Σύνοψη θέσεων του Τμήματος Πολιτισμού ενόψει του 1ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Στον βαρύ χειμώνα που έχουν βυθίσει τα μνημόνια και οι πολιτικοί εκφραστές τους τη χώρα μας, ίσως πρέπει να ξαναθυμηθούμε τη φράση του Λένιν: “Τώρα μας χρειάζεται η μεγάλη τέχνη”. Πώς μπορεί όμως να ανθίσει η ανθρώπινη καλλιτεχνία, η δημιουργία και η σκέψη σε συνθήκες παγετού; Όταν ο ίδιος ο πολιτισμός έχει μείνει άστεγος; Με απόφαση των μνημονιακών κυβερνήσεων το υπουργείο Πολιτισμού, ο βασικός κυβερνητικός φορέας αρμόδιος για τη χάραξη πολιτιστικής πολιτικής, συγχωνεύτηκε με το Υπουργείο Παιδείας και υποβαθμίστηκε σε γενική γραμματεία, ενώ η εθνική πολιτική για τον πολιτισμό εκχωρείται σε ιδιωτικά ιδρύματα και στους «μαικήνες» της τέχνης  Το υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να ξαναχτιστεί εκ βάθρων ώστε να αποτελέσει έναν ορθολογικά δομημένο δημόσιο οργανισμό, ευέλικτο, χωρίς γραφειοκρατία, με ισχυρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, με σαφές Οργανόγραμμα και για το ίδιο αλλά και για τους εποπτευόμενους οργανισμούς του, το οποίο θα ορίζει τη λειτουργία του και θα διασφαλίζει τους εργαζόμενούς του, φιλικό στον πολίτη και ικανό να διακονήσει τις τέχνες, τα γράμματα και τους δημιουργούς τους. Το Υπουργείο Πολιτισμού  πρέπει να είναι σε θέση να εφαρμόσει  μια πολιτιστική πολιτική που θα προτάσσει τον εθνικό χαρακτήρα του, τον κοινωνικό του ρόλο την ελευθερία της έκφρασης και της δημιουργίας. Μια πολιτική η οποία θα είναι σε θέση να υπερασπιστεί τους τον σύγχρονο πολιτισμό που παράγει ο τόπος και  την πολιτιστική μας κληρονομιά, να προστατεύει και να θωρακίζει τους θεσμούς, να προβάλλει, τα ελληνικά πολιτιστικά αγαθά που παράγονται στη χώρα αλλά και εκτός συνόρων της, ταυτόχρονα όμως να διαφυλάξει και τα ανοιχτά σύνορα της χώρας και τη συνομιλία με όσα διαδραματίζονται στο διεθνές πολιτιστικό τοπίο στα πεδία των τεχνών και της διανόησης

Σ’ αυτή τη συγκυρία όμως, η Αριστερά δεν είναι μόνη, αντιθέτως, ο πολιτισμός βρίσκεται στο επίκεντρο της δράσης των πιο μαχητικών – ριζοσπαστικών – καινοτόμων δυνάμεων, που μάχονται στο θέατρο,  τη μουσική, τον κινηματογράφο, την καλλιτεχνική παιδεία, τα εικαστικά, το χορό, το βιβλίο, χωρίς μέσα, χωρίς αρωγή, μόνο με πάθος, έμπνευση και δημιουργία.

Στόχος μας είναι:

• Η επαναξιολόγηση των πολιτισμικών αξιών, πέραν αυτών που διαμόρφωσε ο καπιταλισμός της καταστροφής και η εφιαλτική σημερινή εκδοχή του
• Η επικράτηση των αξιών  που διαμόρφωσαν πνευματικοί άνθρωποι μέσα στους αιώνες  και έχουν σχέση  με την αντίσταση στη βία, τον ρατσισμό, τον πόλεμο, τον φασισμό, τον ναζισμό, τον νεοναζισμό, με την υπεράσπιση της πολυπολιτισμικότητας, της διαφορετικότητας και της ειρήνης.
• Η σύνδεση των αξιών που εμπνεύστηκαν και διαμόρφωσαν οι πιο συνεπείς αντιφασιστικές δυνάμεις, μέσα από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, όπως οι ιδρυτικές αρχές της ΟΥΝΕΣΚΟ, της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας και της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
• Η σύνδεση της παραγωγικής ανασυγκρότησης  με την πολιτισμική αναγέννηση, με βάση τις καλύτερες παρακαταθήκες που έθεσε το εργατικό κίνημα και οι λαοί  από τον 19^ο αιώνα μέχρι σήμερα.

 Στην υπεράσπιση θεσμών, όπως:

• Αυθύπαρκτο υπουργείο Πολιτισμού με επαρκή χρηματοδότηση
• Αναβάθμιση των κρατικών σκηνών (Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ, ΕΛΣ, ΔΗΠΕΘΕ)
• Ενίσχυση του Ελεύθερου Θεάτρου με βάση κανόνες, κριτήρια με την αρχή της διαφάνειας, και αξιοκρατική αξιολόγηση χωρίς αποκλεισμούς. Τα ίδια ισχύουν για τον θεσμό των Φεστιβάλ. Ενίσχυση της έρευνας για το θέατρο.
• Μια εθνικά ολοκληρωμένη πολιτική για τη μουσική, το βιβλίο, τις βιβλιοθήκες, τον κινηματογράφο, τα εικαστικά, τον χορό, την καλλιτεχνική παιδεία, την πολιτιστική κληρονομιά.
• Σεβασμός στα δικαιώματα των εργαζομένων στον πολιτισμό, με βάση το νομικό πολιτισμό, όπως αυτός απορρέει από τις αποφάσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και τα άρθρα του Συντάγματος. Αποκατάσταση του Συλλογικού Εργατικού Δικαίου και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.