Zιλ Γκαρνιέ: Οι υποστηρικτές της δραχμής "πουλάνε" όνειρα κι ελπίδες

"Αν είμαστε πραγματικοί Αριστεροί, δεν πρέπει να είμαστε απλοϊκοί. Να είμαστε απλοί, όχι απλοϊκοί" συμβουλεύει ο Zιλ Γκαρνιέ, υπεύθυνος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας που συναντήσαμε στο Alter Summit μετά την ολοκλήρωση της συνέλευσης για την Ακροδεξιά στην οποία συμμετείχε. Θεωρεί την αντιφασιστική δράση επίκαιρη και πάλι μετά τη δολοφονία του νεαρού αντιφασίστα από ακροδεξιούς στο Παρίσι, τονίζει όμως πως η δράση αυτή πρέπει να είναι στοχευμένη, ενώ αναρωτιέται: "Πού είναι σήμερα οι διανοούμενοι;" Ακόμη, εξηγεί γιατί απογοήτευσε τους Γάλλους ο Φρανσουά Ολάντ. Από τη συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και το μέλλον της Ευρώπης και οι ρητορικές εθνικής αναδίπλωσης τις οποίες θεωρεί επίσης "απλοϊκές"...
Συνέντευξη στην ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ



 
* Ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου στην είδηση πως ακροδεξιοί δολοφόνησαν 18χρονο ακτιβιστή;

H αντίδραση του κόσμου ήταν τεράστια, θεωρώ πως αυτό συνέβη διότι ο κόσμος γνωρίζει πως όταν υπάρχουν ακροδεξιά κόμματα τα οποία είναι ισχυρά, σίγουρα θα υπάρξουν και ομάδες οι οποίες θα επιχειρήσουν να πάνε στα δεξιά αυτών των ομάδων, πάντα θα είναι έτσι. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε στα δεξιά της το Εθνικό Μέτωπο. Αποδείχθηκε πως αυτό δεν ήταν αρκετό. Όταν ο κόσμος είναι ανασφαλής για το μέλλον του, όταν η οικονομική κατάστασή του δεν είναι σταθερή, όταν δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην οικονομία, επιστρέφει πίσω στην εθνική ταυτότητά του, που επηρεάζεται καθολικά από την Ακροδεξιά. Είναι επίσης λυπηρό πως μερικές θέσεις του UMP, του κόμματος του Νικολά Σαρκοζί, κινούνται σε αυτό το κλίμα. Όμως η πλειοψηφία του κόσμου στη Γαλλία είτε βγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί για τη δολοφονία είτε υποστήριξε σθεναρά όλους εκείνους που βγήκαν. Όλοι τους ήθελαν να δείξουν πως αυτές οι πρακτικές δεν γίνονται αποδεκτές στην Γαλλία.

* Είναι ξανά σημαντικό να λάβουμε "αντιφασιστική" δράση στην Ευρώπη;

Μετά και από τη σχετική θεματική συνέλευση στην οποία συμμετείχα στο Alter Summit, μπορώ με σιγουριά να πω πως είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους ο αντιφασισμός πρέπει να γίνει προτεραιότητα.
Πρώτον, σε περιόδους βαθιάς ύφεσης -το γνωρίζουμε από την Ιστορία- ο κόσμος που αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα εμπιστεύεται τις πιο απλές απαντήσεις. Και η Ακροδεξιά ειδικεύεται στις απλές απαντήσεις, συγκεκριμένα δεν έχει περίπλοκες απαντήσεις: "Nα διώξουμε τους μετανάστες και όλα θα λυθούν", "Η Ελλάδα για τους Έλληνες", "η Γαλλία για τους Γάλλους"... Όταν φοβάσαι, τέτοια θα είναι η απάντηση. Και γι' αυτό πρέπει να κάνουμε κάτι γνωρίζοντας όμως τι πρόσωπο έχει ο ναζισμός στην κάθε χώρα. Είναι σημαντικό να πούμε πως δεν εμφανίζεται παντού με το ίδιο πρόσωπο. Στη Γαλλία αυτές οι κινήσεις είναι πολύ μικρές και απόλυτα περιθωριοποιημένες, όμως δρουν βίαια, διότι η ατμόσφαιρα τους αφήνει χώρο.
Όπως σημείωσε και ο Βάλτερ Μπάιερ, επικεφαλής του δικτύου Transform!, πρέπει να δράσουμε αλλά και να στοχαστούμε, να επιχειρήσουμε να περιγράψουμε πλήρως την κατάσταση όπως διαμορφώνεται με την Ακροδεξιά στην κάθε χώρα για να την πολεμήσουμε. Επίσης, θεωρώ πως και ο ρόλος των σωματείων είναι εξαιρετικά σημαντικός. Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο γαλλικό συνδικάτο, το CGT, έφτιαξε ένα "μανιφέστο" το οποίο μοίρασε στα μέλη του, καλώντας τα "να αντιμετωπίζουν παντού τα ακροδεξιά φαινόμενα στους χώρους δουλειάς, ορθώνοντας το ανάστημά τους και εξηγώντας τη διαφωνία τους". Νομίζω πως αν κάνουμε το ίδιο και στα σχολεία, και αν διαφωνήσουμε ανοιχτά με τον ναζισμό, τον φασισμό, την ομοφοβία, τον ρατσισμό συλλογικά και ατομικά, τότε θα δούμε αποτελέσματα. Αν, για παράδειγμα, αρθρώσει κανείς ναζιστικό, ομοφοβικό, ρατσιστικό λόγο στο λεωφορείο, και σηκωθείς και πεις "Διαφωνώ μαζί σου, δεν θα σε πολεμήσω, απλά διαφωνώ", ο κόσμος θα αρχίσει να αναπνέει διαφορετικά.

Οι απαντήσεις μας πρέπει να είναι άμεσες και να προέρχονται από βαθύ στοχασμό. Ωστόσο, έχω ένα ερώτημα: Πού είναι οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι; Πού είναι; Στη δεκαετία του '30, ομάδες διανοούμενων όρθωναν το ανάστημά τους στην Ισπανία, στη Γαλλία, παντού. Σήμερα πού είναι; Εύχομαι να εμφανιστούν στη Γαλλία, ειδικά μετά τη δολοφονία του Κλεμάν. Αν και πια δεν ξέρω αν η εμφάνισή τους θα έχει αποτέλεσμα, καθώς ο κόσμος της εργασίας έχει αποστασιοποιηθεί από αυτούς, δεν θεωρούν πως πια μοιράζονται κάποιο κοινό μαζί τους. Πρέπει, λοιπόν, όλοι μας να κάνουμε δουλειά σε όλα τα επίπεδα.

* Τι πρέπει να κάνει η Αριστερά;
Νομίζω πως πρέπει να προσφέρει εναλλακτική. Αυτό έχει γίνει βέβαια πιο δύσκολο απ' ό,τι στο παρελθόν, αλλά όπως είπε και στην ομιλία του ο Αλ. Τσίπρας, οι δυνάμεις της Δεξιάς και της Σοσιαλδημοκρατίας λένε πως "ναι μεν η Ευρώπη δεν είναι όπως θα τη θέλαμε, αλλά ας συνεχίσουμε έτσι". Βέβαια, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί απάντηση. Ούτε απάντηση μπορεί να αποτελεί το "Όχι στην Ε.Ε." που λέει η Ακροδεξιά και μερίδα λαϊκιστών. Ο δικός μας δρόμος είναι δύσκολος αφού είμαστε Ευρωπαίοι, διαφωνούμε με την υπάρχουσα δομή και θέλουμε να φτιάξουμε μία νέα Ευρώπη, να την ξαναχτίσουμε. Και μέσα στην κρίση γίνεται ακόμη δυσκολότερο το να είναι κανείς πολύπλοκος...

* Μερίδα της Αριστεράς έχει ενσωματώσει το επιχείρημα του ευρωσκεπτικισμού και προτείνει έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. Τι λέμε σε αυτούς;

Νομίζω πως σε ευρωπαϊκό επίπεδο αυτές οι φωνές αποτελούν μειονότητα. Επίσης καταλαβαίνω την ανάγκη να πουλήσεις το "όνειρο" πως αν πάμε σε εθνικό νόμισμα, στο μάρκο, στο φράγκο, στη δραχμή, όλα θα είναι καλύτερα. Αλλά αν ρίξουμε μια ματιά στη Βρετανία, που δεν είναι στο ευρώ, ή στη Δανία, θα δούμε πως εφαρμόζονται οι ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Δεν φταίει το νόμισμα, φταίνε οι πολιτικές. Αν έχεις δραχμή με τις ίδιες πολιτικές, η κατάσταση θα είναι η ίδια και χειρότερη, καθώς η αξία της δραχμής θα είναι χαμηλότατη. Πρέπει να πούμε στον κόσμο: "Προσέξτε, μπορεί να νομίζετε πως η έξοδος από το ευρώ είναι η απάντηση, όμως όχι μόνο δεν είναι, αλλά θα είναι και χειρότερα. Πρέπει όχι να υποστηρίξουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως είναι σήμερα, αλλά να αγωνιστούμε για την οικοδόμηση μιας άλλης". Ειλικρινά, νομίζω θα είναι δύσκολος ο αγώνας μας, οι απλοϊκές αναλύσεις έχουν την τιμητική τους στην κρίση. Αλλά αν είμαστε πραγματικοί Αριστεροί, δεν πρέπει να είμαστε απλοϊκοί. Να είμαστε απλοί, όχι απλοϊκοί.

* Ένας χρόνος και κάτι έχει περάσει από την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ. Πόσο σοσιαλιστής είναι τελικά;

Oύτε κατά διάνοια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι με τον κόσμο που τοποθετούνταν στην Αριστερά και τον ψήφισε και τώρα είναι πλήρως απογοητευμένος. Δεν είναι απογοητευμένοι επειδή απέτυχε να αλλάξει την Ευρώπη αλλά επειδή δεν προσπάθησε καν. Όταν είπε πως "Δεν υπάρχει εναλλακτική" επαναλαμβάνοντας τη θατσερική ρήση, απογοήτευσε πλήρως. Αν ένας πολιτικός σαν αυτόν, γιατί το να είναι κανείς πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας είναι σημαντικό χαρτί, δεν προσπαθεί καν, τότε ποιος θα προσπαθήσει; Εκεί είναι το πρόβλημα. Ίσως να εμπιστευθούν τη Λε Πεν την επόμενη φορά. Η Ακροδεξιά άλλωστε προσφέρεται να "προσπαθήσει". Το πρόβλημα που έχουν οι Αριστεροί ψηφοφόροι είναι πως ο Ολάντ δεν είναι θαρραλέος, δεν χρησιμοποίησε τη βοήθεια που θα του έδινε ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, οι οργανώσεις, τα σωματεία. Δεν ζήτησε τη βοήθεια της Αριστεράς. Δεν είπε αυτό που είπε ο Τσίπρας πριν τις εκλογές: "Ξέρω πως θα είναι δύσκολο, αλλά θα έχω εσάς, θα προσπαθήσουμε μαζί". Τελικά, ο Ολάντ συμφώνησε με τις ευρωπαϊκές ελίτ. Και συμφώνησε σε όλα...

avgi.gr

Θα ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις προσδοκίες του λαού;

Του  Δρεττάκη Μανόλη*

 

Όσοι θα μετάσχουν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον ερχόμενο μήνα επωμίζονται μια τεράστια ιστορική ευθύνη. Είναι γνωστές οι χαμένες ευκαιρίες και οι δυνατότητες που είχε το παρελθόν η Αριστερά... Τώρα υπάρχει μια νέα ευκαιρία η οποία δεν πρέπει να χαθεί.

 

Σε ένα μήνα από σήμερα το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα αποφασίσει τη μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα. Με βάση την πορεία του ένα χρόνο μετά τις διπλές εκλογές του Μαΐου/Ιουνίου 2012, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε και τα σοβαρά λάθη στα οποία υπέπεσε στο διάστημα αυτό ως αξιωματική αντιπολίτευση, το ερώτημα που απασχολεί το εκλογικό σώμα είναι: Θα ανταποκριθεί άραγε στις προσδοκίες του για μια πραγματική (και όχι κίβδηλη, όπως εκείνη του 1981) αλλαγή;
Τόσο ο πρόεδρος όσο και οι βουλευτές και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν θετικά στο ερώτημα αυτό. Σχετικά με το θέμα αυτό, μιλώντας σε μια εκδήλωση για την παρουσίαση ενός βιβλίου του Νίκου Κοτζιά, στις 28.5.13, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στα άλλα είπε και τα εξής: «Ούτε αλλαγή χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί μόνος του».
Η περιληπτική αυτή απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε στηρίζεται σε τέσσερις σωστές διαπιστώσεις: (α) Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., που ευθύνονται για τη σημερινή δεινή θέση της χώρας, ούτε μπορούν ούτε θέλουν να φέρουν την αλλαγή που προσδοκά ο λαός, (β) ο ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση που του έχει εμπιστευθεί το εκλογικό σώμα μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα που θα τη φέρει, (γ) ο κατακερματισμός, όμως, του εκλογικού σώματος αποκλείει ποσοστά που θα του δώσουν αυτοδυναμία και, κατά συνέπεια, (δ) θα πρέπει να αναζητήσει κόμματα με τα οποία θα σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού, αν ο λαός τού δώσει την πρώτη θέση στις προσεχείς εκλογές.
Με βάση τις διαπιστώσεις αυτές, η ανταπόκριση του ενιαίου πλέον κόμματος στις προσδοκίες του λαού εξαρτάται από τη μία μεριά από την ανάδειξή του σε πρώτο κόμμα στις προσεχείς εκλογές και από την άλλη από την ύπαρξη κομμάτων που θα δεχτούν να μετάσχουν σε μια κυβέρνηση συνασπισμού, την οποία θα πρέπει να σχηματίσει προκειμένου να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Ενιαίο κόμμα

Προκειμένου να του δώσει ο λαός με την ψήφο του την πρωτιά στις προσεχείς εκλογές, το ενιαίο κόμμα πρέπει να είναι πράγματι ενιαίο, δηλαδή να μην υπάρχουν δημόσιες αντιπαραθέσεις των μελών του στις βασικές θέσεις του, όπως συμβαίνει σήμερα. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι μέσα στα όργανα του κόμματος δεν θα υπάρχουν και δεν θα εκφράζονται διαφορετικές απόψεις ή ακόμα και τάσεις. Όταν, όμως, το ενιαίο κόμμα, με τις δημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθεί, καταλήξει σε ένα πρόγραμμα κυβερνητικής πολιτικής, όλοι, χωρίς καμιά εξαίρεση και χωρίς δημόσιες διαφοροποιήσεις, πρέπει να το στηρίζουν. Η ενότητα, δηλαδή, και η συνοχή στο ενιαίο κόμμα είναι το πρώτο και βασικό προαπαιτούμενο για να πειστεί ο λαός να του δώσει την πρώτη θέση.
Η ενότητα όμως και η συνοχή, αν και αναγκαίες, δεν είναι οι ικανές συνθήκες για να του εμπιστευθεί ο λαός την πρώτη θέση στις προσεχείς εκλογές. Η ικανή συνθήκη είναι η κατάρτιση ενός ρεαλιστικού, πειστικού και εφαρμόσιμου προγράμματος για την υλοποίηση της αλλαγής που προσδοκά ο λαός. Μέχρι στιγμής, τέτοιο πρόγραμμα δεν υπάρχει. Υπάρχουν γενικόλογες θέσεις που πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζήτησης και επεξεργασίας προκειμένου να καταστούν πρόγραμμα με τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν, παίρνοντας υπόψη όλες τις εποικοδομητικές παρατηρήσεις που θα γίνουν πριν και κατά τη διάρκεια του συνεδρίου.
Η κατάρτιση του προγράμματος που προαναφέρθηκε δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση με δεδομένα τα τετελεσμένα στα οποία είχαν οδηγήσει τη χώρα το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. στο διάστημα 2004-2009 και τα ακόμη χειρότερα που της επισώρευσαν οι κυβερνήσεις μετά τις εκλογές του 2009, με κορύφωση τη σημερινή δήθεν τρικομματική, αλλά ουσιαστικά κυβέρνηση της Ν.Δ. Οι προτάσεις που θα περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα κυβερνητικής πολιτικής του ενιαίου κόμματος και οι οποίες θα παίρνουν υπόψη τα τετελεσμένα αυτά καθώς και τη σημερινή κάθε άλλο παρά ευνοϊκή οικονομική κατάσταση της Ε.Ε., δεν μπορεί παρά να έχουν μακροχρόνιο ορίζοντα. Θαύματα δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη ούτε μέσα σε λίγα χρόνια.
Με δεδομένη τη θέση του ενιαίου κόμματος για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, όχι όμως «πάση θυσία», δηλαδή όχι με ένα λαό ταπεινωμένο και εξαθλιωμένο για δεκαετίες, η άμεση προτεραιότητα του προγράμματος κυβερνητικής πολιτικής είναι η ξεκάθαρη διατύπωση των ενεργειών που πρέπει να γίνουν ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της παραμονής στο ευρώ, με σταδιακή έξοδο της χώρας από την κρίση και του λαού από την εξαθλίωση.

Το πρόγραμμα

Το πρόγραμμα αυτό πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένες και ρεαλιστικές θέσεις σε όλους τους τομείς της εσωτερικής πολιτικής καθώς και για την εξωτερική πολιτική και την αλληλεξάρτησή τους. Τα προβλήματα που υπήρχαν και τα οποία έχουν επιδεινωθεί τα τρία τελευταία χρόνια στους τομείς της οικονομίας, με κυρίαρχο το δυσθεώρητο μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, της απασχόλησης, της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, των ασφαλιστικών ταμείων, της δημόσιας διοίκησης, της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.λπ., σε συνδυασμό με τα εκκρεμή μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής (κυπριακό, ελληνοτουρκικές σχέσεις, Σκόπια κ.λπ.) απαιτούν τη διατύπωση υλοποιήσιμων προτάσεων.
Η κατάρτιση ενός τέτοιου προγράμματος επείγει γιατί κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αιφνιδιαστική προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Η αμέριστη υποστήριξη του προγράμματος αυτού από το σύνολο των μελών του ενιαίου κόμματος και η δημοσιοποίηση κατά καταληπτό τρόπο των βασικών σημείων του σε ένα όχι μακροσκελές κείμενο υπάρχει σημαντική πιθανότητα να πείσουν το εκλογικό σώμα να του δώσει την πρώτη θέση στις προσεχείς εκλογές, παρά τη λυσσαλέα επίθεση που δέχεται -και που θα ενταθεί- από τους ηγέτες των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση και τους υποτακτικούς τους, συνεπικουρούμενοι από τα διαπλεκόμενα με αυτούς Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Με την υπόθεση ότι το ενιαίο κόμμα θα είναι πρώτο στις προσεχείς εκλογές, έρχομαι τώρα στη δεύτερη προϋπόθεση για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, δηλαδή την ύπαρξη άλλων κομμάτων, τα οποία θα δεχτούν να μετάσχουν στην κυβέρνηση συνασπισμού που θα θελήσει να σχηματίσει το ενιαίο κόμμα, όταν πάρει τη σχετική εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ποια θα είναι τα κόμματα αυτά;
Όπως αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου αυτού, υπάρχει ένας κατακερματισμός του εκλογικού σώματος, γεγονός που σημαίνει ότι ο αριθμός των κομμάτων που θα ξεπεράσουν το όριο του 3,0% και θα εισέλθουν στη Βουλή στις προσεχείς εκλογές μπορεί να είναι μεγαλύτερος από τον σημερινό, με την είσοδο νέων κομμάτων είτε από πρώην μέλη των σημερινών κομμάτων είτε από νέα πρόσωπα. Είναι, επομένως, δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημα με ποια κόμματα θα σχηματίσει το ενιαίο κόμμα κυβέρνηση που θα μπορεί να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές αυτές.

Οι συνεργασίες

Όποια, όμως, κι αν είναι τα κόμματα που θα εισέλθουν στη νέα Βουλή, τα κόμματα που θα δεχτούν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού με το ενιαίο κόμμα δεν θα είναι δυνατόν, όπως είναι φυσικό, να συμφωνήσουν σε όλα τα σημεία του προγράμματος κυβερνητικής πολιτικής. Θα υπάρξουν αμοιβαίες υποχωρήσεις προκειμένου να καταρτισθεί ένα κοινά αποδεκτό πρόγραμμα. Το ενιαίο κόμμα δεν μπορεί, φυσικά, να εγκαταλείψει τις βασικές θέσεις του προγράμματός του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τονίστηκε παραπάνω ότι το πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να είναι ρεαλιστικό, πειστικό και υλοποιήσιμο. Αν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, τότε υπάρχει πιθανότητα οι αλλαγές που θα ζητηθούν από τα άλλα κόμματα να μην αφορούν αυτές τις βασικές θέσεις.
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, είναι σαφές ότι όσοι θα μετάσχουν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον ερχόμενο μήνα επωμίζονται μια τεράστια ιστορική ευθύνη. Είναι γνωστές οι χαμένες ευκαιρίες και οι δυνατότητες που είχε στο παρελθόν η Αριστερά να παίξει κεντρικό ρόλο στην πορεία της χώρας, με τελευταία εκείνη του ενιαίου Συνασπισμού το 1989/90. Τώρα υπάρχει μια νέα ευκαιρία, η οποία δεν πρέπει να χαθεί.

* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

avgi.gr

Νίκος Κωνσταντόπουλος: Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από το συνέδριό του, να εμπνεύσει το νέο κίνημα

 
Σε μια ιστορική στιγμή για την Αριστερά, ένα δεκαήμερο πριν το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού παρεμβαίνει προτείνοντας το Σώμα να αναδείξει την ιστορική διάσταση μιας τολμηρής πολιτικής και οραματικής στρατηγικής για το διαφορετικό μέλλον. "Ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει το συνέδριό του σε ριζοσπαστικό δείγμα πλουραλιστικής σύνθεσης και ανανεωτικό ενιαίο πολιτικό φορέα. Να αναδειχθεί μέσα από το συνέδριό του ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε εμπνευστή, οργανωτή και εκφραστή αυτού του νέου κινήματος συλλογικής αναδημιουργίας", επισημαίνει επίσης.


Συγχρόνως, όμως, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, υπό την ιδιότητα του επικεφαλής της ομάδας εργασίας που έχει συγκροτήσει η αξιωματική αντιπολίτευση για τις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και το Σύνταγμα, παραθέτει τις κυριότερες από αυτές. Τέλος, εξαπολύει σκληρή επίθεση στα κόμματα του δικομματισμού, στέλνοντας την ίδια στιγμή μήνυμα στην ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ..
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 
* Πώς είναι δυνατόν, κύριε πρόεδρε, να κυβερνήσουν σήμερα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, τα δύο κόμματα που κυριάρχησαν στο μεταπολιτευτικό σκηνικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην οικονομική διαχείριση, το πελατειακό κράτος και πολλά ακόμα;
Η νέα κυβέρνηση είναι τόσο νέα όσο παλιό και ξέφτιο είναι το πολιτικό σκηνικό. Απεικονίζει τις συναλλαγές και τις συνενοχές του καθεστωτικού δικομματισμού που ρήμαξε τη μεταπολίτευση. Το ανώτερο στάδιο του εκφυλισμού της πολιτικής είναι να βλέπεις να θριαμβεύει το πάρε-δώσε του κομματικού τακτικισμού, χωρίς καμιά κοινωνική και πολιτική ηθική κι αισθητική αναστολή. Αν ρωτήσετε τον καθημερινό πολίτη τι θετικό βρίσκει σ' αυτό το κυβερνητικό σύμπλεγμα, θα καγχάσει με αποστροφή. Ακριβώς γιατί αποτελεί ακραία πρόκληση να βλέπεις το ΠΑΣΟΚ, που λοιδορούσε τη Ν.Δ. ως καταστροφέα της χώρας, και τη Ν.Δ. που ελεεινολογούσε το ΠΑΣΟΚ ως διαφθορέα των πάντων, τώρα να αλληλοσπαράζονται ως εθνοσωτήρες.
* Πώς είναι δυνατόν να κυβερνούν τα δύο κόμματα που επέζησαν οικονομικά χάρη στη συνδρομή της Siemens αλλά και την, χωρίς φειδώ και έλεγχο, υποστήριξη των τραπεζών;
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ πρωταγωνίστησαν στο μεταπολιτευτικό διεφθαρμένο και διαβρωμένο κυβερνητισμό. Χωριστά το καθένα κι από κοινού ανέδειξαν και εκμεταλλεύτηκαν το σύμπλεγμα της διαφθοράς ως εξουσιαστική δομή στο κράτος και την κοινωνία, εντός των θεσμών και στον ιδιωτικό τομέα. Η διαδρομή από το σκάνδαλο Κοσκωτά μέχρι το σκάνδαλο της Siemens και της λίστας Λαγκάρντ αποκαλύπτει ότι το πολιτικό σύστημα δεν θέλησε, ούτε μπόρεσε ποτέ, να εξυγιανθεί ή να αυτοελεγχθεί. Επιλογή του ήταν η αδιαφάνεια και η συγκάλυψη, η διαπλεκόμενη συναλλαγή σαν ομφάλιος χώρος με την εξουσία. Είναι αποκρουστικό και εκφυλιστικό οι πρωταγωνιστές και υπόλογοι κρατικοκυβερνητικής διαφθοράς να επιβραβεύονται με λοφία και σκήπτρα εξουσίας. Αυτή η χυδαία αντιστροφή των πραγμάτων δηλητηριάζει, σε βάθος χρόνου, τη συλλογική συνείδηση, που θα αντιδράσει σαρωτικά.
* Η κυβερνητική συνεργασία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, στο ανώτατο μάλιστα επίπεδο, μήπως όμως συνεπάγεται και την οριστική πτώση των μεταξύ τους τειχών;
Στην ελληνική πολιτική ζωή έχει επικρατήσει μια ψευδεπίγραφη ονοματολογία. Η Ν.Δ. δεν υπήρξε ποτέ ένα κλασικό φιλελεύθερο ευρωπαϊκό κόμμα, ούτε το ΠΑΣΟΚ απέκτησε ποτέ σοσιαλιστικό η σοσιαλδημοκρατικό χαρακτήρα. Η δημαγωγία της Ν.Δ. παρέπεμπε σ' έναν στρεβλό καπιταλισμό και η συνθηματολογία του ΠΑΣΟΚ σ' έναν ψευδώνυμο σοσιαλισμό. Διαμόρφωσαν, έτσι, ψευδή συνείδηση στα στρώματα των πολιτών που λαχταρούσαν για φιλελεύθερο εκδημοκρατισμό και προοδευτικό κοινωνικό μετασχηματισμό. Σήμερα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ συμπράττουν στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, που ξέρουν ότι καταστρέφει και τον κλασικό δημοκρατικό φιλελευθερισμό και το κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο της γνώριμης σοσιαλδημοκρατίας. Δεν μπορούν πια να περιχαρακώνουν ούτε να αποπροσανατολίζουν ή να εγκλωβίζουν την κοινωνία, ιδίως τις νέες γενιές που δεν θέλουν να προστεθούν στις χαμένες γενιές της Ιστορίας.

Η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ. να ξαναδιαβάσει τι έχει πει...

* Την κίνηση της ΔΗΜ.ΑΡ. πώς την αξιολογείτε; Ήταν μια κίνηση επιβεβλημένη, στην προσπάθειά της να σωθεί πολιτικά, ήταν μια κίνηση στρατηγικής, που την κατατάσσει στο εξής στις δυνάμεις της αντιπολίτευση;
Όταν τραντάζεται ο τόπος και αναστατώνεται η κοινωνία, βλέπεις πόση αξία έχουν, για τη στάση ζωής, οι βασικές αρχές των πολιτικών και κοινωνικών επιστημών. Η Κεντροαριστερά και η σοσιαλδημοκρατία έχουν τα κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτιστικά τους χαρακτηριστικά, που, όταν λείπουν, κάνουν αναξιόπιστη κάθε επικοινωνιακή και συνθηματολογική επίκλησή τους. Το μόρφωμα της "κυβερνώσας Αριστεράς" και ο κυβερνητισμός ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι ασύμβατες καταστάσεις. Όπως, επίσης, είναι τερατώδης ανακολουθία να λέμε ότι είμαστε "δύναμη μεταρρυθμιστικής ευθύνης" και να ασχολούμαστε με την ποσόστωση στη μοιρασιά θέσεων, αξιωμάτων, επιρροών και διαχείρισης τομέων του Δημοσίου, που παραπέμπει στον πιο άθλιο παλαιοκομματικό παραγοντισμό. Όταν μαίνεται η ιστορία γύρω μας, είναι άδικο να χανόμαστε σε άγονους πρακτικισμούς. Η ηγεσία, τα στελέχη, ο κόσμος της ΔΗΜ.ΑΡ. να αναστοχαστούν, να διαβάσουν τι είπαν ως υποστηρικτές της τρικομματικής κυβέρνησης κι ας επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους με κοινωνικούς, δημοκρατικούς και πολιτισμικούς όρους ριζοσπαστικής Αριστεράς, κοινωνικών κινημάτων και νέων ιδεών για την πολιτική.
* Επί τη ευκαιρία, την ώρα που οι εκ βάθρων αλλαγές στο πολιτικό σύστημα συνιστούν πάνδημο αίτημα, καταγράφετε κάποιες κυβερνητικές πρωτοβουλίες που να δικαιολογούν την ελάχιστη αισιοδοξία;
Έχει καταντήσει αφόρητη αυτή η επικοινωνιακή σκηνοθεσία, που κάνουν οι κυβερνήσεις, για να κατεργαστούν την κοινωνία είτε προβάλλοντας πλαστή αισιοδοξία είτε απειλώντας με καταστροφικούς κινδύνους. Αν ακούσεις σε συνέχεια κι αντιπαραβολή τον λόγο των μνημονιακών κυβερνήσεων, είναι σαν να ακούς ένα άψυχο κασετόφωνο. Είναι δραματικό να ακούς για "ιστορίες επιτυχίας" από τα κυβερνητικά επιτελεία και να βλέπεις ότι σε βάρος της Ελλάδας διαπράττεται έγκλημα, δημοκρατικό και κοινωνικό, ανθρωπιστικό και πολιτισμικό, που όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και τα ειδησεογραφικά μέσα επισημαίνουν. Το δικομματικό μεταπολιτευτικό σύστημα στηρίχτηκε στο εμπόριο του πολιτικού ψεύδους και εξέθρεψε μηχανισμούς επιβολής παραπλανητικών καταστάσεων και ψευδαισθήσεων. Στον τομέα αυτό λειτουργούν ακόμα εξωθεσμικά κέντρα ισχύος, που θέλουν να συντηρήσουν νεκρά σχήματα και πρόσωπα, για να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την επικράτηση νέων δομών και συσχετισμών εξουσίας.

Χρυσή Αυγή και αντισυστημισμός...

* Και η δημοσκοπική άνοδος της Χρυσής Αυγής, που επιχειρεί να εμφανιστεί ως αντισυστημικό κόμμα, πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Με την υπεράσπιση της δημοκρατίας, με την εμβάθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, με την εγγύηση των δικαιωμάτων και των αξιών του ανθρωπισμού, με την εξάπλωση της αλληλεγγύης, με την ενίσχυση θεσμών πολιτικής συμμετοχής, με την προστασία των συλλογικών αγαθών, με την εξυγίανση του δημόσιου χώρου και την ανόρθωση της πολιτικής αξιοπιστίας και συνέπειας. Ο νεοναζισμός κι ο ρατσισμός, οι φασιστικές και ξενοφοβικές δράσεις αντιμετωπίζονται στην κοινωνία και στα σχολεία με περισσότερη δημοκρατία και ουσιαστική παιδεία, με θεσμική εγρήγορση και πολιτική αμεσότητα. Χωρίς κυβερνητικές διγλωσσίας, κουτοπόνηρες υστεροβουλίες και φοβικές επιλογές. Το να λένε τη Χρυσή Αυγή αντισυστημική δύναμη είναι σαν να προβάλλουν ένα τερατούργημα πολιτικού Φρανκενστάιν.
* Δεν είναι πάντως μόνο το πολιτικό σύστημα. Είναι και η γενικότερη κρίση των θεσμών. Μπορούν αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση να ηγηθούν της νέας πορείας;
Οι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση να καταλάβουν ότι το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα βούλιαξε και αυτοί επιπλέουν ως σκεύη του ναυαγίου. Ξέφτισε ο τύπος του κομματικοκυβερνητικού αξιωματούχου της εξουσίας. Ξέπεσε ο τρόπος άσκησης της πολιτικής, που κατέστρεψε τον πολιτικό λόγο και διέφθειρε αξίες, ιδέες και θεσμούς. Όσο αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση επιμένουν ως επαγγελματίες του κυβερνητισμού, τόσο πολλαπλασιάζουν την αστάθεια και την αποσύνθεση του δημόσιου βίου. Αυτοί που στον εσωτερικό κύκλο της δικομματικής εξουσίας δρουν σαν κλειστή ομάδα εκτός ελέγχου και δημοκρατικής νομιμότητας δεν μπορούν να ηγηθούν της πορείας για την Ελλάδα του 21^ου αιώνα.
* Ένας από τους θεσμούς είναι η ενημέρωση του ελληνικού λαού και άρα και ο ρόλος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Η κυβέρνηση έβαλε λουκέτο στην ΕΡΤ μόνο για να εκπληρώσει τον μνημονιακό στόχο των λιγότερων, κατά 2.500, δημοσίων υπαλλήλων;
Το κλείσιμο της ΕΡΤ επιβεβαιώνει ότι η πολιτική που έχει επιβάλει η τρόικα κινείται εκτός δημοκρατικής νομιμότητας, παραβιάζει το Σύνταγμα, κατεργάζεται βιοπολιτικά την κοινωνία με εκβιαστικές ανασφάλειες. Γίνεται σατανική η μεθόδευση αυτής της βιοπολιτικής τακτικής όταν βάζεις συνταγματολόγους και νομομαθείς να αποδυναμώνουν βασικές λειτουργίες που προσδιορίζουν το πολίτευμα, ή επιστρατεύεις δημοσιογράφους για να διαλύουν, διατιμούν και διαμοιράζουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση που ορίζεται συνταγματικά ως δημόσια επιχείρηση εκπλήρωσης κοινωνικού καθήκοντος του κράτους. Μην ξεγελιόμαστε, η επιτήρηση των δανειστών με τη μνημονιακή πολιτική καταστρέφει βασικές δομές και λειτουργίες τόσο στο πολίτευμα όσο και στην κοινωνία.

Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το πολιτικό σύστημα

* Προχθές, Παρασκευή, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ παρουσίασε τις προτάσεις του για το πολιτικό σύστημα. Με την ιδιότητα του επικεφαλής της επιτροπής, που έχει συστήσει η αξιωματική αντιπολίτευση για αλλαγές στο Σύνταγμα και το πολιτικό σύστημα, μπορείτε να μας πείτε ποιες είναι οι σημαντικότερες από αυτές;
Είναι η μοναδική ιστορική δυνατότητα, μετά το 1974, για μια συνολική και ριζοσπαστική αναθέσμιση της Ελληνικής Πολιτείας, με σαφείς στόχους. Τον εκδημοκρατισμό της δημοκρατίας, την ανάκτηση και εμβάθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, τη θεσμική και κοινωνική αποκατάσταση των απωλειών στα κυριαρχικά δικαιώματα. Την πολιτική αυτονομία, την κοινωνική συνοχή και την προστασία της εργασίας, την πρόβλεψη και λειτουργία θεσμών λαϊκής συμμετοχής, δημοψηφισμάτων, κοινωνικοπολιτικών ελέγχων, τη λειτουργική αποκατάσταση Βουλής, Προεδρίας και διακυβέρνησης, από την κηδεμόνευση του πρωθυπουργοκεντρισμού, τον έλεγχο των νέων τεχνοκρατικών και εξωθεσμικών ηγεμονισμών στους τομείς ενημέρωσης, διαχείρισης δημοσίων πόρων, διάθεσης συλλογικών αγαθών.
* Το σημερινό πολιτικό σκηνικό, με κάποια κόμματα να εμφανίζονται ανάδελφα, υποχρεώνει την Αριστερά να μεταβάλει τις πάγιες θέσεις της για απλή αναλογική;
Όχι. Η καθιέρωση πάγιου εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής, για τη διεξαγωγή όλων των εκλογικών αναμετρήσεων της Βουλής - Ευρωβουλής - Αυτοδιοίκησης, είναι βασικό θεσμικό εργαλείο για αντιπροσωπευτικούς συσχετισμούς, αναπτυξιακή διοικητική διαχείριση με περιφερειακή αποκέντρωση. Αλλά και για κατάργηση εκλογικών ορίων, βουλευτών επικρατείας και μπόνους εδρών, με ενίσχυση θεσμών ελέγχου, ασυμβίβαστων, θητειών και ανακλητότητας βουλευτών.

Από τον ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

* Έχετε συνδέσει το όνομά σας με τον Συνασπισμό. Η ιστορία έχει γραφτεί, αλλά θα θέλαμε τη δική σας ματιά τώρα, λίγο πριν αυτοδιαλυθεί, λίγο πριν, όμως, κι από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Όταν ακρωτηριάζονται η κοινωνική συνοχή, η δημοκρατική οντότητα και η πολιτισμική ταυτότητα της Ελλάδας, τότε μπροστά στη ριζοσπαστική Αριστερά των καιρών μας είναι η ιστορική πρόκληση για ένα κίνημα πολιτικής αναδημιουργίας, κοινωνικής ανασύνταξης και πολιτιστικής δημιουργίας. Όταν το Σύνταγμα παραβιάζεται, το πολιτικό σύστημα εκμαυλίζεται και η ζωή των πολλών μικραίνει και πνίγεται από την ανασφάλεια, τότε ένας νέος συνταγματικός πατριωτισμός διεκδικεί να επαναφέρει θεμελιώδεις αξίες, εγγυήσεις και ρυθμίσεις στον δημόσιο βίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να αναδείξει το συνέδριό του σε ριζοσπαστικό δείγμα πλουραλιστικής σύνθεσης και ανανεωτικό ενιαίο πολιτικό φορέα. Να αναδειχθεί μέσα από το συνέδριό του ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε εμπνευστή, οργανωτή και εκφραστή αυτού του νέου κινήματος συλλογικής αναδημιουργίας. Σεβαστή η ιστορική πορεία όλων. Το συνέδριο όμως ας μην εξασκηθεί σε ιστορισμούς του παρελθόντος. Ας αναδείξει την ιστορική διάσταση μιας τολμηρής πολιτικής και οραματικής στρατηγικής για το διαφορετικό μέλλον, που είναι εφικτό.

avgi.gr

TAP : ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Άρθρο του Θανάση Πετράκου Βουλευτή Μεσσηνίας και υπεύθυνου του Τομέα Ενέργειας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

 

Η επιλογή του TAP από τις εταιρείες του Shah Deniz II δίνει ένα προβάδισμα στον συγκεκριμένο αγωγό αλλά όπως είναι γνωστό και από τον αγωγό Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη η αρχική επιλογή δεν σημαίνει και ολοκλήρωση του έργου.

Η επιλογή του TAP, το ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ στα Αμερικανοαζέρικα συμφέροντα και μάλιστα αντί πινακίου φακής (είναι γνωστό ότι η τελική προσφορά των Αζέρων είναι η μισή της αρχικής και το ένα τρίτο της προσφοράς των Ρώσων) καθώς και η αιφνίδια αποχώρηση των Ρώσων από την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους. Τα γεγονότα αυτά επιβεβαιώνουν την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης Σαμαρά στις Αμερικανικές επιδιώξεις για έλεγχο των ενεργειακών «δρόμων» στα πλαίσια του ανταγωνισμού των ΗΠΑ με τη Ρωσία, αλλά και στις πιέσεις από την Ε.Ε.. Πρόσφατες είναι οι δηλώσεις του Επίτροπου Ενέργειας της Ε.Ε. κ Έντιγκερ στον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Νίκο Χουντή ότι το πρώτο κριτήριο για την επιλογή των ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ δεν θα είναι το ύψος του τιμήματος αλλά αν ο υποψήφιοι αγοραστές είναι συμβατοί με την ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε..

Είναι εγκληματικό να ξεπουλάει η κυβέρνηση το 66% του υπάρχοντος δικτύου αγωγών υψηλής πίεσης 512 χλμ , των 779 χλμ των κλάδων μεταφοράς και τις εγκαταστάσεις του υγροποιημένου Φ.Α της Ρεβυθούσας του ΔΕΣΦΑ για 400 εκ $, ή 606 εκ$ για το 100% και να πανηγυρίζει για τον ΤΑΡ ότι σημαίνει επενδύσεις 1,5 δις $ για 547 χλμ αγωγού υψηλής πίεσης επι Ελληνικού εδάφους. Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά αποκαλύπτουν αφενός, το μέγεθος του ξεπουλήματος του ΔΕΣΦΑ και αφετέρου την ανευθυνότητα της Κυβέρνησης, που παραδίδει τον ΔΕΣΦΑ στην κρατική Αζέρικη Socar, με γνωστές τις ιδιαίτερες σχέσεις της με τις κρατικές εταιρείες της Τουρκίας BOTAS και TPAO με ότι αυτό συνεπάγεται. Επισημαίνεται ότι ο TAP θα συνδεθεί με τον αγωγό TANAP μήκους 2000 χλμ ( 80% SOCAR, 15% BOTAS, 5% TPAO , όλες κρατικές εταιρείες) που θα μεταφέρει το αέριο από το Αζερμπαϊτζαν στα σύνορά μας με προοπτική υλοποίησης ως το 2018. Σημειώνεται δε ότι στον TAP δεν υπάρχει κρατική ή ιδιωτική Ελληνική συμμετοχή.

Όσον αφορά στα οικονομικά οφέλη από την συμφωνία την κυβερνητική προπαγάνδα ότι «η άμεση ξένη επένδυση στην Ελλάδα ύψους 1,5 δισ. ευρώ» που θα δημιουργήσει «2.000 άμεσες και 10.000 έμμεσες νέες θέσεις εργασία» την καταρρίπτει η ίδια η έκθεση του ΙΟΒΕ για τον αγωγό σύμφωνα με οποία, οι μόνιμες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του αγωγού θα είναι μόλις 100. Οπότε ο αγωγός TAP που κατά τον κ Σαμαρά αποτελεί «μοχλό εξόδου της Ελλάδας από την κρίση» με μόλις 100 θέσεις εργασίας μπορεί εύκολα να συμπεράνει ο κάθε ένας ότι δεν είναι μοχλός εξόδου από την κρίση όταν οι άνεργοι ξεπερνούν το 1.300.000 και επιπλέον η χώρα δένεται ακόμη περισσότερο στο Αμερικανικό άρμα αλλά και εξάρτηση από την Τουρκία δημιουργείται

Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να καλύψει τις γνωστές μέχρι τώρα αλήθειες της σύμβασης ( η σύμβαση δεν είναι πλήρως γνωστή)

που μεταξύ άλλων προβλέπεται:

• η θέσπιση ειδικού νομικού καθεστώτος για τη συγκεκριμένη εταιρεία-επενδυτή.
• ο φορέας του έργου θα μπορεί να αποφύγει την εφαρμογή του ελληνικού δικαίου επικαλούμενος το άρθρο 5 της σύμβασης, προνόμιο που κανείς άλλος ημεδαπός ή αλλοδαπός δεν απολαμβάνει στη χώρα.
• οι αποφάσεις της Επιτροπής Υλοποίησης είναι υπεράνω κάθε εσωτερικής νομοθεσίας
• και για 25 έτη δεν θα επιβάλλεται οιαδήποτε νέα φορολογία, ακόμη και αν συντρέχουν λόγοι εθνικής σημασίας!

Αλήθειες που θα αποκαλυφθούν όταν κοπάσει η επικοινωνιακός θόρυβος για να καλύψουν την ΕΡΤ.

Η Συμφωνία Κράτους Υποδοχής (Host government agreement) που περιλαμβάνει το ύψος των τελών διέλευσης, θέματα απαλλοτριώσεων, την πιθανή συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου και διαδικαστικές λεπτομέρειες καθοριστικές για τη λειτουργία του αγωγού που δεν δημοσιοποιείται γεννά ερωτήματα για τους όρους της συμφωνίας και αν αυτή είναι τελικά επωφελής για το Ελληνικό Δημόσιο η πρόκειται για μια ακόμη λεόντεια σύμβαση υπέρ των ξένων συμφερόντων.

Όσον αφορά στην επίπλαστη γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδος που διαφημίζει ο Πρωθυπουργός αποτελεί άλλο ένα επικοινωνιακό τρίκ καθότι:

• Η ΕΛΛΑΔΑ δεν συμμετέχει στον αγωγό Ο TAP είναι απλά ένας αγωγός διέλευσης για την χώρα, συνεπώς η Ελλάδα δεν μετατρέπεται σε ενεργειακό κόμβο.
• Καμία διαπραγμάτευση δεν έχει γίνει ώστε να λαμβάνουμε ποσότητες Φυσικού Αερίου σε οικονομικά μειωμένες τιμές ως περιοχή διέλευσης .
• Καμία διαπραγμάτευση δεν έγινε αν θα λαμβάνουμε καν ποσότητες ΦΑ.
• Καμία διαπραγμάτευση δεν έγινε για διακλάδωση προς Βουλγαρία και όδευση προς την κεντρική Ευρώπη.
• Η μελέτη περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της διαβούλευσης.
• Καμιά διαπραγμάτευση δεν έγινε με την Αλβανία για να επιλυθεί η ΑΟΖ μετά τα προβλήματα που έχουν προκύψει μετά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας.

Αντιθέτως ο μόνος κερδισμένος γεωπολιτικά από τον αγωγό είναι οι ΗΠΑ που κατάφεραν να πετύχουν μείωση της επιρροής της Ρωσίας στους ενεργειακούς διαδρόμους.

Η απεικόνιση του αγωγού στον χάρτη της Ελλάδος δεν την καθιστά ενεργειακό κόμβο. Το να το ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός αυτό θυμίζει το «Ποντίκι που Βρυχάται».

Ενώ η Τουρκία έκανε μια εξαιρετική κίνηση για τα τουρκικά ενεργειακά συμφέροντα προχώρησε σε συμφωνία κατασκευής του TANAP ο οποίος να ξεκινά από την Κασπία και να φτάνει μέχρι τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας, στην ευρωπαϊκή Τουρκία. Με την συμφωνία αυτή καθίσταται η Τουρκία ενεργειακός κόμβος γιατί το αέριο της Κασπίας μετά την παρεμβολή ενός τουρκικού αγωγού, δίνει την δυνατότητα στην Τουρκία να αποφασίζει για το πόσο αέριο θα δίνει και πόσο θα κρατάει η ίδια καθότι θα μπορεί να τον ελέγχει.

Την ίδια στιγμή η χώρα μας με δεδομένο το ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ στερείται δυνατότητας έλεγχου στον αγωγό. Έλεγχο που θα μπορούσαμε να έχουμε μόνο με τη συμμετοχή της Δημόσιας Επιχείρησης.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, η διαμόρφωση δημοκρατικού ενεργειακού σχεδιασμού αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την προώθηση μεγάλων ενεργειακών σχεδίων, όπως οι αγωγοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ σαφώς ενδιαφέρεται και για την γεωπολιτική αναβάθμιση της χωράς και να γίνει η Ελλάδα ενεργειακός κόμβος .Όμως αυτό προϋποθέτει ανεξάρτητη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και όχι πολιτική υποταγής στα ξένα συμφέροντα, ύπαρξη και ενεργό συμμετοχή ισχυρών  Δημόσιων ενεργειακών επιχειρήσεων και φυσικά η επιλογή των αγωγών να εξυπηρετεί και να εντάσσεται και στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας μας και όχι να εξυπηρετεί κυρίως τα ξένα συμφέροντα Η συγκεκριμένη επιλογή πρέπει να επισημανθεί πως δεν ήταν αποτέλεσμα ενεργούς πολιτικής της χώρας μας, αλλά καθαρά εσωτερική στάθμιση συμφερόντων από μέρους του Κονσόρτσιουμ των εταιρειών του Shah Deniz και TAP. Σαφώς ανάμεσα στις δυο εναλλακτικές διαδρομές του TAP και του Napucco West προτιμότερη για τη χώρα μας είναι η επιλογή του TAP.  Όμως  δεν προσφέρει στη χώρα μας τα οφέλη που προπαγανδίζουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, έχει αρνητικές επιπτώσεις και επιπρόσθετα λόγω του τρόπου που η κυβέρνηση χειρίστηκε την υπόθεση. Επιπλέον περιλαμβάνει σκοτεινά σημεία τα οποία η κυβέρνηση οφείλει να αποσαφηνίσει άμεσα στην Βουλή αφού καταθέσει όλα τα σχετικά έγγραφα της συμφωνίας και τα παραρτήματά τους.

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το Πολιτικό Σύστημα

Εισαγωγή:

Το πολιτικό σύστημα που εδραιώθηκε μετά το 1974 εξάντλησε ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 όλες τις προωθητικές δυναμικές που εμπεριείχε η μεταπολιτευτική αστική δημοκρατία. Τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια το ελληνικό πολιτικό σύστημα βυθίζεται σε μια παρατεταμένη κρίση, η οποία αποτυπώνεται στη ραγδαία απομάκρυνσή του από κάθε έννοια «κοινωνικού συμβολαίου» και κοινωνικής αντιπροσώπευσης, από την συνεχώς εμβαθυνόμενη ολιγαργικοποίησή του, από τη δομική του εξάρτηση από εξωπολιτικά οικονομικά συμφέροντα.

Οι πολιτικές των Μνημονίων μετά το 2010 οδήγησαν στην πολιτική έκρηξη των εκλογών του 2012, με την πρωτοφανή εκλογική συρρίκνωση του δικομματικού καρτέλ που είχε εδραιωθεί στη χώρα από τη δεκαετία του ’80. Είχε ωστόσο προηγηθεί μια τεράστια κοινωνική κινητοποίηση απαξίωσης του κατεστημένου πολιτικού συστήματος και των εργαλείων του (δηλ. των θεσμών του, των κομμάτων του, του πολιτικού προσωπικού του), όπως εκφράστηκε στις μεγάλες γενικές απεργίες της περιόδου, στα κινήματα άμεσης δημοκρατίας των «πλατειών», στα αυτοδιαχειριστικά πειράματα των δομών κοινωνικής αλληλεγγύης που δημιουργήθηκαν σε όλη τη χώρα.

Η εκλογική – πολιτική ανατροπή των εκλογών του 2012 ήρθε η ώρα να ολοκληρωθεί με μια μεγάλη και βαθειά αλλαγή των παγιωμένων δομών του πολιτικού συστήματος. Η ανατροπή δεν μπορεί να παραμείνει μόνον εκλογική. Χρειάζεται να επεκταθεί σε ολόκληρο το θεσμικό πολιτικό εποικοδόμημα, επιβάλλοντας σαρωτικές δημοκρατικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική και στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος.

Βασικές αρχές

Βασικές ιδεολογικές αρχές των πολιτικών αλλαγών είναι:

Α. Η υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Η εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Η αναβάθμιση της θεσμικής της λειτουργίας ως πλαισίου διαφύλαξης του δημοσίου συμφέροντος και του δημόσιου χώρου.

Β. Η ουσιαστική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας, με εισαγωγή της συμμετοχής των πολιτών στη διαμόρφωση και υλοποίηση όλων των κρατικών πολιτικών σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης. Με άλλα λόγια, ο βαθύς εκδημοκρατισμός της σημερινής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με την εισαγωγή θεσμών και διαδικασιών άμεσης δημοκρατίας σε όλες τις βαθμίδες της «πολιτικής συμμετοχής».

Γ. Η επαναφορά της «πολιτικής στο πηδάλιο». Η Πολιτική παράγεται από το λαό και ελέγχεται από αυτόν. Η παραγωγή των πολιτικών αποφάσεων ανήκει στη δημόσια πολιτική σφαίρα.

Δ. Ο τερματισμός της εξάρτησης της πολιτικής εξουσίας από την εξωθεσμική οικονομική εξουσία.

Προτεινόμενο Σύνθημα: Ισότητα, Δημοκρατία, Αλληλεγγύη

Κεντρική Θέση:

Οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα είναι άμεσα συναρτημένες – αν και όχι πάντοτε – με μια βαθειά τομή στο επίπεδο του ισχύοντος Συντάγματος. Απαιτείται μια πολιτική θεσμική αλλαγή, η οποία αγγίζει τα όρια μιας μεγάλης συνταγματικής αλλαγής, και η οποία θα έχει στο επίκεντρό της την εμβάθυνση της πολιτικής και οικονομικής Δημοκρατίας, την προστασία του δημοσίου χώρου και των δημοσίων αγαθών, την επέκταση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών βάσης.

Η πολιτικο-θεσμική αυτή αλλαγή δεν αποτελεί μια από «τα πάνω διαδικασία». Για τον ΣΥΡΙΖΑ προϋπόθεση για αυτήν είναι η δημιουργία  ενός δημοκρατικού κινήματος πολιτικής και συνταγματικής αλλαγής, με τη συμμετοχή των πολιτών και της κοινωνίας και την παράλληλη προώθηση νομοθετικών αλλαγών που αλλάζουν ριζικά το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της δημοκρατίας.

Ήδη όμως τα τελευταία χρόνια της εφαρμογής των Μνημονίων έχουν ωριμάσει κοινωνικά αιτήματα μέσα από διεργασίες βάσης. Μια ριζική επομένως συνταγματική αλλαγή με δημοκρατικό προσανατολισμό και με έμφαση στην προστασία των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων έχει αρχίσει να τίθεται σε ημερήσια διάταξη.

11 βασικές προτάσεις για την Αλλαγή του πολιτικού συστήματος

1. Εισαγωγή και συνταγματική καθιέρωση των θεσμών:  της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, της λαϊκής αρνησικυρίας και των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία των πολιτών. Ο κεντρικός στόχος είναι η εισαγωγή των ώριμων πλέον θεσμών άμεσης δημοκρατίας στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και η θέσμιση της σύμπραξης των κοινωνικών κινημάτων και των λαϊκών πρωτοβουλιών βάσης στη νομοθετική λειτουργία. Πιο συγκεκριμένα:

Προτείνεται το δικαίωμα υποβολής νόμων να ανήκει και στο λαό, μέσω πρότασης αναλυτικά διατυπωμένης που θα φέρει τις υπογραφές 60.000 πολιτών. Σε περίπτωση απόρριψής της από τη Βουλή μπορεί να τεθεί υπό την έγκριση δημοψηφίσματος, εφόσον ζητηθεί από τους υπογράφοντες.

Προτείνεται επίσης η εισαγωγή του θεσμού της λαϊκής νομοθετικής αρνησικυρίας, με το δικαίωμα αναπομπής ενός νόμου να τίθεται κατόπιν αιτήματος των πολιτών με το ίδιο τρόπο όπως παραπάνω.

Προτείνεται ακόμη η υποχρέωση του Πρ.τ.Δ ή της Κυβέρνησης σε προκήρυξη δημοψηφίσματος για κρίσιμο κοινωνικό ζήτημα εφόσον το αίτημα υποβληθεί από 60.000 πολίτες.

Διευκρίνιση: Η χρήση των Δημοψηφισμάτων δεν αφορά σε καμία περίπτωση προτάσεις περιστολής των ατομικών, κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών Δικαιωμάτων.

2. Η αποφασιστική ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου ως νομοθετικού και ελεγκτικού θεσμού της εκτελεστικής εξουσίας. Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται μια μεγάλη αναμόρφωση του Κανονισμού της Βουλής, με την οποία: α) θα μειωθεί δραστικά η δυνατότητα της Κυβέρνησης να εισάγει σχέδια Νόμου με τη διαδικασία του κατεπείγοντος χωρίς ευρεία πλειοψηφία τουλάχιστον 2/3 των βουλευτών, β) θα κατοχυρωθεί το δικαίωμα υποβολής νομοσχεδίων και προτάσεων Νόμου από αριθμό βουλευτών με δεσμευτική χρονική διαδικασία για τη συζήτησή τους, γ) θα κατοχυρωθεί το δικαίωμα πρότασης των βουλευτών για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, με κατά προτεραιότητα εγγραφή στην Ημερήσια Διάταξη, δ) θα διασφαλιστεί η δυνατότητα σύστασης εξεταστικής επιτροπής εφόσον το ζητούν αιτιολογημένα το 1/3 των βουλευτών, ε) θα κατοχυρωθεί το απόλυτο δικαίωμα πρόσβασης των βουλευτών που συμμετέχουν στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής στο περιεχόμενο των διαβαθμισμένων εγγράφων του Κράτους.

Στα πλαίσια της ενδυνάμωσης του Κοινοβουλίου απαιτείται επιπλέον η σαφής συνταγματική πρόβλεψη ώστε κανείς να μην μπορεί να αναλάβει το αξίωμα του Πρωθυπουργού πρόσωπο που δεν είναι βουλευτής. Το φαινόμενο των «δοτών» Πρωθυπουργών, έξω και πέραν του κοινοβουλευτικού και κοινωνικού ελέγχου, επιβάλλεται να εκλείψει οριστικά. Επιπλέον πρέπει να περιοριστεί και το φαινόμενο των «δοτών» εξωκοινοβουλευτικών υπουργών, ο αριθμός των οποίων δεν μπορεί να υπερβαίνει το 10% του συνόλου των υπουργικών και υφυπουργικών θέσεων.

3. Η αποφασιστική ενδυνάμωση της διαφάνειας στη διοίκηση του κράτους και η δυνατότητα ελέγχου των αποφάσεων από όλους τους πολίτες αδιαμεσολάβητα. Στο πλαίσιο αυτό: α) αναγνωρίζεται σε κάθε πρόσωπο το δικαίωμα πρόσβασης σε όλες τις κρατικές αποφάσεις και στα αρχεία, έντυπα και ψηφιακά, χωρίς να απαιτείται έννομο συμφέρον, β) αναγνωρίζεται το δικαίωμα σε ελεύθερη πρόσβαση σε όποια πληροφορία ή περιεχόμενο παράγεται ή διακινείται από δημόσιους φορείς ή από δημόσια χρηματοδότηση.

Κάθε άρνηση της διοίκησης ή του πολιτικού προσωπικού σε αυτό το δικαίωμα καθιστά άκυρη κάθε πράξη τους.

4. Καθιερώνεται ως πάγιο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής όλων των εκλογικών αναμετρήσεων (Βουλή, Ευρωβουλή, Αυτοδιοίκηση) η Απλή αναλογική. Ειδικότερα για τις Βουλευτικές Εκλογές η απλή αναλογική εφαρμόζεται σε κατά το δυνατόν πιο ισόρροπες πληθυσμιακά εκλογικές περιφέρειες (καταργούνται οι μεγάλες εκλογικές περιφέρειες, όπως η Β’ Αθηνών, καθώς και οι μονοεδρικές / διεδρικές περιφέρειες όπου το εκλογικό σύστημα καθίσταται πλειοψηφικό). Καταργείται το εκλογικό όριο για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ενός κόμματος (σήμερα είναι το 3%). Καταργούνται οι Βουλευτές Επικρατείας.

Θα προβλεφτεί η δυνατότητα ανάκλησης των εκλεγμένων βουλευτών μιας περιφέρειας για σοβαρό λόγο και μετά από ενυπόγραφο αίτημα του 30% του εκλογικού σώματος της οικείας εκλογικής περιφέρειας.

5. Καθιερώνεται ανώτατο όριο συνολικής βουλευτικής θητείας (το πολύ έως 12 έτη), η υπέρβαση του οποίου θα συνεπάγεται αυτοδίκαια κώλυμα εκλογιμότητας. Καταργούνται τα βουλευτικά προνόμια που αφορούν: α) στη βουλευτική σύνταξη. Για βουλευτές που αναστέλλουν την άσκηση του επαγγέλματος κατά τη διάρκεια της βουλευτικής τους θητείας η Βουλή καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές στον φορέα που ανήκουν. β) καταργείται η αποζημίωση των βουλευτών για συμμετοχή τους σε Επιτροπές της Βουλής, γ) περιορίζονται τα προνόμια σε χώρους και προσωπικό των τέως Πρωθυπουργών.

6. Περιστέλλεται δραστικά το ακαταδίωκτο του βουλευτή (βουλευτική ασυλία) και συνδέεται ρητώς και κατηγορηματικώς με ό,τι αφορά την άσκηση του ελεγκτικού και νομοθετικού του έργου καθώς και την έκφραση γνώμης και μόνον.

Τα ποινικά αδικήματα υπουργών δεν έχουν χρόνο παραγραφής, μπορούν να διερευνηθούν οποτεδήποτε προκύψουν αποδεικτικά στοιχεία.

Στη περίπτωση που η Δικαιοσύνη διερευνά ποινικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται Υπουργοί, δεν αποστέλλει το φάκελο στη Βουλή ώστε αυτή να αποφασίσει την πορεία της υπόθεσης, αλλά συνεχίζει κανονικά το έργο της και απαγγέλλει κατηγορίες, εφόσον θεμελιώνει ανάλογη άποψη.

7. Γίνεται ριζική αλλαγή του νόμου περί χρηματοδότησης των κομμάτων με γνώμονα την απόλυτη διαφάνεια των οικονομικών των κομμάτων και την διαφύλαξή τους ως θεσμών της κοινωνίας και όχι ως γραφειοκρατιών με ίδια συμφέροντα. Με τις αλλαγές θα προβλεφτεί ότι: α) Το Κράτος δεν χρηματοδοτεί τα κόμματα, αλλά αποζημιώνει μέρος των πραγματοποιημένων και αποδεδειγμένων δαπανών στις οποίες έχουν προβεί. β) Η αποζημίωση αυτή από το κράτος καταβάλλεται πάντοτε βάσει φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας των κομμάτων, γ) Δικαίωμα στην κρατική αποζημίωση έχουν όλα τα κόμματα που παρουσίασαν συνδυασμούς στο 50% των εκλογικών περιφερειών και έλαβαν το 0.5% των εγκύρων ψήφων. ε) Η κρατική αποζημίωση λαμβάνει αναδιανεμητικό χαρακτήρα, για λόγους ισότητας στον πολιτικό ανταγωνισμό: τα μικρότερα κόμματα θα αποζημιώνονται με μεγαλύτερο συντελεστή από ότι τα μεγαλύτερα. στ) Το δικαίωμα στην κρατική αποζημίωση θα το έχουν και οι περιφερειακές / τοπικές οργανώσεις των κομμάτων, εφόσον έχουν αποδεδειγμένα πιστοποιήσει τις δαπάνες αυτές. Η κρατική αποζημίωση δηλαδή δεν θα είναι διαχειρίσιμη οκονομικά μόνον από την ηγεσία ενός κόμματος ζ) απαγορεύεται ο τραπεζικός δανεισμός να υπερβαίνει το 10% της κρατικής αποζημίωσης. Απαγορεύεται ρητώς η υποθήκευση της κρατικής αποζημίωσης σε Τράπεζες. η) απαγορεύεται η ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων από off shore εταιρείες, καθώς και οι κάθε είδους χορηγείες εταιρειών προς κόμματα. θ) επέκταση των αρμοδιοτήτων του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, καθώς και των χρηματοδοτήσεων σε πρόσωπα, πολιτικούς, υπουργούς, κ.λπ. Επίσης, το Ελεγκτικό Συνέδριο ελέγχει την παραβίαση της εκλογικής νομοθεσίας σε ό,τι αφορά στις προεκλογικές εκστρατείες των υποψηφίων και την υπέρβαση των πλαφόν που έχουν τεθεί νομικά.

Τέλος, ο τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος που διατίθεται στα πολιτικά κόμματα κατά την προεκλογική περίοδο δεν κατανέμεται αναλογικά της προηγούμενης εκλογικής δύναμης, αλλά με βάση την αρχή της ισότητας του εκλογικού ανταγωνισμού και σε συνάρτηση με το εύρος της καθόδου κάθε κόμματος στην επικράτεια.

8. Γίνεται ριζική αλλαγή της διοικητικής  αρχιτεκτονικής με τα τρία επίπεδα Κεντρικό Κράτος – Περιφέρειες – Δήμοι να έχουν σαφώς προσδιορισμένες αρμοδιότητες και οικονομικά μέσα.

Η νέα αρχιτεκτονική θα επιχειρήσει μια βαθειά ανακατανομή πόρων και αρμοδιοτήτων προς «τα κάτω».  Όσο περισσότερες εξουσίες, πόροι ή αρμοδιότητες κατευθύνονται προς τις δύο βαθμίδες της Αυτοδιοίκησης (Περιφέρειες και Δήμοι) και ιδιαίτερα στους Δήμους, τόσο το πολιτικό σύστημα θα γίνεται πιο δημοκρατικό, πιο συμμετοχικό και επιπλέον πιο αποτελεσματικό.

Κατάργηση του συγκεντρωτικού μοντέλου του Καλλικράτη και επαναχάραξη των Δήμων έτσι ώστε να παραχθούν κοινωνικο-οικονομικές ενότητες με υψηλό βαθμό εσωτερικής χωρικής συνοχής, με διακριτή ιστορική-πολιτισμική ταυτότητα αναγνωρίσιμη από την κοινωνική βάση, με εγγύτητα προς τους δημότες έτσι ώστε να ενδυναμωθεί η τοπική πολιτική συμμετοχή.

Καθιέρωση δυνατότητας τοπικών δημοψηφισμάτων και θεσμοθέτηση λαϊκών συνελεύσεων για κρίσιμα τοπικά ζητήματα με δεσμευτικό για τις αρχές χαρακτήρα. Καθιέρωση της ανακλητότητας για όλους τους αιρετούς, κατόπιν αιτήματος του οικείου εκλογικού σώματος.

9. Εμβάθυνση της διάκρισης μεταξύ δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας. Ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου εκλέγονται από Ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα με συμμετοχή της Ολομέλειας του αντίστοιχου δικαστηρίου, των Προεδρείων των Δικηγορικών Συλλόγων και των Καθηγητών Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου των (δημόσιων) ΑΕΙ της χώρας.

10. Ιδρύεται Αρχή Εγγύησης της δημόσιας Περιουσίας – Υπηρεσιών.

Εισάγεται η συνταγματική απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης του Νερού, του Ηλεκτρισμού (Ενέργεια) και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης των κοινόχρηστων, κοινόκτητων και κοινών αγαθών.

Τα άρθρα 16 και 24 του ισχύοντος Συντάγματος θωρακίζονται ακόμη περισσότερο απέναντι στις βλέψεις των ιδιωτικοποιήσεων.

Το Κράτος παρέχει δωρεάν υπηρεσίες παιδείας, υγείας και περίθαλψης σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της χώρας.

Ορίζεται ότι οι κρατικές δαπάνες για υγεία, παιδεία, κατοικία εξαιρούνται από τον υπολογισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

11. Δημιουργείται ένα σύγχρονο και δημοκρατικό τοπίο για την επικοινωνία και τα ΜΜΕ  στην Ελλάδα. Θα υλοποιηθεί:

• Ριζικός επανασχεδιασμός του τοπίου της επικοινωνίας και των ΜΜΕ στο πλαίσιο της κοινωνίας της πληροφορίας. Βασική προϋπόθεση για μια ριζική αλλαγή στο τοπίο της επικοινωνίας αποτελεί η καθιέρωση των επικοινωνιακών δικαιωμάτων κάθε πολίτη και κατοίκου της χώρας, με: α) Ίση πρόσβαση όλων σε όλες τις διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης. Προστασία  των Βιβλιοθηκών και κάθε μορφής τραπεζών πληροφοριών και επέκτασή τους, προστασία της πολιτιστικής ταυτότητας όλων. β) έμπρακτη κατοχύρωση του δικαιώματος των πολιτών στην κοινωνία της πληροφορίας. Δωρεάν διαδίκτυο  σε όλους. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο  είναι ιδιαίτερα σημαντική σε μια χώρα που υστερεί στην ανάπτυξη των σύγχρονων υποδομών και υπηρεσιών. γ) οργανική ενσωμάτωση της κοινωνίας της πληροφορίας στην εκπαίδευση, σύγκλιση της εκπαίδευσης με τον οπτικοακουστικό πολιτισμό και αναπτυγμένο πρόγραμμα οπτικοακουστικού αλφαβητισμού ιδιαίτερα στις μεγαλύτερες ηλικίες, δ) κατοχύρωση του δικαιώματος δίκαιης και ισότιμης μεταχείρισης των πολιτών και των κοινωνικών οργανώσεων από όλα τα ΜΜΕ. Αποκατάσταση όσων θίγονται από τα ΜΜΕ, προστασία όσων βρίσκονται σε δίκη.  ε) Δραστική καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στα ΜΜΕ, καθώς και της διασποράς ψευδών ειδήσεων. στ) Προστασία δημοσιογράφων, ρεπόρτερ κ.ά. κατά την άσκηση του έργου τους, από παρεμβάσεις εκ μέρους των ιδιοκτητών ΜΜΕ και του κράτους ζ) Προστασία των παιδιών από επιβλαβή προϊόντα των ΜΜΕ. η) Προστασία των ατόμων από την ηλεκτρονική παρακολούθηση καθώς και των προσωπικών τους δεδομένων, θ) εποπτικοί μηχανισμοί κατάλληλα στελεχωμένοι για την παρακολούθηση της καλής και συμβατής με το νόμο λειτουργίας  των ΜΜΕ.
• Επαναχάραξη του χάρτη λειτουργίας των ΜΜΕ στην Ελλάδα, με:

α) Καθιέρωση της διάκρισης εμπορικής – κοινωνικής ραδιοτηλεόραση με αντίστοιχα κριτήρια.

β) Ενίσχυση των περιφερειακών ραδιοτηλεοπτικών φορέων.

γ) Αδειοδότηση των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών από μηδενική βάση με  τήρηση όλων των νόμιμων προϋποθέσεων και αυστηρά κριτήρια.

δ) Εξυγίανση των προβληματικών επιχειρήσεων ΜΜΕ και οριστική αντιμετώπιση της διαπλοκής τόσο της παλιάς, από το κράτος, όσο και της νέας, από τις τράπεζες. Δημόσιος έλεγχος για το δημόσιο χρήμα που ρέει άμεσα ή έμμεσα, κρυφά ή φανερά στις επιχειρήσεις ΜΜΕ και σε εκείνες που διαθέτουν ΜΜΕ.

ε) Μια πραγματικά δημόσια τηλεόραση. Τηλεόραση για όλους τους πολίτες και όλες τις πολιτικές απόψεις και πολιτιστικές προτιμήσεις. Ιδιαίτερη προσοχή στα δικαιώματα ατόμων με αναπηρία ή ατόμων που υφίστανται διακρίσεις.

Στ) Αποκόπτεται ο ομφάλιος λώρος μεταξύ κυβέρνησης και δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, καθώς και από ιδιωτικά συμφέροντα. Συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και όλων των ενδιαφερομένων στην εποπτεία της λειτουργίας της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Κατάργηση της διαφήμισης στη δημόσια ραδιοτηλεόραση και του ανταγωνισμού με την ιδιωτική, διαρκής βελτίωση του περιεχομένου των εκπομπών. Συστηματική εκ μέρους της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, διερεύνηση της στάσης του κοινού, καθώς και της συμβολής της στη βελτίωση της ζωής του πληθυσμού.

ζ) Νέο, συνεργατικό μοντέλο παραγωγής περιεχομένου και αξιοποίηση των νέων μέσων στην παραγωγή και αποστολή περιεχομένου, προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων των παραγωγών της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Σημείωση ιδιαίτερης σημασίας (προς προβληματισμό):

Η ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου, καθώς και των αμεσοδημοκρατικών θεσμών παραγωγής πολιτικής, αποτελεί στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, υπό την έννοια ότι εξασφαλίζεται ο συστηματικός περιορισμός και έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας αλλά και των δομών οικονομικής εξουσίας που την καθυποτάσσουν τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς επίσης ο λειτουργικός περιορισμός του «πρωθυπουργοκεντρικού» μοντέλου εξουσίας. Με άλλα λόγια αποτελεί μια παρέμβαση στον πυρήνα της δομής της καπιταλιστικής εξουσίας έτσι όπως έχει διαμορφωθεί.

Με βάση την σημερινή δομή και λειτουργία της πολιτικής εξουσίας επομένως, η πρόταση περί άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας με τη συνεπαγόμενη ενίσχυση των εξουσιών και αρμοδιοτήτων του αποτελεί μια πρόταση προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης συγκεντροποίησης της εκτελεστικής εξουσίας και αυτονόμησης από διαδικασίες κοινωνικού, κοινοβουλευτικού ή νομοθετικού ελέγχου της.

Η πρόταση περί άμεσης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας θα μπορούσε να συζητηθεί υπό την προϋπόθεση μιας ριζικά διαφορετικής αρχιτεκτονικής του πολιτικού συστήματος, όπου θα είχε  υλοποιηθεί το σύνολο των προτεινόμενων αμεσοδημοκρατικών τομών και θεσμικών ισορροπιών που έχουμε περιγράψει με τις 11 προτάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η άμεση εκλογή Προέδρου και η ισόρροπη αναβάθμιση των αρμοδιοτήτων του θα έπαιρνε το χαρακτήρα ενός θεσμού ενταγμένου σε μια δημοκρατική επαναθεμελίωση του πολιτικού συστήματος και υπ’αυτήν την έννοια πρέπει να ενταχθεί σε μια σοβαρή συζήτηση πολιτικής στρατηγικής τα επόμενα χρόνια.

Α. Τσίπρας: Οι 11 προτάσεις εναλλακτικής διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ

Έντεκα προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την εναλλακτική διακυβέρνηση για να αποτελέσουν τον άξονα μιας ενδεχόμενης προοδευτικής συνταγματικής αναθεώρησης ανέπτυξε από τα Χανιά ο Αλέξης Τσίπρας σε αντιπαράθεση με την "μνημονιακή μεταπολίτευση", την οποία επιδιώκουν τα μνημονιακά κόμματα, τα οποία ζητούν αλλαγή του Συντάγματος για να φτιάξουν όπως είπε χαρακτηριστικά "το νέο αποικιακό σύνταγμα, το σύνταγμα των δανειστών".
"Συζητάνε για αλλαγή του Συντάγματος τα μνημονιακά κόμματα και γιατί στήνουν την μνημονιακή μεταπολίτευση. Γιατί το σημερινό Σύνταγμα που έκαναν κουρέλι δεν τους κάνει. Όχι για να προωθήσουν ώριμες προοδευτικές αλλαγές,αλλά για να φτιάξουν το νέο αποικιακό Σύνταγμα. Το σύνταγμα των δανειστών. Για να στερεώσουν και θεσμικά το έωλο κράτος της έκτακτης ανάγκης που μας έχουν εδώ και τρία χρόνια εγκαθιδρύσει", τόνισε ο πρόεδρος της Κ. Ο. Του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγώντας ότι "η βαρβαρότητα των μνημονίων πάει χέρι-χέρι με την καταστολή, την αυθαιρεσία, την υπονόμευση δημοκρατικών κατακτήσεων". Ενώ αναφερόμενος στην δικομματική κυβέρνηση την ονόμασε "συγκυβέρνηση της παράγκας, η συγκυβέρνηση του δικομματικού καρτέλ που μας έριξε στα βράχια, επιδιώκει και μια δημοκρατία της παράγκας, μια δημοκρατία των καρτέλ της οικονομικής εξουσίας".
Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε τον λαό να στηρίξει "μια μεγάλη προοδευτική αλλαγή στο τόπο" και δεσμεύτηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι η δύναμη που "όχι μόνο θα σταματήσει τη καταστροφή, όχι μόνο για να ανορθώσει την οικονομία και τη παραγωγική βάση που καταρρέει, αλλά και για να προχωρήσει στην ανατροπή του φαύλου καθεστώτος που μας οδήγησε στη κρίση".
Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ανέπτυξε το τρίπτυχο των αξιακών αρχών για την εναλλακτική διακυβέρνηση, που εντοπίζεται στην εμβάθυνση της δημοκρατίας, την εδραίωση της λαϊκής κυριαρχίας και στο οριστικό τέλος από την εξάρτηση από ξένα και εξωθεσμικά κέντρα.

Σε αυτό το σημείο ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συνόψισε τα 11 σημεία της εναλλακτικής διακυβέρνησης στα εξής:

1. Η εισαγωγή και συνταγματική καθιέρωση των θεσμών της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, της λαϊκής αρνησικυρίας και των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία των πολιτών.
Οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα με έναν ορισμένο αριθμό υπογραφών να καταθέτουν σχέδια νόμου στην κρίση της Βουλής, να αποπέμπουν νόμους, να επιβάλουν δημοψηφίσματα για κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα.

2. Η αποφασιστική ενδυνάμωση του Κοινοβουλίου ως νομοθετικού και ελεγκτικού θεσμού της εκτελεστικής εξουσίας.
- Με τη δραστική μείωση της χρήσης διαδικασίας του κατ' επείγοντος.
- Με τη δυνατότητα υποβολής νομοσχεδίων και προτάσεων Νόμου από αριθμό βουλευτών, με δεσμευτική χρονική διαδικασία για τη συζήτησή τους.
- Με δικαίωμα πρότασης των βουλευτών για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα.
- Με διασφάλιση δυνατότητας σύστασης εξεταστικής επιτροπής από μικρότερο αριθμό βουλευτών.
- Με δυνατότητα πρόσβασης του βουλευτή σε κάθε κρατικό έγγραφο.

3. Η αποφασιστική ενδυνάμωση της διαφάνειας στη διοίκηση του κράτους και της δυνατότητα ελέγχου των αποφάσεων από όλους τους πολίτες χωρίς μεσολαβητές και μεσολαβήσεις.
Τέρμα η αδιαφάνεια, τέρμα οι αποφάσεις στο παρασκήνιο. Όλα στο φως. Όλα όσα αφορούν κρατικές αποφάσεις, έγγραφα ή πληροφορίες σχετικές με τη δημόσια διοίκηση σε γνώση των πολιτών

4. Η καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα διεξαγωγής όλων των εκλογικών αναμετρήσεων σε Βουλή, Ευρωβουλή και Αυτοδιοίκηση.
Με τη διαμόρφωση ισόρροπων πληθυσμιακά εκλογικών περιφερειών, με τη κατάργηση των μονοεδρικών-δυεδρικών, αλλά και των μεγάλων εκλογικών περιφερειών.
- Κατάργηση των βουλευτών Επικρατείας.
- Κατάργηση των εκλογικών ορίων. Αλλά και τη δυνατότητα στους εκλογείς να ανακαλέσουν τους αιρετούς τους αν προκύψει σοβαρός λόγος. Με δυο λόγια κάθε ψήφος ίδια ισχύς και κανένας έξω από τον έλεγχο του λαού. Κανένας χωρίς λογοδοσία των πεπραγμένων του στο λαό.

5. Η καθιέρωση ανώτατου ορίου συνολικής βουλευτικής θητείας, η υπέρβαση του οποίου θα συνεπάγεται αυτοδίκαια κώλυμα εκλογιμότητας.
Κατάργηση των βουλευτικών προνομίων στη σύνταξη και στην αποζημίωση για συμμετοχή σε επιτροπές, γιατί ο βουλευτής δε θα είναι επάγγελμα, δε θα είναι προνόμιο, αλλά λειτούργημα από το λαό για το λαό.

6. Οριστική κατάργηση του άθλιου νόμου περί ευθύνης υπουργών.
- Δραστικός περιορισμός χρήσης της βουλευτικής ασυλίας, μόνον σε περιπτώσεις πολιτικών διώξεων.
- Τα ποινικά αδικήματα υπουργών δεν θα έχουν πια χρόνο παραγραφής. Θα μπορούν να διερευνηθούν οποτεδήποτε προκύψουν αποδεικτικά στοιχεία.
Στην περίπτωση που η Δικαιοσύνη διερευνά ποινικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται Υπουργοί, δεν θα αποστέλλεται ο φάκελος στη Βουλή, ώστε αυτή να αποφασίσει την πορεία της υπόθεσης, αλλά θα συνεχίζει κανονικά το έργο της και θα απαγγέλλει κατηγορίες, εφόσον θεμελιώνει ανάλογη άποψη.

7. Ριζική αλλαγή του νόμου περί χρηματοδότησης των κομμάτων, με γνώμονα την απόλυτη διαφάνεια των οικονομικών τους και την διαφύλαξή τους ως θεσμών της κοινωνίας και όχι ως γραφειοκρατιών με ίδια συμφέροντα. Το κράτος δε θα χρηματοδοτεί τα κόμματα αλλά θα αποζημιώνει μέρος των αποδεδειγμένων δαπανών τους. Δεν θέλουμε κόμματα κρατικοδίαιτα. Θέλουμε κόμματα που να λειτουργούν με κανόνες δημοκρατίας και διαφάνειας.
Γι' αυτό και πρέπει να τελειώσει αυτό το πανηγύρι διασπάθισης δημόσιου χρήματος διάμεσο τραπεζικού δανεισμού με υποθήκευση των μελλοντικών κρατικών χρηματοδοτήσεων.

8. Η ριζική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της δημόσιας διοίκησης.
Τρία επίπεδα: Κεντρικό Κράτος – Περιφέρειες – Δήμοι, με σαφώς προσδιορισμένες αρμοδιότητες και οικονομικά μέσα.
Κατάργηση του Καλλικράτη.
Καθιέρωση δυνατότητας τοπικών δημοψηφισμάτων και τη θεσμοθέτηση λαϊκών συνελεύσεων για κρίσιμα τοπικά ζητήματα με δεσμευτικό για τις αρχές χαρακτήρα.
Καθιέρωση της ανακλητότητας για όλους τους αιρετούς, κατόπιν αιτήματος του οικείου εκλογικού σώματος.

9. Η εμβάθυνση της διάκρισης μεταξύ δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας.
Ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα εκλέγονται από Ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα, με συμμετοχή της Ολομέλειας του αντίστοιχου δικαστηρίου, των Προεδρείων των Δικηγορικών Συλλόγων και των Καθηγητών Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου των δημόσιων ΑΕΙ της χώρας.

10. Η ίδρυση της Αρχής Εγγύησης της δημόσιας Περιουσίας – Υπηρεσιών. Η συνταγματική απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης του Νερού, του Ηλεκτρισμού και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης των κοινόχρηστων, κοινόκτητων και κοινών αγαθών.
Τα άρθρα 16 και 24 του ισχύοντος Συντάγματος θωρακίζονται ακόμη περισσότερο απέναντι στις βλέψεις των ιδιωτικοποιήσεων.
Ορίζεται ότι οι κρατικές δαπάνες για υγεία, παιδεία, κατοικία εξαιρούνται από τον υπολογισμό των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Και το κράτος παρέχει δωρεάν υπηρεσίες παιδείας, υγείας και περίθαλψης σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της χώρας.

11. Η δημιουργία ενός σύγχρονου και δημοκρατικού τοπίου για την επικοινωνία και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα με την ΕΡΤ ανοικτή.

Με την προϋποθεση ότι θα εφαρμοστούν οι 11 προτάσεις, ο Αλέξης Τσίπρας άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο για άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία θα μπορούσε να πάρει χαρακτήρα ενός θεσμού ενταγμένου σε μια «αμεσο-δημοκρατική» δομή παραγωγής αποφάσεων και υπ' αυτήν την έννοια αποτελεί μια πρόταση, μια σκέψη που εντάσσεται στο προβληματισμό και στη στρατηγική μας για τις αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς του.

avgi.gr

ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ: Η αβάσταχτη ελαφρότητα του οικονομισμού

Του Παναγιώτη Απ. Κουτσουλέλου, μέλους Π.Γ. της Τ.Ε. ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. Μάνδρας Ειδυλλίας

Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι για την αντιμετώπιση της  καπιταλιστικής κρίσης, όπως αυτή εκδηλώνεται στην χώρα μας, έχουν προβληθεί διάφορες απόψεις, τις οποίες μπορούμε να τις κατατάξουμε εντελώς σχηματικά σε δύο κατηγορίες και συγκεκριμένα στις  «μνημονιακές» και στις «αντιμνημονιακές».-

Στην πρώτη κατηγορία κυριαρχεί, σχεδόν απολύτως, η κατ΄εντολή των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων (Δ.Ν.Τ., Ε.Ε. και Ε.Κ.Τ.), ή επί το απλούστερον της τρόικα, εφαρμοσμένη πολιτική της τρικομματικής και ήδη δικομματικής κυβέρνησης με την οποία επιδιώκεται η δήθεν υπέρβαση της κρίσης με την μεταμόρφωση της χώρας σε αποικία αέναου χρέους.-

Στην δεύτερη, μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται, οι απόψεις που θεωρούν ότι το πλέον αποτελεσματικό φάρμακο για την καταπολέμηση της κρίσης και περαιτέρω για την συνολική ανόρθωση της ελληνικής κοινωνίας, είναι η άμεση έξοδος από Ευρωζώνη και την Ευρωπαική Ενωση με την παράλληλη  νομισματική αλλαγή με την επαναφορά της δραχμής ή με την εισαγωγή στις συναλλαγές εθνικού νομίσματος.- Οι απόψεις αυτές εκφράζονται από το αποκαλούμενο μέτωπο της δραχμής και προβάλλονται, μεταξύ άλλων, από τον Αλέκο Αλαβάνο, αλλά και από άλλες δυνάμεις της αριστεράς που βρίσκονται είτε εντός είτε εκτός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-

Αν και οι διαπιστώσεις του μετώπου της δραχμής είναι ορθές ως προς την συμβολή του ευρώ στην καταστροφή της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας, στην γιγάντωση του παρασιτισμού και στην ραγδαία ενίσχυση του καταναλωτισμού, ο οποίος προκάλεσε την «καταιγίδα» του εξωτερικού δανεισμού, ωστόσο υστερούν όχι μόνον ως προς την ερμηνεία φαινομένου της εξάρτησης αλλά και ως προς τις προοπτικές απαλλαγής μας από αυτήν.- Ειδικότερα:

• Η απεξάρτηση από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. και η παράλληλη απαλλαγή από την νομισματική εξάρτηση θεωρούνται, ότι αν και μπορούν να προκαλέσουν εντονότατες αναταράξεις στην οικονομία, ωστόσο θα αποτελέσουν το έναυσμα για την υπέρβαση της κρίσης δεδομένου ότι, μεταξύ άλλων, το εξ αρχής υποτιμημένο νόμισμα θα προκαλέσει εξαγωγική ζήτηση, πράγμα το οποίο θα τονώσει και θα διευρύνει αποτελεσματικά την παραγωγική βάση. Για την ασφάλεια του σχετικού επιχειρήματος το μέτωπο αναφέρει ως ιστορικό παράδειγμα αυτό των Η.Π.Α. και τον τρόπο που ξεπέρασαν την οικονομική κρίση του 1929. Η επίκληση του συγκεκριμένου παραδείγματος είναι από κάθε πλευρά ανιστόρητη όχι μόνο διότι παραγνωρίζει τα διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 1929 με αυτής του σήμερα, αλλά κυρίως διότι οι νομισματικές πολιτικές που έλαβαν χώρα για την υπέρβαση της κρίσης αυτής, εφαρμόσθηκαν από έναν, τότε, ραγδαία ανερχόμενο ιμπεριαλιστικό γίγαντα, δηλαδή τις Η.Π.Α..- Και όχι μόνο αυτόν.- Το μέτωπο θεωρεί ότι το χρέος και η νομισματική ένταξη αποτελούν τους μοναδικούς παράγοντες εξάρτησης της χώρας μας, παραβλέποντας άλλους εξίσου σημαντικούς, όπως αυτούς που σχετίζονται με την γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό προσδιορίζει τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά της εξάρτησης αυτής.

• Το μέτωπο θεωρεί ότι καθοριστικό ρόλο στην απεξάρτηση της χώρας μέσω της νομισματικής αλλαγής, θα παίξουν οι κοινωνικές δυνάμεις, και κυρίως αυτή της εργατικής τάξης, οι οποίες διαθέτουν την ετοιμότητα και την δυνατότητα να «σηκώσουν» άμεσα το βάρος της ανασυγκρότησης. Με την θέση του αυτή το μέτωπο φαίνεται να παραβλέπει, και μάλιστα πλήρως, ότι η πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος της εργασίας, η απονομιμοποίηση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης καθώς επίσης και το ρήμαγμα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έχουν επιφέρει «θανατηφόρα» πλήγματα στις κοινωνικές δυνάμεις αυτές και τις έχουν καταστήσει περιορισμένης, ποιοτικά και ποσοτικά, ικανότητας να ανταποκριθούν με πληρότητα και επάρκεια στο στον ρόλο αυτόν.- Αν στην διαπίστωση αυτή προστεθούν και πανθομολογούμενες καταστάσεις, που σχετίζονται με την γιγάντωση της ανεργίας, με την φυγή των νέων ειδικευμένων εργαζομένων στο εξωτερικό καθώς επίσης με την έντονη και πληθυσμιακά πλειοψηφική παρουσία της αλλοδαπής εργασίας στους πλέον παραγωγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας (λ.χ. αγροτική παραγωγή), τότε προκύπτει εύλογα το ερώτημα: Για ποιες ικανές και αναγκαίες παραγωγικές δυνάμεις κάνει λόγο το μέτωπο; Τέλος το επιχείρημα του μετώπου, ότι η εργατική τάξη ως η πλέον παραγωγική δύναμη στην Ελλάδα μπορεί να σηκώσει το βάρος της ανασυγκρότησης, δεδομένου ότι  κατά την σχετική άποψη, ουσιαστικά διαθέτει συνοχή και συνείδηση του ρόλου της και υπερβαίνει το 63% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας - συνυπολογίζοντας στην τάξη αυτή το σύνολο των μισθωτών του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, τους άνεργους και το συνολικό αριθμό των νομίμων και μη μεταναστών - μόνο μειδιάματα  μπορεί να προκαλέσει.

• Το μέτωπο δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι η μονομερής ακύρωση του μνημονίου και η αθέτηση πληρωμής του χρέους ως επαχθούς, η έξοδος από την Ευρωζώνη, με ταυτόχρονη νομισματική αλλαγή, μπορούν να προκαλέσουν κήρυξη πολέμου από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, με την μορφή λ.χ. φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό, ανεξέλεγκτης υποτίμησης του εθνικού νομίσματος λόγω εσκεμμένης αντίδρασης των αγορών, κατάρρευσης των εισαγωγών, που θα προκαλούσαν έλλειψη ενεργειακών πόρων ή και πρώτων υλών κ.λ.π..- Όμως και για την αντιμετώπιση των καταστροφικών αυτών συνεπειών, το μέτωπο αντλεί τις απαιτούμενες λύσεις από τα ιστορικά παραδείγματα, που προέρχονται, στην περίπτωση αυτή, από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία.- Ωστόσο το μέτωπο, μέσα από την οικονομίστικη προσέγγιση του ζητήματος της υπέρβασης της κρίσης, παραβλέπει όχι  μόνο την διαφορά ποιοτικής τάξης και ποσοτικού μεγέθους, μεταξύ των χωρών αυτών και της Ελλάδας, κυρίως ως προς τους πόρους και την γεωπολιτική τους θέση, αλλά και το ότι τόσο στην Βραζιλία όσο και στην Αργεντινή, υπήρχε και εξακολουθεί και υπάρχει «εθνική αστική τάξη», η οποία έχει τη δυνατότητα να φέρει το βάρος των οικονομικών προσαρμογών και την επιβολή προωθητικών αναπτυξιακών πολιτικών μέσω του κράτους.- Στην Ελλάδα αντίθετα η ηγεμονική μερίδα της αστικής τάξης, είναι αυτή των μεταπρατών, που τελεί σε πλήρη εξάρτηση και υποταγή με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και της οποίας ο ρόλος περιορίζεται στην χάλκευση των εξαρτησιακών δεσμών.- Η ηγεμονική αυτή μερίδα, ιστορικά αποδεδειγμένα, δεν έχει αντικειμενικά τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε έναν ανάλογο ιστορικό ρόλο.-

• Τέλος οι απόψεις του μετώπου υποτιμούν την αντίδραση των ιμπεριαλιστικών παραγόντων, όπως αυτή θα εκδηλωθεί με σκοπό τον περαιτέρω δραστικό περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας. Μία κοινωνία σε ραγδαία κατάρρευση και ένας κρατικός μηχανισμός σε πλήρη αποδιάρθρωση, καθιστούν ευάλωτη την χώρα μας στις πολιτικές επιβολής αποφάσεων των διεθνών κέντρων επικυριαρχίας, που θα οδηγήσουν την χώρα στην πλήρη προτεκτορατοποίησή της.- Επίσης υποτιμάται και το ενδεχόμενο γεγονός της περαιτέρω δράσης των πλέον δυνατών κρίκων της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, όπως η Τουρκία, η οποία στα πλαίσια της νέο-οθωμανικής στρατηγικής θα έχει αποκτήσει καθοριστικό πλεονέκτημα για να επιλύσει υπέρ της χρόνια εθνικά ζητήματα όπως το Κυπριακό, το Αιγαίο και η Θράκη.

Είναι συνεπώς προφανές ότι το μέτωπο της δραχμής, αντί να συμβάλει στην ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, με τις προαναφερόμενες ρηχές, ανερμάτιστες και πλήρως εσφαλμένες από επιστημονική άποψη, θέσεις του, δημιουργεί φραγμούς στην ανάπτυξη ενός αριστερού πατριωτικού πόλου, δεδομένου ότι παραπέμπει την επίλυση των ζητημάτων ουσιαστικά σε αυτοματισμούς, που θα προκληθούν από ανεξέλεγκτες εξόδους από διεθνή κέντρα επικυριαρχίας και από την εκ των πραγμάτων προκύπτουσα νομισματική αλλαγή.

Τα καθήκοντα και οι στοχεύσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, θα πρέπει να διαφοροποιούνται σαφώς από τις προαναφερόμενες απόψεις και θα πρέπει να κινούνται στην κατεύθυνση συγκρότησης ενός πατριωτικού μαζικού κινήματος.- Στην κατεύθυνση συνεπώς αυτή ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ., οφείλει:

• Να συμβάλει αποτελεσματικά στην ενδυνάμωση της κοινωνικής αντίστασης, δημιουργώντας εμπλοκές στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών και στην διαμόρφωση ενός λειτουργικά αποτελεσματικού δικτύου αλληλεγγύης και προστασίας των χαμηλών λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων απέναντι στην ραγδαία φτωχοποίησή τους.

• Να επεξεργασθεί και να καταρτίσει ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Η ρήξη με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ιδίως με την Ε.Ε. θα καταστεί αντικειμενικά δυνατή, μόνον όταν υπάρχει μία παραγωγική βάση που θα ανταποκρίνεται με επάρκεια στις διατροφικές, προνοιακές, ιατροφαρμακευτικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές ανάγκες του λαού μας.

• Να διαμορφώσει διεθνή στρατηγική και τακτική με την κατ΄αρχήν  αξιοποίηση των αντιθέσεων εντός της Ε.Ε., συγκροτώντας μέτωπα με τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου προκειμένου να προκαλέσουμε ευρείες και αποτελεσματικές συγκρούσεις με την γερμανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία.

• Να αντιμετωπίσει την κρίση στην ολική της  διάσταση, εκτιμώντας ότι πέρα από τον οικονομικό και κοινωνικό της χαρακτήρα, είναι και κρίση πολιτισμική και ηθική που παράγεται και αναπαράγεται από μία παρηκμασμένη κοινωνία.-

Με λίγα λόγια καθήκον του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. είναι να διαμορφώσει ένα μαζικό λαϊκό κίνημα, που θα αγωνίζεται διαρκώς για την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική δικαιοσύνη και λαϊκή κυριαρχία και που θα κατακτά με τους αγώνες του βελτιωμένες θέσεις από τις οποίες θα δίνει νέους ποιοτικά ανώτερους αγώνες με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό.- Με λίγα λόγια καθήκον μας είναι η ανάπτυξη ενός «παρατεταμένου πολέμου», που θα μετατρέπει τις νίκες  σε κοινωνικές κατακτήσεις και τις κατακτήσεις αυτές  σε θεσμούς που θα διασφαλίζουν την μετάβαση από την κοινωνία της απαξίωσης στην κοινωνία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.-

Κριεκούκι 28^η Ιουνίου 2013

Παναγιώτης Απ. Κουτσουλέλος

Μέλος Π.Γ. της Τ.Ε. ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. Μάνδρας Ειδυλλίας

      

Εκεί που ο κόσμος κλαίει από θυμό κι απόγνωση- ή αλλιώς, ένα πρωινό στη ΔΕΗ

Της Όλγας Στέφου

 

Όταν από μια διακοπή ρεύματος αποφασίζεις πως μόνη σου επιλογή είναι να αλλάξεις τον κόσμο

Εμένα οι φίλοι μου είναι απολυμένοι, άνεργοι, ανασφάλιστοι και υποαμειβόμενοι. Μια τέτοια φίλη σήμερα το πρωί με πήρε έξαλλη τηλέφωνο - της είχαν κόψει το ρεύμα. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, ετοιμοπόλεμες, με συνταγμένα θαυμαστά λογύδρια ενάντια στο ανάλγητο κράτος που μας στερεί βασικά αγαθά. Μα όταν μπήκαμε στο κτίριο της Αριστείδου, μας κόπηκαν τα πόδια.

Είχε μια τεράστια ουρά. "Κι εσείς για πληρωμή;" "Όχι, εμείς για διακοπή". "Αχ, υπομονή...". Υπομονή είχαμε, λεφτά -δανεικά- βρήκαμε, αυτό που δεν περιμέναμε ήταν η επόμενη μία ώρα που περάσαμε εκεί μέσα. Γιατί ο κόσμος, κάθε ηλικίας, έτρεμε μ'εκείνο το μάτι το γεμάτο απόγνωση ή θυμό κι εκείνο το ξέπνοο  "Είμαι απλήρωτος, πού να τα βρω τόσα χρήματα". Πού να τα βρει, αλήθεια;

Στο Τμήμα των Διακοπών περιμέναμε και περιμέναμε, είχε τόσο κόσμο! Έκλαιγαν, άλλοι έβριζαν, άλλοι πέρασαν μέρες ολόκληρες χωρίς ρεύμα. "Ευτυχώς που είναι καλοκαίρι και δε χρειαζόμαστε ζεστό νερό για να πλυθούμε". Μια κυρία γύρω στα 50 σωριάστηκε σε μια καρέκλα μισολιπόθυμη όταν κατάλαβε πως δεν μπορεί να πληρώσει για την επανασύνδεση. Κι εκεί που καταλάβαμε πως είμαστε πιο συνηθισμένο φαινόμενο από όσο νομίζαμε, ήρθε η σειρά μας. Πληρώσαμε, φύγαμε, είχαμε το κεφάλι μας σκυμμένο και την ψυχή πιο κάτω κι απ'τα πόδια.

Είμαστε η γενιά που μεγάλωσε μες στα κινήματα: Από το αντιπολεμικό του 2003 στο άρθρο16, μετά ήρθε ο Δεκέμβρης και μας βρήκε στις σχολές, μετά ο αγώνας των 300 μεταναστών, οι μεγάλες πανεργατικές του Μνημονίου, οι πλατείες, οι Σκουριές, τώρα η ΕΡΤ... Έτσι ξέραμε πως ο κόσμος θα αλλάξει γιατί θα τον γυρίσουμε ανάποδα. Είχαμε σιγουρευτεί, "δώστε μου μια μάχη και τα γαν κινήσω". Νομίζω πως κάτι καταφέραμε - τουλάχιστον διατηρούμε ακόμα την ελπίδα.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Μα γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη βία από το φόβο: Το φόβο που μας επέβαλαν σα μόνη λύση.  Η βία να υπάρχουν άνθρωποι που κλαίνε επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα τους. Εκείνη τη βία των 25.000 αστέγων, των υποσιτισμένων παιδιών στα σχολεία, των μαχαιρωμένων μεταναστών, των εκατομμύρια ανέργων,  των επί 2,5 χρόνια κρατουμένων χωρίς δίκη.

Κι έρχεται αυτή η μεγάλη, η υπέροχη στιγμή που σκέφτεσαι πως ένα πρωινό στη ΔΕΗ σου άλλαξε λιγάκι τη ζωή σου. Έχεις δεκάδες ζευγάρια δακρυσμένα μάτια για να πολεμήσεις πιο δυνατά, αφού το ξέρεις ήδη: Θα νικήσουμε.

left.gr

Της Όλγας Στέφου

Της Όλγας Στέφου