ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ: Η αβάσταχτη ελαφρότητα του οικονομισμού

Του Παναγιώτη Απ. Κουτσουλέλου, μέλους Π.Γ. της Τ.Ε. ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. Μάνδρας Ειδυλλίας

Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι για την αντιμετώπιση της  καπιταλιστικής κρίσης, όπως αυτή εκδηλώνεται στην χώρα μας, έχουν προβληθεί διάφορες απόψεις, τις οποίες μπορούμε να τις κατατάξουμε εντελώς σχηματικά σε δύο κατηγορίες και συγκεκριμένα στις  «μνημονιακές» και στις «αντιμνημονιακές».-

Στην πρώτη κατηγορία κυριαρχεί, σχεδόν απολύτως, η κατ΄εντολή των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων (Δ.Ν.Τ., Ε.Ε. και Ε.Κ.Τ.), ή επί το απλούστερον της τρόικα, εφαρμοσμένη πολιτική της τρικομματικής και ήδη δικομματικής κυβέρνησης με την οποία επιδιώκεται η δήθεν υπέρβαση της κρίσης με την μεταμόρφωση της χώρας σε αποικία αέναου χρέους.-

Στην δεύτερη, μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται, οι απόψεις που θεωρούν ότι το πλέον αποτελεσματικό φάρμακο για την καταπολέμηση της κρίσης και περαιτέρω για την συνολική ανόρθωση της ελληνικής κοινωνίας, είναι η άμεση έξοδος από Ευρωζώνη και την Ευρωπαική Ενωση με την παράλληλη  νομισματική αλλαγή με την επαναφορά της δραχμής ή με την εισαγωγή στις συναλλαγές εθνικού νομίσματος.- Οι απόψεις αυτές εκφράζονται από το αποκαλούμενο μέτωπο της δραχμής και προβάλλονται, μεταξύ άλλων, από τον Αλέκο Αλαβάνο, αλλά και από άλλες δυνάμεις της αριστεράς που βρίσκονται είτε εντός είτε εκτός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-

Αν και οι διαπιστώσεις του μετώπου της δραχμής είναι ορθές ως προς την συμβολή του ευρώ στην καταστροφή της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας, στην γιγάντωση του παρασιτισμού και στην ραγδαία ενίσχυση του καταναλωτισμού, ο οποίος προκάλεσε την «καταιγίδα» του εξωτερικού δανεισμού, ωστόσο υστερούν όχι μόνον ως προς την ερμηνεία φαινομένου της εξάρτησης αλλά και ως προς τις προοπτικές απαλλαγής μας από αυτήν.- Ειδικότερα:

• Η απεξάρτηση από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. και η παράλληλη απαλλαγή από την νομισματική εξάρτηση θεωρούνται, ότι αν και μπορούν να προκαλέσουν εντονότατες αναταράξεις στην οικονομία, ωστόσο θα αποτελέσουν το έναυσμα για την υπέρβαση της κρίσης δεδομένου ότι, μεταξύ άλλων, το εξ αρχής υποτιμημένο νόμισμα θα προκαλέσει εξαγωγική ζήτηση, πράγμα το οποίο θα τονώσει και θα διευρύνει αποτελεσματικά την παραγωγική βάση. Για την ασφάλεια του σχετικού επιχειρήματος το μέτωπο αναφέρει ως ιστορικό παράδειγμα αυτό των Η.Π.Α. και τον τρόπο που ξεπέρασαν την οικονομική κρίση του 1929. Η επίκληση του συγκεκριμένου παραδείγματος είναι από κάθε πλευρά ανιστόρητη όχι μόνο διότι παραγνωρίζει τα διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 1929 με αυτής του σήμερα, αλλά κυρίως διότι οι νομισματικές πολιτικές που έλαβαν χώρα για την υπέρβαση της κρίσης αυτής, εφαρμόσθηκαν από έναν, τότε, ραγδαία ανερχόμενο ιμπεριαλιστικό γίγαντα, δηλαδή τις Η.Π.Α..- Και όχι μόνο αυτόν.- Το μέτωπο θεωρεί ότι το χρέος και η νομισματική ένταξη αποτελούν τους μοναδικούς παράγοντες εξάρτησης της χώρας μας, παραβλέποντας άλλους εξίσου σημαντικούς, όπως αυτούς που σχετίζονται με την γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό προσδιορίζει τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά της εξάρτησης αυτής.

• Το μέτωπο θεωρεί ότι καθοριστικό ρόλο στην απεξάρτηση της χώρας μέσω της νομισματικής αλλαγής, θα παίξουν οι κοινωνικές δυνάμεις, και κυρίως αυτή της εργατικής τάξης, οι οποίες διαθέτουν την ετοιμότητα και την δυνατότητα να «σηκώσουν» άμεσα το βάρος της ανασυγκρότησης. Με την θέση του αυτή το μέτωπο φαίνεται να παραβλέπει, και μάλιστα πλήρως, ότι η πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος της εργασίας, η απονομιμοποίηση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης καθώς επίσης και το ρήμαγμα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έχουν επιφέρει «θανατηφόρα» πλήγματα στις κοινωνικές δυνάμεις αυτές και τις έχουν καταστήσει περιορισμένης, ποιοτικά και ποσοτικά, ικανότητας να ανταποκριθούν με πληρότητα και επάρκεια στο στον ρόλο αυτόν.- Αν στην διαπίστωση αυτή προστεθούν και πανθομολογούμενες καταστάσεις, που σχετίζονται με την γιγάντωση της ανεργίας, με την φυγή των νέων ειδικευμένων εργαζομένων στο εξωτερικό καθώς επίσης με την έντονη και πληθυσμιακά πλειοψηφική παρουσία της αλλοδαπής εργασίας στους πλέον παραγωγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας (λ.χ. αγροτική παραγωγή), τότε προκύπτει εύλογα το ερώτημα: Για ποιες ικανές και αναγκαίες παραγωγικές δυνάμεις κάνει λόγο το μέτωπο; Τέλος το επιχείρημα του μετώπου, ότι η εργατική τάξη ως η πλέον παραγωγική δύναμη στην Ελλάδα μπορεί να σηκώσει το βάρος της ανασυγκρότησης, δεδομένου ότι  κατά την σχετική άποψη, ουσιαστικά διαθέτει συνοχή και συνείδηση του ρόλου της και υπερβαίνει το 63% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας - συνυπολογίζοντας στην τάξη αυτή το σύνολο των μισθωτών του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, τους άνεργους και το συνολικό αριθμό των νομίμων και μη μεταναστών - μόνο μειδιάματα  μπορεί να προκαλέσει.

• Το μέτωπο δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι η μονομερής ακύρωση του μνημονίου και η αθέτηση πληρωμής του χρέους ως επαχθούς, η έξοδος από την Ευρωζώνη, με ταυτόχρονη νομισματική αλλαγή, μπορούν να προκαλέσουν κήρυξη πολέμου από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, με την μορφή λ.χ. φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό, ανεξέλεγκτης υποτίμησης του εθνικού νομίσματος λόγω εσκεμμένης αντίδρασης των αγορών, κατάρρευσης των εισαγωγών, που θα προκαλούσαν έλλειψη ενεργειακών πόρων ή και πρώτων υλών κ.λ.π..- Όμως και για την αντιμετώπιση των καταστροφικών αυτών συνεπειών, το μέτωπο αντλεί τις απαιτούμενες λύσεις από τα ιστορικά παραδείγματα, που προέρχονται, στην περίπτωση αυτή, από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία.- Ωστόσο το μέτωπο, μέσα από την οικονομίστικη προσέγγιση του ζητήματος της υπέρβασης της κρίσης, παραβλέπει όχι  μόνο την διαφορά ποιοτικής τάξης και ποσοτικού μεγέθους, μεταξύ των χωρών αυτών και της Ελλάδας, κυρίως ως προς τους πόρους και την γεωπολιτική τους θέση, αλλά και το ότι τόσο στην Βραζιλία όσο και στην Αργεντινή, υπήρχε και εξακολουθεί και υπάρχει «εθνική αστική τάξη», η οποία έχει τη δυνατότητα να φέρει το βάρος των οικονομικών προσαρμογών και την επιβολή προωθητικών αναπτυξιακών πολιτικών μέσω του κράτους.- Στην Ελλάδα αντίθετα η ηγεμονική μερίδα της αστικής τάξης, είναι αυτή των μεταπρατών, που τελεί σε πλήρη εξάρτηση και υποταγή με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και της οποίας ο ρόλος περιορίζεται στην χάλκευση των εξαρτησιακών δεσμών.- Η ηγεμονική αυτή μερίδα, ιστορικά αποδεδειγμένα, δεν έχει αντικειμενικά τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε έναν ανάλογο ιστορικό ρόλο.-

• Τέλος οι απόψεις του μετώπου υποτιμούν την αντίδραση των ιμπεριαλιστικών παραγόντων, όπως αυτή θα εκδηλωθεί με σκοπό τον περαιτέρω δραστικό περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας. Μία κοινωνία σε ραγδαία κατάρρευση και ένας κρατικός μηχανισμός σε πλήρη αποδιάρθρωση, καθιστούν ευάλωτη την χώρα μας στις πολιτικές επιβολής αποφάσεων των διεθνών κέντρων επικυριαρχίας, που θα οδηγήσουν την χώρα στην πλήρη προτεκτορατοποίησή της.- Επίσης υποτιμάται και το ενδεχόμενο γεγονός της περαιτέρω δράσης των πλέον δυνατών κρίκων της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, όπως η Τουρκία, η οποία στα πλαίσια της νέο-οθωμανικής στρατηγικής θα έχει αποκτήσει καθοριστικό πλεονέκτημα για να επιλύσει υπέρ της χρόνια εθνικά ζητήματα όπως το Κυπριακό, το Αιγαίο και η Θράκη.

Είναι συνεπώς προφανές ότι το μέτωπο της δραχμής, αντί να συμβάλει στην ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, με τις προαναφερόμενες ρηχές, ανερμάτιστες και πλήρως εσφαλμένες από επιστημονική άποψη, θέσεις του, δημιουργεί φραγμούς στην ανάπτυξη ενός αριστερού πατριωτικού πόλου, δεδομένου ότι παραπέμπει την επίλυση των ζητημάτων ουσιαστικά σε αυτοματισμούς, που θα προκληθούν από ανεξέλεγκτες εξόδους από διεθνή κέντρα επικυριαρχίας και από την εκ των πραγμάτων προκύπτουσα νομισματική αλλαγή.

Τα καθήκοντα και οι στοχεύσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, θα πρέπει να διαφοροποιούνται σαφώς από τις προαναφερόμενες απόψεις και θα πρέπει να κινούνται στην κατεύθυνση συγκρότησης ενός πατριωτικού μαζικού κινήματος.- Στην κατεύθυνση συνεπώς αυτή ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ., οφείλει:

• Να συμβάλει αποτελεσματικά στην ενδυνάμωση της κοινωνικής αντίστασης, δημιουργώντας εμπλοκές στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών και στην διαμόρφωση ενός λειτουργικά αποτελεσματικού δικτύου αλληλεγγύης και προστασίας των χαμηλών λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων απέναντι στην ραγδαία φτωχοποίησή τους.

• Να επεξεργασθεί και να καταρτίσει ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Η ρήξη με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ιδίως με την Ε.Ε. θα καταστεί αντικειμενικά δυνατή, μόνον όταν υπάρχει μία παραγωγική βάση που θα ανταποκρίνεται με επάρκεια στις διατροφικές, προνοιακές, ιατροφαρμακευτικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές ανάγκες του λαού μας.

• Να διαμορφώσει διεθνή στρατηγική και τακτική με την κατ΄αρχήν  αξιοποίηση των αντιθέσεων εντός της Ε.Ε., συγκροτώντας μέτωπα με τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου προκειμένου να προκαλέσουμε ευρείες και αποτελεσματικές συγκρούσεις με την γερμανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία.

• Να αντιμετωπίσει την κρίση στην ολική της  διάσταση, εκτιμώντας ότι πέρα από τον οικονομικό και κοινωνικό της χαρακτήρα, είναι και κρίση πολιτισμική και ηθική που παράγεται και αναπαράγεται από μία παρηκμασμένη κοινωνία.-

Με λίγα λόγια καθήκον του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. είναι να διαμορφώσει ένα μαζικό λαϊκό κίνημα, που θα αγωνίζεται διαρκώς για την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική δικαιοσύνη και λαϊκή κυριαρχία και που θα κατακτά με τους αγώνες του βελτιωμένες θέσεις από τις οποίες θα δίνει νέους ποιοτικά ανώτερους αγώνες με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό.- Με λίγα λόγια καθήκον μας είναι η ανάπτυξη ενός «παρατεταμένου πολέμου», που θα μετατρέπει τις νίκες  σε κοινωνικές κατακτήσεις και τις κατακτήσεις αυτές  σε θεσμούς που θα διασφαλίζουν την μετάβαση από την κοινωνία της απαξίωσης στην κοινωνία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.-

Κριεκούκι 28^η Ιουνίου 2013

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Μέλος Π.Γ. της Τ.Ε. ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. Μάνδρας Ειδυλλίας