Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι
Σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δίνετε να απευθυνθώ στον επιχειρηματικό κόσμο, σ’ αυτό το κρίσιμο μεταίχμιο για τη χώρα.
Η τετραετία των Μνημονίων έφτασε την οικονομία σε κατάσταση οριακή.
Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία ότι η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης έχει αποτύχει.
Προκάλεσε καταστροφή στην κοινωνία, καταστολή στην πραγματική οικονομία και διάλυση της εσωτερικής αγοράς.
Σήμερα δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσει κανείς για την ανάγκη να σταματήσουμε άμεσα το λάθος.
Είναι νομίζω αυτονόητο.
Αυτό που έχει νόημα είναι να αναζητούμε την έξοδο από την καταστροφή με την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση.
Γι’ αυτό και εμείς απευθύνουμε σε όλους τους κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς προσκλητήριο –το οποίο επαναλαμβάνουμε και σήμερα– για μια νέα κοινωνική συμφωνία για την ανόρθωση της οικονομίας, τη παραγωγική ανασυγκρότηση, την επιστροφή στην ανάπτυξη.
Κυρίες και Κύριοι,
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου κατέθεσε χθες στη Βουλή ένα σχέδιο προϋπολογισμού που συνεχίζει να υλοποιεί το Μνημόνιο και υμνεί τη λογική της εσωτερικής υποτίμησης και της καταστροφής της εσωτερικής αγοράς.
Μονιμοποιεί τις φοροεπιβαρύνσεις, όπως είναι η «έκτακτη» εισφορά αλληλεγγύης που υποτίθεται πως θα έληγε φέτος, το χαράτσι στα ακίνητα με τη μορφή του ΕΝΦΙΑ, και τη τεράστια αύξηση από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης.
Που ενώ έχει αυξηθεί κατά 1471% από το Μάρτιο του 2011, η κυβέρνηση τον μειώνει μόλις κατά 30% και πανηγυρίζει.
Πρόκειται για προκλητικό προεκλογικό εμπαιγμό.
Αυτός ο προϋπολογισμός, όμως, θα είναι η τελευταία άσκηση επί μνημονιακού χάρτου.
Όχι γιατί θα φύγει το Μνημόνιο με τη κυβέρνηση Σαμαρά.
Αλλά γιατί σύντομα θα φύγει η ίδια η κυβέρνηση Σαμαρά.
Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο δεν παίζουν, απλώς, με τις λέξεις.
Παίζουν με τον ελληνικό λαό.
Άλλωστε το Μνημόνιο δεν είναι ένας τίτλος. Είναι πολιτικές.
Είναι η εσωτερική νομοθεσία των αλλεπάλληλων περικοπών στους μισθούς και στις συντάξεις.
Είναι η διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Είναι η καταστροφή της μεσαίας τάξης και η μεθοδευμένη ύφεση.
Και ο προϋπολογισμός για το 2015 είναι ακριβώς η εγγύηση του μνημονιακού καθεστώτος.
Είναι, όμως, και ένας προϋπολογισμός των θαυμάτων.
Γιατί με μειωμένο, για μία ακόμα χρονιά, το πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων κατά €400 εκατ, στο ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο των €6,4 δις, υποτίθεται ότι θα επέλθει ανάπτυξη της τάξεως του 2,9% το 2015!
Όταν ο ΟΟΣΑ, μόλις τον περασμένο μήνα, αναθεώρησε προς τα κάτω, μόλις στο 1,1% την πρόβλεψη για την ανάπτυξη της Ευρωζώνης, λόγω επιδείνωσης των οικονομικών προοπτικών της.
Κυρίες και Κύριοι,
Εμείς, όμως, δεν είμαστε εδώ για να αντιπολιτευόμαστε το παρελθόν. Αλλά για να οργανώσουμε το μέλλον.
Και ανταποκρίθηκα στην ευγενική πρόσκλησή σας, κυρίως για να σας μιλήσω για το μέλλον του λαού και του τόπου μας.
Πριν από λίγες μέρες, στη Θεσσαλονίκη, αναλύσαμε τα συγκεκριμένα και κοστολογημένα μέτρα για την ανακούφιση της κοινωνίας και την επανεκκίνηση της οικονομίας.
Η άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και η αποκατάσταση του δώρου των Χριστουγέννων ως 13η σύνταξη στους συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη έως €700 ευρώ.
Η αύξηση του κατώτατου μισθού στα €751.
Η επαναλειτουργία των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Η απασχόληση 300.000 ανέργων μέσω του εθνικού σχεδίου για την ανάκτηση της εργασίας.
Όλες αυτές οι παράλληλες παρεμβάσεις θα έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας και θα διευκολύνουν την ανάκαμψή της.
Συνεπώς, δεν είναι ούτε παροχές ούτε επιστροφή στο πελατειακό κράτος του δικομματισμού.
Είναι πραγματικά οικονομικά κίνητρα για την ταχύτερη αποκατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής και δυναμικής, με πλήρη επίγνωση των δυσκολιών της παρούσας συγκυρίας.
Στη Θεσσαλονίκη δεν παρουσιάσαμε προτάσεις. Αναλάβαμε δεσμεύσεις.
Και το ότι πρόκειται γαι δεσμεύσεις το αποδεικνύουμε στην πράξη.
Έχουμε καταθέσει ήδη δύο προτάσεις νόμου στη Βουλή, που θα είναι τα πρώτα νομοσχέδια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τις εκλογές.
Τα μέτρα αυτά εγγράφονται στη συνολική αντίληψή μας για τη λειτουργία της οικονομίας.
Επιδιώκουμε μια νέα ισορροπία στις σχέσεις κράτους-αγοράς, στο πλαίσιο των τριων πυλώνων της οικονομίας: του ιδιωτικού τομέα, του δημόσιου τομέα και του τομέα της κοινωνικής οικονομίας.
Το κράτος να προστατεύει τα δημόσια αγαθά και να λειτουργεί ως εργαλείο αναπτυξιακού σχεδιασμού και ως μοχλός ανάπτυξης.
Για αυτό και στη θέση του γραφειοκρατικού και πελατειακού δημοσίου, εμείς θέλουμε ένα δημόσιο ισχυρό και αποτελεσματικό στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.
Στην εκπαίδευση, την έρευνα, το φάρμακο και την υγεία, τη διατροφική ασφάλεια, αλλά και στην ασφάλεια του πολίτη.
Θέλουμε, όμως και ένα κράτος που θα είναι αξιόπιστος ελεγκτικός μηχανισμός και αποτελεσματικός αρωγός του πραγματικού επενδυτή, του υγιούς επιχειρηματία
Που θα διασφαλίζει ότι ο ιδιωτικός τομέας παράγει πλούτο για να καλύψει κοινωνικές ανάγκες, εντός του ισχύοντος δημοσιονομικού, εργασιακού και περιβαλλοντικού νομοθετικού πλαισίου.
Για εμάς, ο καινοτόμος επιχειρηματίας που αναλαμβάνει κινδύνους και εκπληρώνει την κοινωνική του ευθύνη, είναι σύμμαχος στην εθνική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση, την ανάπτυξη και την ανασύνταξη της χώρας.
Θα στηρίξουμε την υγιή επιχειρηματικότητα και γι’ αυτό θα συγκρουστούμε με τη διαπλοκή.
Με την ίδια αποφασιστικότητα θα σταθούμε απέναντι σε φαινόμενα διαφθοράς, ανομίας, λαθρεμπορίου και εκβιασμών.
θα βάλουμε τη κόκκινη γραμμή της νομιμότητας ανάμεσα στην υγιή επιχειρηματικότητα και στη κρατικοδίαιτη διαπλοκή.
Και εκεί θα μετρήσουμε φίλους και εχθρούς.
Βέβαια η διαφθορά και η διαπλοκή είναι σα το ταγκό, θέλουν δύο.
Και το γραφειοκρατικό και δυσλειτουργικό δημόσιο, έχει τη δική του ευθύνη για αυτά τα φαινόμενα
Εμείς πιστεύουμε ότι το σημερινό δυσλειτουργικό και γραφειοκρατικό κράτος δεν είναι ατύχημα.
Είναι πολιτική επιλογή για την εξυπηρέτηση της διαπλοκής.
Είναι, παράλληλα, διοικητική προϋπόθεση για τη νόμιμη φοροαποφυγή.
Ο διοικητικός μηχανισμός έχει δομηθεί στην αδυναμία εκτέλεσης αποφάσεων.
Για παράδειγμα, το ΣΔΟΕ έχει επιβάλει πρόστιμα της τάξης των €60 δις και έχει εισπράξει μόλις €2,9 δις, ενώ ο μέσος χρόνος εκδίκασης μιας υπόθεσης είναι επτάμιση χρόνια.
Εμείς επιδιώκουμε ένα δημοκρατικό και αποκεντρωμένο κράτος των πολιτών, το οποίο, με τη διαρκή κοινωνική συμμετοχή, θα δημιουργεί χώρο για νέες μορφές παραγωγής, όπως ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας.
Ένα κράτος που θα προσδιορίζει τις στρατηγικές κατευθύνσεις της παραγωγικής ανασυγκρότησης και μεταστροφής της οικονομίας.
Έτσι, λοιπόν, θα ενθαρρύνουμε τη στροφή στη νεανική και κοινωνική επιχειρηματικότητα, που δεν θα είναι εξαρτημένες από τις κρατικές επιδοτήσεις αλλά θα βασίζονται στην καινοτομία, την πρωτοπορία, την καλή εξυπηρέτηση και τη σκληρή δουλειά.
Επειδή η νεανική και καινοτόμα επιχειρηματικότητα είναι προϊόν της έρευνας και της τεχνολογίας, το «οικοσύστημά» της δε μπορεί παρά να είναι τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια.
Είναι ένας χώρος όπου έχει ήδη συντελεστεί μεγάλης έκτασης κοινωνική επένδυση. Διαθέτουν υποδομές και συσσωρευμένη εμπειρία για την ανάπτυξη έρευνας και τεχνολογίας.
Πρέπει, όμως, να διαμορφώσουμε ένα νέο νομικό πλαίσιο που να τα θωρακίζει θεσμικά ως προς το προϊόν έρευνας και τεχνολογίας που παράγουν.
Παράλληλα, θα θεσμοθετήσουμε ισχυρά φορολογικά κίνητρα για τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των ελληνικών νεοφυών επιχειρήσεων («start-up companies»).
Κυρίες και Κύριοι,
Είναι καίριας σημασίας η άρση των χιλιάδων μικρών και μεγάλων εμποδίων στην άσκηση της υγιούς παραγωγικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Σε τομείς και κλάδους όπου ως χώρα έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα, υψηλής προστιθέμενης αξίας και εξωστρέφειας.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω επιγραμματικά, ένα συμπαγές πλαίσιο που εμείς προτείνουμε για την τόνωση της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής επένδυσης.
Πρόκειται για αλλαγές οι οποίες δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος, αλλά παράγουν τεράστια πολλαπλασιαστικά οφέλη σε όλη την οικονομία.
1. Απλοποίηση αδειοδότησης και λειτουργίας επιχειρήσεων.
α). Με ριζική, ουσιαστική απλοποίηση όλου του θεσμικού πλαισίου και των βημάτων για την αδειοδότηση επενδύσεων, καθώς και για την ίδρυση, αδειοδότηση και λειτουργία επιχειρήσεων, με τη λειτουργία στην πράξη – και όχι στα χαρτιά – «υπηρεσίας μιας στάσης» για όλες τις επιχειρήσεις, περιλαμβανομένων των μικρομεσαίων («one-stop shop»).
β). Με έμφαση όχι μόνο στην απλοποίηση της ίδρυσης, αλλά και στη λειτουργία της επιχείρησης, που δυστυχώς σήμερα, όποτε συναλλάσσεται με το Δημόσιο, εμπλέκεται σε χρονοβόρες και πολλές φορές μη ουσιώδεις διαδικασίες.
Με τη δημιουργία Κέντρων Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων (Κ.Ε.ΕΠ), στις 13 περιφέρειες, όχι μόνο ως φορείς ενημέρωσης, αλλά και ως φορείς ουσιαστικής διεκπεραίωσης, με κατάλληλο νομικό πλαίσιο που να διασφαλίζει τη δυνατότητα να διεκπεραιώνουν γρήγορα τις διαδικασίες, με λογοδοσία.
Με δημιουργία συμβουλευτικών υπηρεσιών στις δημόσιες υπηρεσίες με αδειοδοτικό χαρακτήρα, για την διεκπεραίωση επενδύσεων, θεμάτων αδειοδότησης, κτλ.
2. Θεσμοθέτηση απλού και σταθερού φορολογικού συστήματος.
Η τομή που πρέπει να γίνει στο φορολογικό σύστημα είναι ριζική.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες αλλά και οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις, δεν είναι τόσο η υψηλή φορολογία, όσο η αστάθεια και η αβεβαιότητα για το φορολογικό σύστημα που ισχύει και η οποία καθιστά αδύνατο οποιοδήποτε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.
α). Δεσμευόμαστε για ένα δίκαιο, απλό, σταθερό και διαφανές φορολογικό σύστημα για τουλάχιστον πέντε (5) έτη, το οποίο θα παρέχει κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις και θα επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό.
Φορολογούμε τα κέρδη και όχι την παραγωγή.
Με υψηλότερη φορολόγηση στα διανεμόμενα κέρδη και χαμηλότερη σε αυτά τα οποία αποθεματοποιούνται για να επενδυθούν στην πραγματική οικονομία.
Θέλω, όμως, να είμαι σήμερα ξεκάθαρος: όταν εμείς μιλάμε για δίκαιη φορολόγηση, το εννοούμε.
β). Προχωράμε, ταυτόχρονα, σε ουσιαστικό φορολογικό έλεγχο των μεγάλων επιχειρήσεων με αποτελεσματικό έλεγχο των ενδοομιλικών συναλλαγών.
Η υπερτιμολόγηση από τις ενδοομιλικές συναλλαγές κυμαίνεται μεταξύ 15%-20% και η απώλεια φορολογικών εσόδων εκτιμάται σε €1-€1,2 δις ετησίως.
Το υφιστάμενο πλαίσιο για την τεκμηρίωση των ενδοομιλικών συναλλαγών πρέπει να ενισχυθεί με τη δημιουργία κατάλληλων μονάδων ελέγχου στο Υπουργείο Οικονομικών που θα διαθέτουν τεχνογνωσία και από την Γενική Γραμματεία Εμπορίου και από την Εισαγγελία Οικονομικού Εγκλήματος και την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
3. Διοχέτευση πόρων στην πραγματική οικονομία.
α). Ίδρυση Δημόσιας αναπτυξιακής τράπεζας. Ενός βασικού κρίκου που λείπει από την ελληνική οικονομία και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Η δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα θα ενοποιήσει υφιστάμενους μηχανισμούς, όπως το ΕΤΕΑΝ, το Ταμείο Παρακαταθηκών Δανείων και να διευκολύνει την άντληση και διοχέτευση πόρων προς τη πραγματική οικονομία.
β). Παράκαμψη του τραπεζικού συστήματος στο οποίο «κολλάνε» σήμερα όλα τα εγγυοδοτικά προγράμματα, επειδή οι τράπεζες δεν χορηγούν νέα δάνεια.
Η παράκαμψη αυτή θα γίνει με τη δημιουργία ενός συστήματος διοχέτευσης εγγυήσεων ή εγγυητικών επιστολών μέσω οχημάτων ειδικού σκοπού και με την εγγύηση αξιόπιστου διεθνούς χρηματοπιστωτικού οργανισμού.
Τέτοιου είδους σχήματα θα παρέχουν απευθείας εγγυήσεις προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις - εξαγωγικές, του πρωτογενούς τομέα, υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας - οι οποίες, ενώ είναι δυναμικές και μπορούν να ανοιχθούν σε νέες αγορές, δεν έχουν πρόσβαση για στοιχειώδη τραπεζική χρηματοδότηση σε κεφάλαια κίνησης και επενδυτικά κεφάλαια.
γ). Δημιουργία Τράπεζας Ειδικού σκοπού για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους αγρότες, αλλά και για τη χορήγηση μικροπιστώσεων προς άτομα και ομάδες που αποκλείονται ολοσχερώς από το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα, όπως άνεργοι, μετανάστες, ΑμΕΑ, κλπ.
δ). Δημιουργία δημόσιου ενδιάμεσου οργανισμού για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους προς τις τράπεζες.
Εντός του οργανισμού, συγκροτείται ξεχωριστός υποτομέας για τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια, η ρύθμιση των οποίων επείγει ως προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Τα κόκκινα δάνεια των μικρομεσαίων επιχειρήσεων εμπίπτουν στη «νέα σεισάχθεια».
Διασπάται, δηλαδή, ένα δάνειο σε δύο μέρη: σ’ εκείνο που ο δανειολήπτης μπορεί να αποπληρώσει και στο μέρος που παγώνει για πέντε ή δέκα χρόνια, ανάλογα με την περίπτωση, χωρίς να διαγράφεται από το χαρτοφυλάκιο της τράπεζας, έως ότου βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη. Και διαγράφονται οι τραπεζικές οφειλές που εμφανίζουν αντικειμενική αδυναμία αποπληρωμής.
4. Ρυθμίσεις για ενίσχυση ανταγωνισμού, καταπολέμηση καρτέλ και μείωση των τιμών.
α). Θεσμική και λειτουργική αναβάθμιση της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
β). Υιοθέτηση νομοθεσίας για την αναγραφή καθαρών τιμών στα τιμολόγια πώλησης και περιορισμός της έκδοσης πιστωτικών σημειωμάτων και τιμολογίων παροχής υπηρεσιών.
Με αυτήν τη νομοθετική παρέμβαση, η τιμή μονάδος που συμφωνείται ανάμεσα στον προμηθευτή (πωλητή) και τον πελάτη του (έμπορο χονδρικής ή λιανικής), στο πλαίσιο μιας εμπορικής συμφωνίας-συναλλαγής, θα εμφανίζεται πλέον υποχρεωτικά στο τιμολόγιο πώλησης που εκδίδει ο προμηθευτής και θα ταυτίζεται με την αναγραφόμενη στο ίδιο τιμολόγιο, τελική καθαρή τιμή μονάδος (χωρίς ΦΠΑ).
Επιπρόσθετα, η αξία οποιωνδήποτε πρόσθετων ανταποδοτικών υπηρεσιών που παρέχονται από τον πελάτη στον προμηθευτή, θα ενσωματώνονται υποχρεωτικά στην αναγραφόμενη στο τιμολόγιο τιμή μονάδος.
Με αυτόν τον τρόπο θα αντιμετωπίσουμε το βασικότερο πρόβλημα της αδυναμίας προσδιορισμού «καθαρών» τιμών χονδρικής, ενώ ταυτόχρονα θα απαγορεύσουμε οποιαδήποτε μετέπειτα μείωση της τιμής μονάδος, με την έκδοση πιστωτικών σημειωμάτων.
γ). Δημιουργία Παρατηρητηρίου Τιμών πρώτων υλών και μηχανολογικού εξοπλισμού, όπως είχε προτείνει και η ΓΣΕΒΒΕ, με ταυτόχρονη εξουσιοδότηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και της Υπηρεσίας Εποπτείας Αγοράς να παρεμβαίνουν αμελλητί στις περιπτώσεις όπου διαφαίνονται ύποπτες αποκλίσεις.
Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η χώρα μας αποτελεί την δεύτερη ακριβότερη στην Ευρώπη για μηχανολογικό εξοπλισμό, γεγονός που εμποδίζει τον εκσυγχρονισμό των παραγωγικών επιχειρήσεων και μειώνει την ανταγωνιστικότητά τους.
δ). Εντατικότεροι έλεγχοι στους τρόπους διαμόρφωσης των τιμών, με έμφαση στις ενδοομιλικές και τις τριγωνικές συναλλαγές, σε όλο το φάσμα της οικονομίας (μεταποίηση, εμπόριο, υπηρεσίες, τουρισμός).
Αυτό είναι πολύ σημαντικότερο και ουσιαστικότερο από την απελευθέρωση των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων.
5. Αναμόρφωση πτωχευτικού πλαισίου επιχειρήσεων.
Ουσιαστική και ριζική αναμόρφωση του πλαισίου που διέπει την διαδικασία πτώχευσης επιχειρήσεων.
Ζητούμενο είναι να φύγει η θηλιά που έχουν σήμερα χιλιάδες επιχειρήσεις και επαγγελματίες, οι οποίες, λόγω της κρίσης, αντικειμενικά αδυνατούν να ανταποκριθούν στις συσσωρευμένες υποχρεώσεις τους.
Το ζητούμενο δεν είναι η διαιώνιση του προβλήματος και η συσσώρευση χρεών, αλλά να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία εκεί που πραγματικά υπάρχουν προοπτικές βιωσιμότητας, με την εκπόνηση και εκτέλεση σχεδίων παραγωγικής αναδιάρθρωσης επιχειρήσεων.
Η αντιμετώπιση δεν θα πρέπει να περιοριστεί μόνο στις οφειλές των επιχειρήσεων προς τις τράπεζες, αλλά και προς το δημόσιο.
Στο πλαίσιο αυτό εξετάζουμε τη δυνατότητα δημιουργίας μηχανισμού εξυγίανσης και παραγωγικής αναδιάρθρωσης τέτοιων σημαντικών επιχειρηματικών μονάδων, που θα είναι προς όφελος όλων.
6. Επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης.
Η χώρα μας κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις ως προς την ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης στα διοικητικά δικαστήρια.
Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στην προσπάθειά τους να επιλύσουν τις διαφορές τους δικαστικά, είναι σήμερα εγκλωβισμένες σε ένα σύστημα αργό, που παράγει κόστος.
Προωθούμε θεσμικές και λειτουργικές μεταρρυθμίσεις για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης με:
Τη δικαστική αποφόρτιση από ασήμαντες και μικρής κοινωνικής απαξίας υποθέσεις
Τη στελέχωση των δικαστηρίων με επαρκή αριθμό δικαστών και τη στήριξη του έργου τους με σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή.
Τη διαμόρφωση αξιόπιστου θεσμικού πλαισίου εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών για την επιτάχυνση των αναγκαίων λύσεων και την αποσυμφόρηση των δικαστηρίων.
Κυρίες και Κύριοι,
Αναφέρθηκα στο πλαίσιο διευκόλυνσης των επενδύσεων. Στα οικονομικά κίνητρα στο σκέλος της προσφοράς.
Εκτός, όμως, από τα κίνητρα, χρειάζονται και οι μηχανισμοί κινητοποίησης των επενδύσεων, ώστε τελικά να πραγματοποιηθούν.
Συνοπτικά σας αναφέρω τους τέσσερις βασικούς μηχανισμούς κινητοποίησης επενδύσεων, στο πρόγραμμά μας:
I. Δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα, για την προώθηση αναπτυξιακών έργων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας,
II. Αναθεώρηση του αναπτυξιακού νόμου, ώστε, αντί για οριζόντιες επιδοτήσεις επενδύσεων, να επιδοτούνται στοχευμένα παραγωγικές επενδύσεις, στο πλαίσιο του σχεδίου μας για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση.
III. Παροχή ρευστότητας, από το χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και από μη συμβατικά χρηματοδοτικά εργαλεία και
IV. Δημόσιες επενδύσεις, ως ατμομηχανή για τον ιδιωτικό τομέα.
Κυρίες και Κύριοι,
Θέλησα σήμερα να έχω μια ουσιαστική παρέμβαση στην ετήσια διάσκεψη της ένωσής σας.
Σας παρουσίασα τους βασικούς άξονες του σχεδιασμού μας για την αναγκαία τόνωση της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής επένδυσης.
Για να διαλύσουμε εκατέρωθεν τους μύθους και να μιλάμε συγκεκριμένα.
Η χώρα και η οικονομία έχει ανάγκη από συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Όχι από ευχές.
Σε ότι μας αφορά, ετοιμαζόμαστε να κυβερνήσουμε με σχέδιο, όχι για να επαναφέρουμε το χρεοκοπημένο παρελθόν, στο οποίο, έτσι κι αλλιώς, η Αριστερά δεν έχει συνεργήσει.
Ούτε για να διαχειριστούμε το απωθητικό παρόν, αλλά για να δημιουργήσουμε ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
Για αυτό το μέλλον.
Για την την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, επιδιώκουμε τη θεσμική συνεργασία όλων των κοινωνικών και παραγωγικών φορέων και επαγγελματικών οργανώσεων. Οι πόρτες μας θα είναι ανοιχτές σε όλους. Γιατί η Ελλάδα μας έχει ανάγκη όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου