Θα πιστεύατε πως ένα αναλφάβητο παιδί στη Αιθιοπία μπορεί να hack-άρει ένα pc;

Δεν είναι λίγες οι φορές που ερχόμενοι οι γονείς να ρωτήσουν για την πρόοδο του παιδιού τους, ξεκινάνε την συζήτηση με τον γνωστό πρόλογο:

Το ξέρω πως το παιδί μου είναι ζωηρό…

Και όταν τους διαβεβαιώνω πως το παιδί είναι τύπος και υπογραμμός, μένουν έκπληκτοι˙ άλλοι με κοιτούν με απορία και άλλοι πάλι με ρωτάνε στα ίσια:

Μιλάμε για το ίδιο παιδί;

Και ναι, όντως μιλάμε για το ίδιο παιδί.
Δεν ξέρω˙ ίσως ένας λόγος για τον οποίον τα ανήσυχα, από τη φύση τους, παιδιά είναι αγγελούδια στην τάξη να είναι και το γεγονός ότι τους δίνεται η ευκαιρία να διοχετεύσουν κάπου δημιουργικά αυτήν την αστείρευτη ζωντάνια τους.
Γι’ αυτό και το μότο όλων των δασκάλων/καθηγητών/εκπαιδευτικών, όπως θέλετε πείτε τους, θα πρέπει να είναι:

Δεν θέλω οι μαθητές μου να διαβάζουν τα blogs, θέλω να γράφουν στα blogs.
Δεν θέλω οι μαθητές μου να παίζουν παιχνίδια, θέλω να τα εξελίσσουν.
Δεν θέλω οι μαθητές μου να παρακολουθούν βίντεο, θέλω να τα δημιουργούν.
Απλά, ΔΕΝ ΘΕΛΩ.

Αφήστε τα παιδιά να δημιουργήσουν˙ από τα πολύ απλά πράγματα, όπως το να φτιάξουν τη δική τους τάξη και να hack-άρουν το δωμάτιό τους -που είναι ο δικός τους χώρος- μέχρι να hack-άρουν το… tablet σας!



Είναι άλλωστε και το πείραμα που, το 2012, έκαναν οι άνθρωποι της One Laptop Per Child (OLPC).
Πρόκειται για μια εταιρεία που ανήκει στον Νicholas Negroponte. Kαθηγητής του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, έχει θέσει ως στόχο της OLPC να ενδυναμώσει τα φτωχότερα παιδιά του κόσμου. Και, πώς μπορείς να ωθήσεις τα παιδιά; Μα φυσικά, μέσα από την εκπαίδευση.
Η αποστολή της OLPC, λοιπόν, είναι να παρέχει σε κάθε παιδί ένα καλό αλλά χαμηλού κόστους και χαμηλής ισχύος laptop.
Για τον σκοπό αυτό, έχουν σχεδιάσει το υλικό, το περιεχόμενο και το λογισμικό ώστε να παρέχουν αυτο-εκπαίδευση αλλά και μάθηση μέσω συνεργασίας. Παρέχοντας ένα τέτοιο εργαλείο στα παιδιά, τους δίνουν τη δυνατότητα να ασχολούνται με την εκπαίδευσή τους, να μάθουν, να μοιράζονται και να δημιουργούν από κοινού˙ χωρίς μάλιστα να μεσολαβήσει κανένας δάσκαλος που θα τα βοηθήσει ή έστω θα τα καθοδηγήσει. Απλά, συνδέονται μεταξύ τους, για να φτιάξουν όχι μόνον το μέλλον τους αλλά και το παρόν τους.

INFO: Το One Laptop Per Child ήταν ένα από τα πιο μεγάλα εγχειρήματα, με πραγματικά μεγάλο όραμα και ανθρωπιστικό χαρακτήρα, καθώς και με χιλιάδες εργατοώρες από εθελοντές του Ανοιχτου Λογισμικού. Αν αυτό το πρόγραμμα υλοποιούνταν όπως είχε ξεκινήσει και προγραμματιστεί, αυτή τη στιγμη κάποιες μη ανεπτυγμένες χώρες θα είχαν πρόσβαση στην πληροφορία και στην τεχνολογία και θα μιλάγαμε για κάποια εκατομμύρια μηχανήματα που θα έτρεχαν Linux. Και κάπου εκεί μπήκε στη μέση η Microsoft και τα πάντα λες και γκρεμίστηκαν….

Έψαξαν, λοιπόν, να βρουν την χώρα με το μεγαλύτερο αναλφαβητισμό και, δυστυχώς, αυτή είναι η Αιθιοπία. Σε ένα απομακρυσμένο, φτωχό χωριό, 50 μίλια μακριά από την Αντίς Αμπέμπα, έριξαν δέκα κλειστά κουτιά χωρίς οδηγίες, που περιείχαν δέκα φορτισμένα tablets (φορητούς υπολογιστές). Τα κουτιά περιείχαν και δέκα ηλιακούς φορτιστές.
Τώρα θα μου πείτε, τι τους ήθελαν τους ηλιακούς φορτιστές. Μα γιατί το συγκεκριμένο χωριό δεν έχει ούτε καν ρεύμα. Οι άνθρωποι δεν έχουν δει ποτέ τίποτε ηλεκτρικό. Το χειρότερο όλων είναι ότι τα παιδιά, ελλείψει σχολείου, είναι πλήρως αναλφάβητα. Ούτε λόγος για γραφή και ανάγνωση.
Γενικότερα, βέβαια, οι εκπαιδευτικές προκλήσεις στην Αιθιοπία είναι πολλές και διαφορετικού τύπου. Κατ’ αρχάς, να σημειώσουμε ότι χρησιμοποιεί το μοντέλο διδασκαλίας που σημαία της έχει την παπαγαλία και την υποταγή των μαθητών.
Υπάρχει επίσης μεγάλη έλλειψη πρόσβασης σε πόρους, συμπεριλαμβανομένου και του σχολικού εκπαιδευτικού υλικού.

Για να επανέλθουμε, λοιπόν, στα tablets που έριξαν στο απομακρυσμένο χωριό, να σημειώσουμε ότι διέθεταν και ένα μικροτσίπ που κατέγραφε τον τρόπο χρήσης τους. Με τον τρόπο αυτό οι ερευνητές, κάθε εβδομάδα, συνέλεγαν τις πληροφορίες χωρίς να επεμβαίνουν ή να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά. Τα αποτελέσματα ήταν κυριολεκτικά απίστευτα.
Όπως λέει ο ίδιος ο καθηγητής Νεγροπόντε, από τη στιγμή που τους έριξαν δέκα πακέτα χωρίς καμία οδηγία και χωρίς να τους δώσουν την παραμικρή βοήθεια ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν τι είναι αυτά και σε τι χρησιμεύουν, περίμεναν ότι τα παιδιά απλά θα έπαιζαν με τα κουτιά.
Παιδί όμως και περιέργεια είναι το ίδιο και το αυτό. Περίεργα από τη φύση τους, μέσα σε 4 μόλις λεπτά, ο ένας πιτσιρικάς είχε ήδη βρει το κουμπί on/off και άνοιξε το ένα tablet, θέτοντάς το σε λειτουργία. Σημειωτέον ότι, όπως είναι φυσικό, δεν είχε ποτέ του ξαναδεί παρόμοιο κουμπί.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να το δείξει και στα υπόλοιπα παιδιά. Μέσα στις πέντε πρώτες μέρες το καθένα από αυτά τα παιδιά, που δεν είχε ιδέα τι θα πει ηλεκτρονικό, χρησιμοποιούσε 50 περίπου εφαρμογές του Android!
Στο πρώτο δεκαπενθήμερο τα 5χρονα αναλφάβητα παιδάκια που δεν είχαν δει ποτέ μέχρι τότε γραπτή λέξη, όχι μόνον τραγουδούσαν και αναγνώριζαν την αγγλική αλφάβητο αλλά την δίδαξαν και σε κάποιους μεγάλους που ενδιαφέρθηκαν να μάθουν.
Και οι εκπλήξεις δεν είχαν σταματημό. Δεν πέρασαν καλά-καλά ούτε 5 μήνες και οι πιτσιρικάδες hack-αραν το λειτουργικό σύστημα Android που έτρεχαν τα tablets τους!!!

 




Κάποιος μπόμπιρας εντόπισε την κάμερα, που την είχαν απενεργοποιήσει από τα εργαστήρια αφού δεν πίστευαν ότι θα χρησιμοποιηθεί ποτέ. Προσπάθησε λοιπόν, μέσα από το μενού και τις εικόνες, να βρει τι ήταν αυτό και σε τι χρησίμευε. Τελικά, έσπασε τις κλειδωμένες ρυθμίσεις της επιφάνειας εργασίας, έθεσε σε λειτουργία την κάμερα και έδειξε και στους άλλους πώς να κάνουν το ίδιο.
Όταν ήρθε η ώρα οι ερευνητές να συλλέξουν τις πληροφορίες (που συγκέντρωναν για το πείραμα), ανακάλυψαν ότι το κάθε παιδί είχε ξεκλειδώσει τις ρυθμίσεις της επιφάνειας εργασίας, την είχε προσαρμόσει στα μέτρα του και είχε βάλει πάνω τις εκπαιδευτικές εφαρμογές που το ενδιέφεραν περισσότερο!
Περιττό να αναφέρουμε, βέβαια, πως στο μεταξύ είχαν βρει και τον τρόπο να φορτίζουν τα tablets τους με τους ηλιακούς φορτιστές!



Φιλοδοξία του Νίκολας Νεγρεπόντε και της OLPC είναι να εφοδιάσουν κάθε παιδί του αναπτυσσόμενου κόσμου με ένα ηλιακό laptop, δίνοντάς τους πρόσβαση στο αναφαίρετο δικαίωμά τους, στη μάθηση. Για να επιτευχθεί αυτό το φιλόδοξο όραμα θα χρειαστούν περισσότεροι από 100.000.000 (εκατό εκατομμύρια) υπολογιστές.
Ο κάθε ένας εξ’ αυτών κοστίζει περίπου 100 ευρώ ο καθένας και έχει όλες τις βασικές λειτουργίες ενός σύγχρονου υπολογιστή καθώς και τη δυνατότητα σύνδεσης στο Ιντερνέτ.
Το εν λόγω πρόγραμμα, με τη βοήθεια επενδυτών αλλά και την συνεισφορά πολλών εθελοντών έχει ήδη πραγματοποιηθεί και αποφέρει καρπούς, σε αρκετές χώρες και πόλεις˙ από την Μαδαγασκάρη και την Ινδία, μέχρι την Παραγουάη και την Κένυα. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που μέριμνά του είναι το κάθε παιδί που δεν έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση και στη γνώση.


Ας δούμε όμως τι έχει να πει ο ίδιος ο Νεγροπόντε για την εκπαίδευση:

Όταν συναντούσα αρχηγούς κρατών και τους ρωτούσα:
Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που έχει η χώρας σας; Η σημαντικότερη πηγή πλούτου;
Μου έκανε τεράστια εντύπωση ότι ΔΕΝ μου απαντούσαν:

Τα παιδιά.

Όταν τους το ανέφερα, βιάζονταν να συμφωνήσουν˙ κατόπιν εορτής βέβαια.

Και συνεχίζει:

Η πολυετής πείρα μου αλλά και η ιστορία, μου δίδαξε ότι όσο μεγάλα και αν είναι τα προβλήματα μιας χώρας, η επίλυσή τους πάντα περιλαμβάνει την εκπαίδευση. Μερικές φορές, αρκεί αυτή και μόνον αυτή.
Και κάτι ακόμα˙ η εκπαίδευση μέσω διδασκάλων είναι μία μέθοδος, αλλά όχι ο μοναδικός τρόπος μάθησης…

Ίσως αυτό κάνει και πιο κατανοητή τη δύναμη της δημιουργικότητας του ανθρώπου και το γιατί αυτή πάει να κατασταλεί πίσω από εταιρικές πατέντες, νομοθεσίες και απαγορεύσεις κάθε είδους…
Από τα όσα ψάξαμε στην πορεία, στο χωριό εγκαταστάθηκε μια δασκάλα, ενώ με την γενικότερη εκπαίδευση και των πιο μεγάλων βελτιώθηκε το επίπεδο ζωής, χωρίς να διαταραχτεί δραστικά ο τρόπος ζωής τους.

osarena.net. Δημοσιεύτηκε από Maria Af.