώνας των εργαζόμενων στην ΕΡΤ, είναι μέρος ενός μεγάλου ανένδοτου αγώνα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής.

Αγώνα που θα το δώσουμε μαζί και μέχρι το τέλος.

Μαχητικά, ειρηνικά και αταλάντευτα.

Την ίδια στιγμή βλέπουμε το πραξικόπημα της ΕΡΤ να ολοκληρώνεται με μια σειρά άλλα μίνι πραξικοπήματα.

Ότι άρχισε με μια παράνομη και αντισυνταγματική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου συνεχίζεται με νέες παρανομίες.

Με πειρατική εκπομπή σήματος και τσάτρα πάτρα προγράμματος χαμηλής ποιότητας από ιδιωτικό στούντιο.

Και με τη γελοιότητα -η ακροδεξιά βαρβαρότητα έχει πάντα στοιχεία γελοιότητας- να ονομάζουν άρον-άρον το τερατούργημά τους Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση.

Είχαμε δηλαδή ως τώρα το ΔΝΤ και τώρα αποκτήσαμε και ΕΔΤ!

Να σημειώσουμε πάντως:

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνεχίζουν για πάνω από ένα μήνα τον αγώνα τους.

Και ο αγώνας τους αυτός, μαζί με το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε, άλλαξε τα πολιτικά δεδομένα.

Ανέδειξε τη διάθεση του ελληνικού λαού να παλέψει όχι μόνο για ψωμί και παιδεία, αλλά και για ελευθερία και δημοκρατία.

Και τη δυνατότητά του να νικήσει, αφού αυτό το κίνημα σήμανε το τέλος της τρικομματικής κυβέρνησης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Η νέα κυβέρνηση, που δημιουργήθηκε μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ είναι ακόμα χειρότερη από την προηγούμενη.

Και έχει να κάνει ακόμα χειρότερα πράγματα.

Να πει ακόμα χειρότερα ψέματα.

Να ρίξει την κοινωνία σε ακόμα χειρότερη δίνη

Και την Ελλάδα σε ακόμα χειρότερη μοίρα.

Βλέποντας τα έργα τους ακόμα και μόνο τις τελευταίες μέρες μπορεί εύκολα να βγάλει κανείς το συμπέρασμα:

Αυτή η κυβέρνηση ήρθε και στηρίχτηκε από τους δανειστές και την κυρία Μέρκελ για να ολοκληρώσει την καταστροφή.

Στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα σχέδιο -απλώς αυτοσχεδιάζει για να ικανοποιήσει την τρόικα.

Ο κύριος Κυριάκος Μητσοτάκης, για παράδειγμα, δήλωσε σε μεγάλη ξένη εφημερίδα ότι δεν κοιμάται τα βράδια επειδή υπογράφει απολύσεις.

Όπως ο Όλι Ρεν μας είχε πει ότι του χαλάμε το Σαββατοκύριακο, επειδή δεν μπορεί να παίζει ποδόσφαιρο και ασχολείται με τα της Ελλάδας.

Ο κύριος Χατζηδάκης, που ετοιμάζει νόμο να είναι ανοιχτά τα καταστήματα όλες τις Κυριακές του χρόνου αναρωτιέται γιατί έμποροι και εργαζόμενοι διαμαρτύρονται γι’ αυτό και δεν διαμαρτύρονται για τα απογεύματα του Σαββάτου!

Η κυρία Μπακογιάννη δήλωσε πόσο την θλίβουν οι ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου, αλλά παρ’ όλα αυτά διαβεβαίωσε ότι θα το ψηφίσει γιατί η Ελλάδα είναι με την πλάτη  στο τοίχο.

Ο κύριος Σαμαράς δηλώνει  σχεδόν χαρούμενος που πάμε καλά και το 2014 θα βγούμε στη λεωφόρο της ανάπτυξης.

Και ο κύριος Βενιζέλος απαιτεί σε περίοδο λιτότητας με ειδική τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο που καταστρέφει κόσμο να έχει δικαίωμα να ταξιδεύουν με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος.

Θα ήθελα να απευθυνθώ για άλλη μια φορά στο δημοκρατικό κόσμο που στήριξε ελπίδες και προσδοκίες στο ΠΑΣΟΚ και έδωσε μάχες για την αλλαγή:

Έχει καμιά σχέση η συνιστώσα της ΝΔ που φέρει το όνομα ΠΑΣΟΚ με την τρίτη του Σεπτέμβρη και με το ΠΑΣΟΚ που επαγγέλθηκε αλλαγή, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη;

Έχει καμιά σχέση ο αντιπρόεδρος του Σαμαρά έστω και με το φάντασμα της λεγόμενης κεντροαριστεράς;

Έχει καμιά σχέση η πολιτική αυτού του κόμματος με όσα υποσχέθηκε και δεσμεύτηκε να πράξει;

Δεν είναι όμως καιρός για κλάματα και για χαμένα μεγαλεία, είναι καιρός για δράση, αγώνα και αντίσταση, πριν η καταστροφή της χώρας γίνει ολοκληρωτική και ανεπίστρεπτη.

Και αυτό το αγωνιστικό κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται προς όλους, προς όλους, προς όλους.

Προς όλους τους αριστερούς, όπου κι αν ανήκουν κομματικά, που παρακινούνται στη ζωή και στη δράση τους από τα ιδανικά της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού.

Προς όλους του δημοκράτες, τους πατριώτες, εκείνους που ακόμα πιστεύουν ότι η δημοκρατία είναι η πεμπτουσία μιας κοινωνίας πολιτισμού και αλληλεγγύης.

Προς όσους αισθάνθηκαν κάποτε ότι ανήκουν σε μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη που θα άλλαζε την Ελλάδα.

Προς όσους βάζουν την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία πάνω από υπολογισμούς και ιδιοτέλειες.

Προς τους διανοούμενους, τους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, που βλέπουν την Ελλάδα του πολιτισμού να κατεδαφίζεται και να σέρνεται στα παζάρια των δανειστών.

Προς τους νέους που πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο -και το πιστεύουμε κι εμείς μαζί τους.

Ακόμα και προς τους συντηρητικούς εκείνους πολίτες, που αισθάνονται σήμερα να τους προσβάλλουν η ρατσιστική προπαγάνδα κατά των Ελλήνων, τα νεύματα της Μέρκελ και οι ταπεινωτικές ασκήσεις της τρόικας σε βάρος της χώρας.

Εμείς λέμε ότι είναι καιρός η δημοκρατική ευαισθησία, η εθνική εγρήγορση, η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία, η επιθυμία της απαλλαγής από μνημόνια και τοποτηρητές, το όραμα μιας Ελλάδας δημοκρατικής και ελεύθερης που δεν πετάει κανένα από τα παιδιά της, να ενώσουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.

Σε έναν ανένδοτο κατά του αυταρχισμού, της καταστολής, των παραβιάσεων του συντάγματος και του μαύρου.

Σε μια μάχη για τη σωτηρία και την ανοικοδόμηση μιας Ελλάδας απαλλαγμένης από τη διαπλοκή, από την αδιαφάνεια, από την κομπίνα, από το ρουσφέτι, από την καθημερινή βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού.

Που θεωρεί εχθρό και αντιμετωπίζει ως εχθρό τη δημοκρατία και κάθε πολίτη που φυλάγει τις Θερμοπύλες της.

Αυτό είναι το δικό μας προσκλητήριο συντρόφισσες και σύντροφοι.

Και όλη η συζήτηση, οι προτάσεις, οι γνώμες, οι διαφωνίες, οι αντιπαραθέσεις στο συνέδριό μας ακριβώς γύρω από αυτό το στόχο περιστρέφονται.

Πώς θα κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ πιο αξιόμαχο, πιο αποτελεσματικό, πιο έτοιμο να κυβερνήσει τον τόπο και να τον βγάλει βήμα-βήμα από το τέλμα της καταστροφής.

Αυτό είναι πίσω από τη συζήτηση για τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, για την αναγέννησή του ως ενιαίο κόμμα, για το ρόλο του μέλους του κόμματος, για τη διασφάλιση της εσωκομματικής δημοκρατίας.

Ακούστηκαν πολλά εδώ, γνώμες, απόψεις, παρατηρήσεις, προτάσεις.

Ένας πλούτος είναι για το κόμμα μας όλα αυτά.

Ένας πλούτος και οι διαφωνίες.

Γιατί εμείς δεν είμαστε και δεν θέλουμε να είμαστε κόμμα καθοδηγητών, ή καθηγητών της εξουσίας, που έχει μεγάλη γλώσσα και μικρά αφτιά.

Εμείς ακούμε, ακούμε, ακούμε, ο ένας τον άλλο και ξέρουμε να συνθέτουμε και να προχωράμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Καθώς το κοινωνικό κράτος καταρρέει την ίδια ώρα χιλιάδες λαού αυτοοργανώνονται εκατοντάδες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα.

Για να μη μείνει κανείς μόνος του στην κρίση. Χωρίς αποκλεισμούς. Για όλους.

Πρόκειται για τη συλλογική αντίδραση ενός λαού που ανακαλεί στη συλλογική του μνήμη το ΕΑΜ. Αυτό που μας έσωσε από την πεινά για να οργανώσει το έπος της Εθνικής Αντίστασης

• Σήμερα, σύντροφοί μας από την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Γαλλία, την Γερμανία, την Αυστρία, την Αγγλία έρχονται εδώ για να κατανοήσουν αυτό το μεγάλο αυτοδιαχειριστικό κίνημα.
• Απέναντι στην κοινωνική διάλυση και κατακερματισμό, οι δομές κοινωνικής αλληλεγγύης αποτελούν χώρους κοινωνικής στήριξης, ανάπτυξης συλλογικής συνείδησης και έμπρακτης πολιτικής ενεργοποίησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενεπλάκη γρήγορα σ’ αυτά τα κινήματα

• Κυρίως με την συμμετοχή των ίδιων μας των μελών
• Με το ταμείο αλληλοβοήθειας που ίδρυσε το κόμμα και χρηματοδοτείται με το 20% των Βουλευτών
• Με καμπάνιες στις ευρωπαϊκές χώρες που σήμερα, φέρνουν καρπούς πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν ως ΣΥΡΙΖΑ; Πρέπει να κάνουμε ένα δεύτερο βήμα στην αλληλεγγύη .

Α. για την τροφή

-  να βοηθήσουμε όλες τις δομές με μεγάλες καμπάνιες και χρήματα γιατί φαίνεται ότι αυξάνονται τρομακτικά οι ανάγκες του κόσμου.

-  να υπερασπιστούμε πολιτικά το Κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες

Β. για την υγεία

Απαιτείται ο συνδυασμός των δομών υγείας με τους συνδικαλιστικούς φορείς του χώρου και η διείσδυση των δομών μέσα στα νοσοκομεία.

Γ. για την στέγη

Για να δημιουργήσουμε ένα κίνημα κατά των κατασχέσεων/ εξώσεων

Αυτό απαιτεί  ενεργοποίηση όλων των εμπλεκομένων τμημάτων και τομέων του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Λαός δεν τίθεται εν κινήσει  μόνο με τον πολιτικό λόγο αλλά με την κοινωνική και πολιτική πράξη.

Μην το υποτιμάμε.

Ενισχύστε με πάθος τις δομές αλληλεγγύης, άρτε μέρος σ’ αυτό το μεγάλο εγχείρημα του λαού μας. Σ’ αυτό το μεγάλο ιστορικό γεγονός, βασικό στήριγμα και εγγύησή μας  σε μια μελλοντική κυβέρνηση της Αριστεράς, σε ένα μεγάλο κοινωνικό μετασχηματισμό – για της αλληλεγγύη – αντίσταση- ανατροπή.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Μην ξεχνάτε, αύριο βράδυ ξεκινά την πορεία του το κόμμα που θα αναμετρηθεί με τους συσχετισμούς δύναμης και θα συγκρουστεί κατά μέτωπο με το Μνημόνιο.

Ξεκινάμε έναν δύσκολο δρόμο.

ΘΑ έχουμε Απέναντι μας έναν αντίπαλο αποφασισμένο για όλα. ¨

Έναν αντίπαλο έτοιμο να δώσει μάχη μέχρις εσχάτων.

Γιατί αν χάσει, θα χάσει τα πάντα.  Διαπλοκές, προνόμια, πρόσβαση στην εξουσία.

Θα έχουμε απέναντί μας έτοιμο να εκμεταλλευτεί κάθε μας στραβοπάτημα και κάθε μας λάθος, κάθε αφορμή που θα του δώσουμε.

Και να χρησιμοποιήσει εναντίον μας ακόμα και τα πιο αθέμιτα μέσα για να μας πλήξει.

Ερχόμαστε στο προσκήνιο για να προκαλέσουμε τεράστιες αλλαγές και ανατροπές.

Όχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

ΝΑ είμαστε λοιπόν σίγουροι ότι κανείς δεν πρόκειται να μας χαριστεί.

Ούτε οι εχθρούς, ούτε οι φίλοι μας.

Αυτοί οι τελευταίοι είναι που θα μας κρίνουν με το πιο αυστηρό κριτήριο.

Την ώρα λοιπόν που τα μάτια της κοινωνίας είναι στραμμένα επάνω μας, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε σε θέση να κάνουμε αυτά που λέμε.

Ότι είμαστε σε θέση να κυβερνήσουμε.

Και αυτό θα κριθεί και από το αποτέλεσμα αυτού εδώ του Συνεδρίου.

Αν ξέρουμε, θέλουμε και μπορούμε.

Και αν είμαστε σε θέση όχι μόνο να βγούμε ενωμένοι, αλλά να να χτυπάνε όλα τα σφυριά μας στην ίδια κατεύθυνση.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, θέλω όμως  σε αυτό το σημείο να αποσαφηνίσω και να αποκαταστήσω ορισμένες παρανοήσεις είτε ακούσιες είτε εκούσιες.

Πρώτα από όλα

Άκουσα το ορθό επιχείρημα :  Πώς μπορείτε να αποφασίζετε για εμάς; Με ποιο δικαίωμα;»

Και εδω θέλω να αποκαταστήσω τη παρανόηση.

Ουδείς θέλησε ή επέλεξε να αποφασίσει για τους άλλους. Αλίμονο.

Όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ, το κοινό μας σπίτι, το νέο ενιαίο και δημοκρατικό φορέα των μελών του, αρμόδιο να αποφασίσει είναι το Συνέδριο των 3500 εκλεγμένων αντιπροσώπων των δεκάδων χιλιάδων μελών μας.

Το ΣΥΝΕΔΡΙΟ και μόνο το ΣΥΝΈΔΡΙΟ.

Κανένας άλλος.

Και ότι αποφασίσει το Συνέδριο θα γίνει αποδεκτό από όλους.

Οτιδήποτε άλλο προσβάλλει τα χιλιάδες μέλη μας που πήραν μέρος στις προσυνεδριακές διαδικασίες

Προσβάλλει το κυρίαρχο σώμα του Συνεδρίου, που αυτό αποφασίζει για όλα.

Θίγει τον εσώτατο πυρήνα της δημοκρατικής μας υπόστασης και των δημοκρατικών διαδικασιών, που είναι το θεμέλιο της συλλογικής μας λειτουργίας!

Και θέλω να μιλήσω επί της ουσίας και για όλα.

Με συντροφικότητα, με σεβασμό στη διαφορετική άποψη αλλά και με σαφήνια. Γιατί εδω είμαστε σε μια ιστορική καμπή και πρέπει να μιλάμε καθαρά.

Πρώτα και κύρια το Συνέδριο θα πάρει αποφάσεις για όλα τα ζητήματα που άνοιξαν και συζητήθηκαν στις οργανώσεις.

Το καθήκον μας είναι να βγούμε από δω με καθαρές απαντήσεις.

Καθαρές δεσμεύσεις απέναντι στο λαό για το τι θα κάνουμε, πως θα κυβερνήσουμε

Καθαρές απαντήσεις, καθαρό πλαίσιο και καθαρούς κανόνες λειτουργίας του νέου ενιαίου φορέα.

Δεύτερον :

Σε αυτή το συναρπαστικό ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ, στο δρόμο για τη μεγάλη νίκη του λαού μας όχι μόνο δεν αποκλείεται κανένας αλλά  και δεν περισσεύει κανείς.

Όλοι μαζί και ακόμα περισσότεροι χωράει το σκαρί μας σε αυτό το ιστορικό ταξίδι.

Όλοι μαζί και ακόμα πιο πολλοί αλλά και κανένας πιο ίσος απο τον άλλον.

Όλοι διαφορετικοί, όλοι με το πλούτο της ιστορίας και των απόψεών του, αλλά όλοι ίσοι και όλοι υπόλογοι απέναντι στη συλλογικότητα, απέναντι στα μέλη μας.

Άκουσα τον Μανώλη Γλέζο με προσοχή.

Ομολογώ ότι δεν εξεπλάγην με τον πυρήνα των απόψεων του αλλά με τους υψηλούς τόνους που διάλεξε.

Ο Μανώλης έχει αυτές τις απόψεις σταθερά απο το 2003 ως σήμερα.του πιστώνω αυτή τη σταθερότητα και την επιμονή

Απόψεις που εξέφρασε και στην Πανελαδική μας συνδιάσκεψη το Δεκέμβρη, με τις αποφάσεις της οποίας διαφώνησε ανοιχτά.

Άρα δε θέλω να παριστάνω ούτε τον ανίξερο, ούτε τον αιφνιδιασμένο.

Ούτε όμως θα σας παριστάνω και τον αδίαφορο.

Με στεναχώρησε η ομιλία του Μανώλη.

Αλλα δε με κάκιωσε.

Στους ανθρώπους που αγαπάς δε κρατας κακία, μόνο στενοχώρια.

Με στεναχώρησαν όχι οι απόψεις και τα επιχειρήματά του αλλά ότι επέλεξε από αυτό το ιστορικό βήμα να μιλήσει ως εκπρόσωπος μιας συνιστώσας.

Και το λέω αυτό γιατί ο σύντροφος αυτός δεν εκπροσωπεί στα μάτια μας και στα μάτια όλων των Ελλήνων κάποια συνιστώσα.

Εκπροσωπεί τη συνισταμένη αγώνων, θυσιών, ηρωισμού και συνέπειας της αριστεράς στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.

Εκπροσωπεί τη γενιά της αντίστασης, τη γενιά του εμφυλίου, τη γενιά της δημοκρατικής πάλης, τη γενιά της ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων.

Εκπροσωπεί όλα εκείνα που έκαναν την αριστερά να επιβιώσει από διωγμούς και παρανομίες και να υπάρχει σήμερα ως μεγάλη δύναμη αντίστασης και εξουσίας.

Και όλα εκείνα που συγκίνησαν πολλούς από μας στη διαδρομή της ζωής τους και τους έφεραν κοντά στην αριστερά και στο όραμα μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ακούστε λοιπόν σύντροφοι και συ σύντροφε Μανώλη δυο κουβέντες απο καρδιάς.

Σεβόμαστε τα σύμβολά μας και τα τιμάμε.

Αλλά τα ίδια τα σύμβολά μας πρώτα μας μάθανε να τιμάμε και τον αγώνα μας, το καθήκον μας, την αλήθεια μας.

Έτσι όπως τουλάχιστον ο καθένας την αντιλαμβάνεται και τη πιστεύει.

Και την αλήθεια μας τη θέτει η ίδια η Ζωή.

Η πραγματικότητα, που μας βάζει το καθήκον να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις μιας ολόκληρης κοινωνίας που ζητά απο μας υπερβάσεις.

1.650.000 ψηφοφόροι έκαναν την υπέρβασή τους και μας ψήφισαν ένα χρόνο πριν.

Έκαναν τεράστια υπέρβαση.

Δεν έγιναν ξαφνικά ούτε ΣΥΡΙΖολόγοι ούτε συνιστωσιολόγοι.

Ούτε καν αριστεροί δεν έγιναν.

Εμείς οφείλουμε να τους διαπαιδαγωγήσουμε και να τους κάνουμε και πιο ρίζοςπαστικούς και πιο αριστερούς.

Αλλά όταν κάποιος κάνει την υπέρβαση και έρχεται σε σένα, δε μπορείς εσύ να αρνείσαι κάθε υπέρβαση κάθε ρίσκο, κάθε μετακίνηση απο τις βεβαιότητές σου.

Και επειδή δε πρόκειται για ένα καπρίτσιο αλλά για μια ιστορική πρόκληση που αφορά την ίδια τη ζωή, την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Που αφορά την ίδια την υπόσταση και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας, δε χωράνε συναισθηματισμοί.

Αυτό που πιστεύουμε, πρέπει να το πούμε καθαρά και το σώμα να αποφασίσει με ψυχή βαθιά και το χέρι στη καρδιά αλλά και στο νου.

Στη λογική.

Και εγώ καταλαβαίνω το εξής απλό:

Δε πρόκειται να κερδίσουμε τη μάχη, αν το μήνυμα που εκπέμπουμε στο κόσμο που τώρα μας ψήφισε και τώρα ελπίζει σε εμάς :

Εσείς αλλάξτε και ελάτε εδω.

Εμείς δεν αλλάζουμε τίποτα και με τίποτα.

Όπως δούλευαμε δέκα χρόνια πριν έτσι θα δουλεύουμε και τώρα.

Όπως δουλεύαμε πριν που πάλι ως ΣΥΡΙΖΑ πέρναμε 3%, έτσι θα δουλεύουμε και τώρα που έχουμε 30%.

Και μη κάνετε το λάθος να νομίζετε ορισμένοι ότι αυτός  ο κόσμος είναι κλειδωμένος, είναι δεδομένος για το ΣΥΡΙΖΑ.

Μας παρακολουθεί με προσοχή και μας δοκιμάζει.

Αλλά αυτόν τον κόσμο θα τον κερδίσουμε μόνο αν προχωρήσουμε σε θαρραλέα βήματα που δείχνουν ότι είμαστε αποφασισμένοι.

Αποφασισμένοι πρώτα να αλλάξουμε εμείς για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Πρώτα να διακινδυνεύσουμε εμείς τις σιγουριές μας, για να πειστεί να αφήσει κι αυτός τις δικές του σιγουριές στα αστικά κόμματα.

Πρώτα να θυσιαστούμε εμείς, για να τον καλέσουμε να στηρίξει με πάθος ένα μεγάλο αγώνα για την ανατροπή, για την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια.

Και τι να πούμε άλλωστε σε αυτόν το κόσμο?

Οτι το Κόμμα που σε καλεί να οργανωθείς για να αλλάξουμε τη χώρα θα είναι ένα Κόμμα με 14 διαφορετικά καταστατικά και 14 διαφορετικά προγράμματα.

Και ότι σε καλούμε να εμπιστευτείς τη τύχη της χώρας σε ένα κόμμα που θα έχει όργανα με μέλη διορισμένα και όχι δημοκρατικά εκλεγμένα απο τη βάση, από τα μέλη του και απο τα συνέδριά του.

Ότι δηλαδή θα αποφασίσουν για το μέλλον της χώρα κάποιοι άνθρωποι που δε θα λογοδοτούν σε κάποιο δηπμοκρατικά εκλεγμένο σώμα?

Και άμα δε λογοδοτούν στα κομματικά όργανα πως θα λογοδοτήσουν στον ίδιο το λαο?

Άκουσα επίσης ορισμένους να μιλάνε για τελεσίγραφα και εκβιαστικά χρονοδιαγράματα.

Ακούστε σύντροφοι  : κανένα τελεσίγραφο και κανένας εκβιασμός.

Φτιάχνουμε ένα φορέα δημοκρατικό, πλουραλιστικό, πολυτασικό.

Ναι αλλά με ενιαίο πλαίσιο και για τη προς τα έξω εμφάνιση και για τη προς τα μέσα.

Και επειδή δε μου αρέσει να κρύβομαι πίσω απο το δάχτυλό μου, άλλου είδους διαφωνία υπάρχει με το Μανώλη άλλη με ορισμένους συντρόφους που θέλουν να συνεχίσουν στο ΣΥΡΙΖΑ όχι να κτίσουν μαζί με όλους, το κοινό μας φορέα, αλλά ο καθένας το δικό του φορέα..

Και εδω θέλω να βάλω καθαρά ένα ζήτημα που δεν είναι διαδικαστικό, καταστατικό αλλά βαθιά ουσιαστικό και πολιτικό.

Υπάρχει μια άποψη που λεέι :

Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζικός χώρος για να στρατολογούμε και να χτίζουμε την δική μας ξεχωριστή οργάνωση, την επαναστατική.

Και την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ με χαλαρό καταστατικό, με τάσεις, με λίστες και δημοκρατία, αλλά εμείς με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και πειθαρχία.

Αυτό σύντροφοι δε μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Και δεν είναι ούτε θέμα διατύπωσης ούτε θέμα καταστατικού, είναι θέμα πολιτικής συμφωνίας και συνεννόησης.

Ούτε  είναι θέμα χρονοδιαγράμματος ή εικονικής συμφωνίας.

Είναι θέμα ουσίας.

Ή θα δεσμευόμαστε όλοι απο το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ και απο εκεί και πέρα εντός του πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ και τάσεις και οργανώσεις και ρεύματα και συνιστώσες  και ότι άλλο θέλουμε, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ

Ή θα δεσμευόμαστε ο καθένας απο το καταστατικό του, οπότε χαιρετίσματα.

Καθαρές κουβέντες.

Καθαρές δέσμευσεις.

Και επιτρέψτε μου να διαλύσω και άλλη μια παρανόηση.

Δεν μιλάμε όπως θα έχετε καταλάβει εδώ για το αδιαπραγμάτευτο, καταστατικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην έκφραση διαφορετικής άποψης.

Δε μιλάμε για το καταστατικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των τάσεων.

Ούτε για τις όποιες συλλογικότητες κοντά στο κόμμα ή πλάι σ’ αυτό, στις οποίες συμμετέχουν και μέλη του κόμματος.

Δεν μπορεί να στερήσει κανείς από κανένα το δικαίωμα να συγκροτούνται και να υπάρχουν τέτοιες συλλογικότητες ιδεολογικού χαρακτήρα, να έχουν τα έντυπά τους και να διεξάγουν την ιδεολογική τους δουλειά.

Αυτές μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν στη ζύμωση απόψεων και ιδεολογικών επιλογών.

Πράγμα που σημαίνει, για να το πω πιο καθαρά, ότι αν κάποιες από τις σημερινές συνιστώσες, που δεν επέλεξαν τη παύση λειτουργίας τους και την ένταξη των μελών τους στον ενιαίο φορέα, αισθάνονται ότι ορισμένες ιδεολογικές τους επιλογές δεν εκφράζονται ολοκληρωμένα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ,  έχουν το δικαίωμα να τις υποστηρίξουν με τέτοιου είδους συλλογικές δράσεις.

Αλλά με καθαρό ότι είναι εντός του πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ότι δεσμεύονται από το καταστατικό και τις αποφάσεις του.

Άρα ανακεφαλαιώνω:

Ένα μέλος μια ψήφος.

Όχι προνόμια, όχι αποκλεισμοί.

Ανακλητότητα, λογοδοσία, δημοκρατική λειτουργία.

Πολιτική συμφωνία ότι το καταστατικό και οι συλλογικές πολιτικές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο μας δεσμεύουν όλους.

Και αυτά δεν αποτελούν τελεσίγραφα αλλα αυτονόητες δέσμευσεις.

Δεσμεύσεις που προφανώς χρειάζονται ένα εύλογο χρονικό διάστημα, λίγων μηνών, για να υλοποιηθούν πλήρως και σε κάθε τεχνική λεπτομέρεια.

Αλλά σε ότι αφορά την επι της αρχής συμφωνία, δε χρειάζεται χρόνος χρειάζεται θάρρος τόλμη και ψυχή.

Να τα αποφασίσουμε τώρα, στο Συνέδριό μας και να τα αποφασίσουμε όλοι μαζί/

Να μη περισσέψει κανείς και καμιά από αυτό το συναρπαστικό ταξίδι.

Να αφήσουμε κάβους.

Να σαλπάρουμε στις ανοιχτές θάλασσες και να ταξιδέψουμε όλοι και όλες μαζί.

Κανείς δεν θέλει και ούτε πρέπει να αποφασίζει για τον άλλο.

Όλοι μαζί θα αποφασίσουμε σε αυτό το συνέδριο για το πώς θα βαδίσουμε.

Είμαστε όλοι ισότιμα μέλη του 1ου ιστορικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ .

Και στο κρίσιμο ερώτημα του αγαπημένου μας του Μανώλη : εμείς δεν αλλάζουμε. Εσείς τι θα κάνετε.

Απαντώ:

Αυτό που θα κάνεις εσύ, όπως πάντα στη ζωή σου, είναι αυτό που πιστεύεις και νομίζεις σωστό.

Κανείς δε θα σου επιβάλει τι να κάνεις.

Εμείς ένα μπορούμε να κάνουμε.

Όλοι μαζί να πάρουμε τις συλλογικές μας αποφάσεις.

Και όποιες και αν είναι αυτές, εγώ τη Δευτέρα το πρωί, να τι θα κάνω:

Θα σε πάρω να πάμε μαζί στους απολυμένους δημοτικούς υπαλλήλους να δώσουμε τη μάχη, να πάμε στο ραδιομέγαρο, να πάμε στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, να πάμε στις βιομηχανικές περιοχές της ανεργίας, να πάμε στη Χαλκιδική, να πάμε στα ερημωμένα χωριά μας, να πάμε από άκρη σε άκρη της πατρίδας μας μαζί.

Για να δώσουμε τη μάχη και να δώσουμε το μήνυμα :

Παρά τις όποιες διαφωνίες μας, είμαστε εδώ.

Είμαστε ενωμένοι και έχουμε όλοι τον ίδιο σκοπό.

Να σταματήσουμε τη λαίλαπα του μνημονίου.

Να σώσουμε τη χώρα και το λαό από τη καταστροφή και να ξαναχτίσουμε τη πατρίδα μας σε μια στέρεη βάση κοινωνικής δικαιοσύνης, ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας.

Σύντροφισσες και σύντροφοι,

Μπορούμε να νικήσουμε και θα νικήσουμε.

Θα το κάνουμε το βήμα και θα το κάνουμε όλοι και όλες μαζί.

Και να ξέρετε.

Να είστε περήφανοι και συγκινημένοι με τα μέχρι τώρα αποτελέσματά μας.

Αλλά να ξέρετε : τα πιο όμορφα τραγούδια μας, που δεν τα ‘χουμε ακόμα τραγουδήσει.

Και θα τα τραγουδήσουμε μαζί.

Γεια σας

Το Γραφείο Τύπου

13/07/2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ

 Η τελευταία πράξη της εξαφάνισης του ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟΥ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ φαίνεται ότι παίζεται στο διάστημα αυτών των τελευταίων ημερών.
Ο Υπουργός Οικονομικών με τον Διοικητή της ΤτΕ υπάκουσαν στις κατευθύνσεις της τρόικας και πρόκειται να θυσιάσουν το ΤΤ, προκειμένου να το προσφέρουν ως δέλεαρ εξαγοράς της νέας τράπεζας, από ξένους επενδυτές. Δηλαδή, θα συγχωνεύσουν - χαρίσουν το Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στην Eurobank, με σκοπό τη βελτίωση και τον εξωραϊσμό της νέας τράπεζας, έτσι ώστε να προσελκύσουν νέο διεθνές επενδυτικό ενδιαφέρον.
Η τράπεζα, που αποτελεί περιουσία του Ελληνικού λαού και θα έπρεπε να έχει αυτόνομη λειτουργία με διακριτό ρόλο στην ελληνική οικονομία, αφού προστατεύει τη λαϊκή αποταμίευση και το δανειακό της χαρτοφυλάκιο αποτελείται, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, από στεγαστικά δάνεια με υποθήκες σε πρώτες κατοικίες, γίνεται βορά στα διαπλεκόμενα και ιδιοτελή συμφέροντα.
Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο εμφανίστηκε ως μη βιώσιμη τράπεζα ενώ οι ζημιές του (περίπου 3,4 δις) προέρχονταν μόνο από το κούρεμα των κρατικών ομολόγων, δεν είχε επισφαλή δάνεια, δεν είχε επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό από τη λειτουργία του, αλλά αντίθετα το Ελληνικό Δημόσιο μόνο κατά την τελευταία πενταετία είχε εισπράξει πάνω από 3 δις από το ΤΤ.
Μετά το διαχωρισμό του και την ανακεφαλαιοποίησή του από το ΤΧΣ, συνολικού κόστους 4,6 δις (κόστος κεφαλαιακής ενίσχυσης νέου ΤΤ 500 εκ. και χρηματοδοτικό κενό - funding gap ποσού 4,1 δις), το νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο διαθέτει «προίκα» 11 δισ. ευρώ καταθέσεων, πλήρως διασφαλισμένων και ένα υγιές χαρτοφυλάκιο δανείων, ποσού 8 δισ. ευρώ. Επίσης και όλα τα πάγια στοιχεία του και τις συμμετοχές του στις θυγατρικές : ΕΛΤΑ, Τράπεζα Αττικής, ΑΕΔΑΚ (Αμοιβαία Κεφάλαια ΤΤ), Hellenic Post Credit, T Leasing. ΑΕΕΧ Ανδρομέδα.
Με αυτά τα στοιχεία επιδιώκεται ο εξωραϊσμός της εικόνας της Eurobank, έτσι ώστε να προσελκύσει τους επίδοξους αγοραστές.
Οι παράνομες και εγκληματικές ενέργειες, που επιχειρούνται μήνες τώρα σε βάρος του ελληνικού λαού, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που μόνο με πλιάτσικο μπορεί να συγκριθεί, την απροκάλυπτη εξαφάνιση όλων των χρηματοδοτικών εργαλείων, που είναι οι δημόσιες τράπεζες, και τη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας συνεχίζονται και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με τις αδιαφανείς και απίστευτες διαδικασίες πώλησής του.
Ο Υπουργός Οικονομικών μαζί με την ΤτΕ και το ΤΧΣ και κάτω από την άγρυπνη επιτήρηση της τρόικας, εξετάζουν με αδιαφανείς διαδικασίες σε ποια από τις μεγάλες τράπεζες θα μεταβιβάσουν – «χαρίσουν» το υγιές κομμάτι του, ανεξάρτητα, αν για τις μεγάλες τράπεζες δεν φαίνεται να υπάρχει η προοπτική της επιστροφής των κεφαλαιακών ενισχύσεων, που έχουν λάβει με επιβάρυνση του Ελληνικού Δημοσίου.
Το μεν υγιές κομμάτι θα διατεθεί για να διασωθεί κάποια άλλη από τις μεγάλες τράπεζες, το δε κακό κομμάτι, δηλαδή τις ζημιές, θα φορτωθεί ο Ελληνικός λαός. Μα και το κόστος της εξυγίανσής της θα φορτωθεί το Ελληνικό Δημόσιο, αφού χρηματοδοτήθηκε με κεφάλαια, που διατέθηκαν μέσω του ΤΧΣ, δηλαδή με επιβάρυνση του Δημοσίου χρέους.
Τότε τι σημαίνει διάσωση ή μη μιας τράπεζας αφού το βάρος πέφτει και στις δύο περιπτώσεις στους Έλληνες φορολογούμενους ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

1. Θεωρεί ότι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο πρέπει να παραμείνει αυτόνομο (έστω και μετά το διαχωρισμό του), για να αποτελέσει τον πυρήνα της δημιουργίας ενός τραπεζικού ομίλου που θα ελέγχεται από το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή τους Έλληνες φορολογούμενους, που επιβαρύνονται και τη διάσωση των τραπεζών.
2. Θα πρωτοστατήσει σε όλες τις δραστηριότητες, που θα επιδιώξει να αναπτυχθούν από όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς για τη ματαίωση της μεταβίβασης του ΤΤ και την αυτόνομη λειτουργία του, έτσι ώστε να διατηρήσει το ρόλο του στο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον της χώρας μας. Για το σκοπό αυτό θα απαιτηθεί η δέσμευση του ΤΧΣ για τη διατήρηση του διακριτού ρόλου και της αυτονομίας του ΤΤ.
3. Στηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων για πλήρη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων τους
4. Τέλος, θα επιδιώξει να διερευνηθούν οι σοβαρές ευθύνες της Κυβέρνησης και της Τράπεζας της Ελλάδος, επειδή δεν διαφυλάχθηκε σημαντικής αξίας δημόσια περιουσία και οδηγήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στη λύση της εκκαθάρισης.

12/7/2013

Ξένες αντιπροσωπείες στο 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Στο 1^ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ παρευρίσκονται και θα παρακολουθήσουν τις εργασίες του :

Αντιπροσωπεία του ΚΟΜΜΑΤΟΣ  της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (EUROPEAN LEFT), με επικεφαλής τον Πρόεδρο  του ΚΕΑ (EL) και Eθνικό Γραμματέα  του Κ.Κ. Γαλλίας (French Communist Party) Pierre LAURENT, τις Αντιπρέδρους τoυ ΚΕΑ   Maite Mola και   Μarisa Matias και  τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής (EXECUTIVE BOARD) Waltraud Fritz  Klackl και Fabio Amato.

Από τα ΚΟΜΜΑΤΑ-ΜΕΛΗ KAI ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΑ παρευρίσκονται

Αυστρία:

Κομμουνιστικό Κόμμα (Communist Party – CPO) η   Waltraud  Fritz Klackl

Από τη Γαλλία:

Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας (Parti Communist Francais) με επικεφαλής τον  PIERRE LAURENT  Εθνικό Γραμματέα

Κόμμα της Αριστεράς  (PARTI DE GAUCHE) με επικεφαλής  τoν Εθνικό Γενικό  Γραμματέα Francois Delapierre και το μέλος του ευρωπαϊκού τομέα του κόμματος   Λυδία Παπανδρέου

Κόμμα της Ενωτικής Αριστεράς (UNITAIRE DE GAUCHE)  ο Vincent Boulet

Και από το

Μέτωπο της Αριστεράς (FASE)o Michel Rousseau

Γερμανία:

Το Κόμμα «Η Αριστερά»  ( Die Linke)  εκπροσωπεί ο Tobias Pfluger,  μέλος της επιτροπης Διεθνών Σχέσεων

Και

Από το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (New Anticapitalistic Party) oι Tino Plancherel και Martin Mittelhauser

Ισπανία:

Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας (Izquierda-Unida)  τoν Cayo Lara, Εθνικό Συντονιστή  και  τον Will Meyer ευρωβουλευτή και υπεύθυνο Διεθνών Σχέσεων

Koμμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας  η MAITE MOLA, υπεύθυνη διεθνών Σχέσεων

Ενωτική & Εναλλακτική Αριστερά Καταλωνίας (Gauche Unie et Alternative – EuiA) με επικεφαλής τον Γενικό Συντονιστή  Joan Josef Nuet και τη MIREIA ROVIRA ,υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων.

Ιταλία:

Κομμουνιστική Επανίδρυση (Rifondazione Comunista )  o Fabio  Amato , μέλος της Διεύθυνσης  του Κόμματος

Κύπρος:

 ο ΓΓ του ΑΚΕΛ  ΑΝΤΡΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

και

από το Κόμμα Νέας Κύπρου (Νew Cyprus Party) o     Murat Kanatli

Πορτογαλία

Bloco της Αριστεράς (Bloco d’ Ezquierda) η Marisa Matias , ευρωβουλευτής και ο Joan Pedro Filipe Soares, βουλευτής

Φινλανδία: 

Από την Αριστερή Συμμαχία (Left Alliance)  o  Sari Moisanen  Αντιπρόεδρος του Κόμματος και  η  βουλευτής Eila Tiainen

και από το

Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας ο Juha-Pekka Vaisanen, Αντιπρόεδρος του Κόμματος

Επίσης, από την Ευρώπη παρευρίσκονται :

Αλβανία   

Το Ενωμένο Κόμμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (UNITED PARTY OF HUMAN RIGHTS) με τον Αντιπρόεδρο  του κόμματος Γιώργο Τζομάκα.

Βοσνία Ερζεγοβίνη 

 το Νέο Σοσιαλίστικό Κόμμα (New Socialist Party – NSP)  με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Κόμματος Zaravko KRSMANOVIC και τον Γραμματέα Luciano KALUZA

Ελβετία

Από το Κίνημα για το Σοσιαλισμό (Movement per Socialism – MPS) ο Charles Andre Udry

Ιρλανδία:

Από το Σιν Φέιν  (SINN FEIN )   o Brian Carty

Ισπανία:

Από το Κόμμα των Πρασίνων της Καταλωνίας ο Joan Herrera, Συντονιστής του κόμματος  η  Lara Ortiz και ο Marc Gimenez

Από το SORTU της Χώρας των Βάσκων, η  Iraide Lejarrea

 Μεγάλη Βρετανία:

Εκ μέρους της Ομάδας Σοσιαλιστικής Καμπάνιας στο Βρετανικό Κοινοβούλιο (Socialist Campain Group in UK Parliament)  και της   Ελληνικής Καμπάνιας Αλληλεγγύης ( Greek Solidarity Campain – GSC),   o Paul Macney

και

Από το ΤRANSNATIONAL INSTITUTE (TNA) o  DANIEL CHAVEZ

Νορβηγία

Από το Κόκκινο  Κόμμα (Red Party) o Ask ARNLJOT ASK

Σερβία

Αντιπροσωπεία από το Σοσιαλίστικό Κίνημα Σερβίας (Sosialist Movement) με επικεφαλής   τη Michana Milutinovich  

Σκωτία

To  Κίνημα Αλληλεγγύης της Σκωτίας  (Solidarity Movement of Scotland) με τον Gordon Morgan 

Σλοβενία:

Κόμμα Βιώσιμης Ανάπτυξης (TRS) με τον  Πρόεδρο  Matias Hanzek

Σουηδία:

Αριστερό Κόμμα (Vansterpartiet) με τον Γραμματέα του Κόμματος   Aron Etzler

Επίσης, παρευρίσκονται :

Παλαιστίνη:

Από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης -PLO (Palestinian Liberation Organisation) ο Mustafa Ajouz, επιτετραμένος της Πρεσβείας της Παλαιστινιακής Αρχής στην Αθήνα. 

Από το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (Democatic Front for the Liberation of Palestine –DFLP)  ο Mihiar Eqtami, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

Από το FIDA o SAD Nimr , μέλος του Πολιτικού Γραφείου

Ισραήλ:

Αντιπροσωπεία του ΚΚ Ισραήλ   με τον  Isam Makhoul , μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κόμματος και επικεφαλής του Ινστιτούτου Emil Touma

Τυνησία

Από το Λαϊκό Μέτωπο της Τυνησίας (Front Popoulair) o Hamma Hammami Πρόεδρος του Μετώπου

Κογκό

το Action Kongo και το Εθνικό Κίνημα Congo Lumumba με τον εκπρόσωπο στην Ελλάδα, Madisi Kasongo

Αφγανιστάν

Το Λαϊκό κόμμα του Αφγανιστάν με τον εκπρόσωπό του στην Ελλάδα, Aboubaker Faiz

Βιετνάμ

το Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ , με τον Vu Binh, πρέσβη της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ στην Αθήνα

Eπίσης παρευρίσκεται ο εκπρόσωπος στην Ελλάδα του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν ( Kurdistan Democratic Party –KDP)   Sahir Mohammed

Φιλιππίνες

Το Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο (National Democratic Front) με τον Jose Danilo Borjal

Και

Το κόμμα ΑΚΒΑΥΑΝ με τον εκπρόσωπό του στην Ελλάδα, Joe Valencia

HΠΑ

Kαμπάνια για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία (Campain for Peace and Democracy) με τους Joanne Landy και  Tom Harrison

Oυρουγουάη 

Ο Ernesto Herrera συνδικαλιστής από τα Militant Collective

Παραγουάη

Κίνημα για το Σοσιαλισμό (Partido del Movimiento Al Socialismo) με τον  Juste Karim Ancos, μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Aυστραλία

Το  Ίδρυμα για την Κοινωνική Εκπαίδευση, Δράση και Έρευνα για την Ανθρωπότητα Αυστραλίας (Social Education, Action and Research Concerning Humanity Foundation SEARCH)  με τον Διαμαντή Rorris

 

 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ  :

-Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΑΜΑΔΟ ΜΠΟΥΝΤΟΥ.

- O RUI FALCAO, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ (ΡΤ) και η και η ΕΙΡΗΝΗ LOPEZ, Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του κόμματος.

-Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ ΤΟΥ ΣΑΟ ΠΑΟΛΟ VALTER POMAR.

-Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΗΜΙΑΣ  σ. Vojtech Filip   (KSCM) KOMUNISTICKA STRANA CECH A MORAVY

-H ΣΥΝ – ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (BLOCO DE ESQUERDA) ΤΗΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ σ. Catarina Martins 

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ (Communist Party of Russian Federation)

ΚΟΜΜΑ ΔΙΚΑΙΗ ΡΩΣΙΑ ( JUST RUSSIA) O ΠΡΟΕΔΡΟΣ NIKOLAY LEVICHEV

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ  σ.NORBERTO CRIVELLI

Ο TONI BEN ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ TΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ 

O  JEREMY CORBYN  ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

Η LUCIANA CASTELLINA  ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΙΤΑΛΙΑΣ

ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ    PARTIT KOMUNISTA MALTI     ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΣΛΟΒΕΝΙΑΣ INICIATIVA ZA DEMOKRATICNI SOCIALIZEM

ΤΟ  ΛΑΊΚΟ ΚΟΜΜΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ (PALESTINIAN PEOPLE’S PARTY)

ΤΟ   ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Της ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ (PFLP) POPULAR FRONT FOR THE LIBERATION OF PALESTINE

ΤΟ  ΚΟΜΜΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΡΟΚΟΥ (PADS)  PARTI DE L’ AVANT-GARDE DEMOCRATIQUE SOCIALISTE SECRETARIAT NATIONAL

ΤΟ    BERTRAND RUSSELL PEACE FOUNDATION   ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ

Ο  ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ- ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ URI AVNERY

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Διαρκούς Συνεδρίου του ΣΥΝ.

 

Ολοκληρώθηκαν (Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013), οι εργασίες του Διαρκούς Συνεδρίου του ΣΥΝ. Το σώμα του Συνεδρίου υπερψήφισε την ακόλουθη πρόταση.

Ο ΣΥΝ υπήρξε μια από τις βασικές πολιτικές δυνάμεις που συγκρότησαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχει με τον πιο ενεργητικό τρόπο σε όλη την ιστορική πορεία του και τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ, οι δυσκολίες που συνάντησε, τα λάθη και οι αστοχίες έχουν την σφραγίδα του ΣΥΝ. Ο ΣΥΝ, όντας ο ίδιος έκφραση της προσπάθειας για την ενιαία δράση και την ενότητα της Αριστεράς εργάστηκε με αυταπάρνηση για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε μαζί με τις άλλες συνιστώσες και ανένταχτους αριστερούς να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι σήμερα, όχι μόνο μια μεγάλη πολιτική δύναμη που έχει το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και γερές βάσεις στην κοινωνία, αλλά η κύρια ελπίδα για να σταματήσει η κοινωνική καταστροφή, να ανοίξει ο δρόμος της πολιτικής ανατροπής, να συγκροτηθεί κυβέρνηση της Αριστεράς, πάντα στη κατεύθυνση της σοσιαλιστικής προοπτικής.

Σήμερα ο ΣΥΝ κάνει ένα ακόμη βήμα για την κατάκτηση ενός ανώτερου επιπέδου ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποφασίζει να διαθέσει όλες τις δυνάμεις του, τα μέλη του και τα περιουσιακά του στοιχεία στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Όλες και όλοι αμέσως με την απόφαση του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ γινόμαστε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και μόνο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι ο καθολικός διάδοχος του ΣΥΝ, όπως και όλων των συνιστωσών που θα αποφασίσουν αντίστοιχα. Ο ΣΥΝ σταματά τη λειτουργία του και το καταστατικό λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και μόνο αυτό μας δεσμεύει όλες και όλους όπως κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Εισηγητική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, στο 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 
Αγωνιστές και αγωνίστριες της Δημοκρατίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης,
Καλώς βρεθήκαμε όλοι και όλες στο Συνέδριο της ελπίδας και της δημιουργίας.
Καλώς ορίσαμε στο ιστορικό αυτό αντάμωμα για την αριστερά και για το τόπο.
Σε ένα Συνέδριο που θα γεννήσει τον νέο ενιαίο και ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει, ξέρει και μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της μεγάλης ανατροπής αλλά και την ευθύνη της ανοικοδόμησης της πατρίδας μας.
Σε ένα συνέδριο που φιλοδοξεί να αποτελέσει σημαντικό σταθμό, αφετηρία στη προσπάθειά μας να ξαναχτίσουμε σε στέρεα θεμέλια τη προοπτική και το μέλλον του λαού και της πατρίδας μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εδώ και ένα χρόνο, μετά τις εκλογές του περασμένου Μάη που ανέτρεψαν το πολιτικό σκηνικό, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα:
Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς που καταφέρνει να ενώνει το λαό μας σε ένα ευρύ μέτωπο νίκης και ανατροπής.
Όλες οι γερασμένες δυνάμεις της χώρας, όλες οι γερασμένες δυνάμεις του παλιού κόσμου που φεύγει, ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα.
Τα κόμματα του χθες, τα υπεύθυνα για το κατάντημα της χώρας και του λαού, που έριξαν την οικονομία στα βράχια, οι ακροδεξιοί του κου Σαμαρά και του κου Βορίδη, οι καιροσκόποι του κου Βενιζέλου, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, οι βαρόνοι των μίντια και της οικονομικής διαπλοκής, οι φοροφυγάδες των διαφόρων λιστών με τις αφορολόγητες καταθέσεις, οι πλιατσικολόγοι της δημόσιας περιουσίας, οι δανειστές της διεθνούς τοκογλυφίας.
Όλοι τους ενώθηκαν για να μας αντιμετωπίσουν.
Γιατί βλέπουν τις μέρες της εξουσίας τους να είναι μετρημένες.
Γιατί φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ, μα πιο πολύ ακόμα φοβούνται τη δύναμη του λαού μας και την ίδια τη δημοκρατία.
Για αυτό και βάλθηκαν να την ανατρέψουν.
Φοβούνται ότι ο λαός μας θα βάλει τέλος στην παντοδυναμία τους.
Και φοβούνται εμάς, παρόλο που εμείς δεν έχουμε ούτε τα χρήματα και τη δύναμη που αυτοί διαθέτουν, ούτε τα μέσα ενημέρωσης για να διαμορφώνουμε αντιλήψεις, ούτε διασυνδέσεις με διεθνή κέντρα εξουσίας.
Αλλά φοβούνται εμάς γιατί εμείς έχουμε το πιο σημαντικό όπλο που δε μπορούν να νικήσουν:
Έχουμε χέρια καθαρά, μυαλό ανοιχτό και ψυχή βαθιά.
Έχουμε αγάπη για την Ελλάδα και το λαό μας.
Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και δεν έχουμε εξάρτηση από κανένα.
Δεν διεκδικούμε τίποτα για εμάς.
Για αυτό και είμαστε σε θέση να διεκδικήσουμε τα πάντα για όλους.
Όλα για όλους και τίποτα για εμάς.
Ε, αυτό είναι που δε μπορούν να αντέξουν, αυτό είναι που δε μπορούν να κατανοήσουν, αυτό είναι που δε μπορούν να νικήσουν όσα μέσα και όσα όπλα κι αν διαθέτουν.
Απέναντι στις μεθοδεύσεις και στους μηχανισμούς της σάπιας εξουσίας τους, στα παραμύθια των βολεμένων του παλιού κόσμου, εμείς αντιπαραβάλουμε τη δύναμη των ιδεών μας, τον πολιτισμό των ανθρώπων μας, τη δημοκρατική μας συστράτευση, το σχέδιό μας για την αναγέννηση της χώρας.
Και κυρίως τη ανίκητη δύναμη του λαού μας. Την ασταμάτητη ορμή που θα τους σαρώσει.
Για αυτό και συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ στην Αθήνα, σε αυτό το ιστορικό συνέδριο αριστερής επανίδρυσης.
Αριστεροί και αριστερές όλων των γενεών, δημοκράτες και πατριώτες από διαφορετικές πολιτικές καταγωγές, από διαφορετικές παραδόσεις, από διαφορετικές θεωρήσεις, για να διατρανώσουμε αυτό που όλος ο ελληνικός λαός, ο κόσμος της εργασίας, περιμένει από εμάς:
Την ετοιμότητά μας και την πίστη μας να αναλάβουμε την ευθύνη της ανατροπής της μνημονιακής τυραννίας και της παλαιοκομματικής φαυλοκρατίας.
Και να κυβερνήσουμε το τόπο στη πιο δύσκολη στιγμή της νεότερης ιστορίας του, με στόχο να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού.
Σε αυτό το προσκλητήριο, στο δημοκρατικό προσκλητήριο της μαχόμενης Αριστεράς είμαστε σήμερα παρόντες και παρούσες, όλες και όλοι.
Και έχουν όλοι και όλες την ισότιμη θέση που τους αναλογεί.
Κανείς αγωνιστής και καμιά αγωνίστρια δεν περισσεύει.
 Οι αγωνιστές της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης.
 Οι  σύντροφοι της ΕΔΑ και της Νεολαίας Λαμπράκη.
Οι μαχητές της αντιδικτατορικής πάλης.
Ο πολιτικός πλούτος της Μεταπολίτευσης.
Αλλά και ο πλούτος των κινημάτων, νέων και παλιών.
Του  κινήματος του εργοστασιακού συνδικαλισμού, των πρώτων δειλών κινημάτων στις συνοικίες και στις πόλεις, των φεμινιστικών οργανώσεων, των οικολογικών ομάδων, των κινημάτων υπεράσπισης των δικαιωμάτων.
Τέλος, ο πολιτικός και θεωρητικός πλούτος της δεκαετίας του 2000, των κινημάτων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, του Ευρωπαϊκού και του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, των αντιρατσιστικών κινημάτων και οργανώσεων αλλά και του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς που αναδεικνύεται ως αξιόπιστη εναλλακτική δύναμη στην Ευρώπη.
Είμαστε όλοι και όλες παρόντες και παρούσες.
Και δεν ανταμώσαμε από τύχη.
Είμαστε όλοι μας παιδιά και εγγόνια εκείνων που από τα πρώτα βήματα του εργατικού κινήματος, άναψαν το φως της κομμούνας και της ταξικής χειραφέτησης.
Είμαστε παιδιά και εγγόνια εκείνων που στη δικτατορία του Μεταξά έδωσαν μέσα στην παρανομία, αλλά και μέσα από Ακροναυπλίες και τα ξερονήσια, τη μάχη της δημοκρατίας.
Είμαστε παιδιά και εγγόνια εκείνων που στη γερμανική κατοχή δημιούργησαν με τον πατριωτισμό και το αίμα τους το θαύμα της εθνικής αντίστασης.
Της μεγάλης δημοκρατικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού,  που έζησε επί δεκαετίες με το φόβο και τη τρομοκρατία του παρακράτους.
Και που έδωσε τις μεγάλες μάχες της δημοκρατίας, του 114, των Λαμπράκηδων.
Τη δύσκολη και αιματηρή μάχη κατά της  δικτατορίας των συνταγματαρχών, για ψωμί-παιδεία και ελευθερία.
Αυτοί είμαστε.
Δεν είμαστε σπορά της τύχης.
Ερχόμαστε από πολύ μακριά και πάμε πολύ μακριά.
Και ξέρουμε σε κάθε στιγμή, σε κάθε στροφή, σε κάθε περίπτωση με ποιον είμαστε, προς τα πού πηγαίνουμε.
Κι αυτό δεν το διαπραγματευόμαστε με κανέναν και για τίποτε.
Αλλά αυτό που μας κάνει εντελώς διαφορετικούς δεν είναι μονάχα οι ρίζες μας και η ουμανιστική απελευθερωτική μας ιδεολογία.
Είναι οι αξίες μας, είναι η ανιδιοτέλειά μας.
Οι ίδιες αξίες για τις οποίες αξίζει κανείς να ζήσει, ακόμα και να θυσιαστεί.
Όπως θυσιάστηκαν χιλιάδες αγωνιστές της κοινωνικής απελευθέρωσης στη χώρα μας και στο κόσμο.
Αυτή είναι η διαφορά μας.
  Εμείς δεν έχουμε την πολιτική ως επάγγελμα και την εξουσία ως λάφυρο.
Η πολιτική είναι για μας μέσο για να μπορέσει ο λαός και η πατρίδα να δουν και να ζήσουν καλύτερες μέρες.
 Και έχουμε πλήρη συνείδηση ότι καμιά εξουσία δεν ανήκει σε μας.
 Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ανήκουν στο λαό.
Έχουμε πατρίδα, έχουμε ρίζες, έχουμε θέση που καθορίζεται από τα συμφέροντα του λαού και της Ελλάδας.
Είμαστε με κείνους που θέλουν να γνωρίσουν τον κόσμο όχι για να τον κατακτήσουν, αλλά για να τον αλλάξουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το ιδρυτικό Συνέδριο του νέου ενιαίου και δημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ, διεξάγεται τη πιο κρίσιμη περίοδο αλλά και τη πιο κατάλληλη στιγμή.
Ίσως εδώ να ταιριάζει γάντι η φράση : Λίγο πριν θα ήταν νωρίς και πρόωρο, λίγο μετά θα ήταν αργά.
Το Συνέδριό μας διεξάγεται ακριβώς πάνω στην ώρα που ο τόπος έχει ανάγκη να πιαστεί από μας.
Την ώρα που ωριμάζει πια η ανάγκη μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής, μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής.
Την ώρα που ωριμάζει πια η ανάγκη για μια Κυβέρνηση της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, που θα θέσει τέλος στα Μνημόνια και στην απειλή της Δημοκρατίας.
Αυτή είναι η ώρα να κάνουμε ένα ακόμη βήμα μπροστά με αποφασιστικότητα.
Και να δεσμευτούμε συλλογικά απέναντι στις Ελληνίδες και στους Έλληνες για τους στόχους και τις προθέσεις μας.
Να προχωρήσουμε με τις αποφάσεις του Συνεδρίου μας σε μια Μεγάλη Πολιτική Δέσμευση απέναντι στον ελληνικό λαό και στην ελληνική κοινωνία.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι το μέγεθος της ιστορικής ευθύνης που μας αναλογεί.
Ευθύνη  πρώτα απ’ όλα να διασωθεί η χώρα από την κοινωνική καταστροφή, να επιστρέψει η κοινωνική αυτοπεποίθηση, να ξαναφτιάξουμε κοινωνικούς θεσμούς, να σταματήσει η λεηλασία των δημόσιων αγαθών.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σήμερα μπροστά στην πρόκληση μιας καίριας, μιας απόλυτης επιλογής.
Σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι
Ή Θα επιλέξει το δρόμο της ακύρωσης των Μνημονίων ή θα επιλέξει το δρόμο της συνέχισής τους.
Ή Θα επιλέξει το δρόμο της δημοκρατικής αναγέννησης ή το δρόμο της δημοκρατικής συρρίκνωσης.
Ή τo δρόμο της κοινωνικής δικαιοσύνης και της κοινωνικής απελευθέρωσης ή το δρόμο της διαπλοκής και της τραπεζοκρατίας.
Ή Θα επιλέξει το δρόμο της περηφάνιας ή το δρόμο της εθελοδουλίας.
Η δική μας ευθύνη είναι να οργανώσουμε άρτια τον πρώτο δρόμο και να πείσουμε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ότι στο δικό μας σχέδιο για τη χώρα, έχει τη δική του θέση ο κάθε μη ευνοημένος και μη προνομιούχος, ο καθένας και η καθεμιά που έχει πληγεί, έχει ματώσει από τα μνημόνια της βαρβαρότητας.
Η ακύρωση των μνημονίων και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, είναι η βάση, πάνω στην οποία χτίζουμε τον οδικό χάρτη της εξόδου από τη κρίση.
Το προηγούμενο διάστημα καταθέσαμε τις βασικές προγραμματικές μας κατευθύνσεις, ενώπιον του ελληνικού λαού.
Είναι η δική μας προοπτική η δική μας δέσμευση.
Για μια Ελλάδα δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη.

Δεσμευόμαστε για ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. 
•Με δυνατότητα δημοψηφισμάτων, γιατί ο λαός πρέπει να είναι συμμέτοχος στις κρίσιμες αποφάσεις.
•Με απλή αναλογική, γιατί κάθε ψήφος έχει την ίδια ισχύ.
•Με ανώτατο όριο βουλευτικής θητείας, γιατί ο «βουλευτής» δεν είναι επάγγελμα.
•Με κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, γιατί με το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, τίποτα δεν θα παραγράφεται.

Δεσμευόμαστε για εκδημοκρατισμό στη λειτουργία των ΜΜΕ
•Με διαδικασίες αδειοδότησης από μηδενική βάση. Γιατί το επάγγελμα του καναλάρχη πρέπει να πάψει να είναι το μόνο κλειστό επάγγελμα στη χώρα..
•Με στήριξη στα συνεργατικά δημοσιογραφικά εγχειρήματα. Με αδειοδότηση κοινωνικών οργανώσεων και φορέων. Γιατί η ενημέρωση δεν μπορεί να συναρτάται με την κερδοσκοπία.
•Με διασφάλιση της νόμιμης λειτουργίας του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, γιατί η απαξίωση του υπηρετεί το καθεστώς ασυδοσίας.
•Και βέβαια με ισχυρή δημόσια ΕΡΤ.
Γιατί με το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση  η δημόσια τηλεόραση δεν θα είναι παρίας αλλά κυρίαρχος παίχτης στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή παρανομεί.
Και αναρωτιόμαστε: Υπάρχει ένας εισαγγελέας για να ζητήσει το λόγο από τους υπεύθυνους για το μαύρο υπουργούς;

Δεσμευόμαστε για ριζική αλλαγή στη δημόσια διοίκηση και το κοινωνικό κράτος
•Με τη κατάργηση του Καλλικράτη και τη μεταφορά πόρων και αρμοδιοτήτων στην αυτοδιοίκηση
•Με τις περιφέρειες να είναι βασικοί θεσμοί ανάπτυξης και τους δήμους συνδιαμορφωτές του κοινωνικού κράτους.
•Με τη δημόσια περιουσία όχι να εκποιείται αλλά να αποδίδεται στα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να αποκατασταθεί η ρημαγμένη από το PSI περιουσία τους.

Δεσμευόμαστε για την καταπολέμηση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων. 
•Με παρέμβαση στο πτωχευτικό δίκαιο
•Με άρση της απελευθέρωσης απολύσεων από τον ιδιωτικό τομέα
•Χωρίς απολύσεις από το δημόσιο τομέα.
•Με ρήτρα απασχόλησης, ώστε όποιος επιδοτείται από δημόσιο χρήμα, είτε ευρωπαϊκό είτε ελληνικό, να υποχρεούται να δημιουργεί θέσεις απασχόλησης.
•Με τόνωση της ζήτησης των λαϊκών τάξεων.
Γιατί κάθε ευρώ που παίρνει ο φτωχός το δαπανά, και κινεί την οικονομία. Δεν το αποθησαυρίζει. Δεν το στέλνει στην Ελβετία. Δε θα βρούμε κανένα φτωχό στη Λίστα Λαγκάρντ.
•Και βέβαια με ολόπλευρη ενίσχυση της κοινωνικής οικονομίας και δομών κοινωνικής αλληλεγγύης.


Δεσμευόμαστε για άμεσα μέτρα ανακούφισης από τη φτώχεια. 
•Με μια νέα σεισάχθεια για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
•Με φορολογική ελάφρυνση για τους μη έχοντες.
•Με τα προγράμματα «Σπίτι για όλους» και «Τροφή για όλους»
•Με εγγυημένη πρόσβαση στα βασικά αγαθά, της ενέργειας, του νερού, της τηλεπικοινωνίας, του φαρμάκου,  της μετακίνησης.

Δεσμευόμαστε για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας
•Διότι ανάπτυξη δε γίνεται με τον Τουρισμό του all inclusive που δεν αφήνει τίποτα στην τοπική οικονομία.
Ούτε με το ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%.
•Διότι ανάπτυξη δεν είναι να καταστρέψετε την Χαλκιδική, για να ευνοηθούν οι μονίμως ευνοούμενοι.
Διότι με το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση η Χαλκιδική θα σωθεί. Δε θα καταστραφεί. Το περιβάλλον θα προστατευθεί. Δεν θα ισοπεδωθεί.
•Διότι ανάπτυξη δε γίνεται χωρίς δημόσιες τράπεζες, που θα βοηθούν τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα, τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις
•Διότι ανάπτυξη δε γίνεται με την αγροτική γη ερημωμένη και τους αγρότες να αδυνατούν να παράξουν και τη Αγροτική Τράπεζα στα ιδιωτικά συμφέροντα.
•Διότι ανάπτυξη δε γίνεται επαιτώντας την εξαγορά των δημοσίων επιχειρήσεων με φυσική κατάληξη το φιάσκο.
Προσπάθησε με πάθος ο κος Σαμαράς, να πουλήσει τη ΔΕΠΑ.

Αυτό δε θα βοηθούσε την ανάπτυξη.
Αυτό που θα βοηθήσει την ανάπτυξη είναι να σταματήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά να πληρώνουν καπέλο 30% στις τιμές του αερίου.
Αλλά αυτό δεν απασχόλησε καθόλου τον πρωθυπουργό.
Αντιθέτως εμάς δε μας απασχολεί καθόλου το φιάσκο του κου Σαμαρά.
Μας απασχολεί που νοικοκυριά και επιχειρήσεις αγκομαχούν επειδή οι μεσάζοντες που μπαινοβγαίνουν στο Μαξίμου, κάνουν πάρτυ.
Αυτό το πάρτυ θέλουμε να σταματήσει.
Και αυτή είναι η δική μας δέσμευση.
Αυτή την εντολή θα ζητήσουμε από το λαό, αυτή την εντολή θα τηρήσουμε, αυτή η εντολή θα είναι αδιαπραγμάτευτη.
Και πιστέψτε με. Αυτή η εντολή θα γίνει σεβαστή, θέλουν δε θέλουν.
Και από την κ. Μέρκελ και από τον κ. Σόιμπλε.


Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Μετά από δέκα και πλέον χρόνια συμπόρευσης στη πρωτόγνωρη περιπέτεια του ενωτικού μας σχήματος, του ΣΥΡΙΖΑ, φτάνουμε σε μια ιστορική στιγμή τομής και συνέχειας.
Όπως είπε και ο Γιάννης Ρίτσος: «Άξιζε να υπάρχουμε για να συναντηθούμε».
Άξιζε να συναντηθούμε για να δώσουμε ελπίδα και προοπτική στους αγώνες του λαού μας.

Αυτή μεγαλειώδης συνεύρεση διαφορετικών πολιτικών ρευμάτων, οργανώσεων, κομμάτων και τάσεων της αριστεράς, δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιων ευκαιριακών γραφειοκρατικών επεξεργασιών.
 Υπήρξε απαίτηση και δημιούργημα της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι του μόχθου και της εργασίας που πήραν από το χέρι τον ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι τον Μάιο και του επέβαλλαν να γίνει η πρωταγωνιστική δύναμη που θα αναλάβει να βγάλει την ελληνική κοινωνία από την οικονομική και  ανθρωπιστική κρίση.
Επέβαλλαν στον ΣΥΡΙΖΑ το καθήκον να σκεφτεί τα πράγματα διαφορετικά.
Τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς μέχρι τώρα κατήγγειλαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οργάνωναν  την αντίσταση της κοινωνίας, ασκούσαν έλεγχο και κριτική.
Θα μπορούσαμε όμως να πούμε, παραφράζοντας την περίφημη φράση του Μαρξ:
Το ζήτημα δεν είναι να καταγγέλλουμε τις αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά να τις αλλάξουμε.
Να εφαρμόσουμε μαζί με την ελληνική κοινωνία ένα νέο δημοκρατικό παράδειγμα πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής δημοκρατίας.

Η ίδια η συγκρότηση και η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ένα λαμπρό εγχείρημα ισότιμης συνάντησης των μεγάλων ρευμάτων της ιστορικής Αριστεράς.
Χρειάστηκε χρόνο, πειραματισμούς, κοινωνικές δράσεις και μέτωπα. Δοκιμάστηκε στην πορεία του χρόνου.
Κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, όλες τις καχυποψίες, όλες τις παρεξηγήσεις.
Και να που σήμερα, η οργανική ενότητα των ρευμάτων της Αριστεράς ολοκληρώνεται με τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού φορέα.
 Ενός νέου συλλογικού διανοούμενου που είναι έτοιμος να αφήσει πίσω εγωισμούς, ιστορικές δικαιώσεις, ιδεολογικές καθαρότητες και απόλυτες αλήθειες.
Και να αποτελέσει ένα σύγχρονο, μαζικό πλουραλιστικό και δημοκρατικό κόμμα, που η μόνη του δικαίωση θα είναι η εμπιστοσύνη και η ενεργός στήριξη των δυνάμεων της εργασίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 
Ο ώριμος μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μαζικό δημοκρατικό κόμμα, δεν είναι αποκλειστικά μια εσωτερική μας υπόθεση, αλλά αποτελεί μια μείζονα ανάγκη για τα λαϊκά στρώματα.
Απέναντι σε ένα πολιτικό-οικονομικό σύμπλεγμα που είναι αποφασισμένο να μη χαρίσει ούτε πόντο απ’ όσα κέρδισε στα χρόνια της κυριαρχίας του, προβάλλει το καθήκον της συγκρότησης μιας πολιτικής δύναμης ισχυρής, αποφασιστικής, ενιαίας, μαζικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών είναι το απαραίτητο εκείνο εργαλείο για να οργανώσουμε καλύτερα την αυθεντική πολιτική εκπροσώπηση των δυνάμεων της εργασίας.
Έχω πει πολλές φορές ότι ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, δε θα είναι ένα κόμμα, σαν όλα τα άλλα.
Γιατί για εμάς το κόμμα δεν είναι αυτοσκοπός.
Το κόμμα δεν είναι οι γραφειοκρατικές δομές.
Το κόμμα δεν είναι το εφαλτήριο κοινωνικής ανόδου των «επιτηδείων».
Το κόμμα δεν είναι σημαία ευκαιρίας για προσωπικές στρατηγικές ή για στρατηγικές μικρο-ομάδων.
Το κόμμα είναι το «σπίτι» του κάθε εργαζόμενου, του κάθε άνεργου, του κάθε φτωχού ανθρώπου.
Το κόμμα είναι αυτό που δεν θα αφήσει κανέναν άνθρωπο μόνο του στην κρίση.
Το κόμμα που συγκροτούμε είναι η συλλογική έκφραση των «από κάτω», των ανθρώπων που ζουν από τον κόπο της εργασίας τους.
Ένα εύπλαστο εργαλείο που στηρίζεται στη συγχώνευση της ριζοσπαστικής κοινωνικής θεωρίας με τις κοινωνικές δυνάμεις της εργασίας.
 Και μέσα από λειτουργίες άμεσα δημοκρατικές και ισότιμες για όλους και όλες, ολοκληρώνει αυτή την πορεία ενότητας σε πολιτικό πρόγραμμα για την αλλαγή της κοινωνίας.
Οι διαφορετικές απόψεις δε μας φοβίζουν. Είναι ο πλούτος μας.

Το κόμμα που εμείς θέλουμε είναι βαθειά δημοκρατικό, είναι ένας δημοκρατικός συλλογικός διανοούμενος, που αφήνει» όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», αλλά ταυτόχρονα στηρίζεται στην ενότητα, στην ανιδιοτέλεια, στο σεβασμό, στη συνειδητή πειθαρχία.
Το κόμμα που θέλουμε αποτελεί και μια έμπρακτη αυτοκριτική στα μοντέλα κομμάτων που όλοι και όλες κουβαλάμε ιστορικά, καθένας ανάλογα με την ιδιαίτερη καταγωγή του.
Απορρίπτουμε την ιδέα ενός κόμματος του γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού, ενός κόμματος – καρτέλ.
Απορρίπτουμε την ιδέα ενός κόμματος του κράτους.
Ναι, είμαστε πια ώριμοι για ένα άλμα στον ουρανό, για ένα κόμμα της κοινωνίας, των μελών, της βάσης, για ένα κόμμα των «από κάτω», αυτών που πραγματικά έχουν ανάγκη το κόμμα για να υπερασπίζεται τα συμφέροντά τους.

 Θα ήθελα, όμως, στο σημείο αυτό να δώσω έμφαση σε ένα θέμα το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι η ψυχή όχι μόνο της συζήτησης που έγινε και θα γίνει, αλλά και του ίδιου του κόμματος όπως το καταλαβαίνουμε και το χρειάζονται οι καιροί.

Στο θέμα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε καταλήξει όλοι, σχεδόν ομόφωνα, και υπήρξε απαίτηση της πλατιάς πλειοψηφίας της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, η δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ των μελών του.
ΣΥΡΙΖΑ των μελών του σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ δημοκρατικός, πολυτασικός, που δίνει χώρο σε όλες τις γνώμες και επιτρέπει να ανθίζουν όλες οι γνώμες -συλλογικές ή ατομικές.
Σημαίνει ότι συνεχίζουμε και αναπτύσσουμε την παράδοση της ριζοσπαστικής αριστεράς να διαλέγεται και να συνθέτει.
Σημαίνει δικαιώματα ελέγχου, δικαιώματα γνώμης, δικαιώματα διαφωνίας για όλους και  για κάθε μέλος.
Μιλώντας όμως για κόμμα των μελών, αναδεικνύουμε συντρόφισσες και σύντροφοι και πρέπει να αναδεικνύουμε όχι μόνο τα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις όσων φέρουν τον τίτλο του μέλους.
Αν μιλάμε για μέλη του κόμματος αφοσιωμένα στην υπόθεση των μεγάλων ανατροπών και αλλαγών, σε ένα τιτάνιο δηλαδή έργο που έχει μπροστά του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αν μιλάμε για μέλη του κόμματος που υπερασπίζονται την πολιτική και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ
Τότε, συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν μπορούμε να μιλάμε για μέλη μειωμένης ευθύνης.
Για μέλη που αντιμετωπίζουν το κόμμα ως μαζικό χώρο ζύμωσης.
Κανένας ΣΥΡΙΖΑ των μελών δεν πρόκειται να υπάρξει αν δεν αποφασίσουμε ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι μέλη με όλα τα δικαιώματα αλλά και όλες τις υποχρεώσεις που αυτό συνεπάγεται και όχι διχασμένες προσωπικότητες.
Αυτό είναι βαθιά δημοκρατικό, συμβαδίζει με το ήθος και τη διαδρομή της αριστεράς και με την παράδοση της προσφοράς που τη διακρίνει.
Όλη η εξουσία, αλλά και όλη η ευθύνη στα μέλη του κόμματος.
Έτσι νομίζω πρέπει να καταλαβαίνουμε το ΣΥΡΙΖΑ των μελών.
Αλλά και τις αυτονόητες καταστατικές υποχρεώσεις των μελών του ΣΥΡΙΖΑ.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 
Ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ της κοινωνίας, είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητος από ποτέ.
 Γιατί η δυναμική της πολιτικής σκηνής ορίζεται σήμερα από τρεις πολιτικούς πόλους: τον πόλο της ΝΔ που στρέφεται ολοένα και περισσότερο προς την άκρα δεξιά, τον πόλο της φασιστικής απειλής και τον πόλο του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής Αριστεράς.
Η προσπάθεια να συγκροτηθεί πόλος συμπλήρωμα στη ΝΔ στο όνομα μάλιστα προοδευτικών καταβολών, φαίνεται πλέον ότι αποτυγχάνει οριστικά.
Η άποψη ότι μπορεί να υπάρξει «εφαρμογή του Μνημονίου» με κοινωνική ευαισθησία και «κόκκινες γραμμές», ο «αριστερός κυβερνητισμός» δηλαδή που εξέφρασε κυρίως η ΔΗΜΑΡ το προηγούμενο διάστημα και δευτερευόντως το ΠΑΣΟΚ, αποδείχτηκε όλον τον τελευταίο χρόνο πόσο ανεδαφικός και έωλος είναι.
Από τις δυνάμεις αυτές διέφυγε πλήρως η ουσία του Μνημονίου και των Μνημονιακών πολιτικών: τα Μνημόνια δεν είναι μια τεχνική διαδικασία.
Τα Μνημόνια είναι ο απόλυτος οδικός χάρτης της νεοφιλελεύθερης θεραπείας – σοκ, που όχι μόνο αμφισβητεί αλλά προχωρά εμπράκτως στην ολική κατεδάφιση όλων των  δικαιωμάτων.
Δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς ανοικτές πλέον εκφράσεις πολιτικής και συνταγματικής εκτροπής.
Εδώ και ένα χρόνο η Δημοκρατία στην Ελλάδα συρρικνώνεται, το Σύνταγμα γίνεται κουρελόχαρτο, ακόμα και η στοιχειώδης τυπική διάκριση των εξουσιών καταργείται.
Η ηγεσία Σαμαρά και η ηγετική ομάδα γύρω από αυτόν, γνωρίζει πολύ καλά ότι η σταθερότητα της Κυβέρνησής του περνάει από την πλήρη υποταγή στις διαταγές των δανειστών και των Μνημονίων, και επομένως θα συνοδεύεται υποχρεωτικά από αυταρχισμό, αντισυνταγματικές πρακτικές, ασφυκτικό περιορισμό της δημοκρατίας.
Ο ιδεολογικός της λόγος επανέρχεται στις ράγες της εμφυλιοπολεμικής δεξιάς, αναδεικνύοντας ένα πρωτοφανή αλλά και ιστορικά αφύσικο ρεβανσισμό απέναντι στην Αριστερά και την κοινωνία.
Η ιδεοληψία των φανατικών της σημερινής ΝΔ έχει σβήσει τα ίχνη της Καραμανλικής μεταπολιτευτικής παράδοσης του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού» και του αστικού κοινοβουλευτισμού, μεταβάλλοντάς την σε υβρίδιο ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού, που θα στηρίζεται από τη διαπλοκή και το μεγάλο κεφάλαιο.
Απέναντι σε αυτό το διαφαινόμενο «μαύρο μέτωπο», που αποτυπώθηκε τόσο γλαφυρά και συμβολικά με το «μαύρο» στις οθόνες μας, οφείλουμε να διαμορφώσουμε ένα ηγεμονικό πρόγραμμα υπεράσπισης της πολιτικής Δημοκρατίας και των οικονομικών, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων.
Οφείλουμε να γίνουμε ο πολιτικός εκπρόσωπος μιας ευρείας λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας, που θα περιλαμβάνει όλα τα φτωχά και νεόπτωχα κοινωνικά στρώματα.
 Στο κοινωνικό αυτό μέτωπο δεν ξεχνάμε – και δεν αγνοούμε – τις άλλες αριστερές πολιτικές δυνάμεις.
Κυρίως τις δυνάμεις του ΚΚΕ.
Θεωρούμε αδιανόητο, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι δέχονται αυτή την τρομακτική και απολύτως συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου, οι δυνάμεις της αριστεράς να μην είναι όλες ενωμένες.
Όπως θεωρούμε αδιανόητο στο όνομα των όποιων μικροκομματικών σκοπιμοτήτων να εκπέμπεται πολλές φορές ένα μήνυμα ματαίωσης της πάλης του λαού μας.
Ιδίως όταν από διαφορετική σκοπιά επιβεβαιώνεται η κυρίαρχη επιχειρηματολογία μερί μονόδρομων της μνημονιακής βαρβαρότητας.
Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος.
Το μνημόνιο είναι η συμπυκνωμένη επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Κατακτήσεις που κερδήθηκαν και για χρόνια διατηρήθηκαν, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και της αστικής δημοκρατίας.
Εντούτοις ήταν κατακτήσεις προοδευτικές.
Η κατάργησή τους αποτελεί μεγάλο πλήγμα για τις δυνάμεις της εργασίας και πισωγύρισμα.
Αν δεν αντισταθούμε ενωμένοι σε αυτό το πισωγύρισμα, τότε οι επιπτώσεις θα είναι για όλους και όλες τεράστιες.
Γιατί ποτέ στην ιστορία, η εξαθλίωση και η ήττα του λαϊκού και εργατικού κινήματος, δεν οδήγησε σε προοδευτικές εξελίξεις και μετασχηματισμούς.
Η επιμονή, λοιπόν, της ηγεσίας του ΚΚΕ να υποβαθμίζει την αναγκαιότητα ανατροπής της μνημονιακής βαρβαρότητας, η αμφισβήτηση της αναγκαιότητας ενός πλατιού αντιμνημονιακού μετώπου και η εξίσωση του ΣΥΡΙΖΑ με τα κόμματα του μνημονίου, αποτελούν αντιεπιστημονική και ανιστόρητη προσέγγιση.

Καμία πολιτική ηγεσία, όμως, δεν μπορεί για καιρό να παραγνωρίσει το ενωτικό μήνυμα της βάσης.
Των εργαζομένων, των ανέργων, των ανθρώπων που πένονται.
Το ΚΚΕ για εμάς, έχει και θα έχει πάντοτε τη θέση του σ’ αυτό το δημοκρατικό, ταξικό μέτωπο.
Στο αναγκαίο μέτωπο όλων των δυνάμεων της αριστεράς.
Πόσο δε μάλλον στην ευρεία πολιτική και κοινωνική συμμαχία για τη προάσπιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων απέναντι στην επέλαση του πολιτικού σκοταδισμού.
Εμείς, παρά τις αρνήσεις, θα επιμείνουμε στο κάλεσμα της ενότητας, κυρίως μέσα στα μέτωπα της κοινωνικής πάλης, αλλά και στο πολιτικό μέτωπο.
Την επόμενη μιας μεγάλης εκλογικής νίκης του λαού μας, ανεξάρτητα από τη δυνατότητά μας να σχηματίσουμε κυβέρνηση, εμείς θα απευθυνθούμε σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς, για να οδηγήσουμε από κοινού τη χώρα και το λαό στο μεταμνημονιακό ξέφωτο.
Στο ξέφωτο της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας.  

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Από το βήμα αυτό του ιστορικού Συνεδρίου μας, θέλουμε να απευθύνουμε ένα παλλαϊκό προσκλητήριο και στον απλό δημοκρατικό κόσμο που στήριξε στη μεταπολίτευση το αίτημα της Αλλαγής και απόθεσε τις ελπίδες του στο τότε ΠΑΣΟΚ.
Ο κόσμος αυτός παρακολουθεί σήμερα έκπληκτος, να μετατρέπεται το κόμμα του κ. Βενιζέλου σε συνιστώσα της δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί όλο αυτόν τον κόσμο, κόσμο έντιμο που βιώνει τις πληγές αυτής της βίαιης ταξικής αναδιάρθρωσης, να στρατευθεί μαζί με την Αριστερά, στον αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και της πολιτικής αξιοπρέπειας.

Ήρθε η ώρα να ξανασυναντηθούμε.
Μας ενώνουν οι κοινές μας αξίες και η ειλικρινής μας δέσμευση, ότι εμείς αυτές τις αξίες, δεν θα τις προδώσουμε ποτέ.
Γιατί οι έλληνες αριστεροί και τα κόμματά τους, λάθη μπορεί να έκαναν πολλά.
Ποτέ όμως δεν πρόδωσαν τη πίστη και την αφοσίωσή τους στη  Δημοκρατία, την  Λαϊκή Κυριαρχία, την Εθνική Ανεξαρτησία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Καλούμε τέλος από αυτό το βήμα αυτό και όλους εκείνους τους πολίτες που δεν ανήκαν ποτέ στην Αριστερά, αλλά που εμφορούμενοι από τις ιδέες του πολιτικού φιλελευθερισμού, αντιλαμβάνονται σήμερα το πρόβλημα της Δημοκρατίας που βιώνεται η χώρα, από το απροκάλυπτο πια φλερτ της ΝΔ με την ακροδεξιά και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Η αριστερά και ιδιαίτερα η δική μας πολιτική παράδοση της ριζοσπαστικής αριστεράς, είναι η μόνη πολιτική δύναμη που σεβάστηκε και υπερασπίστηκε μέχρι θανάτου την ελευθερία του κάθε ατόμου στη γνώμη του, στην ιδιαιτερότητά της ατομικής του ύπαρξης.
Όσοι και όσες αντιλαμβάνονται το μέγεθος της απειλής για τη δημοκρατία σήμερα στην Ελλάδα, μπορούν να ακουμπήσουν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Όχι γιατί απαραίτητα θα συμφωνήσουν μαζί μας στις θέσεις μας για την οικονομία ή τη πολιτική συγκυρία.
Αλλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα η μόνη πολιτική δύναμη με προοπτική διακυβέρνησης, που μπορεί να εγγυηθεί τα ατομικά δικαιώματα κάθε ανθρώπου και κάθε συλλογικότητας απέναντι σε έναν ισοπεδωτικό αυταρχισμό, που συρρικνώνει ακόμα και τις κατακτήσεις του διαφωτισμού, τις κατακτήσεις της αστικής δημοκρατίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 
Η ιστορία τα έφερε έτσι, ώστε να είμαστε πάλι αντιμέτωποι με κείνους που οδηγούν την Ελλάδα στην εξαθλίωση, στον αυταρχισμό, στην απεμπόληση της κυριαρχίας και της ταυτότητά της.
Αυτοί -η Ελλάδα των μνημονίων, της παρακμής, της καθυστέρησης, της υποταγής στα νεύματα της Μέρκελ και στα πνεύματα της εθνικοφροσύνης.
Αυτοί -που εμφανίζουν σήμερα την υποταγή ως μόνο δρόμο, τη φτώχεια ως μόνη επιλογή, την κατάργηση δικαιωμάτων και ελευθεριών ως εθνική επιταγή.
Κι εμείς, η Ελλάδα του αύριο που ακυρώνει τα μνημόνια, που βάζει τέλος σε πολιτικές υποδούλωσης, ταπείνωσης και καταστροφής.
Εμείς -η Ελλάδα της δημοκρατίας, της μεγάλης παράταξης εκείνων που αρνούνται να παραδεχτούν το αναπόφευκτο της υποταγής και αναζητούν ένα δρόμο εθνικής ανασυγκρότησης και ανόρθωσης.
Εμείς -η Ελλάδα της διανόησης της δημιουργίας, της τέχνης, της σκέψης, της διαλεκτικής, της αμφισβήτησης, που και στα πιο σκοτεινά χρόνια ξέρει να κρατάει αναμμένο το κεράκι του πολιτισμού
Εμείς -η Ελλάδα που επιλέγει την ελευθερία, τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια, την κοινωνική δικαιοσύνη.
Και θέλει και ξέρει να αγωνίζεται για όλα αυτά που σήμερα αποτελούν το άλφα και το ωμέγα της εθνικής και προσωπικής μας ύπαρξης.
Εμείς -που ξέρουμε, θέλουμε και μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα.

Αυτή είναι σήμερα η πολιτική, κοινωνική και ταξική σύγκρουση, που το αποτέλεσμά της θα καθορίσει τη ζωή των ανθρώπων για πολλά χρόνια.

Τα διλλήματα είναι μεγάλα και καθοριστικά :
Μνημόνια ή δημοκρατία.
Μνημόνια ή κοινωνική δικαιοσύνη.
Μνημόνια ή εθνική ανεξαρτησία.
Και τελικώς όλα αυτά τα διαζευκτικά συμπυκνώνονται πολιτικά σε ένα που πολλαπλασιάζει τις ευθύνες μας:
Μνημόνια ή ΣΥΡΙΖΑ!

Συντρόφισσες και σύντροφοι.
 Έχουμε σχέδιο.
Έχουμε πρόγραμμα.
Θέλουμε και ξέρουμε πώς πρέπει να είναι η Ελλάδα που μας αξίζει.
Το ερώτημα είναι: Μπορούμε να τα καταφέρουμε; Μπορούμε να νικήσουμε;
Η απάντηση είναι μια μόνο λέξη: Μπορούμε.
Πρώτα-πρώτα γιατί πιστεύουμε βαθιά, αμετακίνητα, αταλάντευτα, ότι ο λαός μας μπορεί.
Μπόρεσε σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες.
Μπόρεσε όταν όλα τα σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Μπόρεσε όταν η μπότα του κατακτητή του πλάκωνε το στήθος και η λέξη ελευθερία σήμαινε θάνατο.
Μπορεί και τώρα να αλλάξει τη μοίρα του.
Και μαζί του μπορούμε κι εμείς, γιατί ο λαός και η θέλησή του είναι η δική μας δύναμη.
Μπορούμε γιατί βάζουμε την Ηθική οδηγό της πολιτικής μας.
Γιατί βάζουμε τις ανάγκες του λαού πάνω από τις απαιτήσεις των δανειστών.
Γιατί βάζουμε τη δημοκρατία πάνω από τις τρόικες.
Την αντίσταση πάνω από το φόβο.
Και τολμάμε να διακηρύξουμε ότι ένα μόνο χρέος εμείς αναγνωρίζουμε:
Το χρέος της επιβίωσης, της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού.
Τελεία και παύλα.
Όποιος φαντάζεται ότι θα υποχωρήσουμε από αυτή την κόκκινη γραμμή δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.
Όποιος φαντάζεται ότι θα υποχωρήσουμε από την κατάργηση, την ακύρωση, την ανατροπή των μνημονίων δεν έχει ιδέα για την πολιτική και τη θέλησή μας.
Δεν έχει καταλάβει με ποιους έχει να κάνει.

Μπορούμε επίσης, συντρόφισσες και σύντροφοι,  γιατί δεν θα είμαστε μόνοι σε αυτό το δύσκολο αγώνα.
Δεν θα είναι αγώνας μιας φωτισμένης πρωτοπορίας που διαθέτει λύσεις και απαντήσεις για όλα.
Θα είναι ο αγώνας των εκατομμυρίων Ελλήνων, που με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποκτήσουν ένα πολύτιμο προγεφύρωμα για την αντεπίθεσή τους.
Θα είναι αγώνας όλων των λαών του Ευρωπαϊκού Νότου, που με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα δουν να ανατρέπεται μια πολιτική που διαφημίζεται και θεωρείται ως μονόδρομος.
 Θα είναι αγώνας όλων των λαών της Ευρώπης, που βλέπουν να έρχεται η δική τους σειρά, μετά το πείραμα της Ελλάδας.
Δε θα είμαστε ,λοιπόν, μόνοι σε αυτόν τον αγώνα.
Θα έχουμε τη στήριξη και την υποστήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών της Ευρώπης, αλλά της κοινής γνώμης σε ολόκληρο τον κόσμο.
Γιατί επιτέλους θα δουν ένα λαό και μια κυβέρνηση να αμφισβητούν την πολιτική της ευρωπαϊκής νομενκλατούρας που οδηγεί την Ευρώπη στη καταστροφή.
Γιατί επιτέλους θα δουν ένα λαό και μια κυβέρνηση αποφασισμένους να ανοίξουν δρόμους προοδευτικούς, για λογαριασμό όλων των λαών της Ευρώπης.

Με σκληρή διαπραγμάτευση για το χρέος.
Με στόχο διαγραφή μεγάλου μέρους του, τη ρήτρα ανάπτυξης και το πάγωμα αποπληρωμής των τόκων.
Με δυνατή Συμμαχία του Νότου
Με στόχο μια Διεθνή διάσκεψη για το χρέος, στα πλαίσια της διάσκεψης του Λονδίνου το 1953, για τη Γερμανία.

Οι θέσεις μας αυτές, που τώρα σε ορισμένους φαντάζουν ουτοπικές, θα γίνουν υλική δύναμη και θα αποκτήσουν πολλαπλάσια απ' ότι σήμερα διεθνή στήριξη, όταν ο λαός μας, αναδείξει το ΣΥΡΙΖΑ σε πλειοψηφική δύναμη και την αριστερά σε κυβέρνηση.
Και ξέρετε ποιοι δείχνουν με τη στάση τους ότι πιστεύουν στο ΣΥΡΙΖΑ; Αυτοί που τον φοβούνται.
Η κυρία Μέρκελ και οι αυτουργοί της σημερινής πολιτικής πιστεύουν ότι είμαστε ο βασικός τους αντίπαλος.
Μας αντιμετωπίζουν σαν τον βασικό τους αντίπαλο.
Κάνουν ότι μπορούν για να μας διαβάλουν, να μας συκοφαντήσουν ως τυχοδιώκτες, να μας δυσφημίσουν.
Γιατί πιστεύουν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Γιατί φοβούνται ότι μπορούμε να  απειλήσουμε την παντοκρατορία τους.
Να ανοίξουμε νέους δρόμους για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Δε θα διαψεύσουμε τους φόβους τους.
Σ' αυτό συμφωνούμε. Το πιστεύουμε κι εμείς.
Σήμερα κάνουμε το μεγάλο βήμα για το ΣΥΡΙΖΑ των μελών.
Αύριο προχωράμε στο μεγάλο άλμα της ανατροπής και της δημιουργίας.
Γκρεμίζουμε το φαύλο πολιτικό κατεστημένο της διαπλοκής, γκρεμίζουμε τα μνημόνια της βαρβαρότητας και ξαναχτίζουμε την Ελλάδα που μας αξίζει.
Ξαναγυρνάμε πίσω στη χώρα τους χιλιάδες νέους και νέες επιστήμονες και ερευνητές που εγκαταλείπουν τη χώρα για ένα κομμάτι ψωμί.
Αποκαθιστούμε την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του λαού μας.


Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σας καλώ όλους και όλες να κάνουμε μαζί το βήμα.
Να μη διστάσουμε να πάρουμε γενναίες και ιστορικές αποφάσεις.
Αξίζει το κόπο να τολμήσουμε μαζί.
Οφείλουμε απέναντι στην ιστορική ευθύνη που μας αναλογεί να τολμήσουμε μαζί.
Εμείς θα μπορούσαμε να περιμένουμε.
Η Ελλάδα όμως δε μπορεί να περιμένει.
Τώρα είναι η ώρα να ξελασπώσουμε το μέλλον.
Να κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ ισχυρό, να κάνουμε το λαό μας αυτοδύναμο.

Ευχαριστώ και Καλή δύναμη.