ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ Ι. ΒΕΛΛΙΔΗΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 13/9/2014

Με μεγάλη χαρά βρίσκομαι και πάλι στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Η παρουσία μου εδώ είναι ουσιαστική.

Βρίσκομαι απέναντί σας για να πω αλήθειες και να δεσμευτώ απέναντί στον Ελληνικό λαό, σ’ ένα σχέδιο ελπίδας, προοπτικής και δικαιοσύνης για την έξοδο από τη κρίση.

Ορίζοντας τις βασικές συντεταγμένες της νέας, μεταμνημονιακής πορείας του τόπου.

Δίνοντας συγκεκριμένο ρεαλιστικό και κοστολογημένο προγραμματικό περιεχόμενο στις βασικές αξίες και αρχές της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ:

Στην κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την ισότητα, στο κράτος δικαίου, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, στην οικονομική ασφάλεια και την αξιοπρεπή διαβίωση όλων των πολιτών.

Φίλες και φίλοι,

Μας αφήνει αδιάφορους η παλαιοκομματική εθιμοτυπία των φθινοπωρινών υποσχέσεων στους Θεσσαλονικείς, οι οποίες ξεχνιούνται μόλις απογειωθεί το αεροπλάνο του εκάστοτε Πρωθυπουργού για την Αθήνα.

Γνωρίζουμε τα χρόνια προβλήματα αυτής της πόλης, έχουμε βασανιστεί αρκετά για να βρούμε τις λύσεις τους.

Για το πως θα απελευθερωθεί η δυναμική της Θεσσαλονίκης – που την πνίγει ο υδροκεφαλισμός και η εσωστρέφεια του συγκεντρωτικού και διαπλεκόμενου κράτους.

Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που μπορεί και πρέπει να αναλάβει στην αναγκαία διαβαλκανική συνεργασία και τη βαλκανική υπανάπτυξη, ιδιαίτερα στους τομείς του πολιτισμού, της οικονομίας και του περιβάλλοντος.

Πόσο δε μάλλον στις μέρες μας, όπου σε ένα περιβάλλον διεθνούς αναστάτωσης, αβεβαιότητας και ρευστότητας, έχουμε ανάγκη η Θεσσαλονίκη, η Βόρειος Ελλάδα να γίνει το επίκεντρο ενός νέου περιφερειακού πόλου συνανάπτυξης και σταθερότητας, μακριά από τις παρωχημένες εθνικιστικές ιδεοληπτικές συμπεριφορές που τόσο πολύ ταλαιπώρησαν τα Βαλκάνια στο πρόσφατο παρελθόν.

Σ’ ένα τέτοιο διεθνή περίγυρο,  η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να συμπεριφέρεται ως υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη, αλλά με ρόλο αξιόπιστου συνομιλητή διεθνώς.

Όχι τελευταίου τροχού της άμαξας, παρακολουθητή των εξελίξεων.

Ασφαλώς εντός των δυνατοτήτων της, αλλά με τόλμη. Χωρίς σύμπλεγμα πολιτικού επαρχιωτισμού.

Μόνο με ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική θα μπορεί να διασφαλίζει τα συμφέροντά της.

Ξεφεύγοντας τόσο από το ρόλο του υπάκουου μαθητή όσο και του γραμματοκομιστή των γερμανικών συμφερόντων.

Ρόλο που πρόθυμα έχουν αναλάβει οι κ.κ.Σαμαράς και Βενιζέλος.

Που έφτασαν μάλιστα στο σημείο να συναινέσουν άκριτα στις αδιέξοδες οικονομικές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, αδιαφορώντας για το κόστος στην Ελληνική οικονομία.

Εμπλέκοντας τη χώρα, παρά τη δραματική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, σ’ έναν επικίνδυνο οικονομικό πόλεμο που φέρνει όλη την Ευρώπη πίσω στην ψυχροπολεμική εποχή.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος όχι μόνο δε λογαριάζουν το κόστος των επιλογών τους, αλλά επιμένουν να αρνούνται πεισματικά να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα στα διεθνή φόρα.

Με κορυφαίο γεγονός την ανιστόρητη στάση της Ελλάδας στη κρίσιμη ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για τη προστασία της εθνικής κυριαρχίας και υπόστασης των υπερχρεωμένων κρατών, από τα κοράκια της Διεθνούς κερδοσκοπίας.

Εκεί όπου απομονώθηκε φανερά η Γερμανία της κας Μέρκελ.

Αλλά και εκεί όπου η υπερχρεωμένη Ελλάδα, συντάχθηκε με τα συμφέροντα των κερδοσκόπων, απέχοντας από τη ψηφοφορία.

Μια στάση που αναδεικνύει τον ηθικό και πολιτικό αμοραλισμό της κυβέρνησης Σαμαρά.

Μιας κυβέρνησης που δε λογοδοτεί, απ’ ό,τι φαίνεται, στον Ελληνικό λαό, αλλά στα λόμπι των δανειστών και των διεθνών κερδοσκοπικών funds.

Επιτρέψτε μου όμως να επιστρέψω στη βασική ύλη της σημερινής μου ομιλίας που είναι η οικονομία και ιδιαίτερα η δυνατότητα εξόδου από αυτή τη πρωτοφανή κρίση που βιώνει με δραματικό τρόπο ο λαός μας τα τελευταία χρόνια.

Μιας κρίσης που όχι μόνο δεν αποτελεί παρελθόν, αλλά είναι παρούσα και υποτροπιάζει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Με τη διαφορά ότι τουλάχιστον στην Ευρώπη, ολοένα και περισσότεροι το συνειδητοποιούν και κρούουν το κώδωνα του κινδύνου για αλλαγή πολιτικής.

Δε μιλάνε για successstory, όπως εδώ.

Η Ελλάδα του κυρίου Σαμαρά κινείται με ταχύτητα προς τα πίσω, σε μια Ευρώπη που κάνει, έστω και δειλά, βήματα προς τα εμπρός.

Γιατί, επιτέλους, συνειδητοποιεί ότι η λιτότητα, εκτός από ατελέσφορη και αδιέξοδη στην αντιμετώπιση της κρίσης, τώρα αποδεικνύεται και επικίνδυνη.

Γιατί μεταλλάσσει την κρίση, για μία ακόμη φορά:

Αρχικά από χρηματοπιστωτική σε δημοσιονομική, στη συνέχεια από δημοσιονομική σε κρίση της πραγματικής οικονομίας, και τώρα σε αρχόμενη κρίση αποπληθωρισμού.

Ο αποπληθωρισμός είναι μία ακόμα προβλέψιμη παρενέργεια της λιτότητας, που θα παροξύνει τα δυσμενή αποτελέσματα όλων των προηγούμενων φάσεων της κρίσης και θα ξαναρίξει την Ευρώπη στην ύφεση.

Ως αρνητική συνέπεια της δογματικής εμμονής του στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα, το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο υποχρεώνεται σήμερα σε οριακές, αλλά εμφανείς, αναπροσαρμογές επιβίωσης.

Αναγκάζονται οι ίδιοι να προκαλούν ρωγμές στο τείχος που έχουν ορθώσει, μήπως και προλάβουν τα χειρότερα.

Η Ελλάδα του κυρίου Σαμαρά, όμως, δεν είναι απλώς απούσα από τις διεργασίες στην Ευρώπη.

Είναι για άλλη μια φορά στη λάθος όχθη του ποταμού.

Είναι ένα βήμα πίσω από την κυρία Μέρκελ. Απλώς την ακολουθεί.

Συντάσσεται με τις δυνάμεις του χθες που αμύνονται.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σημείο αναφοράς σε όλη την Ευρώπη για μια μεγάλη και αναγκαία αλλαγή στρατηγικής.

Μαζί μας  συντάσσονται οι δυνάμεις του αύριο που, με αφετηρία τον πολύπαθο ευρωπαϊκό Νότο, σταδιακά κάνουν την παρουσία τους όλο και πιο πολύ αισθητή.

Γίνεται, πια, συνείδηση στην Ευρώπη ότι ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε και ότι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι ο προοδευτικός δρόμος.

Με αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.

Όχι με λιτότητα και εξοντωτικά για τις κοινωνίες προγράμματα.

Ο κίνδυνος να ξαναβυθιστεί η Ευρώπη στην ύφεση και να εξαγάγει τη δική της κρίση στην παγκόσμια οικονομία καθιστά την άμεση πολιτική αλλαγή στη χώρα μας και την επερχόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, προϋπόθεση κοινωνικής σωτηρίας για την Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα και πρόκληση για την αναγκαία στροφή στην Ευρώπη.

Η πρότασή μας για άμεσο τερματισμό της λιτότητας και συντονισμένες ενέργειες με στόχο την ενίσχυση της ζήτησης.

Οι προτάσεις μας για την αμοιβαιοποίηση του χρέους και για ένα γενναίο επενδυτικό πακέτο αναπτυξιακών επενδύσεων στη περιφέρεια,  δεν αποτελούν πια φωνή βοώντος στην έρημο.

Αλλά τη μόνη ρεαλιστική πρόταση για τη βιώσιμη έξοδο από την κρίση και τη δημοκρατική ανασύνταξη της Ευρώπης.

Και ως εκ τούτου, αποκτά ολοένα και μαζικότερο ακροατήριο.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Στα δυο χρόνια που ακολούθησαν τις δραματικές εκλογές του 2012, άλλαξαν πολλά.

Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού στο κόσμο και στην Ευρώπη.

Σας θυμίζω ότι:

Όταν εμείς πρώτοι, πριν δυο χρόνια, προτείναμε ευρωπαϊκές λύσεις στην κρίση, μας απανατούσαν ότι είμαστε εκτός πραγματικότητας, διότι η Ευρωζώνη δεν είχε τη θεσμική δυνατότητα για κοινούς μηχανισμούς διαχείρισης της κρίσης.

Την απέκτησε παρακάμπτοντας τους θεσμούς. Δυστυχώς, όμως, συνέδεσε αυτούς τους μηχανισμούς με Μνημόνια εσωτερικής υποτίμησης στα κράτη-μέλη της.

Αυτό ήταν μια πολιτική επιλογή. Μια πολιτική επιλογή που βυθίζει την Ευρώπη στην ύφεση και ανακυκλώνει τη κρίση.

 Για αυτό και μπορεί και πρέπει να αλλάξει, ως αποτέλεσμα μετατοπίσεων στους πολιτικούς συσχετισμούς.

Σας θυμίζω επίσης ότι, στη συνέχεια, μας είπαν πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να αγοράζει με φειδώ κρατικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, γιατί διαφορετικά αυτό θα συνιστούσε έμμεση χρηματοδότηση της δημοσιονομικής πολιτικής, η οποία απαγορεύεται από το Καταστατικό της Τράπεζας.

Έως ότου, το καλοκαίρι του 2012, ο Μάριο Ντράγκι ανακοίνωσε ότι η Τράπεζα θα προχωρούσε σε απεριόριστες αγορές, μόλις αυτό κρινόταν αναγκαίο.

Στη συνέχεια, μας είπαν ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και άλλες κεντρικές τράπεζες στην πολιτική της νομισματικής χαλάρωσης.

Μέχρι που, πρόσφατα, έπεσε και αυτό το κάστρο των νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων,

Τώρα πια η Ευρώπη συζητά ακόμα και την απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων, που από την αρχή είχαμε υποστηρίξει.

Όπως, επίσης, συζητά και το ενδεχόμενο της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής με χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, για ευρείας κλίμακας ευρωπαϊκά επενδυτικά προγράμματα και ό,τι άλλο χρειαστεί, για να αποτραπεί ο αποπληθωρισμός και ένα νέο επεισόδιο ύφεσης.

Όταν εμείς προτείναμε απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, οι πολιτικοί μας αντίπαλοι εδώ μας χλεύαζαν, μέσα στην άγνοια και το δογματισμό τους, ότι δήθεν διατυπώναμε προτάσεις αντιευρωπαϊκές και ανέφικτες.

Σήμερα οι προτάσεις αυτές είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της ΕΚΤ.

Με μόνη διαφορά ότι δεν έχει σημασία μόνο το τι κάνεις αλλά και πότε το κάνεις.

Σήμερα οι αναγκαίες ρωγμές στο τείχος του Βερολίνου που επιχειρούνται από την ΕΚΤ μπορεί να είναι πολύ λίγες και πολύ αργοπορημένες για να αντιμετωπίσουν την έκταση του προβλήματος.

Το αδιέξοδο της λιτότητας είναι κυρίως ορατό στην Ελλάδα. Και είναι αντιληπτό σε όλη την Ευρώπη.

Δεν σκοπεύω να σας κουράσω με την απόδειξη της αποτυχίας των Μνημονίων.

Αναλύσαμε την καταστροφή, σε όλες τις λεπτομέρειές της, πέρσι και πρόπερσι από αυτό εδώ το βήμα.

Αυτό που ίσως αξίζει να προστεθεί στους δείκτες της καταστροφή, είναι ο αποπληθωρισμός.

Το 2013 ήταν της τάξης του 0,9%, ενώ το 2014 αναμένεται ότι θα κινηθεί συξημένος στο 1,4%.

Ο αποπληθωρισμός απειλεί να ξαναρίξει τη χώρα μας στον πάτο της ύφεσης πριν αυτή προλάβει να βγει από το πηγάδι.

Πρόσθετη απόδειξη της αποτυχίας του προγράμματος της «εσωτερικής υποτίμησης» στην Ελλάδα ότι, δια στόματος Πρωθυπουργού, από αυτό εδώ το βήμα το περασμένο Σάββατο, η μνημονιακή υπερφορολόγηση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, όχι απλώς συνεχίζεται, αλλά εδραιώνεται.

Ο κ. Σαμαράς μονιμοποίησε το χαράτσι, με τη μορφή του λεγόμενου ΕΝΦΙΑ.

Μονιμοποίησε την «έκτακτη» εισφορά αλληλεγγύης, όπως και την αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης.

Υποσχέθηκε, όμως, και μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Ανάπτυξη σε συνθήκες δημοσιονομικής καταστολής, με την εσωτερική αγορά διαλυμένη και τις επενδύσεις να απομειώνονται διαρκώς.

Γιατί η αποεπένδυση στην ελληνική οικονομία συνεχίζεται. Ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου ως ποσοστό του ΑΕΠ, από 26,7% το 2007, έχει κατρακυλήσει στο 13% το 2013.

Και συνεχίζεται στο δεύτερο τρίμηνο του 2014 η μείωσή του σε ετήσια βάση, σε αξία και ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 0,8%.

Έτσι, λοιπόν, στο πρώτο εξάμηνο το 2014, η ύφεση ήταν 0,7%.

Αυτό σημαίνει ότι για να επιτευχθεί ο φετινός στόχος για μεγέθυνση του ΑΕΠ κατά 0,6% , απαιτείται τα επόμενα δύο τρίμηνα μεγέθυνση 3,8 ποσοστιαίων μονάδων. Πράγμα ανέφικτο.

Ακόμα, όμως, κι αν ο εξωπραγματικός αυτός ποσοτικός στόχος ευοδωνόταν, δεν θα συμβάδιζε με καμία ποιοτική μεταβολή στην κοινωνία και την οικονομία.

Δεν θα άλλαζαν σε τίποτα οι συνθήκες κατάρρευσης που επικρατούν σε κάθε έκφανση και σε κάθε τομέα της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας.

Η οικονομική αποδιάρθρωση και η κοινωνική ερήμωση δεν αλλάζουν από οριακές μεταβολές στο πρόσημο του ΑΕΠ.

Με την πολιτική των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να βολοδέρνει ανάμεσα στην ύφεση και τη στασιμότητα, με σταθερά υψηλή ανεργία και ασταθή και χαμηλά αμειβόμενη εργασία.

Επιπλέον , όμως, ο κ. Σαμαράς, δεν υπόσχεται μόνο ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις, αλλά και έξοδο από τη κρίση χωρίς απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας.

Χωρίς καμία αναφορά για το στόχο αλλά και την αξία της διαπραγμάτευσης για το χρέος.

Είναι ένα εύλογο ερώτημα, βέβαια, τι να την κάνει τη στρατηγική για τη διαπραγμάτευση κάποιος που δεν έχει σκοπό να διαπραγματευτεί.

 Γιατί κατά καιρούς, σε συγχορδία με τους δανειστές, διακηρύσσει ότι το χρέος είναι βιώσιμο.

Προχθές μάλιστα μας είπε ότι περιμένει να του απονείμουν οι δανειστές και πιστοποιητικό βιωσιμότητας.

Τι άλλο θα ακούσουμε;

 Αν, όμως, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι είναι βιώσιμο το χρέος και με τη βούλα των δανειστών, που τη διαφημίζει μάλιστα, τότε είναι σα να αποδέχεται ότι δεν υπάρχει καν αντικείμενο διαπραγμάτευσης!

Τι θα έλεγε δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση στην ακυρωθείσα σύσκεψη της Νέας Υόρκης;

Ότι το χρέος είναι βιώσιμο και ως εκ τούτου η συνάντηση δεν έχει αντικείμενο;

Φίλες και φίλοι, ας μη γελιόμαστε.

Ο κ. Σαμαράς, κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό και μαζί και τον εαυτό του.

Θα μπορούσε κανείς να διακωμωδήσει αυτή τη στάση.

Τα πράγματα όμως είναι πια πολύ σοβαρά για να ασχολούμαστε με τέτοιου επιπέδου επιχειρήματα.

Είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε αλήθειες στον ελληνικό λαό, όσο δυσάρεστες κι αν είναι.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει το αυτονόητο:

Ότι είναι αδύνατο η χώρα μας να βγει από την υφεσιακή κρίση, να ανακάμψει και να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο, όταν υπόκειται στο συνδυασμό πολλαπλών αρνητικών παραμέτρων:

Δημόσιο χρέος σχεδόν δύο φορές το ΑΕΠ , ιδιωτικός δανεισμός, με τη μορφή οφειλών στο Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, ίσος σχεδόν με ένα ΑΕΠ.

Και επιπλέον με μνημονιακή υποχρέωση για πλεόνασμα €10 δις το χρόνο, μόνο για την αποπληρωμή τόκων.

Το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικό. Γιατί ως γνωστόν ο κύκλος δε τετραγωνίζεται.

 Αυτή την αυτονόητη αλήθεια, τη γνωρίζουν φυσικά και οι εταίροι μας.

Άρα, η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της χώρας είναι σε κάθε περίπτωση μια αναπόφευκτη εξέλιξη.

Το ζητούμενο είναι πως θα γίνει, με ποιους όρους θα συνοδεύεται και υπό ποιες προϋποθέσεις.

Θα δώσει προοπτική ουσιαστικής και κοινωνικά βιώσιμης λύσης ή θα υποθηκεύσει ακόμη περισσότερο τη κυριαρχία της χώρας, παραδίδοντας το σύνολο της οικονομίας μας στα χέρια των δανειστών;

Θα γίνει με όρους που θα ευνοούν την ανάπτυξη ή με όρους νέων σκληρών μέτρων λιτότητας που θα μετατρέπουν τα μνημόνια σε καθεστώς και θα βυθίζουν ακόμα περισσότερο τις παραγωγικές δυνατότητες της πατρίδας μας;

Αυτά είναι τα ερωτήματα!

Για αυτό λοιπόν είναι κρίσιμο το πώς θα πάει η Ελλάδα να διεκδικήσει λύση βιώσιμη στο θέμα του χρέους.

Με ποια στρατηγική, με ποιο πολιτικό σχέδιο.

Θα πάει μόνη απέναντι σε όλους ή θα διεκδικήσει συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

Ως ουραγός της γερμανικής στρατηγικής, ή ως αιχμή του δόρατος για τις αναγκαίες αλλαγές στην Ευρώπη;

Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί ειδική περίπτωση και η κρίση χρέους δεν είναι ελληνική αλλά ευρωπαϊκή.

Για αυτό και ζητάμε τη σύγκληση «Ευρωπαϊκής Διάσκεψης Χρέους» για τη διαχείριση της υπερχρέωσης της Ευρωζώνης.

Με στόχο μια λύση ανάλογη με αυτήν που έδωσε η Διεθνής Διάσκεψη του Λονδίνου για την ίδια τη Γερμανία.

Η διαπραγμάτευση για τη λύση χρειάζεται συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο.

Προϋποθέτει – αν μη τι άλλο –  διαφωνία για το επίδικο αντικείμενο.

Διαφωνία για την ασκούμενη πολιτική και τα αποτελέσματά της.

Αλλά ο κ. Σαμαράς δε διαφωνεί σε τίποτα.

Αντιθέτως συμφωνεί σε όλα.

Ακούει και υπακούει στην κυρία Μέρκελ.

Για αυτό και είναι ακατάλληλος να διαπραγματευτεί.

Μόλις πριν από μία εβδομάδα, από αυτό εδώ το βήμα, για πολλοστή φορά ανέλυε τα θετικά αποτελέσματα της λιτότητας.

Που σημαίνει ότι με τη σημερινή κυβέρνηση, η συνέχιση της λιτότητας θα συνοδεύει ως όρος οποιαδήποτε ρύθμιση αποφασίσουν οι δανειστές για το δημόσιο χρέος της χώρας.

Γι’ αυτό και εμείς υποστηρίζουμε ότι αυτή η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα και να διαπραγματευτεί, να διεκδικήσει μια βιώσιμη λύση για τον ελληνικό λαό.

Μόνο μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και ευρεία κοινωνική στήριξη, σε μια εγκεκριμένη από τη πλειοψηφία του λαού μας εθνική στρατηγική, μπορεί να φέρει αποτελέσματα.

Και για το λόγο αυτό ζητάμε εκλογές τώρα, το συντομότερο δυνατόν, πριν συνεχιστεί η καταστροφή.

Δε ζητάμε εκλογές γιατί βιαζόμαστε να κυβερνήσουμε.

Ζητάμε εκλογές γιατί δε μπορεί άλλο να περιμένει ο τόπος και να υπομένει ο λαός μας.

Ζητάμε εκλογές γιατί το απαιτεί το συμφέρον του λαού και του τόπου.

Ζητάμε ισχυρή εντολή αυτοδυναμίας και ακόμα πιο ισχυρή κοινωνική συμπόρευση και στήριξη για να διεκδικήσουμε τη καλύτερη δυνατή συμφωνία προς όφελος του λαού μας, στην Ευρώπη.

Ζητάμε άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης με στόχο:

• Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Έγινε για τη Γερμανία το 1953. Να γίνει και για την Ελλάδα το 2014.
• «Ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού.
• Περίοδο χάριτος, δηλαδή «moratorium», στην εξυπηρέτησή του, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη.
• Εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
• Συμφωνία για «Ευρωπαϊκό NewDeal», με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
• Ποσοστική χαλάρωση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων.

Τέλος, δηλώνουμε για ακόμα μία φορά ότι το θέμα του κατοχικού δανείου είναι για μας ανοικτό. Καθαρές κουβέντες. Το γνωρίζουν πλέον οι εταίροι μας.

Θα γίνει επίσημη ελληνική θέση από τη πρώτη μέρα που θα βρεθούμε στο τιμόνι της χώρας.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Εμείς είμαστε έτοιμοι για τη διαπραγμάτευση και εργαζόμαστε για τη διαμόρφωση των ευρύτερων δυνατών συνεργασιών στην Ευρώπη.

Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι έτοιμη για άλλη μια φορά να αποδεχτεί ό,τι οι πιστωτές αποφασίσουν και η μόνη συμμαχία που οικοδομεί είναι με τη γερμανική κυβέρνηση.

Αυτή είναι η διαφορά μας και αυτό είναι εντέλει το δίλλημα :

Ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή συνυπογραφή όλων των αποφάσεων των δανειστών για την Ελλάδα, από τη κυβέρνηση Σαμαρά.

Με δυο λόγια, το δίλλημα είναι  :

Διαπραγμάτευση ή μη διαπραγμάτευση.

Ανάπτυξη ή λιτότητα.

ΣΥΡΙΖΑ ή Νέα Δημοκρατία.

Φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι,

Εξασφαλίζοντας μια κοινωνικά βιώσιμη λύση στο θέμα του χρέους, η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να αποπληρώνει το εναπομείναν χρέος από τη παραγωγή νέου πλούτου που θα φέρει η επιστροφή στην ανάπτυξη και όχι από το υστέρημα των πρωτόγεννων πλεονασμάτων.

Έτσι θα οδηγήσουμε με σχέδιο και ασφάλεια τη χώρα, στην ανάκαμψη και τη παραγωγική ανασυγκρότηση.

Αυξάνοντας άμεσα το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων κατά 4 τουλάχιστον δισεκατομμύρια.

Αποκαθιστώντας σταδιακά όλες τις αδικίες του μνημονίου.

Επαναφέροντας σταδιακά μισθούς και συντάξεις ώστε να τονώσουμε τη ζήτηση και να αυξηθεί η κατανάλωση.

Στηρίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με κίνητρα για την απασχόληση, αλλά και τη βιομηχανία επιδοτώντας το ενεργειακό κόστος με ρήτρα απασχόλησης και περιβάλλοντος.

Επενδύοντας στη γνώση, την έρευνα, τη νέα τεχνολογία, με στόχο να γυρίσουν πίσω στη πατρίδα οι νέοι επιστήμονες που μαζικά μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια.

Ξαναχτίζοντας το κοινωνικό κράτος, αλλά ταυτόχρονα και ένα κράτος δικαίου και αξιοκρατίας.

Πολλοί όμως καλοπροαίρετα μας ρωτούν : Καλά όλα αυτά που θα κάνετε όταν καταφέρετε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση μια βιώσιμη ευρωπαϊκή λύση.

Όσο η λύση όμως αυτή καθυστερεί, έχετε σχέδιο ;

 Σήμερα απαντάμε με ευθύτητα αναλυτικά και κοστολογημένα.

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και δεσμευόμαστε απέναντι στον Ελληνικό λαό για ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, με το οποίο θα αντικαταστήσουμε το μνημόνιο από τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας διακυβέρνησης, προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης.

Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης περιλαμβάνει τους τέσσερις μεγάλους πυλώνες για την αντιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής αποδιάρθρωσης, την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από τη κρίση:

Α. ΠΡΩΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ :   Το Πρόγραμμά μας για την αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης,

Β. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Τα άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας

Γ.    ΤΡΙΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Το εθνικό σχέδιο  για την ανάκτησης της εργασίας

Δ.      ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Ο θεσμικός και δημοκρατικός μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος

Α. Το πρόγραμμα μας για την άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, εκτιμώμενου κόστος της τάξεως των 2 δις ευρώ, αποτελεί ένα ολοκληρωμένο πλέγμα παρεμβάσεων έκτακτης ανάγκης προκειμένου να υψώσουμε αμέσως ασπίδα προστασίας για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα.

Περιλαμβάνει:

(1). Δωρεάν ρεύμα σε 300000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας.  (κάρτα)

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήδη, στις αρχές της εβδομάδας, κατέθεσε νομοθετική τροπολογία για την άμεση αποκατάσταση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στους δικαιούχους του κοινωνικού οικιακού τιμολογίου και δωρεάν ρεύμα στους δικαιούχους του, έως την ποσότητα των 1200 Kwh το τετράμηνο ανά οικογένεια. Δηλαδή, 3600 Kwh το χρόνο.

(2). Πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες. (κάρτα)

Η υλοποίησή του προβλέπεται από δημόσιο φορέα συντονισμού, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία της Ελλάδος, και οργανώσεις αλληλεγγύης, μέσω συμβεβλημένων και κοινωνικών παντοπωλείων.

(3). Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους/ Δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη. (κάρτα)

Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει δωρεάν πρόσβαση για όλους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, στις δημόσιες δομές υγείας και διασφάλιση της πρόσβασης για όλους στην αναγκαία φαρμακευτική αγωγή με δραστικό περιορισμό – έως μηδενισμό για ειδικές κατηγορίες – της επιβάρυνσης στη συμμετοχή των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη.

 (4). Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης.

Το Πρόγραμμα θα υλοποιήσει ο προς επανίδρυση Οργανισμός Εργατικής Εστίας. Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει την αξιοποίηση των παλιών εγκαταλελειμμένων κτιρίων και κλειστών ξενοδοχείων.

Στόχος η εξασφάλιση σε πρώτη φάση 25.000 διαμερισμάτων, με την επιδότηση του ενοίκιου στα €4 ανά τμ. (κάρτα)

(5). Στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων.

Έχουμε ήδη δεσμευθεί για σταδιακή αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων.

Σήμερα δεσμευόμαστε για ένα μέτρο που στόχο δεν έχει μόνο την αποκατάσταση των πληγέντων από το μνημόνιο, αλλά και να προκαλέσει ένα θετικό σοκ για την ενίσχυση της ζήτησης.

Αποκαθιστούμε, αμέσως το δώρο των Χριστουγέννων, ως 13^η σύνταξη, σε 1.262.920 συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη  έως €700 ευρώ.

Είναι το πρώτο βήμα για την πλήρη αποκατάσταση της 13^ης σύνταξης και του 13^ου μισθού σε όλους, σταδιακά και σε συνάρτηση με τις οικονομικές συνθήκες.

(6). Ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς

Καθιερώνουμε ειδική κάρτα μετακίνησης με μειωμένη εως συμβολική συμμετοχή, για μακροχρόνια άνεργους και όσους διαβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Η κάρτα θα είναι ετήσιας διάρκειας και θα ισχύει για όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς και θα απαιτεί πολύ μικρή έως συμβολική συμμετοχή από τους δικαιούχους.

(7). Κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης. (κάρτα)

 Επαναφέρουμε τη λιανική τιμή εκκίνησης του πετρελαίου θέρμανσης στα €0,90 ανά λίτρο αντί για €1,20 που ισχύει σήμερα

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη καταθέσει και  σχετική νομοθετική τροπολογία.

Να είστε βέβαιοι ότι η επαναφορά του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο επίπεδο πριν από την εξίσωση με τον αντίστοιχο φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, όχι μόνο δε θα έχει κόστος αλλά θα έχει και δημοσιονομικό όφελος, διότι θα αυξήσει σημαντικά την κατανάλωση.

Γιατί οι άνθρωποι θα ξανανάψουν τα καλοριφέρ τους.

Β. Ο δεύτερος πυλώνας περιλαμβάνει μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας που έχουν ως προτεραιότητα την άρση της φορολογικής καταστολής στην πραγματική οικονομία, τη νέα σεισάχθεια βαρών, την ενίσχυση της ρευστότητας και της ζήτησης.

Σε ότι αφορά τη πραγματική οικονομία η κατάσταση σήμερα είναι κυριολεκτικά ζοφερή.

Η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης στη μεσαία τάξη και η βεβαίωση υπερβολικά αυξημένων φόρων στο τμήμα εκείνων των φορολογουμένων που αντικειμενικά ή από θέση δεν φοροδιαφεύγουν, παγίδευσε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών σε μια κατάσταση που απειλεί άμεσα την επαγγελματική τους υπόσταση, την οποιαδήποτε ατομική τους περιουσία, ακόμη και την ίδια τη βιολογική τους ύπαρξη, όπως αποδεικνύει ο πρωτοφανής αριθμός των αυτοκτονιών.

Οι άνθρωποι του μόχθου, οι αγρότες, οι επαγγελματίες οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, ο κορμός της πραγματικής οικονομίας βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια λαίλαπα φόρων που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους.

Αύριο δε κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια λαίλαπα κατασχέσεων της ιδιωτικής περιουσίας από τράπεζες, αφού αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια που σύνηψαν στο παρελθόν, πριν ξεσπάσει η κρίση, πριν μείνουν άνεργοι, πριν καταρρακωθεί το εισόδημά τους, πριν κλείσουν οι επιχειρήσεις τους.

Η επιμονή της κυβέρνησης να βάζει κι άλλα βάρη σε όσους έχουν ήδη καταρρεύσει είναι αδιέξοδη.

Πολύ απλά γιατί δε μπορείς να εισπράξεις κάτι από κάποιον που δεν το έχει για να στο δώσει.

 «Ουκ αν λάβεις πάρα του μη έχοντος»

Για του λόγου το αληθές δείτε το ύψος των βεβαιωθέντων ανείσπαρχτων οφειλών προς το Δημόσιο : Είναι σήμερα περίπου 68 δισεκατομμύρια ευρώ.

Και κάθε μήνα ο αριθμός αυτός αυξάνεται κατά 1δισεκατομύριο ευρώ.

Σήμερα λοιπόν αφιερώνουμε τη παρέμβασή μας στη ΔΕΘ, στη πραγματική οικονομία και σας παρουσιάζουμε τα άμεσα μέτρα για την άρση της καταστολής που της επεβλήθη.

Αφιερώνουμε τη παρέμβασή μας στον επαγγελματία, το μικρομεσαίο επιχειρηματία, τον αγρότη, τον υπάλληλο, τον άνεργο.

Στα εκατομμύρια δηλαδή των ελλήνων – θυμάτων του κου Σαμαρά και της τρόικας.

 (1)Μέτρα για την άμεση άρση της καταστολής στη πραγματική οικονομία (κάρτα)

                                    i.          Συστήνουμε Ειδικές Επιτροπές Εξώδικου Διακανονισμού σε κάθε περιφέρεια για την Άμεση εκκαθάριση των βεβαιωμένων και ανείσπρακτων φορολογικών υποχρεώσεων μέχρι τις 31.12.2014  (κάρτα)

Η άμεση εκκαθάριση των φορολογικών υποθέσεων των μικρών και μεσαίων και επαγγελματιών για βεβαιωμένες φορολογικές υποθέσεις, πρόστιμα και άλλες διαφορές με τη φορολογική αρχή, οργανώνεται σε προτεραιότητα ώστε εντός εξαμήνου να υπάρξει άρση των αδικιών των φορολογικών οργάνων και υπολογισμός των πραγματικών και εισπράξιμων οφειλών από το κράτος.

                                  ii.          Τα ποσά που θα προκύψουν από την εκκαθάριση ρυθμίζονται σε 84 μηνιαίες δόσεις (κάρτα) και σε κάθε περίπτωσηέτσιώστε το συνολικό ποσό των ετήσιων δόσεων να είναι μέχρι το 20% του ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη.

                                 iii.           Σε αντίστοιχη διαδικασία ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών προχωρούν και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Σε περίπτωση συνδυασμού φορολογικής και ασφαλιστικής οφειλής, το συνολικό ποσό των ετήσιων δόσεων θα είναι μέχρι το 30% ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη.

                                 iv.          ¨Άμεση παύση ποινικών διώξεων και κατασχέσεων (κάρτα) τραπεζικών λογαριασμών, πρώτης κατοικίας, μισθών, κλπ, καθώς  και χορήγηση φορολογικής ενημερότητας, σε όσους εντάσσονται στη διαδικασία ρύθμισης.

                                  v.          Δωδεκάμηνη αναστολή διώξεων και αναγκαστικών μέτρων σε οφειλέτες με αποδεδειγμένο μηδενικό εισόδημα, που εντάσσονται στη ρύθμιση.

                                 vi.          Κατάργηση της αντισυνταγματικής αυτόφωρης διαδικασία για οφειλές προς το Δημόσιο. (κάρτα)

                                vii.          Κατάργηση της προκαταβολής 50% της βεβαιωθείσας οφειλής ως προϋπόθεση προσφυγής του φορολογουμένου στη Δικαιοσύνη, που οδηγεί σε στέρηση της δικαστικής προστασίας σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν.

Η προκαταβολή θα ορίζεται με πράξη του δικαστή και θα κυμαίνεται από 10% έως 20%, σύμφωνα με την οικονομική δυνατότητα του οφειλέτη.

Με αυτά τα μέτρα δε φιλοδοξούμε μόνο να ανακουφίσουμε τους ανθρώπους που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, αλλά και ξανακκκινίσουμε τη πραγματική οικονομία αίροντας την ασφυκτική καταστολή που της έχει επιβληθεί από φόρους και πρόστιμα που δεν είναι δυνατόν να πληρωθούν.

Το άμεσο εκτιμώμενο όφελος από τη ρύθμιση χρεών και την έναρξη καταβολής δόσεων θα μας δώσει τη δυνατότητα να καλύψουμε χρηματοδοτικά κενά από αναγκαίες δράσεις για την ελάφρυνση και δικαιότερη κατανομή των βαρών, όπως η δεύτερη δράση που σήμερα εξαγγέλλουμε στα πλαίσια των μέτρων για την επανεκκίνηση της οικονομίας, που είναι η :

(2) Άμεση Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. (προστασία της περιουσίας) (κάρτα)

Ο ΕΝΦΙΑ είναι ο φόρος-σύμβολο της κοινωνικής αδικίας που διατρέχει το σύνολο της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά.

Είναι φόρος υπερ των εχόντων, διότι δεν αθροίζει την αξία όλων των ακινήτων που διαθέτουν και δεν φορολογεί αυτήν την αξία με προοδευτική φορολογική κλίμακα και αφορολόγητο όριο.

Είναι φόρος σε βάρος των φτωχών και των οικογενειών με παιδιά και χαμηλά εισοδήματα, με μόνη περιουσία την κύρια κατοικία τους.

Ο ΕΝΦΙΑ, λοιπόν, δεν μπορεί να διορθωθεί, δεν μπορεί να βελτιωθεί – μπορεί μόνον να καταργηθεί.

Θεσπίζουμε κοινωνικά δίκαιο φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας (ΦΜΑΠ).

Θεσπίζουμε κοινωνικά δίκαιο φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας (ΦΜΑΠ).

Δε θα φορολογήσουμε κανένα με πλασματικές αξίες.

 Αναπροσαρμόζουμε άμεσα τις αντικειμενικές αξίες τουλάχιστον 30% εώς 35%.

Ο φόρος αυτός θα έχει προοδευτική κλιμάκωση και υψηλό αφορολόγητο όριο.

Δεν θα αφορά την πρώτη κατοικία εκτός από περιπτώσεις υπερπολυτελών κατοικιών.

Δε θα αφορά τη μικρομεσαία ιδιοκτησία.

Η εισαγωγή του ΦΜΑΠ εντάσσεται στην προοδευτική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, η οποία θα αποκαταστήσει τη συνταγματική αρχή της επιβάρυνσης ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα του καθένα και θα περιορίσει σημαντικά τη φοροαποφυγή και τη φοροδιαφυγή.

(3) Επαναφορά αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ (κάρτα)

Αποκαθιστούμε την προοδευτικότητα της φορολογικής κλίμακας φυσικών προσώπων, αυξάνοντας τον αριθμό των φορολογικών κλιμακίων και επαναφέροντας το αφορολόγητο όριο στα €12000 για όλους.

Ανακατανέμουμε, συνεπώς, τα φορολογικά βάρη προς όφελος των χαμηλών και των μεσαίων εισοδημάτων.

Γιατί τέσσερα χρόνια φορολογικής φρενίτιδας έχουν ισοπεδώσει οικονομικά τα χαμηλά στρώματα και τη μεσαία τάξη.

(4) Θεσμοθετούμε τη «νέα σεισάχθεια» για τη ρύθμιση των λεγόμενων «κόκκινων δανείων»,  (κάρτα) που είναι προϋπόθεση για την εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των τραπεζών, την αποκατάσταση της ρευστότητας, την ανακούφιση και την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας.

Η «νέα σεισάχθεια» θα περιλαμβάνει, κατά περίπτωση, διαγραφή μέρους των οφειλών για όσους δανειολήπτες που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και, ως γενική αρχή, αναπροσαρμογή των οφειλών έτσι ώστε η συνολική εξυπηρέτησή τους σε τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς οργανισμούς να μην ξεπερνά το ⅓ του εισοδήματος του δανειολήπτη.

Συστήνουμε δημόσιο ενδιάμεσο φορέα διαχείρισης ιδιωτικού χρέους όχι ως μία «κακή τράπεζα», δηλαδή ως μία «badbank», αλλά, αντίθετα, ως διαχειριστή κάθε τύπου ληξιπρόθεσμης οφειλής προς τις τράπεζες και ελεγκτή των τραπεζών ως προς την εφαρμογή των συμφωνημένων ρυθμίσεων.

Τον συστήνουμε για να διασφαλίζουμε την ίση και δίκαιη μεταχείριση όλων των δανειοληπτών.

Ο φορέας αυτός θα διαχειρίζεται, όπου υπάρχουν, το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δανειολήπτη σε τράπεζες και θα βρίσκεται σε επικοινωνία και συνεργασία με τις Ειδικές Επιτροπές εξώδικου διακανονισμού για χρέη προς το Δημόσιο και με ασφαλιστικά ταμεία για χρέη προς ασφαλιστικούς οργανισμούς, ώστε να υπάρχει συνολική εικόνα των βαρών και άρα των διευκολύνσεων του κάθε δανειολήπτη.

Άμεσος στόχος να εμποδίσουμε την αξιοποίηση του ιδιωτικού χρέους, ως μέσου άλωσης της περιουσίας των πολιτών και ελέγχου του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.

Τις αμέσως προσεχείς ημέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση για επ’ αόριστο παράταση της αναστολής στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, αξίας έως €300000.

Καθώς και νομοθετική απαγόρευση πώλησης ή εκχώρησης σε μη αναγνωρισμένους τραπεζικούς οργανισμούς ή επιχειρήσεις δικαιωμάτων δανειακών συμβάσεων και εμπραγμάτων ασφαλειών.

Με δυο λόγια δηλαδή δεν θα επιτρέψουμε στα κοράκια των διεθνών distressfunds να κερδοσκοπήσουν δημεύοντας τις κατοικίες των πολιτών.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Το είπα και πέρσι, από αυτό εδώ το βήμα – το επαναλαμβάνω και φέτος: κλειδί για την επανεκκίνηση της οικονομίας είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

 Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Δημόσιο ανακτά τον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και ασκεί πλήρως τα διακαιώματά του στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες.

Αυτό σημαίνει ότι έχει το πρώτο λόγο για τη διοίκησή τους.

Ταυτόχρονα προχωράμε σε στοχευμένες ενέργειες με στόχο τη κάλυψη ρευστότητας στη πραγματική οικονομία. Όπως η τέταρτη δράση που σήμερα εξαγγέλλουμε στα πλαίσια των μέτρων για την επανεκκίνηση της οικονομίας, που είναι η:

 (4) Ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας και τραπεζών ειδικού σκοπού

Για μας η νέα αρχιτεκτονική του τραπεζικού συστήματος θα περιλαμβάνει, εκτός από τις ανακεφαλαιοποιημένες συστημικές τράπεζες, νέες συνεταιριστικές, τράπεζες ειδικού σκοπού και δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, ιδρύουμε αναπτυξιακή τράπεζα και τράπεζες ειδικού σκοπού για τους μικρομεσαίους και τους αγρότες.

Για να στηρίξουμε τις ανάγκες σε ρευστότητα των δυναμικών επαγγελματικών ομάδων που θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη και τη παραγωγική ανασυγκρότηση.

 (5) Επαναφορά κατώτατου μισθού

Αυξάνουμε τον κατώτατο μισθό στα €751 για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Το δικό μας οικονομετρικό μοντέλο επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του μοντέλου του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ:

Η επαναφορά του κατώτατου μισθού όχι μόνο δεν έχει δημοσιονομικό κόστος, αλλά θα έχει από μόνη της και αναπτυξιακό αποτέλεσμα.

Μόνον τον πρώτο χρόνο, θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της εγχώριας ζήτησης, κατά 0,75%, και του ΑΕΠ κατά 0,5%. Επιπλέον, θα δημιουργήσει και 7.500 νέες θέσεις εργασίας.

Αγαπητοί φίλοι,

Ο τρίτος πυλώνας του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης, που σήμερα σας παρουσιάζουμε, έχει να κάνει με το νέο μεγάλο εθνικό μας στόχο : Να ξανακερδίσουμε την εργασία στη πατρίδα μας.

Και να ξαναδώσουμε ελπίδα και προοπτική στους νέους ανθρώπους που μαζικά εγκαταλείπουν τη χώρα, να μείνουν εδώ, να σηκώσουμε μαζί στις γερές μας πλάτες το άχθος της ανοικοδόμησης της πατρίδας μας.

Γ. Σχέδιο ανάκτησης της εργασίας.

(1)    ¨Άμεση επαναφορά της εργασιακής νομοθεσίας, της μετενέργειας, των εργασιακών δικαιωμάτων. (κάρτα)

Επαναφέρουμε άμεσα μαζί με τον κατώτατο μισθό το πλαίσιο θεσμικής προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων που κατήργησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις.

Επαναφέρουμε το θεσμό της μετενέργειας, των συλλογικών συμβάσεων, του ΟΜΕΔ και της διαιτησίας.

Καταργούμε τις ρυθμίσεις για τις μαζικές και αδικαιολόγητες απολύσεις, την ενοικίαση εργαζομένων κλπ. (κάρτα)

(2)     Πρόγραμμα 300.000 νέων θέσεων εργασίας σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα και κοινωνική οικονομία.

Υλοποιούμε άμεσα ένα έκτακτο πρόγραμμα για την ανάκτηση της εργασίας, διετούς διάρκειας, συνολικού κόστους 5 δις ευρώ εκ των οποίων 3 δις ευρώ για τον πρώτο χρόνο.

 Το πρόγραμμα προβλέπει την καθαρή αύξηση των θέσεων εργασίας της τάξης των 300.000 στο σύνολο της οικονομίας – δηλαδή στον ιδιωτικό τομέα, στο δημόσιο, και στον τομέα της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Ένα τέτοιο σχέδιο είναι – θα έλεγα υποχρεωτικό – για την απορρόφηση των μακροχρόνια ανέργων,ιδιαίτερα ηλικίας άνω των 55 ετών,  και των νέων ανέργων, που θα τους προσπεράσει, σε μεγάλο βαθμό, η μεγέθυνση της οικονομίας.

Δηλαδή αυτών που δε θα βρουν δουλειά, χωρίς ειδικά κίνητρα.

Εκτός από την τοπική αυτοδιοίκηση, η απορρόφηση τους στον ιδιωτικό τομέα θα συνδυαστεί με στοχευμένες επιδοτήσεις νέων θέσεων εργασίας για νέους 15-24 ετών και μακροχρόνια ανέργους άνω των 35 ετών, σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Θα συνδυαστεί, επίσης, με ρήτρες πρόσληψης μακροχρόνια ανέργων και νέων σε προγραμματικές συμβάσεις του Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα και τον τομέα κοινωνικής οικονομίας, εφόσον υλοποιούν έργα του Δημοσίου.

Θα περιλαμβάνει, επίσης, τη χρηματοδότηση ανέργων για αυτοαπασχόληση και δημιουργία νέων επιχειρήσεων.

(3)    Διευρύνουμε τον αριθμό των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας

Το πρόγραμμα μας για 300.000 νέες θέσεις εργασίας, θα εξοικονομήσει πόρους, αφού ένας σημαντικός αριθμός δικαιούχων του επιδόματος θα αποκτήσει εργασία.

Σε ισάριθμους ανέργους θα χορηγηθεί επίδομα ανεργίας, με κοινωνικά κριτήρια.

Αγαπητοί φίλοι,

Ο τέταρτος Πυλώνας του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης, αφορά τις μεγάλες αλλαγές, τους μετασχηματισμούς που θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, στη θεσμούς και στη κρατική λειτουργία.

Δ. Παρεμβάσεις για τη θεσμική και δημοκρατική ανασυγκρότηση του κράτους.

Από τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θέτουμε σε κίνηση τη διαδικασία για τη θεσμική και δημοκρατική ανασυγκρότηση του κράτους.

Η αναγκαία ανασυγκρότηση του κράτους δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί με αλλεπάλληλους κύκλους απολύσεων.

Απολύσεις οι οποίες πολλές φορές είναι παράνομες. Και αυτές οι παρανομίες να είστε βέβαιοι ότι θα πάψουν να υπάρχουν.

 Είναι ελάχιστου δημοσιονομικού αποτελέσματος, ενώ αποδιαρθρώνουν πολλές φορές κρίσιμες υπηρεσίες για τη λειτουργία του κράτους.

Προχωράμε λοιπόν άμεσα τη θεσμική και λειτουργική ενδυνάμωση των τριών κυττάρων της Δημοκρατίας: το Κοινοβούλιο, τη λαϊκή αυτοδιοίκηση και το συνδικαλισμό βάσης.

(α). Προωθούμε την περιφερειακή συγκρότηση του κράτους.

        Ενισχύουμε, αρχικά, τη δημοκρατική συμμετοχή και διαφάνεια, την οικονομική αυτοτέλεια και την αποτελεσματική λειτουργία των δήμων και των περιφερειών.

Οργανώνουμε τη συγκροτημένη μετάβαση στο αποκεντρωμένο κράτος των πολιτών.

Παράλληλα, ξεκινάμε το διάλογο με την κοινωνία και τις αυτοδιοικητικές δυνάμεις για τη συνολική αντικατάσταση του «Καλλικράτη» με νέο θεσμικό πλαίσιο για την αυτοδιοίκηση, που θα ολοκληρωθεί στο τέλος της αυτοδιοικητικής περιόδου.

Αυξάνουμε σταδιακά τους πόρους της αυτοδιοίκησης, ώστε να αποκτήσει ενεργό ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της  χώρας.

Στην κατεύθυνση αυτή, η αναπτυξιακή τράπεζα που θα ιδρύσουμε θα έχει τη δυνατότητα, εκτός από τη χαμηλότοκη δανειοδότηση, να εκδίδει και ειδικά ομόλογα έργου για την αυτοδιοίκηση.

(β). Ενισχύουμε τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και εισάγουμε νέες θεσμικές εφαρμογές άμεσης δημοκρατίας στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος.

Εισάγουμε θεσμούς, όπως η λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία, η λαϊκή αρνησικυρία και τα δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία των πολιτών.

Ενδυναμώνουμε το Κοινοβούλιο, ως νομοθετικό και ελεγκτικό θεσμό της εκτελεστικής εξουσίας, περιστέλλουμε δραστικά τη βουλευτική ασυλία, και καταργούμε το ιδιότυπο νομικό καθεστώς για την ποινική ευθύνη υπουργών, που θεσπίζει «μια φαύλη απόκλιση από τις αρχές της δημοκρατικής κοινωνίας».

(γ). Επαναχαράσσουμε τον χάρτη λειτουργίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα.

Ρυθμίζουμε το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, με τήρηση όλων των νόμιμων προϋποθέσεων και με αυστηρά οικονομικά, φορολογικά και ασφαλιστικά κριτήρια.

Ενισχύουμε τα περιφερειακά μέσα ενημέρωσης.

Δημιουργούμε μια πραγματικά δημόσια τηλεόραση, δημοκρατική, πολυφωνική και με υψηλή ποιότητα προγράμματος, με την επανασύσταση της ΕΡΤ από μηδενική βάση.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Εμείς δεν υποσχόμαστε. Δεσμευόμαστε.

Και σήμερα εδώ στην 79^η ΔΕΘ, ανοίγουμε έναν μεγάλο κύκλο

διαλόγου και συναπόφασης με τους πολίτες.

        Θα συνεχιστεί με τα δεκατρία περιφερειακά προγραμματικά συνέδρια, δείγματα γραφής μιας νέας διαδικασίας αποκεντρωμένου δημοκρατικού προγραμματισμού στη χάραξη της πολιτικής για την πατρίδα μας.

Επιδιώκουμε μια εθνική και κοινωνική συμφωνία μακράς πνοής στη μεγάλη, συλλογική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της πατρίδας μας.

Δεν είναι απλή προγραμματική επιλογή.

Είναι η μόνη ελπίδα για το λαό μας.

Είναι όρος εθνικής και κοινωνικής επιβίωσης.

Για αυτό και σήμερα σας παρουσιάσαμε όχι αυτό που θα θέλαμε, αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε.

Ένα ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο σχέδιο ανακούφισης και επανεκκίνησης της οικονομίας.

Το σχέδιό μας είναι κοστολογημένο.

Υπολογίσαμε το συνολικό κόστος για το άμεσο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, καθώς και το δημοσιονομικό κόστος της κατάργησης εκτρωματικών φορολογικών μέτρων.

Θα καλυφθεί εξ ολοκλήρου από τις εξής δράσεις :

Πρώτα από όλα από τα μέτρα και τις διαδικασίες ρυθμίσεων και εκκαθαρίσεων που παρουσίασα αναμένουμε διπλό όφελος.

Και κοινωνικό και οικονομικό, όφελος:

Από τη μια θα ανακουφίσουν τους πολίτες από τη μέγγενη της εφορίας και θα αποκαταστήσουν τη φοροδοτική ικανότητά τους.

Και από την άλλη θα συμβάλουν στην αντιστροφή της ύφεσης και την επανεκκίνηση της οικονομίας, με τα συγκεκριμένα μέτρα για την άρση της καταστολής της πραγματικής οικονομίας, τα οποία περιέγραψα.

Από τα 68 δις ληξιπρόθεσμων οφειλών στοχεύουμε να επαναβεβαιώσουμε και να εντάξομε στις ρυθμίσεις τουλάχιστον τα 20, σε βάθος επταετίας.

Με αυτή διαδικασία υπολογίζουμε ότι από τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών θα μπουν τον πρώτο χρόνο στα δημόσια ταμεία, περίπου, €3 δις.

Δεύτερον με την αποφασιστική πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, που απαιτεί πάνω από όλα αποφασιστικότητα και πολιτική βούληση για συγκρούσεις με μεγάλα συμφέροντα.

Επιτρέψτε μου εδώ να υπογραμμίσω το εξής.

Η δήλωση της κ. Λαγκάρντ ότι δέχθηκε απειλές είναι συγκλονιστική.

Και είναι απαράδεκτο να σιωπά η κυβέρνηση.

Διερωτώμαι, όσοι κουνάνε το δάχτυλο, που θα βρούμε τα λεφτά έχουν υπ’ όψην τους αυτή τη δήλωση;

Προτίθενται να κάνουν κάτι;

Να απαντήσουν για τις προκλητικές ασυλίες συγκεκριμένων στρωμάτων και κατηγοριών;

Σε αυτή τη κατεύθυνση, έχουμε ήδη εκπονήσει σχέδιο δράσης με εξάμηνο ορίζοντα υλοποίησης.

Που προβλέπει:

Καταρχάς την αναβάθμιση και ραγδαία επίσπευση των ελέγχων στις ενδοομιλικές συναλλαγές, στις λίστες Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν, εμβασμάτων, offshore εταιρειών και ακινήτων εξωτερικού.

Για αυτό το σκοπό συγκροτείται ειδική υπηρεσία με την απαραίτητη εξειδίκευση την τεχνολογική υποστήριξη και το προσωπικό.

Σε αυτό το μέτωπο η κυβέρνηση έχει δείξει προκλητική και αδιανόητη αδράνεια.

Δεύτερον, το σχέδιο δράσης μας προβλέπει την αναβάθμιση και ραγδαία επίσπευση της εγκατάστασης συστημάτων εισροών-εκροών και μοριακών ιχνηθετών σε κάθε πρατήριο και δεξαμενή, ώστε να παταχθεί το λαθρεμπόριο στα καύσιμα.

Με επίσπευση της διαδικασίας τοποθέτησης ανιχνευτών τύπου xray, στις τελωνειακές εισόδους της χώρας.

Διότι μπορούμε και θέλουμε είμαστε αποτελεσματικοί με τον έλεγχο του λαθρεμπορίου στα καύσιμα, τα τσιγάρα και άλλα εμπορεύματα.

Συνολικά από τη πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, οι εκτιμήσεις κατά καιρούς έχουν ακουστεί πολύ φιλόδοξες.

Εμείς μετριοπαθώς υπολογίζουμε ότι το σχέδιο δράσης μας, θα αποφέρει τουλάχιστον τρία δις το πρώτο χρόνο στα δημόσια ταμεία. 

Σε ό,τι αφορά το κόστος κεφαλαίου εκκίνησης του δημόσιου, ενδιάμεσου φορέα και το κόστος κεφαλαίου εκκίνησης της ίδρυσης τραπεζών ειδικού σκοπού, που συνολικά είναι της τάξης των €3 δις, θα το χρηματοδοτήσουμε από το λεγόμενο «μαξιλάρι» των, περίπου, €11 δις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τις τράπεζες.

Σε ότι αφορά το συνολικό κόστος του σχεδίου για την ανάκτηση της εργασίας, αυτό ανέρχεται στα €5 δις από τα οποία τα €3δις στον πρώτο χρόνο εφαρμογής του.

Αυτό, το πρώτο χρόνο θα χρηματοδοτηθεί κατά 1 δις από τη γέφυρα του ΕΣΠΑ 2007- 2013, κατά 1,5 δις από τα 2,5 δις του ΕΣΠΑ 2014-2020 και κατά 500 εκ από άλλα εξειδικευμένα ευρωπαϊκά εργαλεία για την αύξηση της απασχόλησης.

Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι στο πλαίσιο της τιτάνιας προσπάθειας για αποκατάσταση των συντάξεων, η κυβέρνηση μας θα αποδώσει στα ασφαλιστικά ταμεία κομμάτια της δημόσιας περιουσίας η οποία αυτή τη στιγμή λιμνάζει στο ΤΑΙΠΕΔ.

Είναι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει για να διορθωθεί το έγκλημα του PSI που κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ομολογιούχους, και να μπούμε στο δρόμο σταδιακής αποκατάστασης των συντάξεων.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Μόλις απάντησα με τεκμηρίωση και στοιχεία στη κλασική αντίδραση σε κάθε πρόταση διεξόδου που καταθέτουμε εδώ και τρία χρόνια, που είναι η μονότονη ρήση : Και που θα βρείτε τα λεφτά;

Σήμερα όμως, πέρα από την ανάλυση του κόστους και την εκτίμηση του οφέλους στις προγραμματικές μας δεσμεύσεις, θέλω να αναφερθώ ιδιαίτερα στην ανάγκη να υιοθετήσουμε όλοι μια διαφορετική φιλοσοφία, μια άλλη αντίληψη για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης.

Η οικονομία δεν είναι απλή λογιστική.

Η οικονομία έχει δυναμικούς παράγοντες που τη καθορίζουν.

Δεν είναι μια άσκηση κατανομής δεδομένων πόρων.

Είναι ανοιχτό σύστημα με δυνατότητες παραγωγής.

Σε ότι μας αφορά, γνωρίζουμε παρά πολύ καλά τα δυσχερή οικονομικά μεγέθη που θα παραλάβουμε.

Γνωρίζουμε το μέγεθος της καταστροφής που έχουν επιφέρει στη πραγματική οικονομία οι μονόδρομοι των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Είμαστε όμως ταυτόχρονα βαθιά πεπεισμένοι πως η μοναδική λύση για να βγεί η χώρα από το τέλμα της ύφεσης, είναι η κινητοποίηση του κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα.

Είναι η κινητοποίηση και διάσωση του παραγωγικού δυναμικού της πατρίδας μας. Όσου τουλάχιστον έχει απομείνει εντός να αγωνίζεται και να παλεύει.

Εμείς πιστεύουμε ότι ΜΟΝΟ δίνοντας όραμα και προοπτική στους ανθρώπους του μόχθου και της παραγωγής και ιδιαίτερα στις νέες και στους νέους επιστήμονες, μπορούμε ξανασηκώσουμε την Ελλάδα, να επανεκκινήσουμε την οικονομία.

Με συλλογικό όραμα, σχέδιο και ελπίδα, μπορούμε να ξαναφέρουμε στο τόπο μας την ανάπτυξη.

Όχι με τις εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ και τις συνταγές του ΔΝΤ.

Αλλά με το πατριωτισμό, το φιλότιμο, τις ικανότητες του κάθε Έλληνα πολίτη, που θα μπει μπροστά, θα πάρει στις πλάτες του την υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης.

Αξιοποιώντας τις ανεκτίμητες δυνατότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου μας και των ανθρώπων του.

Άλλωστε, αγαπητοί φίλοι, έχειπια γίνει κοινή συνείδηση:  Η κρίση που ζούμε δεν είναι μόνο οικονομική, δεν είναι μόνο η καταστροφή του παραγωγικού ιστού, η παρατεταμένη ύφεση και αποεπένδυση.

Η κρίση είναι και κοινωνική, με κορυφαία εκδήλωση την πρωτοφανή σε καιρό ειρήνης ανεργία και τη φτώχεια.

Είναι όμως και κρίση θεσμών και αξιών, κρίση εμπιστοσύνης σημαντικής πλειοψηφίας της κοινωνίας προς την πολιτική, το Κοινοβούλιο, την αυτοδιοίκηση, τα κόμματα, τα συνδικάτα, προς τις ίδιες τις δυνατότητές μας ως κοινωνία να αντιμετωπίσουμε συλλογικά την κρίση.

Γι’ αυτό και το δικό μας σχέδιο ξεκινά από αυτό το τελευταίο: Το πρώτο είναι να πιστέψουμε στη συλλογική μας δύναμη, να πιστέψουν οι εργαζόμενοι σ’ έναν νέο, αναβαθμισμένο ρόλο, να πιστέψουν οι νέοι σ’ ένα μέλλον που μπορούμε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε μαζί.

Να πιστέψουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο στη δυνατότητα να υπάρξει ένα άλλο κράτος, φιλικό στον πολίτη και την κοινωνία, το οποίο θα υπηρετούν ως κοινωνικοί λειτουργοί και όχι απλά ως υπάλληλοι.

 Ένα αποκεντρωμένο κράτος των πολιτών.

Να πιστέψουμε ως κοινωνία ότι μπορούμε να κάνουμε συλλογικά σχέδια, να δεσμευόμαστε σ’ αυτά και να υλοποιούμε με συνέπεια.

Και μπορούμε διότι αυτό το πετύχαμε και σε ιστορικές στιγμές ακόμη πιο δύσκολες.

Γι’ αυτό ο πρώτος κύκλος ανασυγκρότησης της κοινωνίας θα αρχίσει με την ενεργοποίηση δύο παράλληλων διαδικασιών.

Με την πρώτη θα αρχίσουμε την κατά μέτωπο επίθεση στις εσωτερικές, τις ενδογενείς αιτίες της κρίσης.

Και με τη δεύτερη θα αντιμετωπίσουμε τις εξωτερικές, διεκδικώντας μια νέα θέση και έναν νέο ρόλο για τη χώρα μας στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, τον κόσμο.

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι η ανάκαμψη της οικονομίας, αν και όποτε συμβεί, θα μειώσει από μόνη της τη φτώχεια και την ανεργία ή θα αποκαταστήσει τη εμπιστοσύνη προς την πολιτική και τους θεσμούς.

Το δικό μας σχέδιο είναι απλό, συγκεκριμένο, ρεαλιστικό, διότι ξεκινάει από μια ρεαλιστική διάγνωση της πραγματικότητας.

Κυρίως όμως είναι ρεαλιστικό γιατί είναι ανατρεπτικό.

Μόνος ρεαλισμός η ανατροπή των νεοφιλελεύθερων μονόδρομων, η ανατροπή των μνημονιακών καθεστώτων.

Αγαπητοί φίλοι,

Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έδωσε απαντήσεις.

Ρεαλιστικές και ανατρεπτικές συνάμα.

Δεν κάναμε υποθέσεις.

Αναλάβαμε δεσμεύσεις.

Δεν μοιράσαμε υποσχέσεις.

Μοιράσαμε ευθύνη.

Γιατί έχουμε μπροστά μας ένα δύσβατο δρόμο.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα παραλάβει απλά καμένη γη.

Αλλά μια χώρα διχασμένη και διαλυμένη, πολιτικά κοινωνικά και οικονομικά.

Η ευθύνη μας : Να την επανενώσουμε, όλες και όλοι μαζί.

Και να την οδηγήσουμε στο ασφαλές και γόνιμο έδαφος της ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αυτή την ευθύνη μοιράσαμε σήμερα.

Την ευθύνη να αγωνιστούμε μαζί για την Ελλάδα που μας αξίζει.

Για μια Ελλάδα περήφανη, δημοκρατική και δίκαιη.

Το οφείλουμε στην ιστορία μας.

Το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Το οφείλουμε στο μέλλον αυτού του τόπου.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Ας μη μας ψήφιζαν!

Μουλόπουλος Βασίλης

Λέει το ρητό: από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Η κυρία Βούλτεψη, εξ όσων γνωρίζω, μικρή δεν είναι, αλλά την αλήθεια την είπε. Αυτή για τους πραγματικούς στόχους του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας.
Τι είπε στην ουσία η κυρία Βούλτεψη; Ότι Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ επιχειρούν την αλλαγή του κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου.
Τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την εξόντωση των φτωχών και τη φτωχοποίηση των μικρομεσαίων.
Απλώς η κυβερνητική εκπρόσωπος αυτή την πολιτική δεν την καλλώπισε με κοινωνικές ευαισθησίες και αστρολογικές προβλέψεις για "καλύτερες μέρες".
Αυτό το "ας μην αγόραζαν" περιγράφει ωμά τη φιλοσοφία του ΕΝΦΙΑ.
Και το προτιμώ από τις γαρνιρισμένες με δάκρυα από τη Μάρθα Βούρτση της πολιτικής, κ. Λοβέρδο, μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία που συνοψίζονται στο "ας μην σπούδαζαν".
Ή από τον ορθολογικό νεατερνταλισμό του "σοβαρού" διαδόχου του κ. Γεωργιάδη στο υπ. Υγείας, που με τις τελευταίες ρυθμίσεις για τις ιατρικές εξετάσεις μας είπε, για όσους δεν κατάλαβαν, "ας μην αρρώσταιναν".
Γι' αυτό εγώ δηλώνω φαν της κυρίας Βούλτεψη ώς τη στιγμή που θα βρεθεί κάποιος πιο ειλικρινής από αυτήν και θα αναφωνήσει: "ας μην μας ψήφιζαν"!


12.09.2014 avgi.gr

Τι θέλουν και τι δεν θέλουν οι εκπαιδευτικοί

Τρανός Τριαντάφυλλος

«Ο άνθρωπος είναι μια επιθυμία που υπηρετείται από μια νοημοσύνη»
Ζακ Ρανσιέρ

Τη Δευτέρα 1/9 ξεκίνησε τυπικά η νέα σχολική χρονιά. Παραμένει άγνωστο το πώς θα καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, καθώς για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση δεν πραγματοποίησε κανέναν μόνιμο διορισμό. Δεν τηρήθηκε ούτε η αρχική μνημονιακή δέσμευση για μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις, ούτε καν η μεταγενέστερη του Μεσοπρόθεσμου για μία πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις. Η καταστροφή ολοκληρώνεται με τα νέα πυκνότερα εξεταστικά πλέγματα που εφαρμόζονται ήδη στο Λύκειο, το οποίο μετατρέπεται σε καθολικό εξεταστικό κέντρο και μετατρέπει τα παιδιά σε θηρευτές βαθμών. Δεκάδες χιλιάδες μαθητές, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, θα εγκαταλείψουν το σχολείο.
Τα σημάδια είναι ανησυχητικά. Ό,τι απέμεινε όρθιο αποσαθρώνεται από την εισβολή ενός ύπουλου ρεύματος νεοδεξιάς ιδεολογίας που βρίσκεται ήδη εντός των πυλών. Η αξιολόγηση, μια αποκλειστικά επιχειρηματική, λογιστική δραστηριότητα στοχεύει  πρωτίστως στη διάλυση των συλλογικών οργάνων διοίκησης των σχολείων και την αντικατάστασή τους από τον παντοδύναμο διευθυντή-manager των άβουλων και φοβισμένων εκπαιδευτικών που θα ανταγωνίζονται ατομικά για την εύνοιά του.
Η πλήρης εφαρμογή αυτών των αντιδραστικών νομοθετημάτων θα οδηγήσει τις σχολικές μονάδες σε συρρίκνωση μέχρι το τελικό κλείσιμο πολλών από αυτές, τους δε εκπαιδευτικούς σε μισθολογική καθήλωση, υποχρεωτικές μετακινήσεις, μετατάξεις και διαθεσιμότητες μέχρι την τελική απόλυσή τους. Στον τόπο μας, επί δεκαετίες, οι αγώνες και ο προβληματισμός για το νόημα και το περιεχόμενο της παιδείας παρήγαγαν μερικά από τα πιο προκλητικά κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα, ενώ ταυτόχρονα υπερασπίζονταν με πάθος την ίδια τη δημοκρατία.
Ο Ζακ Ρανσιέρ, ο σύγχρονος Γάλλος στοχαστής, στο βιβλίο του "Ο αδαής δάσκαλος - Πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης", πρότεινε, πριν από λίγα χρόνια, μια ριζοσπαστική αναδιατύπωση των όρων εξασφάλισης της ισότητας, αλλά και της ελευθερίας. Εκεί υποστηρίζει ότι «καμία μεταρρύθμιση, κανένα κόμμα, καμία κυβέρνηση, κανένας στρατός, κανένα σχολείο και κανένας θεσμός δεν πρόκειται να λύσει το εκπαιδευτικό πρόβλημα». Είναι αδύνατο, εξηγεί, να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος μεταξύ άγνοιας και επιστήμης, παιδαγωγικής πρακτικής και διδακτικής μεθόδου, αν όλες οι λύσεις προέρχονται μέσα από αυτόν τον ίδιο κύκλο. Ο δάσκαλος, επιμένει ο Ρανσιέρ, πρέπει κυρίως να μεσολαβεί ώστε να προκαλέσει την πνευματική χειραφέτηση του μαθητή. Αλλιώς η εκπαιδευτική σχέση παραμένει σχέση χειραγώγησης. Το ζητούμενο της εκπαίδευσης και ταυτόχρονα η θεμελιώδης προϋπόθεσή της είναι η ισότητα, ενώ το αποτέλεσμά της είναι η πνευματική χειραφέτηση. Η ανισότητα, ισχυρίζεται, είναι ένα «αρχέγονο πάθος, είναι ο φόβος της ισότητας, η τεμπελιά μπροστά σε ένα αέναο έργο που η ισότητα απαιτεί, ο φόβος μπροστά σε αυτό που το έλλογο ον οφείλει στον εαυτό του».
Στη βάση του κοινωνικού παραλογισμού της ανισότητας -που τόσο εύκολα έχουμε αποδεχτεί- ακμάζουν οι ιεραρχίες, οι κυρίαρχοι και οι υποτελείς, οι διευθύνοντες και οι διευθυνόμενοι, ανθούν πολιτικοί μύθοι βασισμένοι στην ανισότητα. Τα τελευταία χρόνια, για να εξυπηρετηθεί αυτή η πολιτική επιλογή, το σύνολο των εκπαιδευτικών έχει στοχοποιηθεί εσκεμμένα και έχει χρεωθεί ολοκληρωτικά το βάρος της απαξίωσης του σχολείου. Και τούτο επειδή δεν θέλαμε οι µαθητές µας να είναι οι επόµενοι άνεργοι, οι επόµενοι µετανάστες, οι επόµενοι άστεγοι και πεινασµένοι. Δεν θέλαμε να γίνουμε οι «τεχνικοί της εξουσίας», οι πρόθυμοι μεσάζοντες της καταστροφής της μορφωτικής προοπτικής των επόμενων γενεών. Θέλαμε να είμαστε «δημόσιοι διανοούμενοι», με την έννοια που έδινε στον όρο ο Πάουλο Φρέιρε.
Σε μια τέτοια κατεύθυνση δημιουργίας ενός θερμού ρεύματος συνείδησης και αντίστασης που θα ριζώσει και στην κοινωνία, οι εκπαιδευτικοί πρέπει ξανά να οργανώνουμε τον αγώνα μας για να αναδιατυπώσουμε τους όρους εξασφάλισης της ισότητας, αλλά και της ελευθερίας μέσα και έξω από το σχολείο. Ασφαλώς, όμως, όχι μόνοι μας, όχι δίχως κόπο!
«Η εκπαίδευση», μας λέει στο τέλος του βιβλίου ο Ρανσιέρ, «μοιάζει με την ελευθερία: Δεν χαρίζεται, κατακτάται».

 11.09.2014 avgi.gr

Το πρώτο κουδούνι και η γκρίζα κυβερνητική αφήγηση επιτυχίας

Δριτσέλη Παναγιώτα*

Το πρώτο κουδούνι της φετινής χρονιάς θα βρει το ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή. Παρά τις επικοινωνιακές διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας και τις πολιτικές κορώνες της νέας ηγεσίας του, η πραγματικότητα της εκπαίδευσης δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί των καθησυχαστικών κυβερνητικών δελτίων Τύπου και των μεγαλόσχημων δηλώσεων των τηλεοπτικών παραθύρων. Η αλήθεια, όπως προκύπτει από τους ίδιους τους μνημονιακούς αριθμούς, είναι ότι όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης θα βρεθούν αντιμέτωπες με σοβαρότατες δυσκολίες τη χρονιά που ξεκινά, ενώ οι μαθητές και οι φοιτητές της χώρας θα δουν και πάλι να εμφανίζεται το σκληρό πρόσωπο της λιτότητας στις αίθουσες διδασκαλίας και στα αμφιθέατρα.

Τα εκπαιδευτικά κενά στη πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτελούν το πρώτο και μεγάλο αγκάθι. Ήδη, εδώ και δύο χρόνια, οι πιστώσεις για διορισμούς εκπαιδευτικών, είτε μόνιμων είτε αναπληρωτών, έχουν κυριολεκτικά εκμηδενιστεί. Οι πολιτικές αλχημείες της κυβέρνησης στο θέμα αυτό περιέχουν τα πάντα. Από συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων σε ολόκληρη την επικράτεια μέχρι υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών και αναθέσεις πολλαπλών διδακτικών αντικειμένων. Τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών αναμένονται εντούτοις ιδιαιτέρως πενιχρά, καθώς χιλιάδες μαθητές θα αναγκαστούν να διανύουν και φέτος δεκάδες χιλιόμετρα καθημερινά για να αντικρίζουν τις άδειες, από εκπαιδευτικούς, τάξεις τους.
Η χρονιά ξεκινάει εξίσου προβληματικά και στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Εν αναμονή των εγγραφών των φοιτητών και χωρίς σαφή εικόνα για τις διαδικασίες μετεγγραφών, τα ΑΕΙ θα κληθούν να επιτελέσουν το ακαδημαϊκό και ερευνητικό τους έργο όπως μπορούν. Χωρίς διδάσκοντες και με σοβαρά λειτουργικά προβλήματα από την έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης, η τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας ωθείται σε μία νέα, ακόμα πιο σκληρή εκδοχή του σχεδίου «Αθηνά». Σύμφωνα με τις επίσημες παραδοχές του υπουργείου Παιδείας, περίπου το 1/3 των σχολών και των τμημάτων της χώρας απειλείται με εξαφάνιση από το μηχανογραφικό δελτίο της επόμενης χρονιάς. Παράλληλα, η τρόικα αναζητεί εναγωνίως τρόπους να «ξεφορτωθεί» όσους περισσότερους φοιτητές μπορεί μέσω των σχεδιαζόμενων διαγραφών όσων έχουν υπερβεί τα έτη σπουδών τους.
Σε σχέση με την εκπαίδευση, η κυβερνητική αφήγηση επιτυχίας εμφανίζεται φέτος πιο γκρίζα από ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει τις καθαρές του θέσεις για ισχυρό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες τις βαθμίδες, με πληρότητα σε ανθρώπινο δυναμικό και επαρκώς χρηματοδοτούμενο, ως προς τις λειτουργικές του ανάγκες. Το κόστος μιας τέτοιας πολιτικής επιλογής δεν πρέπει να μας τρομάζει, γιατί αντισταθμίζεται από το τεράστιο κοινωνικό όφελος που παράγει η ποιοτική δημόσια εκπαίδευση. Η Αριστερά είναι αποφασισμένη να αλλάξει το πολιτικό και οικονομικό μείγμα που εφαρμόζεται στη χώρα και η δημόσια εκπαίδευση θα είναι ένας από τους μεγάλους ωφελούμενους αυτής της αλλαγής.


* Η Παναγιώτα Δριτσέλη είναι βουλευτής Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ


 11.09.2014   avgi.gr

Η ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στο Φόρουμ του Ιδρύματος Ambrosetti-The European House, στο Cernobbio της Ιταλίας

 

Αγαπητοί φίλοι,

Θα ήθελα να ξεκινήσω την εισήγησή μου, αναγνωρίζοντας ότι η πρόσκληση που μου απευθύνατε οφείλεται σε δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι γνωρίζετε πως θα σας καταθέσω μια διαφορετική εκτίμηση –ίσως αιρετική, θα πουν πολλοί-, μια κριτική εκτίμηση για την τρέχουσα πολιτική, για την κυρίαρχη πολιτική στην ΕΕ.

Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί εκπροσωπώ ένα κόμμα από την Ελλάδα, τη χώρα στην οποία, διά της τρόικας, εφαρμόστηκε το πιο βίαιο πρόγραμμα προσαρμογής που έχει εφαρμοστεί ποτέ στην Ευρώπη.

Άκουσα πριν από λίγο τον κύριο Μπαρόζο, σχεδόν σε απολογητικό ύφος, να λέει ότι δεν ντρεπόμαστε για τα αποτελέσματα της προσπάθειάς μας να βγούμε από την κρίση.

Δεν γνωρίζω αν πρέπει πράγματι κανείς να ντρέπεται, όμως σίγουρα δεν μπορεί κανείς να πανηγυρίζει ή να είναι περήφανος για τα αποτελέσματα αυτά.

Θέλω, λοιπόν, να ξεκινήσω από μια παραδοχή.

Η κρίση είναι ακόμα εδώ. Κι όχι μόνο η κρίση είναι ακόμα εδώ, αλλά υποτροπιάζει, κάνει μεταστάσεις.

Πέντε χρόνια παλεύουμε με την κρίση, αλλά δεν καταφέραμε να ξεφύγουμε από αυτήν. Η κρίση έχει φύγει από τις τράπεζες, έχει περάσει στην πραγματική οικονομία, και από την πραγματική οικονομία έχει περάσει πια στην κοινωνία, απειλεί την κοινωνική συνοχή, και η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μια τριπλή κρίση.

Οικονομική, πολιτική, αλλά και κρίση του πολιτικού συστήματος, κρίση εμπιστοσύνης.

Αυτό έδειξαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της Ευρώπης δεν πιστεύει ότι εμείς εδώ που συζητάμε μπορούμε να δώσουμε μια αποτελεσματική λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, και γυρίζει την πλάτη στην πολιτική.

Κι αυτό το βλέπουμε με την απειλητική άνοδο της λαϊκιστικής άκρας δεξιάς, αλλά και την απειλητική άνοδο του αντιευρωπαϊσμού.

Αν σήμερα «ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη» δεν είναι αυτό του κομμουνισμού, όπως έλεγε ο Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, αλλά της λαϊκιστικής, αντιευρωπαϊκής άκρας δεξιάς, είναι το φάντασμα του ευρωσκεπτικισμού και του αντιευρωπαϊσμού.

Επιτρέψτε μου να δώσω, σύντομα, κάποια στοιχεία για να τεκμηριώσω την αποτυχία του προγράμματος στην Ελλάδα.

Μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια έχουμε μια πτώση του ΑΕΠ σχεδόν κατά το ¼, πράγμα πρωτοφανές για μια χώρα σε καιρό ειρήνης.

Έχουμε επίσημη ανεργία που έχει φτάσει στο 28%, πράγμα επίσης απαράδεκτο για μια χώρα στην καρδιά της Ευρώπης, κι έχουμε ένα δημόσιο χρέος που, από το 126% του ΑΕΠ, σήμερα είναι στο 175% κι ανεβαίνει.

Και ταυτόχρονα έχουμε μιας τεράστιας κλίμακας αποεπένδυση.

Πιστεύω λοιπόν ότι, ξεκινώντας από την παραδοχή ότι το φάρμακο που δόθηκε στον ασθενή έχει επιδεινώσει την ασθένεια, πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι ότι το φάρμακο αυτό πρέπει να διακοπεί.

Και πιστεύω ότι δικαίως οι περισσότεροι στην Ευρώπη λένε ότι και η τρόικα, ως θεσμός που έχει επιβληθεί στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, οφείλει να καταργηθεί.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι πρέπει να αλλάξουμε στρατηγική, κανείς δεν λέει –τουλάχιστον εμείς δεν λέμε- ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή των μεγάλων ελλειμμάτων. Όμως, η επιμονή σε αυτό τον δρόμο, με δογματική και θρησκευτική προσήλωση, δεν οδηγεί πουθενά.

Πρώτον, πάρα πολύ απλά, διότι καμία χώρα, στη σύγχρονη οικονομική ιστορία, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε ένα χρέος που πλησιάζει δυο φορές το ΑΕΠ της, που το ΑΕΠ της συρρικνώνεται διαρκώς, τη στιγμή που πρέπει να πληρώνει κατ’ έτος πάνω από 10 δισεκατομμύρια σε τόκους, και να είναι υποχρεωμένη να έχει πλεονάσματα 4,5% που θα πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους.

Πάρα πολύ απλά, μαθηματικά, με αυτά τα δεδομένα η ανάπτυξη δεν θα έρθει ποτέ. Και χωρίς ανάπτυξη δεν θα βγούμε από την κρίση. Όσο κι αν -κι εμείς- πιστεύουμε ότι υπάρχει πλούτος, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου τα τελευταία χρόνια ο πλούτος ήταν ανέγγιχτος, και πρέπει αυτός ο πλούτος να φορολογηθεί, και μπορούμε να βρούμε πόρους, εντούτοις πρέπει να αποκτήσουμε την αντίληψη ότι πρέπει να παράξουμε πλούτο για να βγούμε από την κρίση. Και χωρίς ανάπτυξη δεν παράγεται πλούτος.

Δεύτερον, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, που υποτίθεται ότι θα ήταν ένα από τα εργαλεία για να βγούμε από την κρίση, δεν μπορεί να αποδώσει σε συνθήκες αποεπένδυσης και υποτίμησης των αξιών. Υπολόγιζαν ότι θα βρούμε 50 δισ. από τις ιδιωτικοποιήσεις, έχουμε βρει 2,9 δισ. και στην καλύτερη περίπτωση, αν προχωρήσει το πρόγραμμα, θα βρούμε 9 δισ.

Τρίτον, διαρθρωτικές αλλαγές. Οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι στην αντίθετη κατεύθυνση από τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Δεν αντιμετωπίζουμε τις μεγάλες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας: τη φοροδιαφυγή, το πελατειακό κράτος.

Με δογματική προσήλωση προωθούνται αλλαγές που έχουν να κάνουν με την απελευθέρωση των απολύσεων, σε μια οικονομία που έχει σχεδόν 30% ανεργία.

Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, όχι όμως στο πλαίσιο της δογματικής προσήλωσης στη λογική της λιτότητας, όχι στο τροΐκανό πλαίσιο.

Η τρόικα απέτυχε, πρέπει να σταματήσει. Λύσεις υπάρχουν. Εδώ θέλω να θυμίσω το εξής: τον Ιούνιο του 2012, ο κύριος Μόντι πρότεινε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνεται απευθείας από τον ESM, χωρίς να επιβαρύνονται τα δημόσια χρέη. Αυτή είναι μια πρόταση που, αν είχε προχωρήσει, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.

Σήμερα, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματικότητα που την χαρακτηρίζει η στασιμότητα, ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού, η διατήρηση μεγάλων δημόσιων και ιδιωτικών χρεών. Για να τα αντιμετωπίσουμε χρειαζόμαστε:

Πρώτον, μια θαρραλέα πολιτική από την ΕΚΤ, ποσοτικής χαλάρωσης. Οι προτάσεις Ντράγκι είναι για μας σε θετική κατεύθυνση, χρειάζονται όμως πολύ πιο ριζοσπαστικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Δεύτερον, χρειάζονται αναπτυξιακές πρωτοβουλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να αντιμετωπιστεί η ύφεση, με διεύρυνση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Τρίτον, χρειάζεται να λύσουμε –έπρεπε να είχαμε λύσει χτες, πριν από χρόνια, όταν ξεκίνησε η κρίση- το πρόβλημα του δημόσιου χρέους.

Εμείς προτείνουμε μια ευρωπαϊκή λύση, ώστε να βρούμε μια βιώσιμη βάση, στη λογική της αμοιβαιοποίησης, στη λογική της Διάσκεψης του 1953 που αντιμετώπισε το χρέος της Γερμανίας, που ήταν μια κορυφαία στιγμή αλληλεγγύης για την Ευρώπη. Πρέπει να ξαναβρούμε αυτές τις ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης. Την αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την κοινωνική συνοχή.

Ο Σαμαράς και η στρατηγική του φόβου

Καπάκος Σταύρος

Το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός το αφιέρωσε στην πολεμική κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Την επόμενη ημέρα τον ρόλο αυτό ανέλαβε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αυτό σημαίνει πως και οι δύο έχουν αναλάβει συμπληρωματικούς ρόλους στο πολιτικό μέτωπο προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κοινή συνισταμένη τους είναι η στρατηγική του φόβου. Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν καταστροφική για τη χώρα σε μια περίοδο που, όπως ισχυρίζονται, μπαίνουμε στη μεταμνημονιακή εποχή.
Μερικές φορές η λανθάνουσα γλώσσα αποκαλύπτει την αλήθεια. Αν όντως όλα βαίνουν καλώς και η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα, προς τι η εγκατάλειψη του Μνημονίου; Κι αν το χρέος είναι βιώσιμο, όπως ισχυρίστηκε πάλι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προς τι οι συζητήσεις για την απομείωσή του; Όμως η στρατηγική του φόβου εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να στηρίζεται στην αντίληψη ότι το Μνημόνιο έσωσε τη χώρα. Έτσι, αναζητούν παραλλαγές αυτής της αντίληψης που θα συσκοτίζουν τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του δόγματος της εσωτερικής υποτίμησης.
Τέτοια "γραμμή" είναι η φρασεολογία περί των μεταρρυθμίσεων τις οποίες υποτίθεται πως έχει ανάγκη η χώρα, όπως υποστηρίζουν οι θιασώτες του μερκελισμού στην Αθήνα. Πώς γίνεται, όμως, από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων αυτών, να είναι διαρκώς χαμένες οι δυνάμεις της εργασίας, οι δομές του κοινωνικού κράτους, και να υποτιμώνται δραστικά οι περιουσιακές αξίες; Και μόνο αυτό το στοιχείο δείχνει ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν έχει ίχνος δικαιοσύνης αφού πρόκειται για μια τεράστια αναδιανομή πλούτου εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας.
Ο Σαμαράς επιμένει να χρησιμοποιεί σκληρούς ιδεολογικούς όρους στην προσπάθειά του να ιδιοποιηθεί την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, επειδή έτσι νομίζει πως χτυπά τόσο τη νεοναζιστική οργάνωση όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζοντάς τον ως άκρο. Από τη Θεσσαλονίκη επανήλθε στη φρασεολογία περί λαθρομεταναστών και ξέφραγου αμπελιού, ενώ ακόμη και υπουργοί μιλούν πλέον για κύμα προσφύγων εξαιτίας των αιματηρών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Η ατζέντα της Χρυσής Αυγής, όμως, προηγείται αν είναι να χτυπηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η έσχατη προσπάθεια που καταβάλλουν οι δυνάμεις της συγκυβέρνησης προκειμένου να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως είναι επικίνδυνος επειδή επιδιώκει πρόωρες εκλογές σε μια στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζει φοροελαφρύνσεις, οι οποίες θα τεθούν, υποτίθεται, εν αμφιβόλω αν διακοπεί η ομαλή πολιτική πορεία της χώρας. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: επειδή φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλουν κάποιες φοροελαφρύνσεις για να σταματήσουν -όπως ελπίζουν- την εκλογική του άνοδο. Οι φοροελαφρύνσεις που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός περιορίζονται στην ισχνή μείωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης κατά 10-12 λεπτά, τη στιγμή που η καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων κινείται με τον αραμπά, ενώ οι καταναλωτές, ακόμη και μετά τη μείωση του φόρου, θα πληρώνουν το πετρέλαιο τουλάχιστον κατά 50% ακριβότερα. Όσο για τον φόρο στα ακίνητα, μονιμοποιείται και επεκτείνεται, ενώ διατηρείται η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, τη μείωση της οποίας εμφάνισε ως κατόρθωμα ο πρωθυπουργός, παρ' ότι έπρεπε να καταργηθεί!
Τι μένει, λοιπόν, από τις περιβόητες φοροελαφρύνσεις; Η εξαγγελία της σταδιακής (μετεκλογικής) αποκλιμάκωσης του φόρου στα εισοδήματα και τις επιχειρήσεις. Και αυτή, όμως, η εξαγγελία είναι αποκαλυπτική. Η πρόταση του πρωθυπουργού είναι να φορολογούνται τα κέρδη των επιχειρήσεων που δεν επενδύονται κάτω από το μισό σε σχέση με το εισόδημα των εργαζομένων (15% έναντι 32%).
Πριν από τρία χρόνια, ο μεγαλοεπενδυτής Ουόρεν Μπάφετ εξέφραζε την απορία του γιατί ο ίδιος εφορολογείτο με 17%, ενώ η γραμματέας του με 35%, και έκανε μια πικρόχολη διαπίστωση: όταν η φορολογία του κεφαλαίου ήταν υψηλότερη δημιουργήθηκαν εκατομμύρια θέσεις εργασίας, ενώ τώρα που μειώθηκε σπανίζουν οι νέες θέσεις εργασίας.

 09.09.2014 avgi.gr