Το πρώτο κουδούνι της φετινής χρονιάς θα βρει το ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή. Παρά τις επικοινωνιακές διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας και τις πολιτικές κορώνες της νέας ηγεσίας του, η πραγματικότητα της εκπαίδευσης δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί των καθησυχαστικών κυβερνητικών δελτίων Τύπου και των μεγαλόσχημων δηλώσεων των τηλεοπτικών παραθύρων. Η αλήθεια, όπως προκύπτει από τους ίδιους τους μνημονιακούς αριθμούς, είναι ότι όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης θα βρεθούν αντιμέτωπες με σοβαρότατες δυσκολίες τη χρονιά που ξεκινά, ενώ οι μαθητές και οι φοιτητές της χώρας θα δουν και πάλι να εμφανίζεται το σκληρό πρόσωπο της λιτότητας στις αίθουσες διδασκαλίας και στα αμφιθέατρα.

Τα εκπαιδευτικά κενά στη πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτελούν το πρώτο και μεγάλο αγκάθι. Ήδη, εδώ και δύο χρόνια, οι πιστώσεις για διορισμούς εκπαιδευτικών, είτε μόνιμων είτε αναπληρωτών, έχουν κυριολεκτικά εκμηδενιστεί. Οι πολιτικές αλχημείες της κυβέρνησης στο θέμα αυτό περιέχουν τα πάντα. Από συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων σε ολόκληρη την επικράτεια μέχρι υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών και αναθέσεις πολλαπλών διδακτικών αντικειμένων. Τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών αναμένονται εντούτοις ιδιαιτέρως πενιχρά, καθώς χιλιάδες μαθητές θα αναγκαστούν να διανύουν και φέτος δεκάδες χιλιόμετρα καθημερινά για να αντικρίζουν τις άδειες, από εκπαιδευτικούς, τάξεις τους.
Η χρονιά ξεκινάει εξίσου προβληματικά και στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Εν αναμονή των εγγραφών των φοιτητών και χωρίς σαφή εικόνα για τις διαδικασίες μετεγγραφών, τα ΑΕΙ θα κληθούν να επιτελέσουν το ακαδημαϊκό και ερευνητικό τους έργο όπως μπορούν. Χωρίς διδάσκοντες και με σοβαρά λειτουργικά προβλήματα από την έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης, η τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας ωθείται σε μία νέα, ακόμα πιο σκληρή εκδοχή του σχεδίου «Αθηνά». Σύμφωνα με τις επίσημες παραδοχές του υπουργείου Παιδείας, περίπου το 1/3 των σχολών και των τμημάτων της χώρας απειλείται με εξαφάνιση από το μηχανογραφικό δελτίο της επόμενης χρονιάς. Παράλληλα, η τρόικα αναζητεί εναγωνίως τρόπους να «ξεφορτωθεί» όσους περισσότερους φοιτητές μπορεί μέσω των σχεδιαζόμενων διαγραφών όσων έχουν υπερβεί τα έτη σπουδών τους.
Σε σχέση με την εκπαίδευση, η κυβερνητική αφήγηση επιτυχίας εμφανίζεται φέτος πιο γκρίζα από ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει τις καθαρές του θέσεις για ισχυρό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες τις βαθμίδες, με πληρότητα σε ανθρώπινο δυναμικό και επαρκώς χρηματοδοτούμενο, ως προς τις λειτουργικές του ανάγκες. Το κόστος μιας τέτοιας πολιτικής επιλογής δεν πρέπει να μας τρομάζει, γιατί αντισταθμίζεται από το τεράστιο κοινωνικό όφελος που παράγει η ποιοτική δημόσια εκπαίδευση. Η Αριστερά είναι αποφασισμένη να αλλάξει το πολιτικό και οικονομικό μείγμα που εφαρμόζεται στη χώρα και η δημόσια εκπαίδευση θα είναι ένας από τους μεγάλους ωφελούμενους αυτής της αλλαγής.


* Η Παναγιώτα Δριτσέλη είναι βουλευτής Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ


 11.09.2014   avgi.gr