Εργατική Πρωτομαγιά

Ετήσια γιορτή, με παγκόσμιο χαρακτήρα των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας. Με συγκεντρώσεις και πορείες, η εργατική τάξη βρίσκει την ευκαιρία να προβάλει τα κοινωνικά και οικονομικά της επιτεύγματα και να καθορίσει το διεκδικητικό της πλαίσιο για το μέλλον. Η Πρωτομαγιά είναι απεργία και όχι αργία, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου.
Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.

Τα γεγονότα του Σικάγου

Τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886 για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των καναδών συντρόφων τους. Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.
Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους.
Το πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισε πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης.
Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, με πρωτοστατούντες τους αναρχικούς. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.
Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού, κατηγορήθηκαν οι αναρχοσυνδικαλιστές Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς, που ήταν από τους οργανωτές της διαδήλωσης. Όλοι, εκτός του Πάρσονς και του Φίλντεν, ήταν γερμανοί μετανάστες. Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886. Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση. Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι' αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.
Από την πλευρά της, η υπεράσπιση έκανε λόγο για προβοκάτσια και συνέδεσε τη βομβιστική επίθεση με το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», που συχνά χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους στις 20 Αυγούστου 1886 κι έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους. Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του. Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα». Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ. Αυτό ήταν και το πολιτικό του τέλος. Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά. Μέχρι σήμερα παραμένει ανεξακρίβωτο ποιος ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης.

Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της: «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:
«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:
Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται.
Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.
Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»
Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε στη συνέχεια στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε με ανυπομονησία από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει. Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων κατά το μάλλον και ήττον περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε στον «Σοσιαλιστή».
Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου συνελήφθη για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε επί διήμερο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1983 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο έληξε και τυπικά ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/256#ixzz30RbT0BJQ

EYΡΩΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΣΥΡΙΖΑ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ

	ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΙΑ Η Αθανασία (Σία) Αναγνωστοπούλου είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Πήρε πτυχίο από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπως και πτυχίο στην Τουρκική γλώσσα και τον πολιτισμό από το INALCO (Institut National des Langues Orientales) στο Παρίσι. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη Paris-I στο Παρίσι και πήρε το διδακτορικό της πάνω στην Ιστορία από την Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS), επίσης στο Παρίσι. Ήταν επί 9 χρόνια (1995-2004) καθηγήτρια στο Τμήμα Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και από το 2004 διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει διδάξει, ως επισκέπτρια καθηγήτρια, σε πολλά Πανεπιστήμια, στην Ευρώπη και στην Αμερική ενώ διαθέτει μεγάλο συγγραφικό έργο. Γνωρίζει τρεις γλώσσες: Γαλλικά, Αγγλικά, Τουρκικά. Είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ όπως και μέλος του ΔΣ της «Αυγής» και του ραδιοφώνου «στο Κόκκινο». Είναι μέλος του ΔΣ του Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς και των ΑΣΚΙ. Αρθρογραφεί στις εφημερίδες «Αυγή» και «Εποχή». Είναι μέλος της Πανευρωπαϊκής Επιτροπής της Ακαδημίας για την Ευρωπαϊκή Ιστορία που έχει συγκροτηθεί στο Παρίσι από το Transform! Europe. siaanagnostopoulou.blogspot.gr
	ΑΡΣΕΝΗΣ ΚΡΙΤΩΝ Ο Κρίτων Αρσένης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1977 και είναι γιος του Δημοκράτη και της Μαρίας. Είναι ευρωβουλευτής από το 2009. Η «ατζέντα» του επικεντρώνεται στο Περιβάλλον (χημικά Συρίας, Σκουριές, Προστασία δασών, fast track εγκρίσεις επενδύσεων χωρίς περιβαλλοντική μελέτη, εκτροπή Αώου-Αχελώου), τη Γεωργία-Αλιεία-Κτηνοτροφία (Σπόροι, Μεταλλαγμένα), Αρπαγή δημόσιας γης (ΤΑΙΠΕΔ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, Σκουριές, Ελληνικό, αεροδρόμια) και τα Δικαιώματα (Φαρμακονήσι, ΕΡΤ). Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μέλος των επιτροπών Περιβάλλοντος και Υγείας, Αλιείας και Διεθνούς Ανάπτυξης. Βραβεύτηκε δύο συνεχόμενες χρονιές, το 2010 και 2011 ως ο καλύτερος ευρωβουλευτής σε τομείς αρμοδιότητάς του (Αλιεία και Δάση). Βραβεύτηκε το 1998 από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης για τη δράση του για τη διάσωση της Άνω Πόλης. Την περίοδο 2005-2009, σχεδίασε και συντόνισε την εκστρατεία «Αειφόρο Αιγαίο» της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, και παρέλαβε το 2009 το πρώτο πανευρωπαϊκό βραβείο από την Ε.Ε. και την EUROPA NOSTRA. Έχει σπουδάσει Μηχανικός Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης στο Παν/μιο Θεσσαλίας και έχει μεταπτυχιακές σπουδές στη Σχολή Kennedy του Harvard (2003), σε οικονομικά Διεθνούς Ανάπτυξης. kritonarsenis.gr
	ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος γεννήθηκε το 1971 στο Γκρατς της Αυστρίας και εργάζεται στην Εταιρεία Ύδρευσης & Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης. Έχει πτυχίο τεχνολόγου μηχανικού οχημάτων και κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων. Είναι Γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ από το 2000 και πρόεδρος του σωματείου από το 2012. Έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε διεθνή φόρα και συναντήσεις για το νερό (Παγκόσμιο Εναλλακτικό Φόρουμ για το Νερό – Μασσαλία, 2012, Reclaiming Public Water – Βαρκελώνη, 2013, Anti-austerity Alliance (Water Tax) – Δουβλίνο, 2014). Ήδη από το 2006 αγωνίζεται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης και ως ιδρυτικό μέλος του συντονιστικού φορέων και πολιτών, SOSTE το ΝΕΡΟ, πρωτοστατεί από το Μάρτιο του 2013 στο κίνημα με δράσεις σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο.
	ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ο Δημήτρης Βαρνάβας είναι οφθαλμίατρος, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ). Πρόκειται για υποψηφιότητα που εκφράζει τις αγωνίες της κοινωνίας μετά τα ανελέητα πλήγματα που υπέστη το αγαθό της υγείας στα χρόνια του μνημονίου και δίνει ταυτόχρονα τη δυνατότητα ν΄ αποκτήσουν εκπροσώπηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι χιλιάδες των ανθρώπων που απασχολούνται στο χώρο της υγείας. Η εκπροσώπηση των Νοσοκομειακών γιατρών από τον Δημήτρη Βαρνάβα ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια και προέκυψε ως συλλογική προσπάθεια ενός δικτύου προοδευτικών γιατρών και εργαζομένων σ΄ όλα τα Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας της χώρας. Σοβαρό κοινωνικό αντίκτυπο είχαν η καμπάνια που ξεκίνησε η ΟΕΝΓΕ για την εξάλειψη της διαφθοράς (φακελάκια, μίζες), οι αγώνες για την υπεράσπιση των ανασφάλιστων που έχασαν την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, η συγκρότηση Κοινωνικών Ιατρείων, οι κινητοποιήσεις για τη διατήρηση Νοσοκομείων που απειλούνται με λουκέτο και η κυρίως διασφάλιση ενός δημόσιου, δωρεάν και ποιοτικού συστήματος υγείας που πρέπει να καλύπτει όλους τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις.
	ΓΛΕΖΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στ’ Απεράθου της Νάξου το 1922. Tο 1935, ως μαθητής δημιούργησε αντιφασιστική ομάδα με στόχο την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και την αποτίναξη της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου. Με τον Απόστολο Σάντα κατέβασε από την Ακρόπολη τη ναζιστική σημαία στις 30 Μαΐου 1941, ενώ εξακολούθησε την αντιστασιακή του δράση μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τόσο για τη δράση του αυτή όσο και για τους μεταγενέστερους κοινωνικοπολιτικούς του αγώνες, πέρασε 16 χρόνια σε φυλακές και εξορίες, ενώ τρεις φορές καταδικάστηκε σε θάνατο. Για την πολύπλευρη δράση του έχει βραβευθεί, μεταξύ άλλων, από την Ακαδημία Αθηνών, από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης και έχει λάβει το Χρυσό βραβείο «Λένιν» για την Ειρήνη. Έχει υπηρετήσει την Αυτοδιοίκηση στ’ Απεράθου, στην Αθήνα στην Αττική και στην Πάρο. Δούλεψε 4 χρόνια ως φαρμακοϋπάλληλος για να σπουδάσει. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε πολλές εφημερίδες και διατέλεσε Διευθυντής σε τέσσερις. Ανακηρύχθηκε επίτιμος Δημότης σε 32 Δήμους και επίτιμος Διδάκτορας στα Πανεπιστήμια Πατρών, Θεσσαλονίκης, Αθηνών και στο Ε.Μ.Π., για την προσφορά του αντίστοιχα στις επιστήμες της Υδρογεωλογίας, Υδραυλικής, Γλωσσολογίας και Μεταλλουργίας
	ΓΟΛΕΜΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΧΑΡΗΣ) Ο Χαράλαμπος (Χάρης) Γολέμης κατάγεται από τη Λευκάδα, γεννήθηκε στον Κολωνό και ζει στο Χαλάνδρι. Είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς και νόμιμος εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού Δικτύου transform! Οικονομολόγος, με πτυχίο από την ΑΣΟΕΕ και μάστερ από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, εργάστηκε στη Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της Τράπεζας Ελλάδος. Υπήρξε εμπειρογνώμων του Κέντρου Διεθνικών Επιχειρήσεων του ΟΗΕ (UNCTC) με αντικείμενο τον έλεγχο των τιμών μεταβίβασης (transfer pricing) στις ενδοομιλικές συναλλαγές και επιστημονικός συνεργάτης της ΟΤΟΕ για θέματα χρηματοπιστωτικού συστήματος. Προέρχεται από την ανανεωτική, κομμουνιστική και ευρύτερη Αριστερά (ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ-ΑΑ, ΑΚΟΑ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ). Διετέλεσε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού Ο Πολίτης, συνεργάζεται από παλιά με τις εφημερίδες Αυγή και Εποχή και φέρει την ευθύνη της ελληνικής έκδοσης του ευρωπαϊκού περιοδικού transform! Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν στη δεκαετία του 1990 από τους πρωτεργάτες της Κίνησης Πολιτών «Όχι στο Μάαστριχτ. Για μια άλλη συνθήκη Ευρωπαϊκής Ένωσης». Συμμετείχε εξ αρχής στο κίνημα για μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση, το Παγκόσμιο, το Ευρωπαϊκό και το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ. Πρόσφατα ενεργοποιείται, μεταξύ άλλων, στην Εναλλακτική Σύνοδο των Ευρωπαϊκών Κινημάτων (Alter Summit).
	ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΤΑΣΑ Η Αναστασία Θεοδωρακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγροτική Οικονομία και σε θέματα ευρωπαϊκής ενοποίησης, στη Σορβόννη στο Παρίσι. Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα μέχρι την εξαγορά της από τη Τράπεζα Πειραιώς. Από τα φοιτητικά της χρόνια οργανώθηκε στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς (ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, Ε.ΑΡ) και από το 1989 στο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Διετέλεσε για πολλά χρόνια μέλος της Συνέλευσης των Αντιπροσώπων του Οικονομικού Επιμελητηρίου και ως Πρόεδρος της Συνέλευσης ανέλαβε για ένα μεταβατικό διάστημα καθήκοντα Προέδρου της Διοίκησης. Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής. Είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς καθώς και της Γραμματείας του, με τομέα ευθύνης τη σχέση του Κόμματος με τα Κοινωνικά Κινήματα όπως και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς». Από το 2000 ασχολήθηκε με το κίνημα ενάντια στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και συνέβαλε στη συγκρότηση και λειτουργία του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Συμμετείχε σε όλες τις διεθνείς συναντήσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ (Φλωρεντία, Παρίσι, Λονδίνο, Αθήνα, Μάλμοε, Κωνσταντινούπολη) καθώς και στις συναντήσεις του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ (Βραζιλία, Ινδία, Μάλι, Κένυα, Τυνησία). Πρόσφατα ενεργοποιείται στην Εναλλακτική Σύνοδο των Ευρωπαϊκών Κινημάτων (Alter Summit).
	ΚΑΛΥΒΗΣ ΑΛΕΚΟΣ Ο Αλέκος Καλύβης είναι μέλος της Πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και μέλος της επιτροπής επεξεργασίας του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και έχει την ευθύνη του Πολιτικού σχεδιασμού. Γεννήθηκε το 1953, στην Αθήνα. Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα. Από το 1978 και μετά ασχολήθηκε ενεργά με την συνδικαλιστική δράση και το 1980 εκλέχθηκε στη διοίκηση του Συλλόγου Εθνικής Τράπεζας (ΣΥΕΤΕ). Διατέλεσε γενικός γραμματέας του ΣΥΕΤΕ (1983-1987), γενικός γραμματέας της ΟΤΟΕ (1991-1994) και από το 1995 εκλέχτηκε στην διοίκηση , στην εκτελεστική επιτροπή και στο προεδρείο της ΓΣΕΕ, στην οποία μέχρι το 2009 ήταν Αναπληρωτής Πρόεδρος. Ήταν στέλεχος του ΚΚΕ επί πολλά χρόνια. Είναι ιδρυτικό μέλος από το 1991 του Συνασπισμού, του οποίου διετέλεσε μέλος της ΚΠΕ και της Πολιτικής Γραμματείας και στη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει γράψει πολλά άρθρα και εργασίες γύρω από το συνδικαλισμό καθώς και κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και ευρωπαϊκά ζητήματα. Είναι ιδρυτικό μέλος των κινημάτων των ευρωπορειών κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και ιδρυτικό μέλος και στέλεχος του συντονιστικού του Ελληνικού και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Συμμετείχε στην επιτροπή Απασχόλησης της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και στην κοινοτική Επιτροπή Διαλόγου για την Αγορά Εργασίας. Διετέλεσε, επίσης, μέλος της διοίκησης του ευρωπαϊκού ιδρύματος με έδρα το Δουβλίνο με αντικείμενο την έρευνα συνθηκών εργασίας και διαβίωσης στην Ευρώπη καθώς και μέλος της διοίκησης του Αρχείου Ιστορίας Συνδικάτων. Είναι παντρεμένος και έχει δύο γιους.
	ΚΑΝΑΚΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Ο Νικήτας Κανάκης γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα, με καταγωγή από τη Λακωνία και την Αρκαδία. Σπούδασε οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ειδικεύτηκε στην παιδοδοντία και την οδοντιατρική ειδικών ασθενών στο Πανεπιστήμιο του Leeds στη Μεγάλη Βρεταννία.Είναι επίσης απόφοιτος (MSc) του τμήματος Διεθνούς Ιατρικής- Διαχείρισης Κρίσεων Υγείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.Μέλος των Γιατρών του Κόσμου εδώ και είκοσι χρόνια έχει συμμετάσχει σε εκαντοντάδες ανθρωπιστικές και επείγουσες ιατρικές αποστολές σε όλο τον κόσμο (Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Κόσοβο, Ερυθραία, Λίβανος, Παλαιστίνη, Ινδία, Τουρκία, κλπ). Έχει διατελέσει πρόεδρος Της Οργάνωσης. Πολιτικά αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Κοινωνικής Συμφωνίας της οποίας είναι σήμερα Γενικός Γραμματέας.
	ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗ ΜΑΡΙΑ Η Μαρία Καραμεσίνη είναι καθηγήτρια οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με ειδίκευση σε θέματα αγοράς εργασίας και κοινωνικής πολιτικής και διευθύντρια του Εργαστηρίου Σπουδών Φύλου του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και επιστημονικών άρθρων για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικότερα για την ευρωπαϊκή πολιτική απασχόλησης καθώς και την ευρωπαϊκή βιομηχανική πολιτική. Από το 1997 μέχρι σήμερα, είναι ανεξάρτητη εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα φύλου, αγοράς εργασίας και πολιτικής ισότητας των φύλων. Είναι επιστημονικά υπεύθυνη πολλών ερευνητικών προγραμμάτων, μεταξύ των οποίων η μεγάλη πανελλαδική έρευνα για την απορρόφηση των πτυχιούχων πανεπιστημίου στην ελληνική αγορά εργασίας (2004). Πρόσφατα συμμετείχε σε ερευνητικό πρόγραμμα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών λιτότητας στην αγορά εργασίας και το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη. Έχει μακρόχρονη δράση στο φεμινιστικό κίνημα και την αριστερά. Σήμερα είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, της Γραμματείας του Τμήματος Φεμινιστικής Πολιτικής και Φύλου και της Γραμματείας του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς. Συμμετέχει στους Ευρωπαίους Οικονομολόγους για μια εναλλακτική πολιτική στην Ευρώπη (EuroMemo group) και στο δίκτυο transform! europe.
	ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι συνταγματολόγος, καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Σπούδασε στη Νομική της Αθήνας και τη Σορβόννη. Ηταν γραμματέας του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών της Νομικής Αθήνας και Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Παρισιού. Eργάσθηκε ως ερευνητής σε ινστιτούτα της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ινδίας. Συμμετείχε ως εμπειρογνώμονας στην διαδικασία κατάρτισης του Αλβανικού Συντάγματος και σε άλλες χώρες της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Τρίτη Επιτροπή (Δικαιωμάτων) του ΟΗΕ και ήταν μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Υπουργείου Εξωτερικών για την κατάρτιση του Σχεδίου Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι μέλος του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, της UNICEF, της Ενωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων και ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους. Πέραν από την δικηγορική του συνηγορία υπέρ των δικαιωμάτων, συμμετέχει ενεργά στα μαζικά κινήματα κατά των μνημονίων και υπέρ των ελευθεριών. katrougalos.gr
	ΚΟΤΣΙΦΑΚΗΣ ΘΕΜΗΣ Ο Θεμιστοκλής (Θέμης) Κοτσιφάκης είναι πρόεδρος της ΟΛΜΕ, εκπαιδευτικός της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Τέθηκε σε διαθεσιμότητα τον Ιούλιο του 2013 μαζί με 2.500 εκπαιδευτικούς της ΤΕΕ. Είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Τμήματος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Εκπαιδευτικών (ETUCE). Κατοικεί στα Βριλήσσια και κατάγεται από την Κρήτη. Συμμετέχει ενεργά στα κοινωνικά κινήματα μέσα από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Εκπαίδευσης και το Alter Summit. Ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση στο χώρο της υγείας και μετέπειτα της παιδείας. Διατέλεσε Πρόεδρος και Γεν. Γραμματέας στο Σύλλογο Εργαζομένων του Νοσοκομείου «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ» (1982-1987) και στην Α-Γ ΕΛΜΕ Αν. Αττικής (1996-2002). Είναι συγγραφέας εκπαιδευτικών βιβλίων και επιστημονικών εργασιών ενώ αρθρογραφεί στον Τύπο για θέματα εκπαίδευσης. thekotsi.blogspot.gr
	ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ O Στέλιος Kούλογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953 και είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η μετεκπαίδευση του στην δημοσιογραφία συνεχίστηκε στο Παρίσi, στο Τόκιο και στην Ινδία. Διετέλεσε ανταποκριτής στο Παρίσι και στη Μόσχα και ήταν ειδικός απεσταλμένος στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Από το 1995 παρουσίαζε στην ΕΡΤ την βραβευμένη εκπομπή «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα». Έχει σκηνοθετήσει μια σειρά ντοκιμαντέρ που βραβεύθηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και είναι συγγραφεάς 8 βιβλίων. Το 2008 ίδρυσε το ενημερωτικό site tvxs.gr Η διεθνής οργάνωση για την προστασία της ελευθερίας των Μέσων Ενημέρωσης «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» χαρακτήρισε πρόσφατα το Στέλιο Κούλογλου "επί μακρόν σύμβολο της ερευνητικής δημοσιογραφίας".
	ΚΟΥΝΕΒΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Η Κωνσταντίνα Κούνεβα (Kostadinka Kuneva) γεννήθηκε το 1964 στην πόλη Σιλίστρα της Βουλγαρίας. Είναι πτυχιούχος ιστορίας του πανεπιστημίου "Αγ. Κύριλλος και Αγ. Μεθόδιος" στο Βελίκο Τέρνοβο και μητέρα ενός παιδιού. Η οικονομική κρίση και τα προβλήματα της χώρας της δεν της έδωσαν τη δυνατότητα να εξασκήσει το επάγγελμα για το οποίο σπούδασε. Ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2001 οπότε ξεκίνησε, όπως χιλιάδες συμπατριώτες της, να εργάζεται ως υπάλληλος και εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και το παιδί της στα Πετράλωνα. Από το 2003 έως και το 2008 εργάστηκε σε μεγάλη εργολαβική εταιρεία, την ΟΙΚΟΜΕΤ, η οποία είχε αναλάβει τις υπηρεσίες καθαριότητας δημόσιων εταιρειών, μεταξύ των οποίων και ο ΗΣΑΠ. Από το 2002 άρχισε να δραστηριοποιείται ενεργά με το συνδικαλισμό. Γράφτηκε στο σωματείο το 2002 και το 2004 οι συνάδελφοι της την εξέλεξαν στη διοίκηση της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ). Στις 23.12.2008 καθώς επέστρεφε αργά το βράδυ από τη βάρδια της κι ενώ είχε ήδη υποστεί απειλές για τη δράση της, δέχτηκε αιφνίδια επίθεση με καυστικό οξύ (βιτριόλι). Επέζησε χάρη στη μεγάλη φροντίδα των ιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, ιδιαίτερα του Ευαγγελισμού, όπου νοσηλεύτηκε επί μήνες αλλά και χάρη στη μεγάλη συμπαράσταση των Ελλήνων που βοήθησαν την οικογένεια της να αντέξει τις συνέπειες, από αυτό το αναπάντεχο χτύπημα και των συναδέλφων της στο σωματείο που επέδειξαν μεγάλη αλληλεγγύη. Ξέρει από πρώτο χέρι πόσο σημαντική είναι για τη ζωή όλων μας η αλληλεγγύη. Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει υποβληθεί σε αρκετά χειρουργεία τα οποία βελτίωσαν τη φυσική της κατάσταση. Ένα μέρος αυτών των επεμβάσεων έγιναν στη Γαλλία όπου και μετακινήθηκε από το 2012 γι' αυτό το σκοπό. Δεν μετάνιωσε ποτέ για τον αγώνα που δόθηκε στο σωματείο υποστηρίζοντας τα εργατικά δικαιώματα και την τήρηση του εργατικού δικαίου. Οι στόχοι αυτοί είναι περισσότερο επίκαιροι από ποτέ, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και σ' όλο τον κόσμο".
	ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Ο Γιώργος Κυρίτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Εξαρχειώτης με καταγωγή από την Ήπειρο και την Αχαΐα. Σπούδασε στο Πάντειο. Από το 1988 εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Αυγή και από το 2007 στο Κόκκινο 105,5. Εργάστηκε επίσης στο Σκαι, στον Αδέσμευτο Τύπο και ως ευθυμογράφος στα περιοδικά ΜΕΝ και ΚΛΙΚ. και στην Athens Voice, ενώ κείμενα του έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Γαλέρα και στην ιταλική εφημερίδα Manifesto. Πριν ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία εργαζόταν ως μαρμαράς και ως υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο. Εντάχθηκε στην Αριστερά στα μαθητικά του χρόνια, οργανωμένος στον Ρήγα Φεραίο. Είναι ιδρυτικό μέλος και πρώην μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού. Ιδρυτικό μέλος και πρώην της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.
	ΛΑΣΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Ο Χρήστος Λάσκος γεννήθηκε το 1961. Εργάζεται ως καθηγητής στο 5ο Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης. Είναι πτυχιούχος Φυσικής και Οικονομικών. Έχει μεταπτυχιακή ειδίκευση στη Φιλοσοφία και διδακτορικό στην Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης. Αρθρογραφεί στην Αυγή και την Εποχή. Από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς έχει εκδοθεί το 2010 η εργασία του «Η μαρξιστική συζήτηση για την παρούσα κρίση», ενώ, το 2011 κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις ΚΨΜ, το βιβλίο «Χωρίς Επιστροφή» σε συνεργασία με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και το 2012, το «22 Πράγματα που μας λένε για την ελληνική κρίση και δεν είναι έτσι». Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνος της Οργανωτικής Γραμματείας για τη Μακεδονία.
	ΜΑΝΩΛΗ ΔΗΜΗΤΡΑ Η Δήμητρα Μανώλη γεννήθηκε στο Ελληνικό Φαρσάλων το 1962. Το 1976 για βιοποριστικούς λόγους μετακόμισε με την οικογένεια της στη Ν. Ιωνία του Βόλου, όπου και διαμένει. Εργάστηκε από μικρή ηλικία ως βιομηχανική εργάτρια στην Βαμβακουργία Βόλου. Μετά το κλείσιμο της Βαμβακουργίας το 1995, εργάσθηκε σκληρά σε διάφορες δουλειές για την επιβίωση της οικογένειάς της. Από το 1998 εργάστηκε ως καθαρίστρια του Υπουργείου Οικονομικών, στη ΔΟΥ Ν. Ιωνίας Βόλου. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, τέθηκε σε διαθεσιμότητα, μαζί με τις υπόλοιπες 594 καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Είναι μέλος της συντονιστικής επιτροπής των 595 ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ. Εδώ και επτά μήνες, μαζί με τις συναδέλφισσες της, δίνει καθημερινά τη μάχη στο δρόμο για δουλειά και αξιοπρέπεια. Οργανώθηκε για πρώτη φορά στην αριστερά το 1982 στη ΚΝΕ και μετά στο ΚΚΕ. Με τη διάσπαση του 1989 εντάχθηκε στο Συνασπισμό και μετέπειτα στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι παντρεμένη με το Χρήστο Μανώλη, βιομηχανικό εργάτη και συνδικαλιστή και έχει 2 παιδιά, τη Χριστίνα και τον Αντώνη.
	ΜΑΡΤΑΛΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Ο Σωτήρης Μάρταλης είναι καθηγητής στη Δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση και μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Στα φοιτητικά του χρόνια συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και στη μεταπολίτευση στρατεύθηκε στην επαναστατική Αριστερά στις γραμμές της ΟΣΕ. Εκλέχθηκε επανειλημμένα στο ΔΣ του συλλόγου φοιτητών Γεωλογικού, καθώς και στο ΔΣ του Πολιτιστικού Συλλόγου Γκύζη. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, το 1981, ήταν ένας από τους πρώτους στρατευμένους που συμμετείχαν σε πορεία του Πολυτεχνείου, αποτελώντας στέλεχος του κινήματος στρατιωτών-ναυτών-σμηνιτών: «Για να πέσουν τα τείχη σιωπής γύρω από τους στρατώνες». Διορίστηκε στη δημόσια εκπαίδευση το 1987 στη Ρόδο, εκλέχθηκε στην τοπική απεργιακή επιτροπή, στην απεργία που πραγματοποιήθηκε το 1988 για πρώτη φορά σε πανελλαδικές εξετάσεις και την ίδια χρονιά εκλέχθηκε στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου, στο οποίο επανεκλεγόταν όσα χρόνια παρέμεινε στη Ρόδο, θητεύοντας στις θέσεις αντιπροέδρου και γραμματέα. Επανερχόμενος στην Αθήνα, υπηρέτησε σε σχολεία της Δυτικής Αθήνας (Ίλιον), εκλέχθηκε στην Κεντρική Απεργιακή επιτροπή της ΟΛΜΕ στη μεγαλύτερη απεργία του κλάδου το '97, εκείνη των 57 ημερών. Εκλέχθηκε πολλές φορές στο ΔΣ της Γ΄ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής, καθώς και τρεις φορές Γενικός Σύμβουλος στην ΑΔΕΔΥ. Είναι στέλεχος της ΔΕΑ από την ίδρυσή της. Έλαβε μέρος στην ίδρυση της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Διαδήλωση στη Γένοβα» στην οποία και συμμετείχε, καθώς και στην ίδρυση του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Συμμετείχε σε διεθνείς συναντήσεις και διαδηλώσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ και στη διοργάνωση του 4ου ΕΚΦ που έγινε στην Αθήνα. Συμμετείχε σε πολλές διεθνείς συναντήσεις της Ευρωπαϊκής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό «Διεθνιστική Αριστερά», στην εφημερίδα «Εργατική Αριστερά», στην «Αυγή» καθώς και στα site Rproject και Iskra. Είναι ιδρυτικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο από το 2004 συμμετείχε ενεργά στις διαδικασίες συγκρότησής του. Εκλέχθηκε στην Πρώτη Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια στη Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.
	ΜΕΣΤΑΝ ΟΣΜΑΝ ΟΥΜΙΤ Ο Ουμίτ Μεστάν Οσμάν (Umit Mestan Osman) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σούνιο Ξάνθης. Μετά το μειονοτικό δημοτικό Σουνίου πήγε στο γυμνάσιο Πολυσίτου και μετέπειτα στο 4ο Ενιαίο Λύκειο Ξάνθης. Σπούδασε Μοριακή Βιολογία και Γενετική στο Δ.Π.Θ. και από το 2008 είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Ήταν μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού και μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και μέλος της Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης.
	ΜΗΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο Γιάννης Μηλιός είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο και διευθυντής του περιοδικού Θέσεις από το 1982. Στρατεύτηκε στο Ελληνικό και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Είναι μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ από την ίδρυση του μέχρι το Φεβρουάριο του 2008. Στο 6ο τακτικό Συνέδριο του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας (Ιούνιος 2010) εξελέγη μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας και διετέλεσε υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής. Σήμερα είναι μέλος της ΚΕ και της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής, θέση στην οποία εξελέγη στο 1ο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (Ιούλιος 2013). jmilios.gr
	ΜΠΕΝΟΣ ΑΛΕΞΗΣ Ο Αλέξης Μπένος είναι γιατρός, καθηγητής Υγιεινής, Κοινωνικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ιατρική του ΑΠΘ. Είναι πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης για την Πολιτική Υγείας (IAHP) από το 2000 έως το 2004 και μέλος της διοίκησης της μέχρι και σήμερα όπως και του παγκόσμιου Κινήματος των Λαών για την Υγεία (PHM). Μέλος της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος (το 1973), της Β' Πανελλαδικής, της Κίνησης για την Υπεράσπιση των Πολιτικών & Κοινωνικών Δικαιωμάτων και τελικά του ΣΥΡΙΖΑ από το 2004. Σήμερα είναι μέλος της Οργάνωσης Μελών Κέντρου Θεσσαλονίκης και της Γραμματείας της Θεματικής Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ. Δραστηριοποιείται στο κίνημα αλληλεγγύης, την πρόληψη των τροχαίων εγκλημάτων και στηρίζει το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού.
	ΜΠΟΥΡΝΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο Γιάννης Μπουρνούς είναι 34 ετών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτική Επικοινωνία & τις Νέες Τεχνολογίες, στο Τμήμα ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σήμερα είναι επιστημονικός συνεργάτης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής. Από το 2010 εκπροσωπεί το ΣΥΡΙΖΑ στην Εκτελεστική Επιτροπή του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Ως φοιτητής πήρε μέρος στα πανεκπαιδευτικά κινήματα κατά των «Νόμων Αρσένη» και κατά της αναθεώρησης του Άρθρου 16. Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής και του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ. Εντάχθηκε στη Νεολαία Συνασπισμού το 1998 και υπήρξε Γραμματέας Σπουδάζουσας Αθήνας (2000-2002), μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου (1999-2007) και της Γραμματείας του Κ.Σ. (2002-2007). Διετέλεσε μέλος του 5μελούς Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Δικτύου Δημοκρατικών Αριστερών Νεολαιών (ENDYL). Συμμετείχε στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και έχει πάρει μέρος σε διεθνείς κινητοποιήσεις, συνέδρια και αποστολές αλληλεγγύης στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Άρθρα και παρουσιάσεις του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Υπήρξε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και υπεύθυνος του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του Συνασπισμού (2008-2013). Σήμερα είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και της Γραμματείας του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του κόμματος.
	ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ Ο Ηλίας Γ. Νικολόπουλος είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το 1980 αναγορεύθηκε κρατικός διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris 2). Η διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, με θέμα «Οι έννοιες της νομιμότητας και της νομιμοποίησης στην Ελλάδα από το 1967 έως το 1974», αποτέλεσε την πρώτη αυστηρή επιστημονική και κριτική νομική ανάλυση της δικτατορικής περιόδου. Από το 1992 διδάσκει Συνταγματικό Δίκαιο και Ανθρώπινα δικαιώματα στη Σχολή Αξιωματικών της Ε.Λ.Α.Σ και από το 2011 διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχει πλούσια ερευνητική, διοικητική εμπειρία, καθώς και πλούσια συγγραφική δράση για τα θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τους θεσμούς Λαϊκής συμμετοχής - Άμεσης Δημοκρατίας. Στις εκλογές του 2002 και του 2006 εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών. Ως φοιτητής συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό αντιδικτατορικό κίνημα. Διετέλεσε για σειρά ετών δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του ΔΗΚΚΙ και μέλος της τριμελούς Διοικούσας Επιτροπής του. Από το 2010 πρωτοστατεί στον αγώνα κατά των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και στην ανάδειξη των παραβιάσεων του Συντάγματος. hliasnikolopoulos.blogspot.gr
	ΞΥΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ Ο Νίκος Γ. Ξυδάκης γεννήθηκε το 1958 στον Πειραιά. Κατάγεται από τη Μύκονο. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές στον Πειραιά και την Ερμούπολη Σύρου. Σπούδασε γραφικές τέχνες (ΤΕΙ Αθήνας, 1976-77), χωρίς να τις ολοκληρώσει. Πήρε πτυχίο από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1984). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2004). Στη δεκαετία του '80 εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων. Από το 1987 εργάζεται ως δημοσιογράφος. Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά κι εφημερίδες, ως συντάκτης, κριτικός βιβλίου και εικαστικών, σύμβουλος έκδοσης, αρχισυντάκτης και εκδότης. Ενδεικτικά: Βαβέλ, Σύγχρονα Θέματα, Πολίτης, Οδός Πανός, Εκ Παραδρομής, Χάος, Γυναίκα, Ταχυδρόμος, Elle, Madame Figaro, Αθηνόραμα, Πρώτη, 01, ρ/σ 902, Seven-X TV, εφημ. Πολίτης (Λευκωσία), Δίφωνο, Φωτογράφος, Εντευκτήριο. Συμμετείχε στην ιδρυτική ομάδα του περιοδικού «Σύμπτωμα» της Ομάδας Φοιτητών Οδοντιατρικής (1979-1982). Συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα και διηύθυνε την εφημερίδα «Η Μυκονιάτικη» (1988-2001). Συμμετείχε ως αρθρογράφος στην ιδρυτική ομάδα της εφημερίδας «Εποχή» (1988-1992). Από το 1992 εργάζεται στην εφημερίδα «Καθημερινή». Το 1999 ανέλαβε προϊστάμενος πολιτιστικών της κυριακάτικης έκδοσης και από τον Δεκέμβριο του 2003 αρχισυντάκτης της εφημερίδας. Δοκίμια και πεζογραφήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά βιβλία, πρακτικά συνεδρίων, καταλόγους εκθέσεων. Έχει επιμεληθεί τις ομαδικές εκθέσεις: "All Fashioned: Ζωγραφική στην Ελλάδα, σήμερα" (2002, Λάρισα, Θεσσαλονίκη) και "Αναφορά στον Γύζη" (2004, Τήνος). Έχει τιμηθεί από το Ίδρυμα Μπότση με το Βραβείο της Βουλής των Ελλήνων ως Πολιτικός Αρθρογράφος της Χρονιάς (2009). Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Είναι μέλος της AICA-Hellas (Εταιρεία Ελλήνων Τεχνοκριτών): το 2002-2005, Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. της Εταιρείας, το 2007-2009 μέλος του Δ.Σ. Ζει στην Αθήνα, με τη σύζυγό του, Σίσσυ Αλμπανοπούλου, κλινική ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια, και τους γιους τους Γαλάτη και Αντώνη, φοιτητές Μαθηματικών και Τουρισμού αντίστοιχα. Το 1998 ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη Μύκονο με τη Μυκονιάτικη Κίνηση Πολιτών. Το 2000 ήταν υποψήφιος βουλευτής Κυκλάδων συνεργαζόμενος με το ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού της Αριστεράς. xydakis.gr
	ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ο Δημήτρης Παπαδημούλης γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1955 στην Αθήνα και κατάγεται από την Ήπειρο. Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή και τη σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π. Προέρχεται από το μαζικό φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης. Διετέλεσε μέλος του Προεδρείου του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ (1976-79), του Ρήγα Φεραίου και στη συνέχεια του ΚΚΕ εσωτερικού και της ΕΑΡ. Εργάστηκε από το 1980 έως το 2004 ως πολιτικός μηχανικός, ενώ έχει ειδικευτεί στην ανάπτυξη μορφών ενέργειας φιλικών προς το περιβάλλον, τον επιχειρησιακό σχεδιασμό και την διαχείριση Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων. Το 1988 μετείχε στην τετραμελή ομάδα σύνταξης του κοινού πορίσματος ΕΑΡ-ΚΚΕ που οδήγησε στην δημιουργία του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Διετέλεσε μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Ευρωβουλευτής) από το 2004 έως το 2009. Διετέλεσε βουλευτής Β' Αθήνας από τις 4 Οκτωβρίου 2009 μέχρι και τις 11 Απριλίου του 2012. Επανεξελέγη βουλευτής Β' Αθήνας στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, αποτέλεσμα που επικυρώθηκε και στις επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιούνη 2012. Τον Ιούνιο του 2011 εξελέγη πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Γεωργίας, Τοπικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Τον Ιανουάριο του 2013 εξελέγη Αντιπρόεδρος της Ευρωομάδας «Ενωμένη Ευρωπαϊκή Αριστερά» στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι τακτικό μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης (IPU). Τον Απρίλιο του 2014 εξελέγη υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας μια νέα θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. papadimoulis.wordpress.com
	ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ ΣΟΦΗ Η Σόφη Παπαδόγιαννη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964 και έχει καταγωγή από το Διαβολίτσι της Μεσσηνίας. Μεγάλωσε στου Ζωγράφου. Σπούδασε Κοινωνιολογία στη Γερμανία, στο πανεπιστήμιο της Λειψίας. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση. Από τα μαθητικά της χρόνια συμμετείχε ενεργά στους κοινωνικούς και λαϊκούς αγώνες, μέσα από τις γραμμές πρώτα της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και στη συνέχεια από αυτές του Συνασπισμού (ΣΥΝ) και του ΣΥΡΙΖΑ. Επί σειρά ετών έχει διατελέσει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (Κ.Ε.) και της Π.Γ. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με ευθύνη στο οργανωτικό γραφείο και στον τομέα της υγείας. Σήμερα κατοικεί στο Γαλάτσι. Είναι παντρεμένη με τον Κώστα Παπαδιγενόπουλο και έχει ένα δωδεκάχρονο γιο. Η Παπαδόγιαννη Σόφη είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας (Π.Γ.) του ΣΥΡΙΖΑ.
	ΠΕΡΚΑ ΠΕΤΗ Η Πέρκα Πέτη (Θεοπίστη) είναι Πολιτικός Μηχανικός -Συγκοινωνιολόγος MSc. Mέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και συντονίστρια του τμήματος Χωρικού Σχεδιασμού και Υποδομών. Μέλος της Αντιπροσωπείας και υποψήφια για τη Διοίκηση του ΤΕΕ. Γεννήθηκε στη Φλώρινα το 1961. Από τα φοιτητικά της χρόνια (ΑΠΘ 1979), ως μέλος της ΠΠΣΠ, ως ανένταχτη, ως μέλος του ΣΥΝ και τώρα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σταθερά παρούσα στους κοινωνικούς αγώνες και στα κινήματα. Εργάσθηκε στον ιδιωτικό και στη συνέχεια στον δημόσιο τομέα ( ΚΥΔΕΠ, ΔΕΚΕ, Οργανισμό Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης, Δ/νση Περιβάλλοντος Π.Κ.Μ.). Διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Γεν. Γραμματέας των Μηχανικών του Δημοσίου ,μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ και μέλος της Δ.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚ Μακεδονίας. Υπεύθυνη για το πόρισμα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική. Ιδρυτικό μέλος και υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την «Θεσσαλονίκη των πολιτών και της οικολογίας» το 2002 και το 2006 και με την «Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη» το 2010. Μέλος της Κ.Π.Ε. του Συνασπισμού και υποψήφια βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης το 2009 και το 2012. Είναι μητέρα δυο παιδιών.
	ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΠΗ H Πέπη Ρηγοπούλου γεννήθηκε από Μικρασιάτες Πρόσφυγες στην Αθήνα. Σπούδασε Χημεία στην Αθήνα και Ιστορία Τέχνης στο Παρίσι. Διδάσκει στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι συγγραφέας βιβλίων σχετικών με τον Πολιτισμό, την Τέχνη, τον Μύθο, την Ψυχανάλυση. Έχει διοργανώσει συνέδρια, συμπόσια, ημερίδες και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με επίκεντρο τα δικαιώματα του ανθρώπου, τα κινήματα αντίστασης και αλληλεγγύης και την πόλη της Αθήνας. Έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις και μία σειρά από ντοκυμαντέρ και video. Συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά για θέματα πολιτισμού και πολιτικής.
	ΡΟΜΠΟΛΗΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο Σάββας Γ. Ρομπόλης γεννήθηκε στην Καισαριανή. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Τελείωσε το 7ο Νυχτερινό Γυμνάσιο –Λύκειο Παγκρατίου. Είναι πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος (D.E.S.) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris I). Διδάκτορας Οικονομικών Επιστημών (Thèse d' Etat) του ΙΧ Πανεπιστημίου των Παρισίων (Paris IX). Γνωρίζει Γαλλικά και Αγγλικά. Εργάστηκε ως επιστημονικό προσωπικό στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), ως Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Αιγαίου και ως Καθηγητής Οικονομικών Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Σήμερα είναι Ομότιμος Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και από το 1990 είναι Επιστημονικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) Διετέλεσε εμπειρογνώμονας της ομάδας εργασίας για τη Μετανάστευση του ΟΟΣΑ (SOPEMI-OECD, 2000-2010). Συμμετείχε σε όργανα Διοίκησης, σε ομάδες εργασίας, σε συνέδρια και πραγματοποίησε διαλέξεις σε Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διαθέτει πλούσια ερευνητική εμπειρία και είναι συγγραφέας βιβλίων, άρθρων και επιστημονικών εργασιών σχετικών με τα ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. robolis.gr
	ΣΑΚΟΡΑΦΑ ΣΟΦΙΑ Γεννήθηκε το 1957 στα Τρίκαλα, παντρεμένη μητέρα δύο παιδιών. Απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, εργάστηκε στη μέση εκπαίδευση (1980-1989) και ως ελεύθερη επαγγελματίας (1989-2006). - 1982 χάλκινο μετάλλιο στους πανευρωπαϊκούς και παγκόσμιο ρεκόρ στον ακοντισμό. - Εκλέγεται δημοτική σύμβουλος στους Δήμους Αθήνας και Αμαρουσίου (1994-2006). - Εκλέγεται βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ το 2000, το 2007 και το 2009. Το 2010 καταψηφίζει το πρώτο μνημόνιο και αποχωρεί. - 2004 λαμβάνει την παλαιστινιακή υπηκοότητα από τον Γ. Αραφάτ, για να εκπροσωπήσει την Παλαιστίνη στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, ενώ παράλληλα αναπτύσσει πλούσια ακτιβιστική δράση για το παλαιστινιακό. - 2011 ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας για Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. - Εκλέγεται πρώτη βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Β΄ Αθήνας το 2012 sakorafa.gr
	ΣΒΙΓΚΟΥ ΟΥΡΑΝΙΑ (ΡΑΝΙΑ) Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και είναι 32 ετών. Είναι Υποψήφια Διδάκτορας στην Κοινωνιολογία της Εργασίας στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ και στο Κέντρο Κοινωνιολογικών και Πολιτικών Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας, με αντικείμενο τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων. Ενταγμένη από το 2000 στη Νεολαία Συνασπισμού, διετέλεσε μέλος της Γραμματείας του Κεντρικού Συμβουλίου της οργάνωσης, καθώς και μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων των Φοιτητικών Συλλόγων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συμμετείχε στο Ελληνικό και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό φόρουμ από την ίδρυσή τους. Σήμερα είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και του Γραφείου Τύπου του.
	ΣΠΑΝΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ Η Δέσποινα Σπανού γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς Ικαριώτες. Συμμετείχε από νωρίς στην πολιτική δράση και στο συνδικαλιστικό κίνημα, αρχικά μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ και κατόπιν μέσα από τις τάξεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Συνασπισμός-ΣΥΡΙΖΑ). Είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε στο Δημόσιο και ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση. Υπήρξε μέλος της διοίκησης πρωτοβάθμιων συλλόγων και της εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, όπου ασχολήθηκε κυρίως με ζητήματα εργασιακά, κοινωνικά, ισότητας των γυναικών και με θέματα δημόσιας διοίκησης. Επίσης, συμμετείχε σε μια σειρά από κινήματα και ιδιαίτερα στην διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, εκπροσωπώντας το οργανωμένο, δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα. Έφυγε-εκδιώχτηκε από το Δημόσιο με το πρώτο κύμα της εφεδρείας-διαθεσιμότητας. Σήμερα είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνη του τμήματος εργατικής πολιτικής του κόμματος. despoinaspanou.blogspot.gr
	ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΓΔΑ Η Μάγδα Σπηλιοπούλου γεννήθηκε στην Αμαλιάδα του νομού Ηλείας, σήμερα είναι κάτοικος Αγίας Παρασκευής και έχει μία κόρη. Φοίτησε στην Βιομηχανική Σχολή Θεσ/νίκης. Από πολύ νωρίς ήρθε σε επαφή με κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, στη συνέχεια του Συνασπισμού (ΣΥΝ) και σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και της Οργανωτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετείχε ενεργά στην ανάπτυξη του μεγάλου αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος του Κοινωνικού Φόρουμ, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Υπήρξε, για χρόνια, υπεύθυνη του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΝ. Συμμετέχει στην Γραμματεία του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επίσης και στο Τμήμα Ευρωπαϊκής Πολιτικής, παίρνοντας μέρος, ως σύνεδρος, σε όλα τα Συνέδρια του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ).
	ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΝΗ Η Ελένη Σωτηρίου είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογή της στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ από το ιδρυτικό του Συνέδριο. Δραστηριοποιείται μεταξύ άλλων στο Τμήμα Εργατικής Πολιτικής και συμμετέχει στην οργανωτική δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική. Οργανώθηκε στην Αριστερά στα φοιτητικά της χρόνια. Συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και ήταν ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Διατέλεσε για χρόνια μέλος της διοίκησης του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας. Πρωτοστάτησε στη δράση των Επιτροπών Ακρίβεια-Στοπ και στο κίνημα κατά των διοδίων. Πήρε από την πρώτη στιγμή ενεργητικά μέρος στο κίνημα των πλατειών και σε όλες τις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην τρόικα και το καθεστώς αποικίας χρέους, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα με τη συνενοχή των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Δραστήριο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2007, συνέβαλε και στις εκλογικές του μάχες ως υποψήφια βουλευτής της περιφέρειας Αττικής το 2007, 2009 και 2012, και ως υποψήφια ευρωβουλευτής το 2009. Γεννήθηκε το 1972 στις Ερυθρές Αττικής, από γονείς αγρότες και αριστερούς. Πτυχιούχος του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών ως υπάλληλος σε ιδιωτικές εταιρίες. Είναι μητέρα ενός κοριτσιού 2 ετών. elsotiriou.blogspot.gr
	ΤΟΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτωρ οικονομικών επιστημών, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πειραιά με μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Λονδίνου και «Λομονόσοφ» της Μόσχας. Η διδακτορική του διατριβή (Ph.D.) έγινε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μιλάει αγγλικά και ρωσικά. Εργάστηκε στη Δ/ση Μελετών και Προγραμματισμού της Αγροτικής Τράπεζας, μετακλητός υπάλληλος Ελληνικής Βουλής και αλλού. Την περίοδο της χούντας πήρε ενεργό μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα, συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε. Μετά τη μεταπολίτευση συμμετέχει ενεργά στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της Αριστεράς. Έχει δραστήρια συμμετοχή στο «EuroMemo» των ευρωπαίων οικονομολόγων για μια «Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική στην Ευρώπη», είναι συντονιστής του «Μαρξιστικού Χώρου Μελέτης και Έρευνας» (ΜΑΧΩΜΕ) και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι συγγραφέας πολλών άρθρων και βιβλίων, μεταξύ αυτών: Σύγχρονος Καπιταλισμός, Τάσεις Ανάπτυξης και Αντιθέσεις (1991), Συγκέντρωση Κεφαλαίου, Οικονομικοί Όμιλοι και Οικονομική Ελίτ (1999), Συγκέντρωση Κεφαλαίου, Βιομηχανικοί Όμιλοι και Βιομηχανική Πολιτική (2003),Περιβάλλον και Αγροτική πολιτική σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης (2008), Κρίση, Απεχθές Χρέος και Αθέτηση Πληρωμών. Το ελληνικό …δίλημμα (2011). ytoliosblog.wordpress.com
	ΤΣΟΥΛΑΚΟΥ ΑΛΚΗΣΤΙΣ Η Τσουλάκου Άλκηστις είναι 29 ετών. Γεννήθηκε το 1985 στην Καλαμάτα όπου και μεγάλωσε. Φοίτησε στην Πολυτεχνική Σχολή των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα. Η εργασιακή της ζωή ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2008. Από την αρχή συμμετείχε στο ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων της Nokia Solutions Networks και αυτή τη στιγμή διανύει τη δεύτερη θητεία της σαν Πρόεδρος. Τον Αύγουστο του 2012 προσκλήθηκε ως νέα συνδικαλίστρια από τη Νεολαία της Γερμανικής DGB σε περιοδεία στο κρατιδίου του Έσση („Solidaritätstour Griechenland“) και την Πρωτομαγιά του 2013 παρευρέθηκε στην πόλη του Χέρμπορν καλεσμένη από το IG Metal. Στόχος ήταν να καταθέσει τα προβλήματα που βιώνει η γενιά της στην Ελλάδα. Υ.Γ: Μιλάει Αγγλικά και Γαλλικά
	ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Ο Γιώργος Φουντουλάκης γεννήθηκε το 1948 στη Σκοπή Κρήτης. Είναι παντρεμένος με τη Ναζελί Πανοσιάν και κάτοικος Ν. Ιωνίας. Σε ηλικία δυο ετών προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα και από την παιδική του ηλικία κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Ως εργαζόμενος στη Δ.Ε.Η. διετέλεσε για 6 χρόνια αναπληρωτής Γραμματέας του Δ.Σ. της Ε.Δ.Ο.Π ΔΕΗ. Ωστόσο έργο ζωής από το 1988 μέχρι σήμερα, είναι η θεσμοθέτηση και η πρόοδος του αθλητισμού των ατόμων με αναπηρία στην Ελλάδα και η ανάδειξη τους στο εξωτερικό. Με τιμητικές διακρίσεις για την προσφορά του στο Παραολυμπιακό κίνημα, το 2008 εκλέγεται πρόεδρος της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες και το 2010 Πρόεδρος της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής. facebook.com/geofountoulakis
	ΧΟΥΝΤΗΣ ΝΙΚΟΣ Ο Νίκος Χουντής γεννήθηκε στα Λαγκάδια της Αρκαδίας το 1953, τελείωσε το Γυμνάσιο στους Αγίους Αναργύρους Αττικής και σπούδασε στο Πολυτεχνείο. Είναι πτυχιούχος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Ηλεκτρολόγος-Μηχανικός) και του Παντείου Πανεπιστημίου (Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σπουδές). Εντάχθηκε στις γραμμές της Αριστεράς την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα και οργανώθηκε στην ΚΝΕ και μετέπειτα στο ΚΚΕ. Διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1987, μέλος του Πολιτικού Γραφείου και Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας μετά το 13ο Συνέδριο το 1991. Συμμετέχει στον Συνασπισμό από την ίδρυσή του και είναι μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας από το 1992. Από το 1996 έως το 2000 ήταν Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΝ. Το 2000 έως το 2004 ήταν υπεύθυνος για την Εξωτερική και Ευρωπαϊκή πολιτική του ΣΥΝ και για το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Διετέλεσε Ευρωβουλευτής του ΣΥΝ το έτος 2004 και μετά το 4ο Τακτικό Συνέδριο του ΣΥΝ Συντονιστής της Πολιτικής Γραμματείας. Τον Μάιο του 2005 εκλέχθηκε Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού. Τον Φεβρουάριο 2008 επανεκλέχθηκε Γραμματέας της ΚΠΕ στην πρώτη συνεδρίαση του οργάνου μετά το 5ο Συνέδριο του Κόμματος. Εκλέχτηκε ευρωβουλευτής, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, στις ευρωεκλογές του 2009. Συμμετέχει στη συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (GUE/NGL). chountis.gr
	ΧΡΙΣΤΑΚΑΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Η Αλεξάνδρα Χριστακάκη είναι απολυμένη συμβασιούχος δημοσιογράφος της ΕΡΤ, στην οποία εργάστηκε για 13 χρόνια. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ). Είναι 29 χρόνια επαγγελματίας δημοσιογράφος (σε ιδιωτικούς ραδιόφωνικούς - τηλεοπτικούς σταθμούς, εφημερίδες και περιοδικά). Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατέχει μεταπτυχιακό στην "Ψυχική Υγεία και την Πρόληψη των Ψυχιατρικών Διαταραχών" στην Ιατρική σχολή Αθηνών. Επίσης έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά σεμινάρια Πολιτικής Ιστορίας στα ΑΣΚΙ. Στην ΕΡΤ ήταν πάντα συμβασιούχος - άρα επισφαλής. Πολυεργαλείο ευέλικτο για να είναι χρήσιμο, «βοηθός», όπως απαξιωτικά επιχείρησε να τη συστήσει άνθρωπος του Μαξίμου. Απολύθηκε τρείς μήνες πριν πέσει το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Σήμερα εργάζεται στο Ρ/Σ "Στο Κόκκινο". Ήταν παρούσα στα κινήματα και στην Αριστερά από τα φοιτητικά της χρόνια έως και σήμερα. Κατάγεται από αγροτική οικογένεια της Θράκης, όπου και έζησε έως και τα 17 της χρόνια. christakaki.wordpress.com
	ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΤΑΣΙΑ H Αναστασία (Τασία) Χριστοδουλοπούλου τέλειωσε τη Νομική Σχολή της Αθήνας. Είναι μαχόμενη δικηγόρος και συνδικαλίστρια. Εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, με τη Ριζοσπαστική Αριστερή Κίνηση. Ιδρυτικό μέλος του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ. Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και Συντονίστρια του Τμήματος Δικαιωμάτων. Συμμέτοχος στη δράση του Ευρωπαϊκού και Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης, ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, στην καταστολή, στον πόλεμο και στο ρατσισμό. Δραστηριοποιείται στον τομέα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων, ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις, με βάση την εθνική καταγωγή, το θρήσκευμα, το φύλο, το σεξουαλικό προσανατολισμό, τις πολιτικές πεποιθήσεις και την κοινωνική προέλευση. Η δράση αυτή είναι οικουμενική, αλλά κυρίως ευρωπαϊκή, σε μια Ευρώπη, που συνεχώς συρρικνώνει τα δικαιώματα και εγκαταλείπει τις παραδόσεις της, στο όνομα των αγορών, των κερδών και της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
	ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΣ ΚΩΣΤΑΣ Ο Κώστας Χρυσόγονος γεννήθηκε στις Σέρρες το 1961, πήρε πτυχίο της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης το 1983 (βαθμός 9.90) και διδακτορικό της Νομικής Σχολής Ανόβερου το 1987. Διδάσκει στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης από το 1990, όπου εκλέχτηκε ομόφωνα καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου το 2003. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει 17 βιβλία και περίπου 100 άλλες μελέτες. Άσκησε κριτική για τη στρέβλωση της ευρωπαϊκής ενοποίησης στο βιβλίο του «Το μετέωρο βήμα της Ευρώπης» (2003) και για το ελληνικό πολιτικό σύστημα στα βιβλία «Η ιδιωτική δημοκρατία – Από τις πολιτικές δυναστείες στην κλεπτοκρατία» (2009) και «Η καταστρατήγηση του Συντάγματος την εποχή των μνημονίων» (2013). Είναι ιδρυτικό μέλος του Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου το 2011 και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2013. chrysogonos.blogspot.gr
	ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ O Δημήτρης Χριστόπουλος (1969) είναι αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Υπήρξε για 8 χρόνια, από νεαρή ηλικία, πρόεδρος στην Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το μεγαλύτερο και αρχαιότερο σωματείο του σχετικού χώρου στην Ελλάδα. Είναι αναπληρωτής καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ενεργός διανοούμενος με σημαντικές δημόσιες παρεμβάσεις σε θέματα μειονοτήτων, μετανάστευσης, ακροδεξιάς, ιθαγένειας και δικαιωμάτων γενικότερα. Ως συγγραφέας, αρθρογραφεί εντατικά σε εφημερίδες και μεγάλα διαδικτυακά portal. Έχει κρίσιμη ευρωπαϊκή εμπειρία καθώς έχει δουλέψει στο Συμβούλιο της Ευρώπης και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Γλώσσες εργασίας του, τα αγγλικά και τα γαλλικά. dimitrischristopoulos.blogspot.gr

http://www.syriza.gr

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 

ΓΙΑ TH ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Οι ευρωεκλογές του Μαΐου μάς θέτουν το ιστορικό καθήκον να υπηρετήσουμε έναν μεγαλειώδη αγώνα• έναν αγώνα που θα φέρει την ανατροπή και τη νέα εποχή στην Ελλάδα, την ίδια ώρα που θα ανοίξει τον δρόμο για μια νέα, δημοκρατική Ευρώπη.
Οι ευρωεκλογές του Μαΐου είναι η στιγμή για να πούμε: "δεν πάει άλλο"!
Με την ψήφο μας στέλνουμε ηχηρά μηνύματα, δρομολογούμε θετικές εξελίξεις.
Καλούμε γυναίκες και άνδρες, εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επιχειρηματίες, αγρότες, τη νεολαία, τον κόσμο της επιστήμης και του πολιτισμού. Καλούμε όλους όσοι βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται από τα χτυπήματα της τρόικας και των ελληνικών κυβερνήσεων, στο όνομα μιας αδιανόητης πειθαρχίας με μόνο στόχο να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των δανειστών, των ισχυρών της Ευρώπης, των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών, όλους όσοι υποβάλλονται σε αμέτρητες θυσίες χωρίς, αντίκρισμα χωρίς καμία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Καλούμε την κοινωνία που στενάζει να φωνάξει δυνατά αυτό που βιώνει, αυτό που πραγματικά αισθάνεται: ένα μεγάλο ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Να στείλει με την ψήφο της ρητή εντολή προς την ελληνική συγκυβέρνηση της υποτέλειας και της καταστροφής: ΦΥΓΕΤΕ!
Να δώσει θετική ψήφο στη ριζικά διαφορετική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και να ανοίξει έναν νέο δρόμο για μια σύγχρονη Ελλάδα της ανάπτυξης, της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής προκοπής, χωρίς μνημόνια και ταπεινωτική εποπτεία.
Να καταψηφίσει τη σημερινή Ευρώπη των τραπεζών και των πολυεθνικών, την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, την Ευρώπη της Μέρκελ και του Σουλτς, την Ευρώπη της γερμανικής επικυριαρχίας και του ιμπεριαλισμού.
Να υπερψηφίσει την άλλη Ευρώπη, τη δική μας Ευρώπη, αυτή της εργασίας, των δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της ειρήνης, της προοδευτικής ανάπτυξης, της ισότητας των φύλων, χωρίς ρατσισμό και ομοφοβία. Την Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας των λαών, την Ευρώπη του σοσιαλισμού.
Να συμμετάσχει ενεργά στον αγώνα για να σταματήσει η πορεία εξαθλίωσης.
Να γυρίσει την πλάτη στην καλλιεργούμενη απάθεια και αποχή που βοηθούν αποκλειστικά και μόνο τους υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης: χωρίς την ενεργή δράση των πολιτών καμιά δυνατότητα αναγέννησης του τόπου δεν μπορεί να υπάρξει.

Λαοί της Ευρώπης ενωθείτε!

Οι ισχυροί της Ευρώπης επέλεξαν την Ελλάδα ως το πειραματόζωο για την εφαρμογή της πλέον ακραίας, αντιλαϊκής πολιτικής. Στις ευρωεκλογές του Μαΐου μεταμορφώνουμε την Ελλάδα από πείραμα σε υπόδειγμα για εναλλακτικούς δρόμους πολιτικής προς όφελος των λαών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ξεκινώντας από την Ελλάδα, προκαλούμε ντόμινο θετικών αλλαγών σε όλη την Ευρώπη, μαζί με τους λαούς όλης της Ευρώπης.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του, Αλέξη Τσίπρα, να αντιπροσωπεύσει την άλλη Ευρώπη. Να τεθεί επικεφαλής της πανευρωπαϊκής μας προσπάθειας. Να εκφράσει την αμφισβήτηση, τη ριζοσπαστική κριτική και την εναλλακτική πρόταση. Η επιλογή αυτή συσπειρώνει τις δυνάμεις μας και δίνει νέα πνοή στον αγώνα που δίνουμε από κοινού και ενωμένοι οι λαοί της Ευρώπης.

Στις ευρωεκλογές του Μαΐου, είναι η στιγμή να αναδειχθούν ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτη δύναμη στην Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Αριστερά ισχυρή δύναμη στην Ευρώπη.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ

Η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και η δομή της Ε.Ε. έχουν μετατρέψει τη σημερινή Ευρώπη σε ένα υπερσυντηρητικό μόρφωμα που καταδυναστεύει τη ζωή των λαών της.
Η Ευρώπη σήμερα δεν έχει πια καμία σχέση με το μοντέλο σταθερής εργασίας, ισχυρών κοινωνικών εγγυήσεων, αξιοπρεπών συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας, αλληλεγγύης και οικολογικής ευαισθησίας, το μοντέλο που αναπτύχθηκε μεταπολεμικά μέσα από την πάλη των εργαζομένων. Από τον συναινετικό καπιταλισμό έχουμε περάσει στον ολοκληρωτικό νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και στη θεοποίηση της αγοράς. Το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων συρρικνώνονται δραματικά, ενώ ακυρώνεται συστηματικά το κοινωνικό κράτος σε ολόκληρη την Ένωση και γενικεύονται εκτεταμένες ζώνες επισφάλειας, ευκαιριακής εργασίας και φτώχειας.

• Η σημερινή Ε.Ε., υπό την ηγεμονία της συντηρητικής γερμανικής κυβέρνησης, έχει μετασχηματιστεί σε μια συνταγματικά κατοχυρωμένη ακραία νεοφιλελεύθερη νομισματική και οικονομική περιοχή. Μια περιοχή που συνθλίβει τις αδύναμες χώρες και αυξάνει σημαντικά την εκμετάλλευση των εργαζομένων σε κάθε της γωνιά, δημιουργώντας τεράστιες ανισότητες. Ενδεικτικό είναι ότι μόλις το 10% του πληθυσμού της καρπώνεται πάνω από το 50% του ευρωπαϊκού πλούτου. Η κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία για αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στις χώρες της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Στις χώρες που επιβλήθηκαν μνημόνια, η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους πήρε τη μορφή κοινωνικού προγκρόμ.

• Η νέα ΟΝΕ, με το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο, με τους κανονισμούς εποπτείας και τιμωρίας των κρατών που αντιμετωπίζουν ελλείμματα και υψηλό χρέος και με τον αυστηρό έλεγχο των κρατικών προϋπολογισμών και της μακροοικονομικής πολιτικής, έρχεται ως το απαραίτητο θεσμικό συμπλήρωμα αφενός του προηγούμενου μηχανισμού δημοσιονομικής πειθαρχίας και, αφετέρου, της εισόδου του ΔΝΤ στην Ευρώπη. Η κατάσταση αυτή προκαλεί ασφυξία στις πιο αδύναμες χώρες, εξοβελίζει τη δυνατότητα άσκησης εναλλακτικής πολιτικής ανάπτυξης και διαμορφώνει ένα πλαίσιο διαρκούς ομηρίας τους.

• Η δημοκρατία στην Ευρώπη έχει καταντήσει «πουκάμισο αδειανό». Έχει δημιουργηθεί ένα πολυδαίδαλο και συγκεντρωτικό σύστημα λήψης αποφάσεων, με την κυριαρχία της γερμανικής κυβέρνησης, που εκτοπίζει τη λαϊκή και εθνική κυριαρχία, το οποίο συντηρεί και αναπαράγει την ανισοτιμία μεταξύ των κρατών μελών. Οι θεσμοί και οι αποφάσεις είναι άτεγκτοι όταν πρόκειται για τους εργαζόμενους ή τα αδύναμα κράτη αλλά απόλυτα ελαστικοί υπέρ των πολυεθνικών, των τραπεζών και των ισχυρών κρατών.

- Η νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση της Ε.Ε. και η λιτότητα που επιβάλλει περικοπές στο κοινωνικό κράτος, επιδεινώνουν περαιτέρω τη θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας (με δραματική ένταση, σε χώρες όπως η Ελλάδα), συντελούν στην αύξηση της βίας κατά των γυναικών και αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τις θεσμικές και ουσιαστικές κατακτήσεις που κέρδισαν οι γυναίκες τις τελευταίες δεκαετίες.
Τα τελευταία χρόνια, με την στρατηγική της Λισαβόνας και, στη συνέχεια, με τη στρατηγική της δεκαετίας («ΕΥΡΩΠΗ 2020»), έχει επιλεγεί ως στόχος η ενίσχυση του ανταγωνισμού της Ε.Ε. με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τα BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική). Ενός ανταγωνισμού στηριγμένου στη διάλυση του κοινωνικού κράτους και στη μείωση του κόστους εργασίας που δημιουργεί από τη μια μεριά τεράστια πίεση στα εργατικά δικαιώματα σε όλη την ευρωπαϊκή ενδοχώρα και, από την άλλη, έναν νέο, ακόμη πιο άνισο καταμερισμό εργασίας μεταξύ Κέντρου και Περιφέρειας. Αυτός ο καταμερισμός είναι που υποβαθμίζει τις χώρες του Νότου, εξομοιώνοντάς τις με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με στόχο την υπέρβαση της καπιταλιστικής κρίσης διά της «καλύτερης αξιοποίησης» του κεφαλαίου, με όρους άγριου καπιταλισμού και στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
• Την ίδια ώρα ολοκληρώνονται οι εμπορικές συμφωνίες, όπως η Διατλαντική Συνεργασία Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP), μεταξύ Ε.Ε. - ΗΠΑ και Ε.Ε. - Καναδά, που συνιστούν επίθεση στις κοινωνίες της Βόρειας Αμερικής και της Ε.Ε. Στόχος τους είναι η άρση των ρυθμιστικών εγγυήσεων και ελέγχων στην επιχειρηματική δραστηριότητα από τη μεριά των κρατών, παρέχοντας έτσι καθεστώς ασυλίας στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και απόλυτη προστασία των κερδών τους. Ο χαρακτήρας αυτών των συμφωνιών καταργεί εργασιακά δικαιώματα, κοινωνικά κεκτημένα, περιβαλλοντικά πρότυπα, υπονομεύοντας εντέλει την ίδια τη Δημοκρατία.
• Στο νέο πλαίσιο των μεγάλων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και του πολυπολικού κόσμου, η Ε.Ε., ως ιμπεριαλιστική δύναμη, εμπλέκεται στον διεθνή ανταγωνισμό, επιχειρώντας να επεκτείνει την επιρροή της. Στρατιωτικοποιείται, υπονομεύοντας την ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ευρώπη - όπως άλλωστε καταδεικνύουν η παρουσία ευρωπαϊκών στρατευμάτων στις εμπόλεμες ζώνες του πλανήτη και η χωρίς προσχήματα στήριξη της Ε.Ε. στο νέο αντιδραστικό και φιλοφασιστικό καθεστώς της Ουκρανίας.

- Σε αυτό το περιβάλλον η νέα γενιά αδυνατεί να δει το μέλλον της. Η νεολαία βρίσκεται από το ξεκίνημα της κρίσης στο στόχαστρο των οικονομικών και πολιτικών ελίτ της Ε.Ε.. Η υψηλότατη ανεργία των νέων μαστίζει όλες τις χώρες της Ευρώπης και ιδιαίτερα αυτές του Νότου. Υπό την απειλή της ανεργίας, η εργασιακή επισφάλεια με παράβαση κάθε εργασιακού δικαιώματος γίνεται κανόνας. Η νεολαία λειτουργεί μάλιστα σαν πολιορκητικός κριός, προκειμένου να επεκταθεί αυτό το καθεστώς και στους υπόλοιπους εργαζόμενους. Την ίδια ώρα, οι νέοι δέχονται σκληρή επίθεση στα δημοκρατικά και κοινωνικά τους δικαιώματα, η οποία επιστεγάζει την πλήρη αντίθεση των κυρίαρχων ευρωπαϊκών πολιτικών με τις ανάγκες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων.

Με λίγα λόγια έχει δομηθεί ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα, που διοικείται αντιδημοκρατικά και άκρως συγκεντρωτικά, προς όφελος των ισχυρών. Μία Ευρώπη ενάντια στους λαούς. Μία Ευρώπη που, μαζί με τους αγώνες σε κάθε χώρα, παραμένει ένα πεδίο σκληρής ταξικής και πολιτικής πάλης. Μία Ευρώπη που πρέπει να επαναθεμελιωθεί με μεγάλες ανατροπές και ρήξεις, στο θεσμικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, με πρωταγωνιστές τους λαούς της, τους εργαζόμενους και τα μαζικά κινήματα.

Η Ελλάδα πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού
Στη χώρα μας, επί 4 χρόνια εφαρμόζεται ένα σχέδιο διαρκούς υπερχρέωσης, ταπείνωσης, παραβίασης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και παρακμής της χώρας. Το μνημόνιο εμφανίστηκε ως σωτηρία αλλά ήταν η καταδίκη της χώρας. Η χρεοκοπία του κράτους ύστερα από μια σαραντάχρονη διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μετατράπηκε σε χρεοκοπία των νοικοκυριών, των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων. Επιλέχθηκε μια πολιτική εσωτερικής υποτίμησης που ανέτρεψε στην κυριολεξία τη θέση και τον τρόπο ζωής του κόσμου της εργασίας. Η τεράστια ανεργία, η φτώχεια, η δραματική ύφεση, η μεγάλη απώλεια εισοδήματος, η διάλυση του κοινωνικού κράτους και των συλλογικών δικαιωμάτων, τα φορολογικά χαράτσια, το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων, συνδυάστηκαν με την έξαρση των ανισοτήτων και την αναδιανομή πλούτου και δύναμης σε όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Υπονομεύτηκε όχι μόνο το επίπεδο ζωής των εργαζομένων, αλλά και το μέλλον και η δυνατότητα ανάκαμψης της χώρας.

Αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων με πρόσχημα τη σωτηρία της χώρας
Τα Μνημόνια, όπως και όλοι οι ισχυρισμοί των κυβερνητικών εταίρων και των υμνητών τους, ήταν από την αρχή, όπως άλλωστε αποδείχτηκε παρπλανητικά και καταστροφικά. Ο τερατώδης πολυνόμος -νέο μνημόνιο- που πρόσφατα υπερψηφίστηκε, αποτελεί μνημείο παράδοσης της ελληνικής οικονομίας στις μεγάλες εγχώριες επιχειρήσεις, τα διαπλεκόμενα με το κράτος οικονομικά συμφέροντα, τις πολυεθνικές επιχειρήσεις και τους τραπεζίτες. Πρόκειται για νομοθετική παρέμβαση μιας ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, την ίδια στιγμή που αποτελεί την τελευταία πράξη μιας πλήρως απονομιμοποιημένης κυβέρνησης, η οποία υπονομεύει πλήρως την παραγωγική βάση της χώρας και οδηγεί στην "κινεζοποίηση" τους Έλληνες εργαζόμενους.
Είναι πια κοινή πεποίθηση ότι τα μνημόνια δεν τροποποιούνται, δεν διορθώνονται: ακυρώνονται. Τα μνημόνια καταργούνται και στη θέση τους εφαρμόζεται μια ριζικά διαφορετική πολιτική που βρίσκεται στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Το χρέος, η Ε.Ε. και η "Πολιτική του Σοκ και Δέους"
Η πολιτική των Μνημονίων εγκαινίασε μια νέα περίοδο στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. Η χώρα μας αντιμετωπίστηκε ως ιδιαίτερη περίπτωση και ως πειραματόζωο παρά το γεγονός ότι η κρίση δανεισμού και χρέους αφορούσε όλη την Ευρώπη. Το ΔΝΤ δεν έφερε μόνο τεχνογνωσία, αλλά κυρίως πολιτική “σοκ και δέους”, με την Ε.Ε. να αποδεικνύεται ακόμη πιο αντιλαϊκή. Η Ε.Ε. χρησιμοποίησε την Ελλάδα ως μέσο για να διασώσει το ΕΥΡΩ και τις Γαλλο-γερμανικές τράπεζες και για να δημιουργήσει –κυρίως με ευθύνη της Γερμανίας- ένα σιδηρόφρακτο πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας για όλες τις χώρες. Στη χώρα μας πραγματοποιήθηκαν αμέτρητες παραβιάσεις του κοινοτικού κεκτημένου, ο ελληνικός λαός αντιμετωπίστηκε σαν παρίας, ενώ η δήθεν αλληλεγγύη ήταν στην πραγματικότητα μια πολιτική εκβιασμών και μια οικονομική και πολιτική ομηρία, η οποία μεταφέρθηκε κατόπιν στις άλλες χώρες που υπέγραψαν μνημόνια.

Η πλούσια δράση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη.

Η πολυδιάστατη δράση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη τον έχει καταστήσει μια πολιτική δύναμη βαθύτατα διεθνιστική. Συμβάλαμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ανάπτυξη ενωτικών δράσεων τόσο μέσα στους υπερεθνικούς θεσμούς, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όσο και εκτός, στα κινήματα των λαών της Ευρώπης - και όχι μόνο. Η δράση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωπορείες, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ και πρόσφατα το Alter Summit έδωσαν στον κόσμο της Αριστεράς το παράδειγμα μιας διεθνιστικής δράσης κοινωνικά γειωμένης και ταυτόχρονα ενωτικής και πλουραλιστικής. Παρά τις μικρές δυνάμεις μας, το προηγούμενο διάστημα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο αναδείξαμε δεκάδες σοβαρά προβλήματα που αφορούν την Ελλάδα και, ταυτόχρονα, όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Με τη δράση μας, στο πλαίσιο της ευρωομάδας της Ενωτικής Αριστεράς (GUE/NGL), συμβάλαμε ώστε να διαμορφωθεί πιο καθαρή εικόνα για όσα συντελούνται στη χώρα μας και στην E.E. Ενεργοποιήσαμε δυνάμεις ώστε το πρόβλημα των συνεπειών από τις παρεμβάσεις της Τρόικας και από το σύνολο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, να καταστεί το κεντρικό πρόβλημα των λαών της Ε.Ε. Εργασθήκαμε για την ανάδειξη της αντιδημοκρατικής λογικής που διέπει τα μη αιρετά (δηλαδή ανεξέλεγκτα) όργανα και θεσμούς της Ε.Ε. και των λειτουργιών τους.

Αναδείξαμε:
• Τις παραβιάσεις του Ελληνικού Συντάγματος από την Τρόικα.
• Τη δουλικότητα της ελληνικής κυβέρνησης στο μνημόνιο και την εποπτεία της χώρας.
• Την επιλεκτική ερευνά για τη διακίνηση βρόμικου χρήματος μόνο για την Κύπρο.
• Το κλείσιμο της ΕΡΤ.
• Τον κοινωνικά άδικο και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της νέας “Οικονομικής Διακυβέρνησης”.
• Την ανάγκη για ελάφρυνση του Ελληνικού Χρέους.
• Τις μεθοδεύσεις για χρεοκοπία και πώληση της Αγροτικής Τράπεζας.
• Την παράνομη διακοπή ρεύματος από τη ΔΕΗ για όσους δεν πληρώνουν το “χαράτσι”.
• Την πλήρη έλλειψη ελέγχου των πολυεθνικών στην Ελλάδα.
• Τις μεθοδεύσεις της Γερμανίας που ξεφορτώθηκε τα ελληνικά ομόλογα (για να προχωρήσουμε κατόπιν στην “αναδιάρθρωση” του χρέους).
• Την αντισυνταγματικότητα των περικοπών στα επιδόματα, τα δώρα, την αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Το κουκούλωμα του σκανδάλου της SIEMENS.
• Την παρέμβαση του Radenmacher για το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ.
• Την πρωτοβουλία Μπαρόζο και Κομισιόν που άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο στα μεταλλαγμένα.
• Την ανάγκη αποζημιώσεων στους αγρότες, θύματα της κρίσης και του μνημονίου.
• Τις επιπτώσεις από τα σχέδια εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Η καταγραφή αυτή είναι ένα μικρό μέρος των παρεμβάσεων του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωβουλή, αλλά και μέρος από τη συνολική μας δράση σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Με το Kόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (KEA) κατορθώσαμε να συνενώσουμε σε ένα ενιαίο στρατηγικό σχέδιο για την Ευρώπη δεκάδες πολιτικά κόμματα και οργανώσεις. Διευρύναμε τη συνεργασία και τη συμμετοχή μας σε όλα τα κινήματα των λαών της Ευρώπης και στηρίξαμε τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις των πλατειών σε μια σειρά χώρες. Στηρίξαμε τις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης και των συνδικάτων, την πανευρωπαϊκή απεργία, καθώς και την πανευρωπαϊκή ημέρα για την υπεράσπιση του δικαιώματος των γυναικών της Ευρώπης σε ελεύθερες και ασφαλείς αμβλώσεις, στο πλαίσιο της καμπάνιας του ΚΕΑ.
Από τη συνολική μας δράση μαζί και με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, σε Ελλάδα και Ευρώπη, ήχησε το συμβολικό σύνθημα που έγινε κίνημα και εκφράζει την αλληλεγγύη των λαών στο ελληνικό λαό: “Είμαστε όλοι Έλληνες”.
Διευρύναμε με το ΚΕΑ, αλλά και αυτόνομα, τις σχέσεις μας με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής στο πλαίσιο του “Foro SaoPaolo”, όπως επίσης με τις χώρες και τα κινήματα των λαών της ξεχωριστά.
Ενισχύσαμε τη συνεργασία μας με την Εναλλακτική Αριστερά της Αφρικής, με την Αριστερά των χωρών των BRICS, την Αριστερά των Αραβικών χωρών και με δυνάμεις της Αριστεράς στις χώρες Βαλκανικής.

Η πρότασή μας για τη σύγχρονη Ελλάδα της ανάπτυξης και της κοινωνικής προκοπής

Η κυβέρνηση της αριστεράς σε συνεργασία με ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, μπορούν να κάνουν παρελθόν την τετραετία οικονομικής και κοινωνικής καθίζησης που οδήγησε τη χώρα δεκαετίες πίσω και απαξίωσε το ανθρώπινο κεφάλαιό της.
Στη χώρα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα προγράμματα ανάπτυξης, αύξησης του όγκου της εργασίας και παραγωγικής ανασυγκρότησης με πρωταγωνιστές τον δημόσιο τομέα, τη μικρομεσαία επιχείρηση, τη συνεργατική, κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και τις αυτοδιαχειριστικές πρωτοβουλίες που έχουν δημιουργηθεί στην παραγωγική βάση. Απαιτείται γενναία φορολογική μεταρρύθμιση, αποκατάσταση της ρευστότητας και  ρύθμιση της υπερχρέωσης των νοικοκυριών μέσα από ένα δημόσιο, κοινωνικά ελεγχόμενο τραπεζικό σύστημα. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η άμεση αποκατάσταση της δημόσιας διοίκησης με δημοκρατικό μετασχηματισμό, η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, η ανατροπή του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και πάνω απ' όλα η αποκατάσταση της δημοκρατίας με την καθιέρωση θεσμών εργατικού και κοινωνικού ελέγχου και διαδικασιών πολιτικής συμμετοχής.
Τέλος, θεμελιώδης είναι η αξιοποίηση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων της νέας γενιάς στην πρώτη γραμμή για στη νέα πορεία της χώρας.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη των άμεσων στόχων (προοδευτική ανάπτυξη, συρρίκνωση της ανεργίας, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης) είναι η ακύρωση των Μνημονίων και της πολιτικής λογικής που τα επιβάλλει, καθώς επίσης και η αντιμετώπιση του χρέους, το οποίο είναι απεχθές σε ένα μέρος του και μη βιώσιμο: χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του αποκλείεται να ανασάνει η χώρα.
Η αποπληρωμή του χρέους θα γίνει με αναπτυξιακή και κοινωνική ρήτρα αφού πρώτα εξασφαλιστεί για μια ικανή περίοδο, η διακοπή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων. Σε αυτή την κατεύθυνση, διεκδικούμε ευρωπαϊκή διάσκεψη στα πρότυπα της συμφωνίας του Λονδίνου το 1953 για το χρέος της Γερμανίας. Η διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης θα ξεκινήσει άμεσα και θα απαιτηθεί η ακύρωση των επαχθών όρων των συμβάσεων. Για την επίτευξη των στόχων θα αξιοποιηθούν, στην περίπτωση εκβιασμού, όλα τα όπλα: η διακοπή πληρωμών, η καταγγελία για πρόκληση ζημιάς στη χώρα μας με στόχο την διάσωση του Ευρώ και των ιδιωτικών τραπεζών, η προσφυγή για την ακύρωση των συλλογικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του κοινοτικού κεκτημένου αλλά και για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και την πρόκληση ανθρωπιστικής κρίσης. Επιπρόσθετα, θα ενεργοποιήσουμε άμεσα τη διαδικασία διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα υποκύψει σε εκβιασμούς του ευρωπαϊκού κατεστημένου και της Τρόικας. Θα παλέψει για λύση μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο (και γι' αυτό το λόγο θα επιδιώξουμε συμμαχίες με τις χώρες του Νότου και με τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης), πλην όμως δεν θα αποδεχθεί εκβιασμούς και μνημόνια. Εμείς θέλουμε να σώσουμε τη χώρα μέσα στο ΕΥΡΩ και όχι, με πρόσχημα τη σωτηρία του ΕΥΡΩ, να οδηγήσουμε τη χώρα σε καταστροφή. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα: "καμιά θυσία για το ευρώ", απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι σε κάθε περίπτωση ότι ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.




Αγωνιζόμαστε να χτίσουμε σε νέα θεμέλια μια άλλη Ευρώπη
Η νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Ε.Ε. απαιτεί τη δημιουργία μεγάλων κινημάτων και πολιτικών πρωτοβουλιών ρήξης με το υφιστάμενο αντιλαϊκό οικοδόμημα, ενάντια στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, του ρατσισμού, του πολέμου.

Η ριζοσπαστική αριστερά διεκδικεί και αγωνίζεται για:

Ευρώπη ειρηνική, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια προς όφελος της ειρήνης σε όλο τον κόσμο, που θα βασίζει την ασφάλειά της στη μείωση των εξοπλισμών και τη συνεννόηση, στον εξοβελισμό των πυρηνικών και των άλλων όπλων μαζικής καταστροφής. Με ένα πανευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας και συνεργασίας με τη συμμετοχή και της Ρωσίας. Ευρώπη που θα απαγορεύει την αποστολή στρατιωτών εκτός συνόρων. Ευρώπη χωρίς ΝΑΤΟ και ευρωστρατό. Ούτε ένα ευρώ, ούτε ένας στρατιώτης για νατοϊκές εκστρατείες! Να αποσυρθούν αμέσως οι δυνάμεις που είναι έξω από το έδαφος της Ευρώπης. Λύση στο ουκρανικό ζήτημα με όρους δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Κατάργηση των βάσεων των ΗΠΑ και τα πυρηνικά όπλα! Λύση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ευρώπη θεσμικά και πολιτικά ικανή να πρωτοστατήσει στον εκδημοκρατισμό και την αναβάθμιση του Ο.Η.Ε., καθώς και των  άλλων διεθνών  οργανισμών, να οικοδομήσει νέες σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης με τις αναπτυσσόμενες χώρες και ιδιαίτερα τις γειτονικές, στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής και την Αφρικανική Ήπειρο.

Ευρώπη κοινωνική, στην οποία οι άνθρωποι θα μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια από τη δουλειά και τη σύνταξή τους. Ευρώπη στην οποία η Παιδεία και η Υγεία θα είναι κοινωνικά αγαθά με ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Ευρώπη στην οποία θα συμμετέχουν ουσιαστικά στη χάραξη των στρατηγικών κατευθύνσεων της παραγωγής οι άνθρωποι που δουλεύουν και δημιουργούν και όχι, όπως σήμερα,  οι διοικήσεις των τραπεζών και οι κάθε λογής κερδοσκόποι.

Ευρώπη οικολογική, στην οποία η προστασία του περιβάλλοντος δεν θα εξαρτάται από τα κέρδη, αλλά θα είναι κριτήριο για την παραγωγή και την κατανάλωση. Ευρώπη που θα προστατεύει τα φυσικά τοπία και τους οικισμούς της, που θα απαγορεύει τη μεταφορά οικολογικών προβλημάτων σε άλλες χώρες και θα αποκλείει τη χρήση μεταλλαγμένων. Ευρώπη στην οποία η ενέργεια θα παράγεται δίνοντας έμφαση στις ανανεώσιμες πηγές, χωρίς ρύπανση της ατμόσφαιρας. Ευρώπη χωρίς πυρηνικά εργοστάσια.

Ευρώπη στην οποία ο πολιτισμός αποτελεί βασικό αξιακό στοιχείο ταυτότητας. Όπου το πολιτιστικό αγαθό, σε εθνικό και ευρωπαϊκό πεδίο, καλλιεργείται και διανέμεται στους ευρωπαϊκούς λαούς ως δημόσιο αγαθό που συμβάλλει στην ποιότητα ζωής και την ανάπτυξη. Η πολυπολιτισμική συμβολή κάθε ευρωπαϊκής χώρας και κουλτούρας και ο λειτουργικός αλληλοσυσχετισμός και σεβασμός όλων των πολιτισμικών κύκλων, αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση κάθε ενεργού πολίτη. Ευρώπη με Δημόσια Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας που θα δίνουν τη δυνατότητα έκφρασης όλων των απόψεων, των ιδεών και των μορφών τέχνης και πολιτισμού.
Ευρώπη φεμινιστική, στην οποία τα δικαιώματα των γυναικών στη ζωή, στη δουλειά και στην πολιτική εκπροσώπηση δεν θα είναι κενό γράμμα. Όπου η ισότητα των γυναικών δεν θα είναι η πρόφαση για την κατάργηση των γυναικείων κοινωνικών κατακτήσεων. Όπου η ισότητα ανδρών και γυναικών στην εργασία, την οικογένεια, την κοινωνική και πολιτική ζωή θα προωθείται συνεχώς μέσα από πολιτικές που θα στοχεύουν ταυτόχρονα στην καταπολέμηση των πατριαρχικών αντιλήψεων και την ανατροπή των στερεοτύπων για τους ρόλους των φύλων. Ώστε να παγιωθούν οι κοινωνικές κατακτήσεις των γυναικών και να εξαλειφθούν οι διακρίσεις και οι ανισότητες στη βάση του φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Ευρώπη ανοιχτή στον κόσμο που δεν θα εκβιάζει τις φτωχές χώρες, αλλά θα μεταφέρει πόρους για την καταπολέμηση της φτώχειας και θα συμβάλει στο αίτημα της διαγραφής των χρεών των φτωχών χωρών. Που θα συμπεριφέρεται ανθρώπινα στους μετανάστες και πρόσφυγες. Στην οποία δεν θα υπάρχουν άνθρωποι «χωρίς χαρτιά» και χωρίς ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Ευρώπη δημοκρατική, χωρίς τον άτυπο νόμο του ισχυρού. Που καθορίζει τις πολιτικές της χωρίς ανεξέλεγκτα στεγανά, όπως είναι σήμερα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ευρώπη στην οποία κανείς δεν θα φοβάται ότι τον παρακολουθούν. Χωρίς τρομονόμους, Σένγκεν, FRONTEX, στρατόπεδα κράτησης μεταναστών, πολιτικές αποτροπής που μεταβάλλουν την Μεσόγειο σε ένα μεγάλο νεκροταφείο. Ευρώπη χωρίς περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης, της οργάνωσης, των απεργιών, του απόρρητου των επικοινωνιών. Χωρίς διακρίσεις λόγω φύλου, εθνικότητας, θρησκείας, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου. Ευρώπη στην οποία δεν θα επιβάλλονται Συνθήκες και Σύμφωνα χωρίς να κρίνουν οι λαοί. Όπου οι θεσμοί της λαϊκής κυριαρχίας στα κράτη μέλη και στην Ένωση θα ενισχύονται, αντί να αφυδατώνονται. Όπου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα έχει ουσιαστικά δικαιώματα ελέγχου και αποφασιστικό λόγο για την πολιτική της Ένωσης.

Ευρώπη που θα αντιμετωπίσει αποφασιστικά την ακροδεξιά φασιστική και ναζιστική βία. Που θα ανακόψει τη μισαλλόδοξη ρητορεία που καλλιεργείται πάνω στο έδαφος της οικονομικής κρίσης και οδηγεί, 70 χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε αύξηση της επιρροής των φασιστικών/ναζιστικών μορφωμάτων, ακόμη και στη συμμετοχή τους σε κυβερνήσεις, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας.

Ευρώπη Σοσιαλιστική. Η Σοσιαλιστική Ευρώπη, θα υπάρξει μόνο ως αποτέλεσμα της μαζικής, δημοκρατικής δράσης των κινημάτων, των πολιτών και των λαών της και της ριζικής αλλαγής των συσχετισμών στις χώρες μέλη, εις βάρος του κεφαλαίου και των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Μιας αλλαγής που θα αναδείξει τις δυνάμεις της εργασίας και την Αριστερά σε ηγετικές δυνάμεις της κοινωνίας. Γι’ αυτόν τον σκοπό χρειάζεται η συμπαράταξη όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο: κομμάτων, κοινωνικών κινημάτων, κινήσεων, ομάδων, αριστερών διανοουμένων και καλλιτεχνών, ώστε να ανθίσει η σκέψη και η κουλτούρα της Αριστεράς.

Η Αριστερά αγωνίζεται και διεκδικεί

• Άμεσο τερματισμό της πολιτικής λιτότητας.
• Μεγάλη ενίσχυση των πόρων για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ευρώπη.
• Ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος με στόχο τη ρύθμιση και την απομείωσή του, καθώς επίσης για την αντιμετώπιση της κρίσης δανεισμού με όρους ανάπτυξης.
• Ακύρωση των εθνικών και ευρωπαϊκών μνημονίων, καθώς επίσης των Συνθηκών και των κανονισμών από το Μάαστριχτ μέχρι το Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης που έχουν μετατρέψει την ΟΝΕ σε  ζώνη γερμανικής επικυριαρχίας.
• Ακύρωση της σημερινής αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης και επανασχεδιασμό της, με τρόπο που θα εξασφαλίζει τη σύγκλιση των οικονομιών, θα διασφαλίζει μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας, θα εξισορροπεί τις εσωτερικές νομισματικές ανισορροπίες.
• Δημοκρατικό έλεγχο και ριζική αλλαγή του ρόλου και του προσανατολισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η ΕΚΤ θα πρέπει να χρηματοδοτεί απευθείας τα κράτη και να θέτει άλλα κριτήρια και προτεραιότητες στη νομισματική πολιτική -μεταξύ των οποίων το κριτήριο της περιορισμένης ανεργίας και της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών.
• Αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού στο 5% του κοινοτικού ΑΕΠ και δραστική αύξηση των μεταβιβάσεων στα πιο αδύναμα κράτη, στο πλαίσιο μιας ριζικά διαφορετικής αναπτυξιακής δημοσιονομικής πολιτικής.
• Άμεσο τερματισμό της ολιγαρχικής μορφής διακυβέρνησης της Ε.Ε. Σημαντική ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο νομοθετικό και ελεγκτικό πεδίο, καθώς και του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων στα ευρωπαϊκά ζητήματα. Ισχυροποίηση του θεσμού των  δημοψηφισμάτων, εξασφάλιση της θεσμικής ενίσχυσης των οργανώσεων εργαζομένων και των κοινωνικών οργανώσεων σε αντίθεση με την αδιαφανή πρακτική lobbying που κυριαρχεί. Αναβάθμιση του ρόλου των Περιφερειών. Ουσιαστική τροποποίηση και νομοθετική κατοχύρωση της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.
• Κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου που έχει θεσπιστεί στην Ε.Ε. και διασφάλιση αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για όλους και όλες. Αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν από τη δουλειά τους και τη σύνταξή τους. Αγωνιζόμαστε για την πλήρη ισότητα των φύλων σε αμοιβές, παροχές, ασφάλεια και συντάξεις. Διεκδικούμε τη διατήρηση και περαιτέρω διεύρυνση των εργασιακών κατακτήσεων των γυναικών. Αγωνιζόμαστε για την εξάλειψη της επισφάλειας, για την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας για την καταπολέμηση της ανεργίας. Ούτε ένας εργαζόμενος χωρίς πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Εξάλειψη της μαύρης εργασίας. Απαγόρευση των μαζικών απολύσεων. Πλήρης κάλυψη των ανέργων. Το 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο χωρίς μείωση μισθού παραμένει επίκαιρο, περισσότερο παρά ποτέ.
• Απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων, της απελευθέρωσης των αγορών και της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών. Υποστήριξη των δημόσιων αγαθών. Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία ανοιχτή στην κοινωνία και τις ανάγκες της, ολοκληρωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με δωρεάν πρόσβαση για όλους και όλες, δημόσια και καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, ποιοτικές δημόσιες δομές φροντίδας και μέριμνας για παιδιά, ηλικιωμένους και ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.
• Το δικαίωμα της απεργίας, οι θεσμοί εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα δεν περιορίζονται από τα εθνικά σύνορα. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που υποτάσσουν τα κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στις απαιτήσεις της ελεύθερης αγοράς, πρέπει να ανατραπούν (συντονισμός αγώνων, νομοθετικές ρυθμίσεις κλπ).
• Άμεσα μέτρα ενάντια στο μισθολογικό, κοινωνικό, φορολογικό και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ, που αποτελεί σήμερα άμεσο κίνδυνο για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ο ανταγωνισμός κρατών και περιφερειών για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων είναι ο μηχανισμός για την αμφισβήτηση των κοινωνικών και εργατικών κατακτήσεων.
• Εναρμόνιση του φορολογικού συστήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα περιλαμβάνει: αύξηση των φορολογικών συντελεστών για τα υψηλά κέρδη, έντονα προοδευτική φορολογία εισοδήματος, έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων, κατάργηση των «φορολογικών παραδείσων», κατάργηση των έμμεσων φόρων για τα είδη πρώτης ανάγκης και αλλαγή της αναλογίας μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων υπέρ των πρώτων, προγράμματα δημόσιων επενδύσεων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Οι πρόσθετοι πόροι για τα τελευταία μπορούν να εξασφαλιστούν, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, από τη γενναία μείωση των στρατιωτικών δαπανών και από φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων, των μεγάλων περιουσιών και εισοδημάτων, της πολυτελούς κατανάλωσης.
• Προστασία του εισοδήματος των αγροτών με άμεσα μέτρα, στην κατεύθυνση της ριζικής αναθεώρησης της ΚΑΠ προς όφελος των μικρών και μεσαίων αγροτών και της οικολογικής αγροτικής παραγωγής. Προστασία της ορεινής και νησιωτικής αγροτικής παραγωγής.
• Εφαρμογή εξειδικευμένων νησιωτικών πολιτικών, όπως προβλέπουν οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες και το Ελληνικό Σύνταγμα, προκειμένου να εφαρμοστεί στην πράξη η έννοια της νησιωτικότητας.
• Τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο. Αποτροπή της τραπεζικής ενοποίηση, υπό τους όρους που έχουν αποφασιστεί. Απαγόρευση της κερδοσκοπίας με χρηματοπιστωτικά παράγωγα και προσανατολισμός των τραπεζών στην αποταμίευση και τη χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων με κριτήριο την απασχόληση και την προστασία του περιβάλλοντος.
• Μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο που θα αναμορφώσει την οικονομία στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των δημόσιων αγαθών, της κοινωνικής κατανάλωσης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Ενίσχυση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, μέσω του ισχυρού δημόσιου χρηματοπιστωτικού τομέα, με έλεγχο της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

Υποστηρίζουμε μια παγκόσμια ρύθμιση των χρηματαγορών, που προϋποθέτει την καταπολέμηση της κερδοσκοπικής κίνησης των κεφαλαίων, την κατοχύρωση ειδικής φορολόγησης (φόρος τύπου Tobin), αλλά και τη ρύθμιση των χρεών του Τρίτου Κόσμου. Ταυτόχρονα, προϋποθέτει την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων που επιτρέπουν τη μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγή του πλούτου.

Υποστηρίζουμε: τη μετάβαση του σημερινού ενεργειακού προτύπου που στηρίζεται στα ορυκτά καύσιμα, υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας με σεβασμό στο εκάστοτε τοπικό οικοσύστημα. Την ενίσχυση του σιδηροδρόμου στις μεταφορές. Τον δραστικό περιορισμό των ρυπογόνων μεταφορών και μετακινήσεων. Μέτρα στήριξης της βιολογικής αγροτικής παραγωγής και της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Την προστασία των θαλασσών από τη ρύπανση και την υπεραλίευση, των τοπικών παραγωγικών δραστηριοτήτων και των φυσικών και πολιτιστικών τοπίων από τη γιγάντωση της τουριστικής βιομηχανίας.

Υποστηρίζουμε τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ενέργειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται να ακυρώσει τις προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις και να επανακτήσει προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος τις επιχειρήσεις ενέργειας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

Υποστηρίζουμε τη χρήση ανακυκλώσιμων υλικών και την ανακύκλωση στην πηγή, τη μεταστροφή της βιομηχανικής παραγωγής από τα βραχύβια αγαθά σε επισκευάσιμα και επαναχρησιμοποιούμενα αγαθά μακράς διάρκειας.

Υποστηρίζουμε την ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής πολιτικής ισότητας των φύλων και διεκδικούμε μέτρα που προωθούν την ισότητα αμοιβών και επαγγελματικής εξέλιξης ανδρών και γυναικών, την εξάλειψη όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών και την στήριξη των θυμάτων, την εγγύηση των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών και την ευρωπαϊκή νομοθεσία για το δικαίωμα στη δωρεάν, ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα υγείας, άμβλωση και αντισύλληψη.

Υποστηρίζουμε την προώθηση πολιτικών που στοχεύουν στην εξάλειψη των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών και των εξουσιαστικών σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων, για ουσιαστική συμμετοχή και εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική και κοινωνική ζωή σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Αντιμετωπίζουμε το μεταναστευτικό ζήτημα με τον σύνθετο χαρακτήρα του. Τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα της εποχής μας είναι αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, που ξεριζώνει τους ανθρώπους από τις εστίες τους καθιστώντας τους θύματα πολέμων ή στερώντας τους τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης. Επιδιώκουμε την αλλαγή της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής με κύρια κριτήρια την ευρωπαϊκή κοινωνική και οικονομική συνευθύνη και την αποτροπή φαινομένων υποαμειβόμενης μεταναστευτικής εργασίας. Κατάργηση των συμφωνιών «Δουβλίνο ΙΙ» και «Δουβλίνο ΙΙΙ», καθώς και του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση, ώστε να απεγκλωβιστούν από τη χώρα μας οι πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν ως τελικό προορισμό άλλα κράτη μέλη. Κατάργηση των πολιτικών αποτροπής, που οδηγούν σε μαζικούς πνιγμούς μεταναστών στη Μεσόγειο, και των μεσαιωνικών κέντρων κράτησης μεταναστών. Οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές είναι γέννημα της ανάγκης και δεν μπορούν να αναχαιτιστούν με βίαια μέτρα. Υποστηρίζουμε μία πολιτική ένταξης των μεταναστών στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και ταυτόχρονα μια παγκόσμια αναδιανεμητική οικονομική πολιτική υπέρ των φτωχών χωρών.

Ελληνικέ Λαέ

Εργαζόμενες και εργαζόμενοι, νέες και νέοι, γυναίκες και άνδρες,

αλλάζοντας αποφασιστικά το συσχετισμό των δυνάμεων μπορούμε να σταματήσουμε την καταστροφή και να ξεκινήσουμε τη νέα μας πορεία.
Αυτός είναι ο λόγος που το σχέδιο της Αριστεράς αφορά τη μεγάλη πλειονότητα των λαών της Ευρώπης.
Είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες στην Ελλάδα και εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη που δίνουμε την ίδια μάχη.
Η μεγάλη ευθύνη και τιμή για τον ΣΥΡΙΖΑ να τεθεί επικεφαλής της εκλογικής μάχης της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ο Πρόεδρος μας, Αλέξης Τσίπρας, συμβολίζει την ενότητα των λαών της Ευρώπης. Ενότητα που ξεπερνάει τα όρια της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και μπορεί να μετατραπεί σε ένα παλλαϊκό Ευρωπαϊκό Κίνημα.
Όλοι μαζί να ενώσουμε τη φωνή και τη δύναμη μας.
Η μεγάλη μας δύναμη πρέπει να αναπτυχθεί μέσα στα κινήματα και τους φορείς των εργαζομένων, της νεολαίας, των δυνάμεων της διανόησης, στα πανεπιστήμια, στους ανθρώπους της τέχνης, στο κίνημα γυναικών και το φεμινΔΙΑΚΗΡΥΞΗιστικό κίνημα, στο κίνημα των ΑΜΕΑ και τα κινήματα των LGBTQ.

Συντονίζουμε την δράση της αριστεράς, σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το μήνυμα μας να φτάσει παντού:

Λαοί της Ευρώπης Ενωθείτε
Για την ανατροπή στην Ελλάδα, για την θεμελίωση της άλλης Ευρώπης.